SPRINGER SPANIEL ANGIELSKI

Charakter
Wady i zalety
Zdrowie
Historia
Wzorzec

Charakter rasy springer spaniel angielski

Springer spaniel angielski to wspaniały, energiczny kompan. Jest wytrzymały, gotów do wypraw w każdą pogodę i niezależnie od pory roku. Pies tej rasy to wprost wymarzony towarzysz dla całej rodziny. Szybko i chętnie się uczy oraz przywiązuje do wszystkich domowników – wykonuje nawet polecenia starszych dzieci. Jego wesołe usposobienie sprawia, że rozśmieszy nawet największego ponuraka.

Psy rasy springer spaniel angielski z reguły dobrze dogadują się ze zwierzętami – lubią towarzystwo innych psów, a odpowiednio wprowadzone mogą zamieszkać także z kotem. Łagodny z natury springer dogada się także z dziećmi, o ile będą nauczone odpowiedniego obchodzenia się z czworonogiem.

Oczywiście, jak każdy pies, tak i springer spaniel angielski może sprawiać kłopoty. Jego instynkt łowiecki powoduje, że chętnie goni za ptakami i lubi oddalać się od opiekuna podczas leśnych spacerów. Dlatego od małego należy ćwiczyć z nim przychodzenie na wołanie.

Springer spaniel angielski potrzebuje dużo ruchu i interesującego zajęcia. Znudzony może niszczyć wszystko, co wpadnie mu w zęby. Pies tej rasy silnie przywiązuje się do opiekuna, dlatego wśród springer spanieli zdarzają się osobniki cierpiące na lęk separacyjny. Wrażliwe springery nie nadają się także na psa podwórkowego lub mieszkającego w kojcu. Łagodność psa tej rasy powoduje, że nie nadaje się na obrońcę. Wprawdzie alarmująco zaszczeka, gdy coś go zaniepokoi – ale nic poza tym. Co ważne, nie jest jazgotliwy.

Umiejętności

Psy tej rasy wyhodowane zostały do pomocy podczas polowań – ich zadaniem było przynoszenie myśliwemu ustrzelonego ptactwa. Ogromna pasja aportowania, inteligencja i gotowość do współpracy z człowiekiem wciąż czynią z psa rasy springer spaniel angielski doskonałego pomocnika myśliwego i psa służbowego. Dlatego nadal wykorzystuje się go jako płochacza, ale też tropowca.

Springer spaniel angielski często pracuje także w policji czy straży granicznej – jako pies tropiący i specjalny: do wykrywania narkotyków czy materiałów wybuchowych. W pracy jest niezmordowany i pełen entuzjazmu. Z powodzeniem można uprawiać z nim psie sporty – agility, frisbee, mantrailing i nosework. Sprawdzi się także jako dogoterapeuta.

Szkolenie i wychowanie

Psy rasy springer spaniel angielski są stosunkowo łatwe w wychowaniu i szkoleniu. Problemem dla niedoświadczonych opiekunów może być silny instynkt łowiecki, który prowokować będzie psa do ucieczek za zwierzyną i pogonią za kotami. Springer wymagać będzie także konsekwencji, jasno określonych zasad – nadmierne pobłażanie temu psu może sprawić, że stanie się on nieznośny, uparty i uciążliwy.

Należy jednak pamiętać, że springer spaniel angielski to pies wrażliwy psychicznie, dlatego wymaga pozytywnych metod szkolenia. A zmotywować go łatwo: piłeczką, smakołykiem (jest łasuchem!) czy radosną zachętą i pochwałą. Springer spaniel angielski jest bardzo wrażliwy na nastroje pana i kiedy ten jest na niego zły, czuje się zestresowany i nieszczęśliwy.

Szczenięta rasy springer spaniel angielski wymagać będą odpowiedniej socjalizacji i oswajania z różnorodnym otoczeniem. Zaniedbanie tych aspektów może skutkować bojaźliwością, reaktywnością, a nawet agresją wobec obcych psów czy nieznajomych ludzi. Niedoświadczonym opiekunom poleca się skorzystanie z usług psiego przedszkola, w którym wprowadzone zostaną także podstawowe komendy.

Dla kogo ta rasa

Springer spaniel angielski to pies dla aktywnej osoby, która jest w stanie poświęcić czworonogowi sporo czasu i uwagi. Pies tej rasy może mieszkać zarówno na wsi, jak i w mieście. Dobrze przystosowuje się do różnych warunków, jeśli tylko ma zapewniony ruch, zajęcie i bliski kontakt z człowiekiem.

Wady i zalety rasy springer spaniel angielski

Springer spaniel angielski – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

wymaga sporo ruchu i zajęcia
bywa niesforny
instynkt łowiecki sprawia, że może ganiać ptactwo
wymaga regularnej pielęgnacji

Zalety

łagodny wobec ludzi i zwierząt
łatwy w układaniu
generalnie zdrowy i odporny

Zdrowie rasy springer spaniel angielski

Springer spaniel angielski cieszy się z reguły dobrym zdrowiem – psy tej rasy potrafią dożywać nawet 12-14 lat. Wśród najczęstszych chorób typowych dla springer spanieli wymienia się dysplazję stawów biodrowych i łokciowych, choroby oczu (w tym postępujący zanik siatkówki i wady ukształtowania powiek), a także fukozydozę i choroby dermatologiczne. Ryzyko wystąpienia takich dolegliwości zdrowotnych u psa zmniejszyć można kupując szczenię po przebadanych rodzicach. Niezwykle ważna jest także odpowiednia profilaktyka zdrowotna – wykonywanie regularnych przeglądów weterynaryjnych, badań krwi i szczepienia.

Żywienie

Pies rasy springer spaniel angielski nie jest wymagający pod względem żywienia. Czworonoga tego można karmić zarówno suchą lub mokrą karmą pełnoporcjową, jak i posiłkami przygotowywanymi w domu – gotowanymi lub dietą typu BARF. Samodzielnie układany jadłospis należy uzupełniać odpowiednio dobranymi suplementami mineralno-witaminowymi.

Springer spaniel angielski ma dobry apetyt, czasem wręcz bywa łakomy. By nie dopuścić do nadwagi u psa tej rasy należy nie tylko wybierać karmy dostosowane do wieku, stanu zdrowia i poziomu aktywności danego osobnika, ale także ostrożnie je dawkować uwzględniając dodatkowe przysmaki podawane w ciągu dnia. Springerowi należy także zapewnić odpowiednią dawkę ruchu, która pozwoli mu zużyć nadmiar kalorii z pożywienia.

Pielęgnacja

Pielęgnacja psa rasy springer spaniel angielski bywa zajmująca, szczególnie w przypadku psów, które chodzą na aktywne spacery, lubią buszować w zaroślach i kąpać się w kałużach. Po każdym takim spacerze sierść psa tej rasy należy dokładnie przejrzeć i wyczesać, usuwając z niej zanieczyszczenia i rozplątując kołtuny. Psy, które nie biorą udziału w wystawach można obciąć na sportowo, skracając efektowne pióra na łapach i firankę na brzuchu – ułatwi to utrzymanie odpowiedniej higieny.

Springery w szacie wystawowej wymagać będą regularnego strzyżenia, przede wszystkim korekty sierści na szyi, łapach i uszach. Niezbędne będzie także regularne rozczesywanie długich włosów przy pomocy metalowego grzebienia, gdyż sierść pod pachami, w okolicy ogona i uszu może mieć skłonność do filcowania się, co powodować będzie ból i odparzenia skóry.

Springer spaniej angielski wymaga także regularnych kontroli uszu, w których często namnażają się drożdżaki lub rozwijają przeróżne infekcje na skutek słabej wentylacji i zawilgocenia. U psa tej rasy uwagę należy zwrócić także na oczy i długość pazurów.

Akcesoria

Psa rasy springer spaniel angielski należy wyprowadzać w dobrze dopasowanej, szerokiej obroży lub w wygodnych szelkach typu guard. Podczas spacerów warto używać długiej linki, która zapobiegnie ucieczce psa i zapewni mu wystarczającą swobodę. Posłanie dla psa rasy springer spaniel angielski powinno być na tyle duże, by pies mógł swobodnie się na nim wyciągnąć leżąc na boku. W opiece nad tym psem pomocna będzie także klatka kennelowa, stanowiąca zaciszne schronienie podczas wyjazdów, szkoleń czy wystaw.

Springery uwielbiają zabawę – chętnie noszą w pysku pluszowe zabawki, przeciągają się bawełnianymi sznurami i aportują piłki. Takie akcesoria należy regularnie sprawdzać, a zniszczone szybko wymieniać na nowe. Psa rasy springer spaniel angielski zajmą także suszone gryzaki, które zaspokoją jego potrzebę żucia i pomogą się zrelaksować po aktywnym spacerze.

COCKER SPANIEL ANGIELSKI

SPRINGER SPANIEL WALIJSKI

Historia rasy springer spaniel angielski

Spaniele należą do najstarszych psów myśliwskich. Już w XIV w. francuski hrabia Gaston de Foix w swej „Livre de chasse” („O polowaniu”) pisał o spanielu, który wypłaszał ptaki i aportował je z wody. Nazwa „spaniel” pochodzi według jednej z teorii od francuskiego słowa „espagnol” (hiszpański), ponieważ psy te wywodzą się z Półwyspu Iberyjskiego.

Według innej jej źródłem jest dawny francuski czasownik „espanir” oznaczający rozpłaszczanie się, przypadanie do ziemi – tak kiedyś wystawiali ptactwo przodkowie wyżłów (polskie „legawce”). Na Wyspy Brytyjskie psy te miały dotrzeć z Rzymianami. W XVI w. John Caius opisuje brytyjskie czworonogi, w tym spaniele.

Początkowo trudno było mówić o konkretnych rasach. Już w XIX w. dało się jednak podzielić spaniele na springery (od „to spring” – wypłaszać) i cockery (polujące na „woodcocks”, czyli słonki), ale podział ten był nieostry. Zasadniczo cockery były mniejsze, a springery większe. Szczenięta z jednego miotu często przypisywano do danej rasy właśnie na podstawie wielkości oraz umaszczenia (springer walijski – rudy, angielski – w innym kolorze).

W 1812 r. rodzina Boughey rozpoczęła hodowlę pierwszej linii springerów w czystości rasy. W 1902 r. cockery i springery zostały oficjalnie uznane za osobne rasy przez Kennel Club, a rok później po raz pierwszy osobno oceniano je na wystawie. W 1921 r. założono brytyjski klub rasy. W połowie XX w. dał się już zauważyć podział na linię pracującą i wystawową.

Rasa cieszy się dużą popularnością w swojej ojczyźnie, a także w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii i Nowej Zelandii oraz w krajach skandynawskich.