COCKER SPANIEL AMERYKAŃSKI

Charakter rasy cocker spaniel amerykański

Cocker spaniel amerykański odznacza się łagodnym usposobieniem i dużym temperamentem. Chociaż jest wesoły, ruchliwy i ciekawski, to nie bywa nadmiernie absorbujący. Przywiązany do właściciela, lubi mu towarzyszyć, ale przyzwyczai się też do kilku godzin samotności w ciągu dnia. To pies zrównoważony, niezdradzający objawów agresji czy nerwowości. Nie wykazuje dużych skłonności do niszczenia przedmiotów, jeśli ma własne zabawki i jakieś zajęcie. Potrafi się dostosować do nowych warunków, dlatego np. wakacyjny wyjazd nie powinien stanowić problemu.

Czworonogi tej rasy uchodzą za dobrych towarzyszy dla starszych dzieci – są bardzo tolerancyjne, lubią pieszczoty i wspólne zabawy. To psy przyjacielskie i serdeczne wobec ludzi, dlatego chociaż czujne, nie sprawdzą się w roli stróżów – wylewnie powitają zarówno gościa, jak i włamywacza. Dobrze się czują w grupie psów, poprawnie układają się też ich relacje z innymi zwierzętami. Nie są konfliktowe ani nie wszczynają awantur na spacerach, ale zaczepione przez agresywnego czworonoga potrafią się obronić.

Dla cocker spanieli amerykańskich nie jest konieczny dom z ogrodem – dobrze się czują nawet w niewielkim mieszkaniu, jeśli tylko mają zapewnioną odpowiednią ilość ruchu. Chociaż są pełne werwy, to nie wymagają forsownych treningów – wystarczy im kilka spacerów dziennie, podczas których będą mogły aportować lub bawić się z innymi psami.

Dużo radości sprawi im wyjazd za miasto, ale należy pamiętać o ich instynkcie myśliwskim – może je zainteresować ciekawy trop. Niektóre czworonogi tej rasy mają skłonność do zbierania odpadków, dlatego trzeba je pilnować.

Umiejętności

Cocker spaniel amerykański to pies odporny, zwinny, wytrzymały, obdarzony doskonałym węchem, lubiący buszować w polu. Chętnie pływa i nurkuje. Nadaje się do uprawiania psich sportów – agility, flyballu czy tańca z psem. Może też uczestniczyć w kursach podstawowego posłuszeństwa (PT). Rasa nie podlega próbom pracy, dlatego do uzyskania tytułu interchampiona nie są wymagane konkursy psa myśliwskiego.

Szkolenie i wychowanie

Psy tej rasy są inteligentne, pojętne, chętne do współpracy i dosyć łatwe do ułożenia. Nie wykonują jednak ślepo poleceń i wykazują się pomysłowością podczas nauki, dlatego właściciel powinien być cierpliwy i konsekwentny. Ponieważ cechuje je żywiołowość, szybko się nudzą, jeśli lekcje są monotonne i trwają zbyt długo. Najlepiej ćwiczyć z nimi kilka razy dziennie po dziesięć minut i nagradzać je ulubionymi smakołykami.

Cocker spaniel amerykański chętnie się podporządkowuje, ale czasem lubi wyrazić własne zdanie, dlatego należy konsekwentnie go wychować. Szczenięta powinny mieć kontakt z innymi psami i nowymi sytuacjami, np. podczas zajęć w psim przedszkolu.

Dla kogo ta rasa

Pies tej rasy nadaje się dla każdego. Poradzi sobie z nim nawet początkujący właściciel. Musi jednak znaleźć czas na systematyczną pielęgnację szaty.

Wady i zalety rasy cocker spaniel amerykański

Wady

• wymaga systematycznej pielęgnacji
• lubi zbierać odpadki

Zalety

• łagodny i przywiązany do rodziny
• dobry przyjaciel dla starszych dzieci
• inteligentny, chętnie się uczy
• może uprawiać psie sporty
• tolerancyjny wobec psów i innych zwierząt domowych
• chętnie się podporządkowuje
• nie ma skłonności do dominacji
• nadaje się do mieszkania

Zdrowie rasy cocker spaniel amerykański

Cocker spaniel amerykański miewa skłonności do schorzeń oczu – PRA (postępującego zaniku siatkówki), katarakty i podwinięcia powiek (entropium). Sporadycznie mogą się przydarzyć alergie pokarmowe i kontaktowe oraz dysplazja stawów biodrowych. Czasami występuje kamień nazębny, dlatego powinno się od szczeniaka przyzwyczajać psa do mycia zębów. Można również stosować specjalne płyny lub podawać psie ciastka i gryzaki.

Spaniel lubi węszyć w trawie, dlatego łatwo dochodzi u niego do podrażnienia oczu i zapalenia spojówek. Raz w tygodniu powinno się też kontrolować uszy i w miarę potrzeby wycinać z nich sierść.

Psom tej rasy nie szkodzą ani niskie, ani wysokie temperatury. Ze starszymi osobnikami warto jednak latem nie spacerować w pełnym słońcu. Ze względu na długi włos można zakładać kombinezon przeciwdeszczowy.

Cocker spaniel amerykański ma nieco skrócony pysk, toteż może dosyć głośno oddychać (szczególnie w starszym wieku) i chrapać. Nie powinno to jednak martwić właściciela, bo zwykle nie świadczy o problemach zdrowotnych.

Żywienie

Spaniel ma doskonały apetyt i skłonności do tycia, dlatego trzeba kontrolować ilość podawanego pokarmu. Szczenięta powinny dostawać karmę dla średnich ras, wysokobiałkową i dobrze zbilansowaną. Ponieważ zdarzają się problemy ze stawami, warto rosnącym psom dodawać do jedzenia preparaty zawierające glukozaminę i chondroitynę.

Dorosłemu cocker spanielowi amerykańskiemu wystarczy dieta z niższą zawartością protein – ich nadmiar prowadzi do kłopotów ze skórą. W okresie wymiany włosa można stosować specyfiki zawierające nienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6. Jeśli zdecydujemy się na tradycyjne żywienie (mięso, ryż, warzywa, biały ser), musimy pamiętać o uzupełnianiu posiłków preparatami wapniowo-witaminowymi.

Pielęgnacja

Amerykański cocker spaniel najintensywniej linieje na wiosnę, ale właściwie przez cały rok gubi niewielkie ilości sierści. Jego włos jest miękki, dlatego nie wbija się w dywany i łatwo daje się sprzątnąć.

Aby utrzymać efektowny, typowy dla rasy wygląd psa, konieczne są systematyczne zabiegi pielęgnacyjne, do których trzeba go przyzwyczajać od szczeniaka. Sierść – uprzednio spryskaną specjalnym płynem ułatwiającym rozczesywanie – dokładnie wyczesujemy przynajmniej raz w tygodniu za pomocą szczotki pudlówki i metalowego grzebienia z obrotowymi zębami.

Szczególną uwagę należy zwracać na pachy i pachwiny, ponieważ w tych miejscach najczęściej tworzą się kołtuny, dlatego warto nauczyć psa spokojnego leżenia na grzbiecie podczas czesania. Po dłuższym spacerze, np. na łące, trzeba pamiętać o usunięciu z sierści zanieczyszczeń – patyczków, kłosów i nasion. Na co dzień można spryskiwać psa mieszanką olejku norkowego i wody – dzięki temu włos będzie bardziej elastyczny i mniej podatny na plątanie.

Oprócz czesania spaniel wymaga także wyskubywania włosów na grzbiecie oraz strzyżenia maszynką sierści na głowie, uszach – do połowy ich długości z obydwu stron (wycinamy też nożyczkami włosy z wnętrza małżowiny), na szyi – do wysokości mostka oraz na ogonie i pod nim (jeśli chcemy zostawić tzw. chorągiewkę, włosy od spodu wyrównujemy nożyczkami). Trzeba wyciąć także sierść między opuszkami, uformować okrągłe stopy i przyciąć pazury.

Spaniela kąpiemy w miarę potrzeby w szamponie dla psów długowłosych (można również stosować szampony koloryzujące dobrane do umaszczenia). Na sierść nakładamy odżywkę, którą po kilku minutach dokładnie spłukujemy. Długi włos na uszach, kończynach, piersiach i bokach tułowia wyciskamy w ręcznik – wytrzeć można jedynie ten rosnący na grzbiecie.

Następnie suszymy czworonoga suszarką ustawioną na średnią temperaturę. Dostępne są też specjalne odżywki bez spłukiwania, które stosuje się na suchą sierść – regenerują zniszczony włos i zapobiegają jego łamaniu się. Jeśli nie czujemy się na siłach samodzielnie wykonać wszystkich zabiegów pielęgnacyjnych, możemy odwiedzać salon psiej urody.

Prawidłowo pielęgnowany na co dzień cocker spaniel amerykański nie wymaga pracochłonnego przygotowania do wystawy. Sierść w wymienionych miejscach należy przystrzyc na tydzień przed pokazem, aby zdążyła nieco odrosnąć. Psa kąpiemy dzień wcześniej, dokładnie suszymy i w razie potrzeby przeprowadzamy dodatkowo lekką korektę szaty. Prezentujemy go na ringówce dobranej kolorystycznie do umaszczenia. Jeśli nie planujemy kariery wystawowej, możemy pupila ostrzyc.

Akcesoria

Nasz pupil od początku powinien chodzić na zwykłej smyczy. Nie poleca się smyczy automatycznych – przynajmniej w wieku szczenięcym – ponieważ nie uczą psa spokojnego chodzenia przy nodze, tylko wyrabiają u niego nawyk ciągnięcia. Najlepsze będą obroże z taśmy lub ze skóry, ale nie należy wybierać tych podszytych kolorowym filcem, ponieważ pod wpływem wilgoci farbują i trwale barwią sierść. U rosnących psów nie powinno się stosować szelek.

Jedzenie podajemy w wąskich i wysokich miskach. Po każdym posiłku trzeba sprawdzić, czy w sierści na uszach nie zostały resztki pokarmu. Można również zakładać specjalny rękaw, który ochroni je przed zabrudzeniem. Na wodę najlepsze będą zabudowane miski z niewielkim otworem pośrodku. Pod nieobecność domowników szczeniaka można zostawić w dużej klatce kenelowej lub kojcu – z legowiskiem i miską z wodą. Warto też przyzwyczaić go do podróżowania w plastikowej klatce transporterze.

Historia rasy cocker spaniel amerykański

Spaniele należą do wąsko wyspecjalizowanej grupy psów myśliwskich nazywanych płochaczami. Od stuleci niewielkie czworonogi o pofalowanej sierści towarzyszyły myśliwym polującym na ptactwo. Ich zadanie polegało na odnalezieniu i wystawieniu zwierzyny tak, aby człowiek mógł się do niej zbliżyć i przykryć ją – oraz psa – siecią. Po wynalezieniu broni palnej zmieniła się nieco ich rola – miały nie tylko wystawiać i wypłaszać ptaki, ale także je aportować.

Podobno już w IV w. p.n.e. żyły czworonogi przypominające wyglądem spaniele. Zachowała się rzeźba z okresu panowania Filipa II – ojca Aleksandra Wielkiego – przedstawiająca takiego psa. Zapewne były one również znane w starożytnej Kartaginie, o czym przekonują badacze, wywodząc ich nazwę od słowa „span”, które miało oznaczać królika. O psach z pofalowaną szatą, które zastygały w bezruchu, gdy zwietrzyły ptaki, pisał także ateński historyk Ksenofont.

Większość kynologów uważa, że spaniele wywodzą się z Hiszpanii, na co miałaby wskazywać ich nazwa. W VII i VIII w. występowały tam czworonogi z dłuższym włosem i opadającymi uszami, które przywieziono na te tereny w okresie wypraw krzyżowych. Wiele z nich trafiło później do Francji i Anglii, dając być może początek wielu tamtejszym rasom. Wzmianki o psach polujących z sokołami można odnaleźć w „Lex Bajuvariorum” z początku VIII w. i w walijskich prawach rodowych z 948 r.

Pod koniec XVI w. spaniele w Wielkiej Brytanii podzielono na polujące w wodzie (water spaniele) i na lądzie. Wśród spanieli lądowych wyróżniono większe – używane do polowań z sokołami, nazywane springer lub starter spanielami, i mniejsze – sitting spaniele, które warowały przy złowionym w sieci ptactwie (z czasem zaczęto nazywać je cocking, woodcock i ostatecznie cocker spanielami).

Wszystkie cocker spaniele angielskie i amerykańskie mają wspólnego przodka – urodzonego w 1879 r. czarnego psa o imieniu Obo z hodowli Jamesa Farrowa. Pierwsze cockery o umaszczeniu czarnym podpalanym pokazano w Stanach Zjednoczonych w 1874 r. na wystawie w Chicago. W 1879 r. do amerykańskiego Kennel Clubu wpisano pierwszego przedstawiciela rasy – był to biało-brązowy Captain.

W 1881 r. powstał Klub Cocker Spaniela w Stanach Zjednoczonych, w którym na początku obowiązywał wzorzec spaniela angielskiego. Pierwszy standard cocker spaniela amerykańskiego opracowano w 1943 r., a ostateczna wersja powstała w 1951 r. Rok później rasę wpisano do rejestru FCI.

Do Polski pierwszego cocker spaniela amerykańskiego sprowadziła w 1977 r. do hodowli Od Kawy Barbara Szczepkowska. Była to beżowa suka Wilderers Deborah. W 1980 r. dołączył do niej czarny podpalany Peter Pan of Witch Wood. W tym samym roku Hanna Lenczowska przywiozła czarną sukę Neltje Jacoba of Sugar Place.

Wzorzec rasy cocker spaniel amerykański

Cocker spaniel amerykański – grupa VIII FCI, sekcja 2, nr wzorca 167

• Kraj pochodzenia: Stany Zjednoczone
• Wielkość: wysokość psów w kłębie 38 cm, suk 35,6 cm (tolerancja 1,3 cm w górę i w dół)
• Szata: jedwabista, gładka, dopuszczalna lekko falista; na głowie włos krótki i delikatny, na tułowiu średniej długości z podszerstkiem; uszy, klatka piersiowa, brzuch, kończyny i ogon porośnięte dłuższą sierścią tworzącą pióra
• Maść: czarna i czarna podpalana; jednobarwna od jasnokremowej do ciemnoczerwonej, brązowa i brązowa podpalana; wielobarwna – dwa lub więcej dobrze oddzielonych od siebie kolorów, z których jeden musi być biały, może występować podpalanie
• Dojrzałość: 2 lata
• Długość życia: 12-15 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: odporny
• Koszty utrzymania: od 200 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: ok. 3500 zł

Ciekawostki o rasie cocker spaniel amerykański

W porównaniu z cocker spanielem angielskim jego amerykański kuzyn jest psem nieco mniejszym, o krótszej kufie i nieco zwisających wargach. Ma lekko wysklepioną czaszkę, z silniej zaznaczonym stopem (przełomem czołowo-nosowym) i większe oczy. Najbardziej zwraca uwagę wyjątkowo bogata szata amerykanów.