POITEVIN

Charakter rasy poitevin

Pierwsze słowo, które przychodzi na myśl, kiedy się patrzy na poitevina, to „elegancja”: pies ten ma typowe dla francuskich gończych długie, jedwabiste uszy, a smukły pysk i długie kończyny przypominają o tym, że w jego żyłach płynie również krew chartów.

Umiejętności

Dzisiaj ten inteligentny pies o wielkim temperamencie i silnym instynkcie łowieckim nie ma sobie równych w polowaniach na gruba zwierzynę. Podczas pościgu jest wytrwały i bardzo wytrzymały. Silne serce i pojemne płuca pozwalają mu na kilkugodzinny galop bez oznak większego zmęczenia.

W książce „La Vénerie” („Łowiectwo”, 1966 ) Vicomte de Brissac tak pisze o tych nadzwyczajnych możliwościach rasy: „potrafi ścigać zwierzynę przez siedem godzin, a ze względu na swą szybkość bywa nazywany «francuskim greyhoundem»”.

Poitevin słynie z węchu pozwalającego mu nawet po wielu godzinach podjąć trop i uporu, dzięki któremu nie zatrzyma go żadna napotkana w terenie przeszkoda. Dzięki tym zaletom uznawany jest za flagowego psa francuskiego myślistwa.

W ocenie fachowców rasę te wyróżniają podczas polowania szybka praca na tropie, wyraźna różnica pracy na farbie, bezwzględne posłuszeństwo wobec przewodnika, rozwaga w podejmowaniu decyzji (najpierw analizuje, potem działa) i umiejętność pracy zarówno dolnym wiatrem (gdy idzie po tropie), jak i górnym (gdy zwierzyna jest bliżej i ją zwietrzy).

Szkolenie i wychowanie

Jak większość gończych poitevin nie jest psem, który będzie posłuszny w każdej sytuacji. Szybko uczy się rzeczy, w których widzi sens, a pomaga mu w tym możliwość naśladowania innych członków sfory. Nie znosi „twardej reki” ani wielokrotnych powtórzeń ćwiczenia. Płynąca w nim krew chartów sprawia, ze jest niezależny i nie podda się presji.

Nieumiejętne postępowanie z nim powoduje, ze zamyka się w sobie i traci zaufanie do przewodnika. Jeśli wiec chcemy go czegoś nauczyć, odnośmy się do niego serdecznie, stosujmy pozytywną motywację i prowadźmy krótkie lekcje.

Dla kogo ta rasa

Poitevin nie jest typowym zwierzęciem domowym, chociaż jest serdeczny i przyjazny wobec ludzi. Do obcych osób, w tym dzieci, oraz do małych zwierząt domowych jest nastawiony pokojowo, choć zachowuje dystans. Psy tej rasy żyją bezkonfliktowo w dużych grupach, doskonale czują się w sforze.

Nie należy jednak zapominać, że poitevin to urodzony myśliwy, w którym szybki ruch czy intensywny zapach może w mgnieniu oka obudzić instynkt pogoni.

Dla kogo zatem poitevin się nadaje? Zaaklimatyzuje się w różnego typu rodzinach, także tych z dziećmi. Podkreślić jednak trzeba, że nie jest to pies przeznaczony do życia w mieście. Jeżeli nie poluje, powinno mu się zapewnić długie spacery z możliwością swobodnego wybiegania się.

Na pewno nie zadowolą go trzy rundki dziennie na smyczy dookoła bloku – to towarzysz dla aktywnych miłośników przyrody, niezmordowanych wędrowców, fanów konnych wycieczek.

Wady i zalety rasy poitevin

Wady

• ma silny instynkt łowiecki – może pobiec za tropem lub uciekającym zwierzęciem
• dosyć niezależny
• potrzebuje dużo ruchu

Zalety

• miły i delikatny towarzysz
• cierpliwy wobec dzieci
• łagodny wobec ludzi i psów oraz zwierząt domowych, z którymi mieszkami
• nieskomplikowany w pielęgnacji

Zdrowie rasy poitevin

Dzięki temu, że nigdy nie było mody na tę rasę i zawsze była hodowana jako użytkowa, choroby o podłożu genetycznym zazwyczaj ją omijają.

Żywienie

Poitevin nie jest wybredny. Można karmić go zarówno dobrej jakości suchą lub mokrą karmą bądź pokarmem przygotowywanym w domu.

Pielęgnacja

Jest nieskomplikowana, wystarczy szczotkowanie raz na jakiś czas, częściej w okresie linienia. Trzeba też zwrócić uwagę na uszy, które, jak u wielu ras długouchych, są słabiej wentylowane, a w związku z tym bardziej narażone na infekcje.

Historia rasy poitevin

Poitevin to jedna z wielu ras francuskich gończych znanych niemal wyłącznie w swojej ojczyźnie. Wielu szlachetnie urodzonych Francuzów marzyło o tym, by wyhodować własnego psa myśliwskiego, i tak powstawały lokalne rasy gończych. Ponieważ czworonogi te były przeznaczone do polowania w sforze (w języku łowieckim „złai”) i nigdy nie promowano ich jako psów do towarzystwa, wiele z tych ras zanikło, inne zaś są wciąż hodowane głównie w miejscu swego pochodzenia.

Poitevina wyhodowano u schyłku XVII w. w Haut-Poitou w południowo-zachodniej Francji. Twórca rasy był markiz François de Larrye, który w 1692 r. miał otrzymać tuzin foxhoundów od delfina Francji i skrzyzować je z miejscowymi psami. Wśród antenatów poitevina znajdziemy słynne francuskie gończe chien blanc du roy, celtyckie psy myśliwskie i charty, a także właśnie foxhounda i gascon saintongeois.

Czasy gwałtownych zmian społecznych i politycznych podczas rewolucji francuskiej (1789) odcisnęły się nie tylko na arystokratach, ale i na ich psach. Markiz de Larrye został zgilotynowany w 1793 r., a jego czworonogi się rozpierzchły. Rasowe zwierzęta kojarzyły się z możnymi, ich zamkami, polowaniami i nie pasowały do hasła: „wolność, równość i braterstwo”.

W XIX w. kilkoma ocalałymi psami zajęła się rodzina de la Besge de Montmorillon. Przez długi czas używano tych niezmordowanych myśliwych do polowania na wilki, które były kiedyś we Francji prawdziwa plaga. Niestety w 1842 r. epidemia wścieklizny zdziesiątkowała rasę i trzeba było importować foxhoundy, by ją odnowić.

Za przodka współczesnych poitevinów uważa się psa o imieniu Traveller, przywiezionego z Anglii. Długo nazywano te psy od miejsca pochodzenia chien du haut-poitou, a współczesna nazwa poitevin obowiazuje od 1957 r. Pierwszy wzorzec rasy powstał w 1978 r., a obecnie obowiązujacy w 1997 r.

Dziś poitevin nadal jest prawie nieznany poza swoją ojczyzną. Do Polski pierwsza przedstawicielka tej rasy przyjechała wiosną 2011 r. Doskonale sprawdza się użytkowo. Ma za sobą udział w dwu konkursach tropowców – w obu odniosła sukces.

Wzorzec rasy poitevin

Poitevin – grupa VI FCI, sekcja 1.1, nr wzorca 24

• Kraj pochodzenia: Francja
• Charakter: pełen energii, doskonały pies myśliwski, wrażliwy i bardzo przywiązany do właściciela, wobec obcych zachowuje dystans; łagodny wobec innych psów
• Wielkość: psy 62-72 cm, suki 60-70 cm
• Waga: psy – ok. 35 kg, suki – ok. 25 kg
• Szata: krótka i błyszcząca
• Maść: trójbarwna: czaprakowa z białymi znaczeniami, lub dwubarwna: pomarańczowo-biała
• Długość życia: 12-13 lat
• Podatność na szkolenie: umiarkowana
• Aktywność: duża, potrzebuje sporo ruchu
• Koszty utrzymania: od 200 zł miesięcznie
• Odporność/podatność na choroby: bardzo odporny, choć bywa podatny na infekcje uszu
• Możliwość nabycia szczeniaka: obecnie tylko za granicą
• Cena psa z rodowodem: powyżej 1000 euro

Ciekawostki o rasie poitevin

Poitevin to także rasa koni zimnokrwistych.

Słowo poitevin pochodzi od Poitou – krainy historycznej w zachodniej Francji.