COCKER SPANIEL ANGIELSKI

Charakter rasy cocker spaniel angielski

Cocker spaniel angielski to pies o łagodnym usposobieniu, uczuciowy i przyjaźnie nastawiony do otoczenia, ale o sporym temperamencie. Agresja wobec ludzi czy pobratymców jest poważną wadą.

Przedstawiciel tej rasy mocno przywiązuje się do właściciela i źle znosi samotność. Bez problemu spędzi sam kilka godzin dziennie, jeśli go tego nauczymy, ale nie powinien być izolowany od rodziny czy trzymany w kojcu. Cockery dość łatwo przystosowują się do nowych warunków, dlatego dobrze wychowany pies nie przysporzy nam problemów podczas wakacyjnych wyjazdów.

Pies rasy cocker spaniel angielski jest cierpliwy, wesoły i niezmordowany w zabawie. Lepiej dogada się ze starszymi dziećmi, młodsze pociechy trzeba nauczyć odpowiedniego obchodzenia się z nim. Jako zwierzak czujny, ciekawski i spostrzegawczy sprawdzi się w roli stróża, ale nie należy oczekiwać od niego reakcji obronnych. Na ogół dobrze dogaduje się z psami i lubi życie w stadzie. Cocker spaniel angielski zaakceptuje też inne zwierzęta domowe.

Choć jest aktywny, ruchliwy i energiczny, może mieszkać w mieście, ale tylko jeśli zapewni się mu odpowiednio dużo spacerów i jakieś zajęcie. Buszowanie w zaroślach należy do jego ulubionych czynności, wykazuje też zamiłowanie do pływania i nurkowania. Wiele psów rasy cocker spaniel angielski odznacza się dość silnym instynktem myśliwskim, o czym należy pamiętać, puszczając je luzem.

Umiejętności

Cocker spaniel angielski to pies wszechstronny użytkowo. Początkowo wykorzystywano go do wypłaszania ptaków w polu. Z czasem zaczęto wymagać od niego także aportowania zestrzelonego ptactwa z lądu i z wody, a nawet tropienia rannej grubej zwierzyny. Psy tej rasy podlegają próbom pracy, co oznacza, że do uzyskania tytułu międzynarodowego championa piękności (C.I.B.) wymagany jest dyplom z konkursów myśliwskich organizowanych przez Polski Związek Łowiecki.

Cocker spaniele angielskie nadają się do uprawiania niektórych psich sportów – doskonale radzą sobie w agility, można też z nimi ćwiczyć flyball, obedience albo taniec z psem.

Szkolenie i wychowanie

Cocker spaniel angielski dość łatwo się uczy. Dąży do przypodobania się właścicielowi, ale potrafi też być uparty i samodzielny, dlatego nie oczekujmy od niego bezwzględnego posłuszeństwa w każdej sytuacji. To pies skory do współpracy, jeśli nauka sprawia mu przyjemność i jest dla niego wyzwaniem. Cockery są dość łakome, ulubiony smakołyk będzie więc dla nich dodatkową motywacją.

Psa rasy cocker spaniel angielski należy traktować stanowczo, ale nigdy ostro – trzeba je konsekwentnie wychowywać i nie pozwalać im na wszystko. Pozostawione same sobie mogą niszczyć rzeczy i uprzykrzać życie sąsiadom, a zbytnie pobłażanie sprawi, że przestaną być posłuszne. Maluchy muszą mieć kontakt z pobratymcami, różnymi ludźmi i nowymi sytuacjami. Przydadzą się też zajęcia w psim przedszkolu.

Dla kogo ta rasa

Cocker spaniel angielski nadaje się dla osób energicznych i konsekwentnych. Zwierzaki o silnych, dominujących charakterach powinny trafiać do ludzi z doświadczeniem w wychowywaniu psów, ponieważ początkującym właścicielom mogą sprawiać kłopoty.

Przedstawiciele tej rasy najlepiej sprawdzą się w aktywnych rodzinach, ale potrafią także dostosować się do spokojniejszego trybu życia.

Wady i zalety rasy cocker spaniel angielski

Cocker spaniel angielski – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• wymaga systematycznej pielęgnacji
• bywa uparty i samodzielny
• lubi szczekać

Zalety

• oddany właścicielowi
• łagodny i przyjacielski
• nadaje się dla starszych dzieci
• czujny i spostrzegawczy
• chętnie się uczy
• może uprawiać psie sporty
• tolerancyjny wobec psów i innych zwierząt domowych
• nadaje się do mieszkania w bloku

Zdrowie rasy cocker spaniel angielski

Cocker spaniel angielski jest psem odpornym i wytrzymałym. Dobrze znosi zarówno wysokie, jak i niskie temperatury. Starsze zwierzaki warto jednak chronić przed upałem i latem ograniczyć spacery w pełnym słońcu.

Cockery mają skłonności do schorzeń oczu, takich jak katarakta, postępujący zanik siatkówki (PRA) lub podwinięcie powieki (entropium). Ponieważ lubią węszyć w trawie i zaroślach, łatwo dochodzi u nich do zapalenia spojówek.

Długie, wiszące uszy są podatne na infekcje – trzeba systematycznie usuwać włosy z wnętrza małżowiny i czyścić zewnętrzny przewód słuchowy. Niekiedy u psów rasy cocker spaniel angielski przytrafiają się alergie pokarmowe i kontaktowe, a w starszym wieku kłopoty z sercem, nerkami i nowotwory. Sporadycznie zdarza się dysplazja stawów biodrowych.

Żywienie

Cockery miewają doskonały apetyt, a przez to skłonności do tycia, dlatego trzeba kontrolować ilość podawanego pożywienia. Można stosować gotowe karmy renomowanych firm przeznaczone dla psów średnich ras. Psy pracujące w okresie intensywnych treningów mogą dostawać karmy wysokoenergetyczne.

Jeśli sami gotujemy pupilowi, posiłki musimy uzupełnić preparatami wapniowo-witaminowymi. W czasie intensywnego linienia można stosować specyfiki zawierające nienasycone kwasy tłuszczowe, biotynę, cynk czy selen. Dzienną porcję najlepiej podzielić na dwa posiłki.

Pielęgnacja

Cocker spaniel angielski gubi niewielkie ilości sierści przez cały rok, choć najintensywniej linieje wiosną i wczesną jesienią. Włosy są miękkie i dość łatwo można je sprzątnąć.

Psa rasy cocker spaniel angielski należy wyczesywać przynajmniej raz w tygodniu szczotką pudlówką i metalowym grzebieniem z obrotowymi zębami. Szczególną uwagę zwracamy na pachwiny, pachy i uszy, bo tam najczęściej tworzą się kołtuny. Gdy do tego dojdzie, delikatnie rozdzielamy je palcami i wyczesujemy (można zastosować płyn do rozczesywania). Do usuwania podszerstka i martwego włosa okrywowego najlepiej służy furminator i trymer typu coat king. Po spacerze za miastem usuwamy z sierści patyki, rzepy i nasiona.

Cocker spanielowi wyskubuje się martwe włosy na grzbiecie i głowie (kształt koryguje się nożyczkami degażówkami), a także strzyże maszynką sierść na uszach do połowy ich długości (z obu stron) i wewnątrz małżowiny. Za pomocą maszynki przycinamy też sierść na szyi (do wysokości mostka) i pod ogonem. Chorągiewkę na ogonie od spodu wyrównuje się nożyczkami. Wycinamy sierść między opuszkami, nadając łapom okrągły, koci kształt. Systematycznie przycinamy pazury, jeśli pies sam ich nie ściera, i usuwamy kamień nazębny.

Cockera kąpiemy w miarę potrzeby w szamponie dla psów długowłosych – można  zastosować kosmetyki uwydatniające dane umaszczenie. Warto też na kilka minut nałożyć odpowiednią odżywkę. Po opłukaniu psa włosy wyciskamy ręcznikiem, a następnie suszymy suszarką ustawioną na średnią temperaturę.

Jeśli cocker spaniel angielski na co dzień jest prawidłowo żywiony i pielęgnowany, nie wymaga pracochłonnego przygotowania do wystawy. W zależności od szybkości odrastania sierści należy ją przystrzyc w wymienionych wcześniej miejscach na kilka dni lub dzień przed pokazem. Psa kąpiemy dzień wcześniej i dokładnie suszymy, rozczesując włosy zgodnie z kierunkiem ich wzrostu. Prezentujemy go na ringówce dopasowanej do umaszczenia.

Akcesoria

Anglika wyprowadzamy na zwykłej smyczy (skórzanej lub z taśmy) i w dobrze dopasowanej obroży lub szelkach typu guard. Należy zwrócić uwagę na materiał, z którego są wykonane, ponieważ sztucznie barwiona skóra lub filc pod wpływem wilgoci mogą trwale zabarwić jasną sierść na szyi. Dla szczeniaków nie poleca się smyczy automatycznych, bo mogą wyrobić u psa uciążliwy dla opiekuna nawyk ciągnięcia.

Spanielom najlepiej podawać jedzenie w wąskich i wysokich miskach, by nie brudziły sobie uszu. Niektórzy właściciele zakładają im na głowę specjalne rękawy, które zabezpieczają długie uszy podczas jedzenia.

Cockery chętnie bawią się piłkami, gumowymi i pluszowymi maskotkami czy też bawełnianymi sznurami. Nie przeciągajmy się jednak z nimi przedmiotami w czasie wymiany zębów, bo prowadzi to do deformacji zgryzu. Warto przyzwyczaić zwierzaka do klatki transportowej.

Historia rasy cocker spaniel angielski

Od stuleci niewielkie psy o pofalowanej sierści towarzyszyły sokolnikom. Podczas polowania miały znaleźć ptaki i wystawić je tak, aby myśliwy mógł się do nich zbliżyć i zarzucić na nie sieć.

Już w starożytnej Kartaginie (IV w. p.n.e.) żyły czworonogi, które przypominały wyglądem dzisiejsze spaniele. Ksenofont – grecki historyk i filozof, uczeń Sokratesa – opisywał psy z pofalowaną sierścią, które zastygały w bezruchu, gdy zwietrzyły ptaki. Do dziś zachowała się rzeźba z czasów Filipa II – ojca Aleksandra Wielkiego – przedstawiająca takiego zwierzaka.

Według niektórych badaczy spaniele mogą pochodzić z Hiszpanii. W VII i VIII w. n.e. występowały tam czworonogi z dłuższym włosem i zwisającymi uszami, które dotarły na Półwysep Iberyjski w okresie wypraw krzyżowych, a stamtąd trafiły do Francji i Anglii. Francuskie słowo „espanir” – używane w odniesieniu do spanieli – znaczy „przykucnąć” lub „kłaść się” i trafnie oddaje sposób pracy tych psów.

Na wzmianki o czworonogach używanych do polowań z sokołami natrafiamy w dziele „Lex Bajuvariorum” powstałym na początku VIII w., a także w zbiorze praw z 948 r. ustanowionych przez walijskiego księcia Howella Dda.

Pod koniec XVI w. spaniele zyskały dużą popularność na Wyspach Brytyjskich. Postanowiono podzielić je na psy używane do polowań w wodzie i do pracy na lądzie. Dodatkowo ze spanieli lądowych wydzielono większe czworonogi, które nazywano springer lub starter spanielami i wykorzystywano do polowań z sokołami, oraz mniejsze – zwane sitting spanielami (od nich prawdopodobnie pochodzi cocker spaniel), które używano do polowań z sieciami.

Po wynalezieniu w XVII w. broni palnej zmieniła się nieco rola psów – wymagano od nich nie tylko wypłaszania ptactwa, ale również aportowania zestrzelonej zdobyczy.

Na przełomie XIX i XX w. wyodrębniło się wiele odmian spanieli, m.in. sussex spaniel czy clumber spaniel. Cocker spaniel angielski powstał dzięki selekcji i niewielkiej domieszce odmiany karłowatej. Nazwa rasy wywodzi się od angielskich słów woodcock (bekas, słonka) lub cock (kogut) i nawiązuje do rodzaju ptactwa, na które najczęściej polowały te zwierzaki.

Współczesna historia tych psów rozpoczęła się w 1879 r. W wyniku połączenia psa Franka i suczki Betty urodził się czarny cocker Obo uważany za protoplastę rasy cocker spaniel angielski. Pies należał do Jamesa Farrowa, który od jego imienia nazwał później swoją hodowlę. Bardzo znanym cockerem był Ted Obo występujący prawie we wszystkich rodowodach cocker spanieli angielskich.

Klub rasy powstał w 1902 r., opracowano też wtedy wzorzec, który z niewielkimi zmianami obowiązuje do dzisiaj. W 1946 r. rasę uznał American Kennel Club. W 1993 r. na kongresie cocker spaniela w Notthingham oficjalnie uznano maść sobolową.

Cocker spaniel angielski w Polsce

Początek udokumentowanej hodowli cocker spanieli angielskich w Polsce przypada na lata 20. XX w. W okresie międzywojennym działało u nas kilka hodowli – najważniejsze z nich to Lwa księżnej Izabelli Radziwiłłowej, Royal inżyniera Zbigniewa Biernackiego i Abenis Anny Benisławskiej – te ostatnie pod koniec lat 30. XX w. połączyły swe siły pod nazwą Royal-Abenis. Po II wojnie światowej podstawą hodowli cockerów stały się psy z hodowli Royal-Abenis – Lady Lettice, Mondaine i Little Tumry.

W 1950 r. przyjechał z Anglii biało-czekoladowy podpalany Colinwood Gay Soldier, który był prezentem dla Związku Kynologicznego w Polsce. W 1958 r. pojawiły się dwie suki z Niemiec – Kathleen v.d. Stromhuette i Bara v. Rennstieg.

Wzorzec rasy cocker spaniel angielski

Cocker spaniel angielski – grupa VIII FCI, sekcja 2, nr wzorca 5

• Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
• Wielkość: wysokość w kłębie psów 39-41 cm, suk 38-39 cm
• Szata: jedwabista, gładka, przylegająca, nie może być szorstka, falista ani skręcona; sierść krótka na głowie, niezbyt długa na grzbiecie; na klatce piersiowej obfita kryza, pióro na przednich kończynach i na tylnych powyżej stawu skokowego
• Maść: różnorodna; u psów jednokolorowych dopuszczalna jest niewielka biała plamka na piersi
• Dojrzałość: 1,5-2 lata
• Długość życia: 12-14 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: duża
• Koszty utrzymania: od 250 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: ok. 4000 zł

Ciekawostki o rasie cocker spaniel angielski

Właścicielami cocker spaniela angielskiego w kolorze czarnym byli księżna Kate i książę William. Ich pupil miał na imię Lupo i podobno świetnie dogadywał się z dziećmi książęcej pary.