DOG Z MAJORKI

Charakter rasy dog z Majorki

„Majorki” na co dzień są spokojne, zrównoważone i przyjazne w stosunku do ludzi. Potrafią być bardzo opiekuńcze wobec dzieci a także zwierząt domowych. Mogą mieszkać w otoczeniu zwierząt małych i dużych – chętnie towarzyszą na przykład w przejażdżkach konnych.

Dobrze znoszą nasz klimat, zarówno mróz, jak i upały. Na co dzień ciche i spokojne, szczekają na intruzów tylko wtedy, kiedy właściciele śpią lub nikogo nie ma w domu. Są bezgranicznie oddane rodzinie i zawsze gotowe do obrony.

Problemem mogą być ich stosunki z obcymi psami. „Majorki” zwykle nie są zaczepne, ale sprowokowane przez innego psa, szczególnie tej samej płci, mogą wdać się w walkę. Należy więc uważać, aby pies tej rasy nie miał złych doświadczeń z innymi czworonogami.

Choć na co dzień spokojny, nie jest typowym kanapowcem. Trzeba zapewnić mu dłuższe spacery czy weekendowe wyprawy. Nigdy nie należy kupować psa tej rasy z niepewnego źródła, gdyż psychika takiego zwierzęcia może bardzo odbiegać od ideału.

Umiejętności

Psy z Majorki obronę swojego stada i terytorium mają we krwi – nie trzeba ich tego specjalnie uczyć.

Szkolenie i wychowanie

Uczą się łatwo i chętnie. Są wesołe, skore do zabawy i do pracy. Mogą ciągnąć sanki, lubią tropienie i naukę sztuczek.

Dla kogo ta rasa

„Majorki” wymagają zrównoważonego i pewnego siebie przewodnika. Psa tej rasy można polecić jako towarzysza dla średnio aktywnej rodziny.

Wady i zalety rasy dog z Majorki

Wady

• bywa agresywny wobec innych psów
• wymaga konsekwentnego i doświadczonego przewodnika
• wymaga sporo ruchu

Zalety

• bardzo przywiązany do rodziny
• opiekuńczy wobec dzieci i innych zwierząt domowych
• podatny na szkolenie
• zdrowy i odporny
• doskonały stróż i obrońca
• łatwy w pielęgnacji

Zdrowie rasy dog z Majorki

Jak na molosy, psy z Majorki są bardzo zwinne i zdrowe. Zdarza się jednak dysplazja stawów biodrowych, dlatego warto badać pod tym kątem psy przeznaczone do rozrodu.

Żywienie

Dogi z Majorki nie są specjalnie wymagające pod względem żywienia, jednak należy pamiętać o tym, że jako psy masywne mogą być narażone na rozszerzenie i skręt żołądka, dlatego nie należy ich karmić na minimum 2 godziny przed i bezpośrednio po spacerze.

Pielęgnacja

Jest nieskomplikowana – wystarczy psa szczotkować gumowym zgrzebłem raz na tydzień, częściej w okresie linienia. Dla zapewnienia pięknego połysku można sierść przetrzeć irchową szmatką.

Historia rasy dog z Majorki

Rasa powstała już w średniowieczu. Na Majorkę, wyspę u wybrzeży Hiszpanii, zawijały wówczas angielskie statki. Jedną z rozrywek były walki psów. W tym celu angielscy marynarze przywozili buldogi, a miejscowi pasterze wystawiali swoje Ca de Bestiar – duże psy pastersko-obronne (rasa istnieje do dziś, ale jest mało znana poza Hiszpanią).

W końcu miejscowi wpadli na pomysł, aby skrzyżować owe psy z buldogami.

Drugą „rozrywką”, obok walk psów, było szczucie psów na byki. Nowa rasa doskonale nadawała się do tej roli – stąd wzięła się jej nazwa „Ca de Bou” – czyli „pies na byka”. W wielbiącej corridę Hiszpanii ceniono je na równi ze słynnymi torreadorami. Organizowano im nawet uroczyste pogrzeby i stawiano nagrobki.

Pod koniec XIX wieku w Hiszpanii zakazano walk psów i szczucia psów na byki. Ca de Bou przestały być potrzebne. Na początku XX wieku sprzedano do Puerto Rico ostatniego żyjącego przedstawiciela tej rasy.

W latach 50. grupa pasjonatów z Majorki postanowiła odtworzyć rasę. Skupiono od chłopów psy, które ją przypominały i rozpoczęto hodowlę. Przy jej odtwarzaniu używano także ras wyjściowych: Ca de Bestiar i buldoga angielskiego. Rasa została uznana przez FCI w 1965 r. pod nazwą Perro de Presa Mallorquin (bojowy pies z Majorki). Jednak aż do początku lat 90. nadal była ona mało popularna.

W 1994 r. Renacie Jasińskiej (hodowla Osanna) udało się sprowadzić z Majorki do Polski psa i sukę. Rok później przyjechała druga suka. W 1999 r. psy z hodowli Osanna zostały pierwszymi na świecie interchampionami tej rasy.

W 1997 r. zmieniono nazwę rasy na Perro Dogo Mallorquin (pies dog z Majorki) lub Ca de Bou. W Polsce jest już prawdopodobnie kilkaset psów z Majorki.

Wzorzec rasy dog z Majorki

Dog z Majorki – grupa II FCI, sekcja 2.1, nr wzorca 249

• Kraj pochodzenia: Hiszpania
• Charakter: z natury spokojny i pewny siebie, wierny i oddany swemu panu, doskonały stróż i obrońca; na co dzień łagodny wobec obcych, w obliczu zagrożenia jest odważny, szybki i nieustępliwy; bywa agresywny wobec innych psów
• Wielkość: psy: 55-58 cm, suki: 52-55 cm
• Waga: według wzorca psy: 35-38 kg, suki: 30-34 kg (w praktyce waga bywa większa)
• Szata: krótka i szorstka w dotyku
• Maść: pręgowana, płowa lub czarna; dopuszczalne białe znaczenia na łapach, piersi i pysku oraz czarna maska
• Długość życia: 10 lat
  Podatność na szkolenie: duża
• Aktywność: lubi ruch, ale w domu jest spokojny
• Koszty utrzymania: od 200 zł miesięcznie
• Odporność/podatność na choroby: odporny; zdarzają się przypadki dysplazji biodrowej
• Możliwość nabycia szczeniaka: w Polsce jest mało hodowli, szczenię trzeba wcześniej zamówić
• Cena psa z rodowodem: ok. 3500  zł

Ciekawostki o rasie dog z Majorki

Dog z Majorki znajduje się na liście ras niebezpiecznych, a trzymanie takiego pupila i prowadzenie hodowli tego typu rasy wymaga zezwolenia.