KOMONDOR

Charakter rasy komondor

Komondor jest niezależny i ma silny charakter. Ukształtował się on w czasach, gdy pies ten samodzielnie nadzorował powierzony mu dobytek. Czworonogi tej rasy są odważne i bardzo czujne, nieprzekupne i zdecydowane. Dzięki tym cechom doskonale wywiązują się z roli stróża. Są zrównoważone, nie atakują bez powodu, jednak gdy zostaną sprowokowane, robią to błyskawicznie.

Komondor jest wierny i oddany swojemu panu. To wspaniały pies rodzinny – lubi być blisko swojego ludzkiego stada, uwielbia pieszczoty, a dzieci stara się chronić przed niebezpieczeństwem. Potężna postura nie przeszkadza mu być wobec nich ostrożnym i delikatnym.

Komondor zachowuje się zwykle spokojnie i mało szczeka. Nie wymaga zbyt wiele ruchu.

Psy, koty lub inne zwierzęta uznaje za członków rodziny i doskonale się z nimi dogaduje – pod warunkiem że się z nimi wychował. Obce psy często traktuje jak intruzów.

Umiejętności

Na Węgrzech komondory do dziś są wykorzystywane do wypasu owiec czy bydła. Sprawdzają się też podczas pracy w policji. W Stanach Zjednoczonych strzegą stad owiec i lam przed kojotami.

Szkolenie i wychowanie

Jako zwierzak bardzo inteligentny szybko się uczy podstawowych komend, ale nie zawsze je wykonuje. Dlatego dobrze sobie radzi na kursach posłuszeństwa, ale raczej nie zabłyśnie na zawodach obedience.

Dla kogo ta rasa

Jego właściciel powinien mieć silną osobowość, by poradzić sobie z niezależnością swojego podopiecznego. Komondor może przebywać cały czas na zewnątrz, ale musi mieć kontakt z ludźmi. Nie nadaje się do mieszkania w bloku.

Wady i zalety rasy komondor

Wady

• samodzielny
• o dominującym charakterze
• wymaga doświadczonego przewodnika
• na sierści może wnosić dużo brudu
• trudny do utrzymania w czystości (mokre dredy schną bardzo długo), a niekąpany może mieć brzydki zapach

Zalety

• opiekuńczy wobec własnego stada
• dobry stróż
• zrównoważony
• nie wymaga dużo ruchu
• nie linieje

Zdrowie rasy komondor

Komondor jest zdrowy i odporny. Po części to zasługa niezwykłej szaty, która chroni go przed mrozami, upałami, a także zębami napastników. Deszcz też nie jest straszny przedstawicielowi tej rasy – woda ścieka po sierści jak po dachówkach. Poza tym psy te instynktownie jej unikają.

Może wystąpić dysplazja stawów biodrowych. Toteż w okresie wzrostu trzeba zwrócić szczególną uwagę na racjonalne żywienie (nie przekarmiać!) karmą dla szczeniąt dużych ras. Ważny jest też ruch – nie należy forsować młodego psa ćwiczeniami fizycznymi, zwłaszcza skokami.

Żywienie

Niestety, jak u wielu dużych ras, zdarza się u komondora skręt żołądka. Dlatego dzienną dawkę karmy najlepiej dzielić na dwa posiłki, a po jedzeniu pozwolić psu odpocząć.

Pielęgnacja

Tym, co przysparza komondorom miłośników, ale też odstręcza wiele osób, jest ich sznurowa szata. Wbrew pozorom nie wymaga ona pracochłonnej pielęgnacji.

Komondorów się nie czesze. Próbują to co prawda robić Amerykanie, ale jest to karkołomne i bezsensowne, bo właśnie dredy są cechą charakterystyczną tej rasy. Każdy hodowca z niecierpliwością oczekuje wytworzenia się sfilcowanych sznurów sierści i z każdym rokiem może być coraz bardziej dumny, włos rośnie bowiem przez całe życie.

Szczeniaki tej rasy nie przypominają jej dorosłych przedstawicieli – to małe, puchate kuleczki z miękką sierścią, wyglądające jak krzyżówka podhalana z pudlem. W wieku 8-9 miesięcy sierść zaczyna się filcować w mniejsze lub większe płaty, które należy porozdzielać na sznury. I właściwie do tego tylko ogranicza się pielęgnacja sierści komondora. Potem co jakiś czas trzeba rozdzielić aż do skóry narastające dredy.

W wieku 7-8 lat sznury zaczynają sięgać ziemi. U psów wystawowych szata bywa tak długa, że ciągnie się za nimi. Oczywiście komondorom pracującym na puszcie część włosów wydziera się w naturalny sposób i szata jest krótsza. Poza tym węgierscy pasterze zwykli w porze strzyży skracać sierść nie tylko owiec, ale i psów.

Szata komondorów ma właściwości samoczyszczące. Oczywiście po spacerze w lesie czy na łące czworonóg przyniesie do domu liście, gałązki czy źdźbła trawy, ale wystarczy, że się otrząśnie – i po kłopocie. Podobnie rzecz się ma z błotem.

Komondora raczej się nie kąpie. Jeśli jego zapach stanie się trudny do zniesienia i zdecydujemy się na to, pamiętajmy, by sierść dokładnie wysuszyć suszarką – wilgotna może spleśnieć. Od czasu do czasu należy umyć miejsca szczególnie narażone na zabrudzenie – zad, łapy czy pysk. Komondory nie linieją – czasem tylko odrywają się pojedyncze dredy.

Historia rasy komondor

Komondor imponuje posturą i długą, tworzącą dredy sierścią. Oprócz niego podobną mogą się poszczycić jeszcze tylko puli i bergamasco. Jest starą rasą pasterską. Węgrzy twierdzą, że psy te pilnowały ich owiec i bydła „od początku czasów”. Na temat pochodzenia rasy toczą się jednak spory. Niektórzy uważają, że jej przodkowie przybyli na teren dzisiejszych Węgier z obszarów między Uralem a środkową Wołgą wraz z Madziarami; inni zaś, że trafili tam wraz z pochodzącymi z Mezopotamii Sumerami.

Najbardziej prawdopodobne jest jednak, że towarzyszyły Kumanom – tureckiemu ludowi koczowniczemu, który osiedlił się na tych terenach w XII-XIII w. Nazwa „quman-dur” znaczy „należący do Kumanów” lub „pies Kumanów”.

Największą popularnością rasa cieszy się w swej ojczyźnie – na Węgrzech. Komondory także dziś są tam wykorzystywane do wypasu owiec czy bydła. Sprawdzają się też podczas pracy w policji. Drugim krajem, w którym zdobyły sobie ogromną popularność, są Stany Zjednoczone. Strzegą tam stad owiec i lam przed kojotami.

W Europie – poza Węgrami – występują rzadko, choć prawie w każdym kraju działają hodowle. Do Polski pierwsze psy tej rasy sprowadzono pod koniec lat 80. XX wieku. Obecnie jest ich u nas zaledwie kilkanaście. Było też kilka miotów.

Wzorzec rasy komondor

Komondor – grupa I FCI, sekcja 1, nr wzorca 53

Ciekawostki o rasie komondor

Węgrzy opowiadają, że kiedy Niemcy i Rosjanie najechali ich kraj, musieli najpierw zabić psa tej rasy, żeby przejąć gospodarstwo czy dom, którego pilnowały.

Komondory posiadają najcięższe futro ze wszystkich ras. Po kąpieli sierść komondora schnie przez około 2,5 dnia.