BULDOG FRANCUSKI

Charakter rasy buldog francuski

Buldog francuski jest wesoły, ciekawski i towarzyski. Mocno przywiązuje się do właściciela i na każdym kroku okazuje mu swoje oddanie. Wymaga zainteresowania i bliskiego kontaktu z rodziną, dlatego nie nadaje się do życia w odosobnieniu. Ignorowany buldog francuski potrafi o sobie przypomnieć, przez co czasami bywa absorbujący. Buldożek jest doskonałym kompanem dla dzieci. Łagodny i tolerancyjny, ochoczo bierze udział we wszystkich zabawach. Należy też do niewielu psów, które chętnie się podporządkują dziesięciolatkowi i wykonają jego polecenia.

Pies rasy buldog francuski jest przyjazny w stosunku do ludzi i łatwo nawiązuje z nimi kontakty. Jeśli nawet początkowo bywa nieufny wobec nieznajomych, to dosyć szybko można go do siebie przekonać. Odznacza się dobrym słuchem i jest czujny, dlatego zwróci uwagę na każdy hałas za drzwiami.

Buldog francuski jest odważny i zadziorny. Samce często prowokują bójki z obcymi pobratymcami tej samej płci, zwłaszcza większymi od siebie. Decydując się na więcej buldożków w domu, lepiej wybierzmy zwierzaki przeciwnej płci lub suczki. Dwa samce rasy buldog francuski mogą się z sobą nie zgodzić. Inne zwierzęta domowe przedstawiciel tej rasy toleruje i żyje z nimi w zgodzie.

Pies tej rasy łatwo aklimatyzuje się do różnych warunków i nie jest kłopotliwy w utrzymaniu. Nie potrzebuje dużej przestrzeni, świetnie nadaje się nawet do małego mieszkania. Buldożek francuski jest dość aktywny i energiczny, ale przystosuje się również do spokojniejszego trybu życia.

U psa wystawowego musi się rozwinąć odpowiednia muskulatura, dlatego trzeba mu zapewnić większą ilość ruchu niż domowemu ulubieńcowi. Treningi nie mogą jednak zagrażać zdrowiu pupila – nie należy z nim ćwiczyć podczas upałów ani forsować rosnących szczeniąt. Większość buldożków nie przepada za wodą i nie potrafi pływać.

Umiejętności

Pierwotnie buldogi francuskie były używane w biednych dzielnicach miast do tępienia szczurów. Potem stały się ulubieńcami arystokracji i trafiły na salony. Obecnie są przede wszystkim psami do towarzystwa. Można je szkolić w zakresie ogólnego posłuszeństwa (PT) i obedience. Niektóre uprawiają agility.

Szkolenie i wychowanie

Buldog francuski jest inteligentny i chętnie się uczy, jeśli go odpowiednio zmotywować. Można go zjednać smakołykami i dobrym słowem – niczego się nie osiągnie ostrym traktowaniem czy krzykiem. Pies tej rasy długo pamięta przykre przeżycia i potrafi odmówić współpracy, jeśli nauka nie sprawia mu przyjemności. Na sukcesy szkoleniowe nie ma co liczyć również wtedy, gdy brakuje nam konsekwencji i cierpliwości.

Trzeba pamiętać, że mimo niewielkiego wzrostu buldog francuski ma silny charakter, nie należy mu więc zbytnio pobłażać. Przedstawiciele tej rasy odziedziczyli po swoich przodkach instynkt walki, dlatego od szczeniaka wymagają socjalizacji z innymi psami. Trzeba dostarczyć im różnych bodźców i zabierać w nowe miejsca. Maluchom rasy buldog francuski dobrze zrobią zajęcia w psim przedszkolu.

Dla kogo ta rasa

Buldog francuski jest dobrym przyjacielem dla każdego. Z jego wychowaniem poradzi sobie nawet osoba z niewielkim doświadczeniem, jeśli tylko będzie traktować pupila stanowczo, a jednocześnie łagodnie i serdecznie. Nie będzie dobrym towarzyszem jedynie dla kogoś, kto oczekuje od psa bezwzględnego posłuszeństwa i osoby, która szuka kompana do wspólnych wycieczek rowerowych czy forsownego joggingu.

Wady i zalety buldożka

Buldog francuski – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• mało odporny na upały
• samce bywają zadziorne wobec psów tej samej płci
• są podatne na choroby układu ruchu i alergie

Zalety

• mocno przywiązany do rodziny
• łagodny wobec ludzi
• doskonały przyjaciel dzieci
• łatwy w pielęgnacji
• nadaje się do małego mieszkania
• nie wymaga długich spacerów
• jest czujnym stróżem

Zdrowie

Buldog francuski miewa skłonności do chorób kręgosłupa, które w podeszłym wieku mogą prowadzić do niedowładów kończyn. Zdarzają się ruchome rzepki kolanowe, problemy z sercem, uchyłki przełyku i choroby nowotworowe. Czasami występuje wydłużone podniebienie miękkie, które może prowadzić do zaburzeń oddechowych i powodować szybsze męczenie się psa (w cięższych wypadkach wymagana jest interwencja chirurgiczna). Najczęstsze objawy to charczenie, sapanie i głośne chrapanie podczas snu.

Zdarzają się także zbyt wąskie skrzydełka nosa i rozszczep podniebienia. Słabą stroną buldożków są duże, lekko wypukłe oczy podatne na urazy mechaniczne. Przytrafiają się też owrzodzenia rogówki i wypadanie gruczołu trzeciej powieki, tzw. wiśniowe oko.

U osobników z dużą ilością bieli w umaszczeniu mogą się pojawić alergie pokarmowe. Wiele buldożków jest też podatnych na alergie kontaktowe, nie należy więc używać plastikowych misek. Psy rasy buldog francuski wykazują nadwrażliwość na narkozę, zatem jeśli to możliwe, lepiej unikać znieczulenia ogólnego. Z powodu krótkiej kufy buldog francuski jest mało odporny na wysokie temperatury. W upalne dni trzeba chronić go przed przegrzaniem. Nie przepada też za wilgocią. Nie szkodzą mu natomiast zimowe spacery – ubranko potrzebne jest tylko wtedy, gdy pupil przez dłuższy czas pozostaje w bezruchu.

Żywienie

Buldog francuski ma dobry apetyt i nie jest wybredny. Wzorzec przedstawia go jako „molosa małego formatu”, dlatego nie może być zbyt szczupły – ma być krępy, ale nie opasły. Wymagane jest wcięcie w słabiznach, jednak żebra nie powinny być widoczne.

Aby utrzymać buldożka w prawidłowej kondycji, należy podawać mu tylko pokarmy wysokiej klasy. Można skorzystać z gotowych produktów, np. przeznaczonych dla psów tej rasy lub karmić pupila samodzielnie przygotowanym jedzeniem. Jeśli zdecydujemy się na to ostatnie, musimy pamiętać o uzupełnianiu diety preparatami wapniowo-witaminowymi (po konsultacji z lekarzem weterynarii lub dietetykiem). W okresie linienia można podawać środki zawierające biotynę, cynk i nienasycone kwasy tłuszczowe. Dzienną porcję dzielimy co najmniej na dwa posiłki.

Pielęgnacja

Buldog francuski jest łatwy w pielęgnacji. Zwykle linieje umiarkowanie raz w roku na wiosnę, lecz intensywność i częstotliwość wymiany włosa zależy w dużym stopniu od prawidłowego żywienia. Sierść jest drobna, ale dosyć twarda, łatwo się wbija i trudno ją usunąć z dywanów i tapicerki. W tym czasie psa należy czesać codziennie gumową rękawicą (poza okresem linienia wystarczy robić to raz w tygodniu). Potem można przetrzeć go wilgotnym bawełnianym ręcznikiem lub chusteczkami do pielęgnacji.

Buldożka kąpiemy w miarę potrzeby w szamponach dla psów krótkowłosych, np. z dodatkiem selenu. Zamiast tradycyjnych kosmetyków można użyć specjalnych płynów nawilżających do skóry wrażliwej zawierających wyciągi z aloesu i rumianku. Raz w tygodniu przecieramy fałdy przy oczach i nosie środkiem do pielęgnacji oczu – w razie potrzeby używamy także preparatu do usuwania przebarwień (po zabiegu można zastosować specyfiki przeciwodparzeniowe).

Do wnętrza ucha zakraplamy środek samoczyszczący, a małżowinę przecieramy wacikiem nasączonym tym samym preparatem. Regularnie trzeba czyścić zęby, kontrolować gruczoły okołoodbytowe i skracać pazury, jeśli nasz buldog francuski sam ich nie ściera.

Akcesoria

Buldożka wyprowadzamy na spacery w zwykłej, dość szerokiej skórzanej obroży lub dopasowanych szelkach i na długiej smyczy (dobrze sprawdzają się smycze standardowe lub linki). Zabawki dla psa rasy buldog francuski powinny być solidne – unikajmy zbyt małych, bo buldożek z łatwością je połknie. Dobre są duże piłki, przedmioty z twardego kauczuku (np. kongi), naturalne gryzaki czy drewniane aporty, które odwiodą szczeniaki od gryzienia mebli. Do spania najlepiej posłuży miękkie legowisko, które można uprać w pralce. Psa wystawowego warto przyzwyczaić do klatki transportowej.

Historia rasy buldog francuski

Przodków tego niewielkiego psa niektórzy badacze szukają wśród starożytnych molosów z Epiru (zachodnia Grecja) i Cesarstwa Rzymskiego, średniowiecznych alano czy psów dogowatych z Ameryki Południowej. Podczas wykopalisk w Peru natrafiono na naczynia z epoki prekolumbijskiej ozdobione wizerunkiem niewielkiego czworonoga do złudzenia przypominającego współczesnego buldożka. Z kolei w 1625 roku w Hiszpanii wybito medal z głową psa bardzo podobną do głowy buldoga francuskiego.

Jedna z najprawdopodobniejszych teorii głosi, że współczesny przedstawiciel rasy wywodzi się od dawnego buldoga angielskiego używanego na Wyspach Brytyjskich do walk psów i szczucia byków. Gdy w 1802 roku angielski parlament zakazał krwawych rozrywek, psy bojowe straciły swoje zajęcie i stały się towarzyszami robotników. Ponieważ nie stać ich było na trzymanie dużych zwierząt, wyhodowali miniaturową wersję buldogów o znacznie łagodniejszym charakterze.

Do Francji psy te trafiły dzięki brytyjskim włókniarzom, którzy emigrowali nad Sekwanę w poszukiwaniu pracy. W Paryżu małe buldogi skrzyżowano zapewne z terierami i pinczerami używanymi do tępienia gryzoni, niewielkimi psami dogowatymi z Francji i Belgii oraz mopsami. Istnieje również teoria mówiąca, że przodkiem buldoga francuskiego mógł być dog z Burgos uważany za protoplastę doga z Bordeaux.

Początkowo buldożki trzymali handlarze szmatami, tkacze, rzeźnicy i wozacy. Pozycja rasy zmieniła się, gdy na jej nieco groteskowy wygląd i sympatyczny charakter zwróciły uwagę wyższe sfery. Wielbicielami psów rasy buldog francuski byli król Edward VII, wielka księżna Tatiana Romanowa, pisarka Colette, tancerka Anna Pawłowa czy dyktator mody Yves Saint Laurent. Podobiznę buldożka uwiecznił słynny malarz Henri de Toulouse-Lautrec.

Pierwszy klub buldożka powstał w Paryżu w 1880 roku, a pierwszego psa wpisano do rejestru w 1885 roku. W 1898 roku francuski związek kynologiczny uznał nową rasę i nadał jej obecną nazwę. W tym samym roku opracowano wzorzec, który później kilkakrotnie modyfikowano i uzupełniano. Ostatnia wersja pochodzi z 1995 roku (dopuszczono wówczas do hodowli beżową odmianę rasy).

Buldog francuski w Polsce

W Polsce pierwsze buldożki pojawiły się w okresie międzywojennym. Opis rasy znalazł się w wydanej w 1928 roku książce Maurycego Trybulskiego „Psy: rasy, hodowla, tresura i leczenie”. W latach 30. XX wieku parę buldożków o imionach Pouche i Zezett miała księżna Olgierdowa Czartoryska z Baszkowa. W 1937 roku powstał pierwszy w Polsce Klub Buldoga Francuskiego. Po II wojnie światowej pierwszymi hodowcami rasy buldog francuski zostali państwo Weberowie i Zdzisław Lubowicki (hodowla Varsovia).

Wzorzec buldoga francuskiego

Buldog francuski – grupa IX FCI, sekcja 11, nr wzorca 101

• Kraj pochodzenia: Francja
• Charakter: pies towarzyski, żywy, skory do zabaw, zaborczy
• Wielkość: psy 27-35 cm, suki 24-32 cm
• Waga: psy 9-14 kg, suki 8-13 kg
• Szata: włos gładki, przylegający, lśniący, miękki
• Maść: jednolicie płowa, pręgowana lub z niewielką ilością bieli; płowa, pręgowana lub nie, ze średnią lub przeważającą ilością bieli; wszystkie odcienie barwy płowej są dopuszczalne od czerwonej do kawy z mlekiem; psy całkowicie białe klasyfikuje się jako płowe z przeważającą ilością bieli
• Długość życia: 10-15 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: średnia
• Koszty utrzymania: od 300 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: 3500-6000 zł

Ciekawostki o rasie buldog francuski

Z buldogami francuskimi wiążą się dwa problemy, o których nie każdy wie. Po pierwsze, decydując się na buldożka, trzeba się liczyć ze „śmierdzącymi” problemami. Bąki, które puszczają te czworonogi, potrafią nieźle zatruć powietrze… Po drugie – ich chrumkanie, zabawne dla właścicieli, jest odbierane przez inne psy jako warczenie, co powoduje konflikty między psami. Dlatego buldożki najlepiej dogadują się ze sobą, czyli z osobnikami tej samej rasy, bo nikt lepiej niż one same nie rozumie, że owo chrumkanie to nic złego.