DOGUE DE BORDEAUX

Charakter rasy dogue de bordeaux

Dogue de bordeaux należy do grupy molosów i jak wiele podobnych sobie ras jest spokojny, stabilny i zrównoważony, o umiarkowanym temperamencie. Bardzo serdeczny i wrażliwy, potrzebuje akceptacji wszystkich domowników. Jest niezwykle silnie związany z opiekunem, uczucia okazuje bardzo wylewnie, domaga się pieszczot i zainteresowania. Nie znosi samotności – odizolowanie od rodziny jest dla niego straszną karą, dlatego dogue de bordeaux nie powinien być trzymany w kojcu. Jego miejsce jest u boku właściciela.

Pies rasy dogue de bordeaux bardzo lubi dzieci. Jest tolerancyjny i wyrozumiały. Ma opinię cierpliwej niańki, ze spokojem znosi najdziwniejsze zabawy. Pamiętajmy jednak, że jest duży i bardzo ciężki, wszelkie kontakty z dziećmi powinny odbywać się w obecności rodziców.

Dogue de bordeaux to pies bardzo towarzyski, lubiący przebywać wśród ludzi. Potrafi zachować się w każdej sytuacji. Nie jest przesadnie agresywny wobec psów. Rzadko zaczepia inne czworonogi i nie daje się łatwo sprowokować. Często przyjmuje rolę rozjemcy w psich awanturach. Bez większych problemów zaakceptuje inne zwierzęta domowe w swoim otoczeniu.

Dogue de bordeaux to pies lubiący wygody, doskonały, ale wymagający przyjaciel, gotów wszystko poświęcić dla swojej rodziny. Jest aktywny, lubi ruch i zabawy. Bezczynność jest dla niego bardzo frustrująca. Nie jest typem kłusaka, dlatego bieg przy rowerze jest niewskazany. Ze względu na swoją masę dogue de bordeaux nie powinien również skakać przez przeszkody. Potrzebuje długich spacerów, ale sam powinien decydować o ich intensywności.

Umiejętności

Jako potomek dawnych psów bojowych, dogue de bordeaux jest dobrym stróżem i obrońcą. Znacznie łagodniejszy od swoich przodków, zachował czujność i odwagę. Jest mało hałaśliwy, pewny siebie, bardzo rozsądny i świadomy swojej siły, której nigdy nie nadużywa. Jednak zaatakowany i zmuszony do działania staje się naprawdę niebezpiecznym przeciwnikiem.

Pies rasy dogue de bordeaux odnajdzie się w szkoleniu obronnym, nie sprawdzi się natomiast w większości innych sportów kynologicznych. Szczególnie nie nadaje się do uprawiania takich dyscyplin, jak agility, które wymagają zwinności, szybkości i skoczności.

Szkolenie i wychowanie

Dogue de bordeaux to pies późno dojrzewający. Pełny rozwój psychiczny osiąga dopiero w wieku trzech lat. Ze względu na wielkość i masę powinien być starannie wychowany. Nie należy traktować go brutalnie, źle znosi krzyki i przymus fizyczny. Dogue de bordeaux jest inteligentny i chętnie się uczy, trzeba jednak dostosować tempo nauki do indywidualnych możliwości każdego psa.

Odpowiednio wychowany pies tej rasy jest łagodny, przyjacielski i otwarty nawet na obce osoby. Jednak braki w socjalizacji w połączeniu z dużą masą ciała i siłą szczęk mogą sprawić, że dogue de bordeaux stanie się naprawdę niebezpieczny. Dlatego szczenięta tej rasy powinny przejść staranną socjalizację, zapoznać się z różnorodnym otoczeniem i przeróżnymi sytuacjami. Trzeba też pamiętać, że nawet dorosły pies rasy dogue de bordeaux musi mieć stały kontakt ze światem zewnętrznym – zamknięty w ogrodzie zdziczeje i może stać się nieprzewidywalny.

Dla kogo ta rasa

Dogue de bordeaux powinien trafić w ręce osób odpowiedzialnych, które będą potrafiły go wychować, jak również poświęcą mu czas. Pies tej rasy odnajdzie się w miejskim mieszkaniu, choć zdecydowanie lepiej będzie się czuł w domu z ogrodem w spokojniejszej okolicy.

Wady i zalety rasy dogue de bordeaux

Dogue de bordeaux – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• samce bywają konfliktowe
• jest kosztowny w utrzymaniu
• źle znosi samotność
• wrażliwy na upały

Zalety

• bardzo przywiązany do rodziny
• opiekuńczy wobec członków swojego stada
• dobry stróż i obrońca (nie nadaje się jednak do życia w kojcu)
• nie jest przesadnie agresywny

Zdrowie rasy dogue de bordeaux

Psy rasy dogue de bordeaux, podobnie jak inne molosy, nie są długowieczne. Ich długość życia to maksymalnie 8-10 lat, choć niektóre z nich dożywają zaledwie 5 lat. Najczęstsze problemy mogące skrócić życie psa to choroby układu krążenia i serca, takie jak kardiomiopatie czy zwężenie zastawki aortalnej. Ponadto wiele szczeniąt rasy dogue de bordeaux rodzi się martwe (około 14%) umiera w ciągu pierwszych tygodni życia (około 10%).

Ponieważ dogue de bordeaux był niegdyś psem bojowym, ma stosunkowo małe i dosyć głęboko osadzone oczy, przez co zdarzają się u niego wady powiek. Ponadto jest to rasa olbrzymia, mająca skłonność do różnego rodzaju zaburzeń rozwojowych układu szkieletowego, szczególnie dysplazji biodrowej. Według danych Orthopedic Foundation for Animals dotyka ona aż 56.7% psów rasy dogue de bordeaux. Jest to trzecia ze 173 przebadanych ras, która najczęściej zapada na tę chorobę. W rasie dogue de bordeaux zdarza się także dysplazja łokciowa i wypadanie rzepki.

Skrócona czaszka może powodować problemy z oddychaniem oraz nietolerancję wysiłku i upałów. W rasie zdarzają się także problemy ze skórą, szczególnie w okresie letnim.

Żywienie

Psy rasy dogue de bordeaux wymagają wysokiej jakości pożywienia. Mogą być karmione zarówno dobrymi karmami komercyjnymi, jak i dietą domową. Gotowane posiłki i dieta typu BARF powinny być uzupełniane odpowiednio dobranymi suplementami.

Młody, rosnący pies rasy dogue de bordeaux wymaga szczególnego żywienia. Jego karma powinna być doskonale zbilansowana i uzupełniona witaminami i substancjami wspomagającymi rozwój kości i stawów. Niewskazany jest nadmierny wysiłek fizyczny i chodzenie po schodach. Jak u większości dużych ras występuje u niego ryzyko rozszerzenia i skrętu żołądka.

Ze względu na ryzyko skrętu żołądka, dzienna porcja pokarmu dla dorosłego psa powinna być podzielona na co najmniej dwa posiłki. Po jedzeniu konieczny jest odpoczynek.

Pielęgnacja

Pielęgnacja psa rasy dogue de bordeaux nie jest kłopotliwa. Krótką szatę wystarczy wyczesać raz na kilka dni szczotką z twardego włosia lub gumową. Głębokie fałdy na głowie trzeba przecierać i utrzymywać w czystości.

Akcesoria

Pies rasy dogue de bordeaux powinien wychodzić na spacery w wygodnej, szerokiej obroży lub w dobrze dopasowanych szelkach typu guard. Smycz powinna być mocna, zaopatrzona w wytrzymałe karabińczyki. Kaganiec dla dogue de bordeaux musi umożliwiać psu swobodne dyszenie i picie wody – sprawdzi się więc kaganiec fizjologiczny przeznaczony dla psów ras brachycefalicznych.

Historia rasy dogue de bordeaux

Już kilka tysięcy lat temu na terenach dzisiejszego Tybetu lub północnych Indii żył olbrzymi pies – praprzodek wszystkich molosów. Swoje imponujące rozmiary zawdzięczał zwiększonemu wzrostowi kości. Hormon wzrostu powodował znaczne zgrubienie kończyn i powstanie potężnej czaszki z ciężką szczęką i szerokim, masywnym czołem. Jego skóra była gruba i pomarszczona, nadając mu groźny wygląd.

Od zarania dziejów ten olbrzym podróżował wraz z prymitywnymi plemionami. Migracja odbywała się w dwóch kierunkach: zachodnim – przez środkowy wschód i Morze Śródziemne oraz północno-zachodnim – poprzez dzisiejsze Chiny i Rosję.

Około 550 r. p.n.e. do Europy wschodniej przybyła grupa ludów zwana Alananami i osiedliła się na obszarze dzisiejszej Albanii. Razem z nimi pojawiły się także duże mastify. Dzięki fenickim rynkom handlu mogły także zawędrować na Wyspy Brytyjskie. Były znane pod nazwą alaunt lub alan.

Na południe i wschód od Tybetu plemiona sumeryjskie, asyryjskie i babilońskie wykorzystywały potężne psy w działaniach wojennych. Najdzikszym z nich był tzw. mollosian, pochodzący prawdopodobnie z greckiej wyspy Mollosus. Podobno w paradzie wojsk w Aleksandrii wziął udział legion 2400 mastifów. Opisywano je jako „zwierzęta wielkości osłów i dzikie jak lwy”.

W Rzymie te olbrzymie psy walczyły na arenach z niedźwiedziami, lwami i ludźmi, a ich odwaga obrosła legendą. Gdy legiony rzymskie wędrowały na podbój Europy, razem z nimi podążał mollosian.

Niektórzy historycy twierdzą, że przodkowie wielu ras molosów powstali w wyniku połączenia mollosiana z alanem. Jednym z nich jest przodek doga z Bordeaux.

W 1387 r. Gaston Phoebus, hrabia Foix w książce o myślistwie wymienia trzy odmiany dużych psów zwanych alanami, występujące na terenie Francji. Określa je jako „alant gentil” – typ charta o ciężkiej i krótkiej głowie; „alant vautre” – pies o masywnej głowie, obwisłych faflach i dużych opadających uszach, używany do polowań na niedźwiedzie i wilki; „alant de Boucherie” – pies rzeźnicki.

Za protoplastów dogue de bordeaux uznaje się psy odmiany „alant vautre”. Niektórzy badacze uważają, że mogły być nimi także dogi z Akwitanii i średniowieczne bullenbeissery. Zmiany społeczne, jakie nastąpiły po Wielkiej Rewolucji Francuskiej, wpłynęły na populację dużych czworonogów. Zmalało znaczenie psów używanych do polowań na grubego zwierza. Część z nich, utożsamiana ze znienawidzoną klasą panującą, została wytępiona.

W XVIII w. psy te prawie całkowicie wyginęły. Przełom nastąpił w XIX w. W 1863 r. w Paryżu odbyła się pierwsza wystawa psów. Wtedy dogue de bordeaux otrzymał swoją obecną nazwę. W 1896 r. Pierre Megnin opublikował opis rasy, uważany do dziś za pierwszy wzorzec. Został on poprawiony przez prof. Kuntlera w 1910 r.

W powstaniu współczesnej wersji rasy dogue de bordeaux miały udział różne odmiany: tuluzyjska, paryska i Bordeaux. Podczas obu wojen rasa bardzo ucierpiała. Ponowny jej rozkwit przypada na lata 60. XX w.

Dogue de bordeaux w Polsce

Historia rasy w Polsce, po II wojnie światowej, rozpoczyna się na początku lat 90. XX w. W 1992 r. do hodowli „Wielki Duńczyk” Urszuli Kalinowskiej przyjechała suka CASIOPEE Istarskog Porijekla.

W 1993 r. kilku hodowców sprowadza kolejne psy. Są to: ILZA de L”Etang de Mirloup, ILDA de L”Etang de Mirloup, HYBRIS de L” Etang de Mirloup, HERA, IVETTA de la Combe Saint Thibaud, IGOR de L”Etang de Mirloup, IMAGE de la Font de Pepignon, ISABELLE de Seigneurie des Chartrons, HEKTOR de la Font de Pepignon.

W 1994 r. przyszły na świat pierwsze dwa mioty w hodowlach: „An-Ro-Ge” i „Jasny Grom”. Od tego czasu liczba dogów stale wzrasta i cieszą się one dużym zainteresowaniem.

Wzorzec rasy dogue de bordeaux

Dogue de bordeaux – grupa II FCI, sekcja 2.1, nr wzorca 116

• Kraj pochodzenia: Francja
• Charakter: pies łagodny i zrównoważony, pewny siebie
• Wielkość: Psy 60-68 cm, suki 58-66 cm (tolerowany wzrost o 1 cm niższy lub o 2 cm wyższy).
• Waga: psy 55 kg, suki 45 kg
• Szata: Włos cienki, krótki i miękki w dotyku.
• Maść: Jednobarwna od mahoniowej po płową. Dopuszczalne niezbyt duże znaczenia na piersi i końcach kończyn. Może występować czarna maska – ma niewielki zasięg, nie może zachodzić na mózgoczaszkę, mogą występować lekkie przebarwienia na głowie, uszach i górnej części tułowia, nos czarny. Brązowa maska – nos i brzegi powiek także brązowe. Bez maski – szata płowa, skóra wydaje się czerwona. Nos czerwonawy lub różowy.
• Długość życia: 7-8 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: wrażliwy na upały
• Koszty utrzymania: od 400 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: 2500-6000 zł

Ciekawostki o rasie dogue de bordeaux

Popularność rasy poza Francją wzrosła po ukazaniu się w 1989 roku filmu „Turner i Hooch” z Tomem Hanksem. Dogue de bordeaux o imieniu Śliniak stał się też gwiazdą polskiego serialu familijnego „Rodzina zastępcza”.