SZPIC ŚREDNI

Charakter rasy szpic średni

Szpic średni to pies pewny siebie, towarzyski i inteligentny. Bardzo wierny, silnie przywiązuje się do właściciela. Wobec obcych nieufny, nie powinien być jednak agresywny ani lękliwy. To pies żywy, aktywny, chętnie podejmujący różnego typu aktywności. Wymaga zajęcia, jednak niekoniecznie codziennie. Lubi też po prostu przebywać w pobliżu człowieka. Dobrze dogaduje się z dziećmi. Nie ma tendencji do kłusownictwa ani włóczęgostwa.

Umiejętności

Szpic średni pełnił niegdyś rolę przydomowego stróża. Z tamtych czasów rasie tej została dość spora szczekliwość, nieufność wobec obcych i czujność. Pozostawione same sobie, pilnujące terenu szpice rzadko poddawane były szkoleniu, musiały więc być samodzielne, przez co bywają uparte.

Obecnie szpic średni wciąż doskonale sprawdza się jako stróż. Jest też znakomitym psem do towarzystwa i kompanem na spacerach. Oprócz tego, szpice średnie mogą brać udział w agility – biegają w klasach M i S, zależnie od wzrostu. Na agility są szybkie, zwinne i łatwo nauczyć je pracy w odległości od przewodnika. Można także z powodzeniem trenować ze szpicem rally-o, a nawet obedience. Szpice średnie doskonale radzą sobie w tańcu z psem.

Szkolenie i wychowanie

Szpice średnie to zazwyczaj psy chętne do współpracy i łatwe do motywowania – czy to smakołykami, czy zabawką. Szybko się uczą. Niektóre osobniki jednak dosyć szybko się nudzą powtórkami. W ich przypadku szczególnie ważne jest, by robić przerwy i urozmaicać zadania. Najważniejsze w szkoleniu szpica jest utrzymanie elementu zabawy – wtedy także pies będzie podchodzić do nauki z entuzjazmem.

Szpic średni to rasa z natury łagodna, choć niektóre osobniki bywają zadziorne wobec innych psów lub bardzo nieufne w stosunku do obcych ludzi. Dlatego każdy opiekun psa tej rasy powinien zadbać o odpowiednią socjalizację i zapewnić mu częste kontakty z otaczającym go światem.

Dla kogo ta rasa

Rasę tę można polecić każdemu, kto szuka miłego i niekłopotliwego towarzysza. Z wychowaniem szpica średniego poradzi sobie nawet początkujący przewodnik, o ile tylko się do tego przyłoży.

Wady i zalety rasy szpic średni

Szpic średni – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• bywa szczekliwy
• intensywnie linieje i wymaga regularnego szczotkowania
• bywa nieco uparty

Zalety

• doskonały pies rodzinny
• świetny stróż
• bardzo przywiązany do właściciela
• łatwo go wychować
• przystosowuje się do różnych warunków

Zdrowie rasy szpic szpic średni

Szpic średni to rasa zdrowa i długowieczna. Choroby o podłożu genetycznym zdarzają się sporadycznie, wśród nich można wymienić zwichnięcie rzepki i choroby oczu (PRA, RD i zaćma).

Żywienie

Pod względem żywienia szpice nie są wymagające. Jedzą niedużo i nie mają skłonności do tycia. Można żywić je dobrej jakości karmą gotową lub samemu przygotowywać posiłki. Chcąc podawać psu dietę domową należy pamiętać o jej odpowiedniej suplementacji.

Obdarzony bujną sierścią szpic średni potrzebować będzie dodatkowej dawki białka w okresie linienia. Dobrym pomysłem będzie podawanie psu jajek kurzych oraz wspieranie odbudowy włosa przy pomocy takich dodatków, jak olej z łososia czy drożdże piwne.

Pielęgnacja

Szpice są psami bardzo czystymi i wbrew pozorom łatwymi w pielęgnacji. Ich długi, twardy włos nie trzyma brudu i nawet po jesiennym spacerze można szybko doprowadzić go do porządku. Szpice trzeba szczotkować pod włos. Szczeniaka warto czesać często, aby przyzwyczaić go do zabiegów pielęgnacyjnych. Dorosłego szpica wystarczy czesać raz na 2 tygodnie, częściej w okresie linienia.

Pies rasy szpic średni powinien mieć też regularnie kontrolowany stan oczu i uszu – w razie potrzeby należy je czyścić środkami przeznaczonymi do pielęgnacji psów. Warto także raz na jakiś czas sprawdzać długość pazurów i skracać je, jeśli robią się zbyt długie.

Akcesoria

Do pielęgnacji szpica doskonale nada się szczotka pudlówka a w okresie linienia furminator. Szpica średniego wyprowadzamy na spacery w skórzanej lub materiałowej obroży albo w szelkach typu guard. By zapewnić psu możliwość eksploracji terenu należy używać minimum trzymetrowej smyczy.

Historia rasy szpic średni

Szpic średni to rasa młoda we współczesnym rozumieniu, ponieważ od jej uznania minęło niewiele lat, jednak w rzeczywistości ma stare pochodzenie. Popularna teoria głosi, że szpice europejskie wywodzą się od tzw. psa torfowego (Canis familiaris palustris), choć obecnie pojawiają się co do tego wątpliwości. Wydaje się, że psy w tym typie to najstarsza rasa ukształtowana w Europie i że są to przodkowie wielu współczesnych ras, nie tylko europejskich (np. szpic japoński to w rzeczywistości rasa, w której żyłach płynie krew szpiców niemieckich).

Na przestrzeni wieków, aż do wieku XIX, szpice niemieckie miały wielkość zazwyczaj taką jak współczesny szpic średni. Były to takie zwykłe „psie psy”, bardzo popularne jako stróże i psy ogólnoużytkowe wśród chłopów i robotników – stanowiły typ psa, którzy liczni klasyczni pisarze uwiecznili w swych dziełach, choć nie zawsze w pozytywnym świetle. Były to bowiem zwierzęta często pogardzane, jak to mawiano: „o mizernej kondycji”, podobnie jak ich właściciele. Być może z tego m.in. powodu pierwsi hodowcy szpiców niemieckich uważali, że rasę należy poprawić i udoskonalić.

Założony w 1899 r. Verein für Deutsche Spitze e.V. uznał jako osobne rasy szpica miniaturowego (pomeraniana), małego, dużego i wilczego – wszystkie rozmiary oprócz pierwotnego szpica średniego! Przełom nastąpił dopiero w roku 1969, kiedy to klub i kilkoro hodowców postanowili stworzyć wzorzec szpica średniego i ustanowić go oficjalnie rasą. Na wystawach pierwsze szpice średnie pojawiły się na początku lat 70.

Przed oficjalnym uznaniem rasy zaledwie nieliczni miłośnicy szpiców hodowali odmianę średnią, pomimo tego, że był to ten najbardziej pierwotny typ szpica, przez co populacja rasy bardzo się zmniejszyła w przeciągu ponad półwiecza. Oczywiście miały na to wpływ także obie wojny światowe, podobnie jak to miało miejsce w przypadku innych ras. Po to, by poszerzyć pulę genetyczną, nowe osobniki dobierano głównie spośród przerośniętych szpiców małych. Księga wstępna dla rasy szpic średni jest nadal otwarta i od czasu do czasu wpisuje się do niej jeszcze nowe egzemplarze.

Obecnie rasa szpic średni zyskała już umiarkowaną popularność w swojej ojczyźnie, głównie dzięki zdrowiu i przyjaznemu, miłemu usposobieniu. Zwłaszcza klasyczne szpice białe zdobyły swoich miłośników. Na początku nowego tysiąclecia można było zaobserwować w Niemczech wzrost popularności rasy (białych szpiców zarejestrowano ponad 40), ale już w roku 2001 znowu nastąpił spadek rejestracji. Populacja tak mało licznej rasy jest niestety bardzo wrażliwa na wahania liczebności.

Najwięcej szpiców średnich rejestruje się w Wielkiej Brytanii, Finlandii, Niemczech, Austrii i Australii. Jest ich trochę także w Holandii, Belgii, Czechach, Rosji i Szwecji.

Szpic średni w Polsce

W Polsce rasa jest hodowana bardzo nielicznie. Obecnie w kraju działają pojedyncze hodowle średnich szpiców białych i kolorowych.

Wzorzec rasy szpic średni

Ciekawostki o rasie szpic średni

Szpice, które wyglądem odpowiadają współczesnym szpicom średnim, miał m.in. król Wilhelm II Wirtemberski (1848-1921) – ostatni król Wirtembergii. Wilhelm II był uważany za ulubionego i bliskiego ludowi króla. Do dziś opowiada się historię, jak mieszkańcy Stuttgartu swojego monarchę witali, widząc go na spacerze z psami, i pozdrawiali słowami: „Szczęść Boże, Królu”. Król odwzajemniał to pozdrowienie, zdejmując kapelusz i obdarowując dzieci cukierkami. Na pomniku, który stoi na placu Wilhelma w Stuttgarcie, król został uwieczniony ze swoimi dwoma szpicami. Pomnik nie ma wysokiego cokołu, a król wydaje się tak bliski poddanym, jak niegdyś.