Jakie są obowiązki hodowcy psów?

Zaniedbania w socjalizacji, poczynione przez hodowcy psów, przynoszą katastrofalne skutki i są przyczyną późniejszych problemów z czworonogiem. Dlatego Justyna Włodarczyk, hodowczyni owczarków australijskich, socjalizuje szczenięta według „zasady siedmiu”: przed ukończeniem 7. tygodnia życia szczenię powinno bawić się przynajmniej 7 rodzajami zabawek (np. gumowe piłki, pluszaki, sznurki, plastikowe butelki, pudełka kartonowe, lateksowe piszczki, piłki tenisowe), chodzić po przynajmniej 7 rodzajach powierzchni (trawa, droga gruntowa, asfalt, linoleum, dywan, podłoga drewniana, kafelki), przebywać w 7 różnych pomieszczeniach i poznać 7 osób.

Wziąć wcześniej, by nadrobić zaniedbania

Dawniej, gdy psy hodowano na dworze, tak jak resztę zwierząt gospodarskich, za najlepszy czas odebrania szczeniaka uważano 7. tydzień. Na hodowcy psów spoczywał bowiem wówczas jedynie obowiązek rozmnożenia zwierząt, natomiast wychowanie psa należało do właściciela.

Najnowsze badania wskazują, że w 7. tygodniu życia szczenięta wchodzą w okres nabywania lęków. Stają się wówczas bardziej wrażliwe na różne bodźce, łatwiej je przestraszyć i na dodatek te wrażenia mogą pozostawić ślad w ich psychice na całe życie. Z tego wynika, że 7. tydzień to nie najlepszy moment na zmianę miejsca zamieszkania.

Z drugiej strony, jeśli hodowcy psów nie są niezaangażowani w socjalizację szczeniąt, to czasem lepiej wziąć tak młodego szczenięcia – jeśli dysponujemy odpowiednią wiedzą i wolnym czasem, mamy szansę przez następne dwa miesiące nadrobić zaniedbania. Nie można jednak wówczas zmarnować kolejnych kilku tygodni, trzymając malucha zamkniętego w mieszkaniu z powodu kwarantanny poszczepiennej.

Obowiązki hodowcy psów

• zapoznać szczenięta z różnymi ludźmi i z dziećmi
• przyzwyczaić je do jazdy samochodem
• odwiedzić z nimi weterynarza
• zapoznać je z różnymi powierzchniami, zapachami, przedmiotami i dźwiękami
• karmić każde szczenię oddzielnie, by uniknąć problemu agresji przy jedzeniu
• nauczyć psiaki wymieniania „zdobyczy” na smakołyk
• przyzwyczaić je do delikatnych zabiegów pielęgnacyjnych
• nauczyć spokojnie znosić chwilową separację
• oswoić z przebywaniem w klatce
• rozpocząć naukę czystości

Zalety starszego szczenięcia

Pozostawienie szczeniaka u hodowcy dłużej niż do 8. tygodnia nie zawsze jest złym rozwiązaniem. Wręcz przeciwnie – jeśli mamy do czynienia z mądrym hodowcą, może się to okazać korzystne dla psychiki psa.

Szczenięta potrzebują częstego kontaktu z łagodnymi, przyjaźnie nastawionymi dorosłymi psami. Oczywiście, właściciel też może odpowiednio zadbać o prawidłową socjalizację, ale jeśli sam nie ma innych psów, napotka trudności. Tymczasem u hodowczyni mieszka kilka dorosłych psów, które pomagają suce nauczyć szczeniaki prawidłowych zachowań. Niestety, jeśli trafimy na kiepskiego hodowcę, skutki przedłużonego pobytu szczeniaka u niego będą opłakane.

Niektórzy liczą na to, że z wiekiem szczenię się oswoi i przyzwyczai do nowego środowiska. Niestety, jeśli właściciel nie zacznie jak najszybciej pracować nad problematycznymi zachowaniami, będą się one pogłębiać i utrwalać.

U hodowcy psów mieszkał na podwórzu z innymi psami, nie był w ogóle socjalizowany ani szkolony. Teraz ma prawie dwa lata i absolutnie nie nadaje się do mieszkania w mieście. Na widok obcych ludzi wpada w panikę, uciekając na oślep, boi się także ostrych dźwięków, ruchu ulicznego i wszelkich nowych przedmiotów. Właściciele są bezradni i – prawdę mówiąc – w tej chwili nie mogą już liczyć na znaczącą poprawę jego zachowania. W wyniku nieodpowiedzialności hodowcy ten pies zawsze będzie bać się wszystkiego dokoła…

Sekrety rodzinnej hodowli

Jak wygląda praca przy odchowywaniu miotu szczeniąt? – pytamy Justynę Minot, właścicielkę francuskiej hodowli hovawartów.

Co zrobiłaś, by zapewnić szczeniakom jak najlepszy rozwój?

Zaczęłam od doboru rodziców pod względem psychicznym i zdrowotnym. Moja suczka Pouchka jest psem użytkowym i pod tym kątem szukałam przyszłego ojca miotu. Jeśli rodzice osiągają sukcesy w szkoleniu, daje to większe szanse na zrównoważony charakter potomstwa, o ile maluchy będą dobrze wychowywane i socjalizowane. Oba skojarzone psy miały przebadane oczy, a w ich rodowodach nigdzie nie pojawił się inny wynik prześwietlenia stawów biodrowych niż „A”, czyli brak dysplazji.

Twoja hodowla jest „rodzinna” – co to znaczy?

Szczeniaki od pierwszego dnia uczestniczą w naszym codziennym życiu. Najpierw mieszkały w salonie, gdzie odwiedzały je osoby zaprzyjaźnione z ich matką. Gdy zaczęły widzieć i słyszeć, codziennie wprowadzałam do ich otoczenia jakieś nowe bodźce akustyczne i wizualne.

Kiedy rozpoczęłaś je intensywnie wychowywać?

Od połowy czwartego tygodnia życia. Ich matka uczyła ich „psich zasad”, a ja przyzwyczajałam je do różnych sytuacji z ludzkiego świata. Bardzo pomagali mi w tym moi przyjaciele, którzy je systematycznie odwiedzali. Szczenięta spotykały się też ze zdrowymi, zaprzyjaźnionymi z Pouchką dorosłymi psami.

I nadal dostarczałaś im nowych bodźców?

Oczywiście – całe dnie spędzały w ogrodzie, na przygotowanym dla nich placu zabaw. Wokół placu koszona była trawa, by oswoić je z hałasem. Dostawały przeróżne zabawki – poruszające się, wydające dźwięki, przedmioty do gryzienia i szarpania. A wieczorem cała gromadka zbierała się ponownie w salonie, gdzie grały telewizor i radio, hałasował odkurzacz …

Czego zdążyłaś je nauczyć, zanim trafiły do nowych właścicieli?

Oddawania „zdobyczy”, którą wymieniałam na smakołyk, aportowania i chodzenia na smyczy.

Autor: Magda Urban