JAMNIK KRÓTKOWŁOSY

Charakter
Wady i zalety
Zdrowie
Historia
Wzorzec
Ciekawostki

Charakter rasy jamnik krótkowłosy

Jamnik krótkowłosy to wielki indywidualista, obdarzony nieprzeciętną odwagą. Pomimo niewielkiego wzrostu, nie jest kanapowcem – energiczny i wytrzymały, lubi długie spacery. Ruch jest dla niego bardzo ważny, bo zapobiega otyłości. Instynkt myśliwski może jednak kazać mu pobiec za kotem lub ptakami, dlatego w mieście lepiej prowadzić go na smyczy.

Jest psem ciekawskim i wesołym. Bardzo przywiązany do właściciela, bywa zazdrosny o jego względy. Źle znosi samotność. Lubi być w centrum zainteresowania i aktywnie uczestniczyć w życiu rodziny. To dobry przyjaciel dla dzieci. Na ogół bardzo serdeczny wobec ludzi, czasem może być nieufny, ale nie powinien zachowywać się agresywnie.

Umiejętności

W swojej ojczyźnie jamnik krótkowłosy był prawie zawsze psem użytkowym. Ma opinię doskonałego norowca, z zapałem polującego na lisy i borsuki. Specyficzna budowa ciała pozwala mu wejść za zwierzyną do wąskiej jamy i przytrzymać ją do czasu nadejścia myśliwego. Może pracować także jako pies gończy, aportujący i płochacz (do polowania na ptaki i dzikie króliki). Doskonały węch sprawia, że sprawdzi się jako posokowiec – pies do tropienia rannej zwierzyny, której odnalezienie obwieszcza głośnym szczekaniem. Miłośnicy tej rasy, chcąc zachować jej naturalne zdolności, organizują konkursy i próby pracy. W Stanach Zjednoczonych dużą popularnością cieszą się natomiast wyścigi jamników.

Obecnie jednak jamnik krótkowłosy pełni rolę przede wszystkim domowego pupila i często mimo dużej potrzeby ruchu i aktywności zmuszony jest do leniwego życia kanapowca. Bywa to często przyczyną frustracji i problemów z zachowaniem.

Szkolenie

Jamnik jest inteligentny, ale dość uparty; podczas polowania oczekiwano od niego dużej samodzielności, dlatego wyegzekwowanie poleceń nie jest łatwe. Warto nauczyć go podstawowych komend, choć raczej nie odniesiemy sukcesu na kursie posłuszeństwa. Od szczeniaka wymaga konsekwentnego wychowania.

Dla kogo ta rasa

Jamnik krótkowłosy jest odpowiednim przyjacielem dla ludzi aktywnych, lubiących spacery i gotowych poświęcić mu czas. Jego właściciel nie musi mieć dużego doświadczenia z psami, ale powinien być stanowczy. Jamnik krótkowłosy ma bowiem silną osobowość i źle wychowany potrafi stać się naprawdę uciążliwy.

Wady i zalety rasy jamnik krótkowłosy

Jamnik krótkowłosy – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

bywa tak bardzo przywiązany do właściciela, że aż zaborczy
uparty i niezależny
trudny w szkoleniu

Zalety

inteligentny
wesoły i energiczny
cechuje go duża odwaga i ciekawość świata

Zdrowie rasy jamnik krótkowłosy

Jamnik krótkowłosy jest dość odporny i długowieczny. W średnim wieku zdarzają się niekiedy problemy z kręgosłupem, dlatego należy dbać o to, by pies zachował szczupłą sylwetkę. Najlepiej też ograniczyć mu chodzenie po schodach. Trzeba dbać również o jego zęby, by nie odkładał się na nich kamień.

Żywienie

Jamnik krótkowłosy ma skłonności do tycia, dlatego nie wolno go przekarmiać. Pożywienie powinno być wysokiej jakości, dostosowane do wieku psa i trybu życia. Na rynku dostępna jest karma przeznaczona dla tej rasy, ale można również przygotowywać posiłki samodzielnie, pamiętając o dodaniu preparatów wapniowo-witaminowych.

Pielęgnacja

Jamnik krótkowłosy ma sierść krótką, lśniącą, gładko przylegającą. Nie powinien mieć nieowłosionych miejsc na ciele. Linieje intensywnie dwa razy w roku, choć psy trzymane w ogrzewanych pomieszczeniach stale gubią niewielkie ilości sierści.

Jamnika czeszemy przynajmniej raz w tygodniu za pomocą szczotki z włosia lub gumowej rękawicy. Kąpiemy go w razie potrzeby (ponieważ jamnik krótkowłosy jest wyjątkowo narażony na zabrudzenie, nie należy z nią zwlekać) w łagodnym szamponie dla psów krótkowłosych. Możemy także zastosować szampon z lekko nabłyszczającym efektem lub podkreślający kolor. Po kąpieli dokładnie wycieramy psa ręcznikiem i pozwalamy mu wyschnąć samemu. Po spacerze w deszczowe dni lub zimą po miejskich ulicach przecieramy brzuch i łapki wilgotnym ręcznikiem lub myjemy pod prysznicem.

Akcesoria

Z akcesoriów dla jamnika krótkowłosego warto zaopatrzyć się w gumową rękawicę, szczotkę z włosia i irchę lub bawełniany ręcznik do przetarcia po czesaniu (aby usunąć resztki martwego włosa i sprawić, że sierść nabierze zdrowego wyglądu).

Jamnika wyprowadzamy w zwykłej, najlepiej skórzanej lub materiałowej obroży lub w szelkach typu guard i na długiej tradycyjnej smyczy. Na spacery poza miastem sprawdzi się też kilkumetrowa linka.

Historia rasy jamnik krótkowłosy

Jamniki należą do grupy niewielkich psów myśliwskich, popularnych niezmiennie od lat. Ich pochodzenie nie zostało do końca wyjaśnione. Archeolodzy badający w Egipcie grobowiec faraona sprzed 4000 lat natknęli się na malowidło przedstawiające psa bardzo podobnego do jamnika. Jest jednak mało prawdopodobne, aby korzenie tej rasy sięgały tak daleko.

Bardziej prawdopodobna wydaje się teoria, że przodkami tych zwierząt były psy gończe zwane Dachsbracke, występujące od stuleci na ziemiach germańskich. Nazwą bracke określano różne odmiany psów myśliwskich, używanych do tropienia i pogoni. Słowo Dachs (w języku niemieckim – „borsuk”) nawiązywało zarówno do rodzaju zwierzyny, na którą pierwotnie polowały te czworonogi, jak i do ich fizycznego podobieństwa do borsuka – zwierzęcia o silnym ciele i krótkich, lekko krzywych kończynach.

Wszystkie krótkonożne rasy (w tym także jamnik krótkowłosy) wyhodowane zostały prawdopodobnie dzięki kojarzeniu osobników obciążonych dziedziczną wadą rozwojową chrząstek, objawiającą się karłowatością kończyn przy normalnym rozwoju tułowia. Jamnik krótkowłosy może być albo efektem mutacji psów gończych, albo krzyżówką krótkonogiej odmiany Bruno du Jura z pinczerem.

Przełomowy dla rasy był 1879 r., kiedy na zjeździe kynologów niemieckich ustalono jej pierwszy wzorzec. W 1880 r. utworzono w Niemczech pierwszą księgę rodowodową. Pierwszą organizacją zajmującą się wyłącznie hodowlą jamników był utworzony w 1881 r. Angielski Klub Jamnika (The Dachshund Club). W 1888 r. założono Niemiecki Klub Jamnika (Deutsche Teckelklub).