Ropomacicze u suki – jak je rozpoznać i leczyć? Czy jest zagrożeniem?

Brak specyficznych objawów ropomacicza sprawia, że może ono rozwijać się przez długi czas niezauważone. Jednak dla każdej suki schorzenie to stanowić będzie poważne zagrożenie życia! Dlatego chora suczka wymagać będzie szybkiej interwencji weterynarza.

Czym jest ropomacicze?

Ropomacicze to choroba zapalna rozwijająca się w macicy niekastrowanych suk najczęściej po zakończeniu cieczki. W przebiegu tej choroby obserwuje się nagromadzenie ropy w macicy, co prowadzi do wielu niebezpiecznych powikłań.

Ropomacicze u psa – przyczyny

Po zakończeniu cieczki organizm suki wciąż znajduje się pod wpływem hormonów, głównie wydzielanego przez ciałko żółte progesteronu, oddziałującego na nabłonek macicy. W wyniku jego działania w kolejnych cyklach płciowych dochodzi do stopniowego rozrostu gruczołów błony śluzowej macicy, które po każdej cieczce zaczynają produkować coraz więcej wydzieliny. Stanowi ona doskonałą pożywkę dla bakterii przedostających się z pochwy przez szyjkę macicy do jamy macicy. Na skutek aktywności patogenów dochodzi do silnej reakcji zapalnej, a wydzielina zamienia się w ropę.

Ropomacicze u suk można podzielić na dwa rodzaje:

• ropomacicze otwarte – występuje, gdy szyjka macicy jest otwarta, a wydzielina z macicy wypływa na zewnątrz, jest łatwiejsze w zdiagnozowaniu,
• ropomacicze zamknięte – występuje przy zamkniętej szyjce macicy i jest znacznie bardziej niebezpieczne dla suki, gdyż gromadząca się wewnątrz macicy wydzielina może doprowadzić do pęknięcia macicy i śmiertelnego wstrząsu.

Na wystąpienie ropomacicza u suki, rozwój stanu zapalnego i zakażenia bakteryjnego wpływ ma także osłabienie odporności występujące u suk po zakończonej cieczce.

Inne przyczyny ropomacicza

Nie u wszystkich suk ropomaciczu towarzyszyć będzie rozrost błony śluzowej macicy i jej gruczołów. Choroba ta może być spowodowana także obecnością ciała obcego w macicy lub niewielkim zakażeniem bakteryjnym. Również działanie niektórych hormonów (w tym estrogenu podawanego sukom w celu zapobiegania ciąży) może zwiększyć ryzyko ropomacicza poprzez uwrażliwienie macicy na działanie progesteronu.

Jakie suki chorują na ropomacicze?

Ropomacicze jest jedną z chorób, która może rozwinąć się u każdej niekastrowanej suki, niezależnie od jej rasy i wieku. Opisano przypadki tej choroby nawet u czteromiesięcznych suk, choć przypadki ropomacicza najczęściej występują u suk starszych, w wieku około 9 lat. Zwiększone ryzyko zachorowania występuje wśród suk, którym podawane są hormony blokujące cieczkę lub zapobiegające niechcianej ciąży po kryciu. Warto pamiętać, że sterylizacja polegająca na podwiązaniu czy przecięciu jajowodów nie przeciwdziała chorobie, jeśli macica nie zostaje usunięta.

Niektóre badania sugerują, że na ropne zapalenie macicy najbardziej podatne są suki takich ras, jak:

• rottweiler, 
• cavalier king charles spaniel, 
• berneński pies pasterski,
• golden retriever.

Po czym poznać ropomacicze u suki?

Objawy ropomacicza u suki pojawiają się z reguły od 1 do 3 miesięcy po zakończeniu rui. Są one jednak niespecyficzne i mogą przypominać wiele innych chorób występujących u psów. Wśród najczęstszych objawów ropnego zapalenia macicy u suk wymieniane są:

• ospałość,
• osowiałość,
• brak apetytu,
• gorączka,
• wymioty i biegunka,
• częste oddawanie moczu,
• surowiczo-krwisty lub ropny wypływ z dróg rodnych (przy ropomaciczu otwartym).

Nagromadzenie się materiału zakaźnego w macicy może powodować zatrucie całego organizmu toksynami bakteryjnymi i sepsę. Jeśli dojdzie do rozerwania ścian macicy, wywoła to także zapalenie otrzewnej, wstrząs i zapaść.

Jak szybko rozwija się ropomacicze?

Rozwój bakterii w macicy suczki może być bardzo szybki. Od wystąpienia pierwszych objawów do śmierci suki minąć może zaledwie kilkanaście godzin.

Ropomacicze u psa – rozpoznanie

U suki, u której wystąpią niepokojące objawy mogące wskazywać na ropne zapalenie macicy, należy przeprowadzić badanie USG, które pozwoli ocenić wielkość macicy i jej zawartość. Konieczne jest także wykonanie badań krwi, dzięki którym możliwa będzie ocena stanu narządów wewnętrznych, w szczególności nerek i wątroby. Lekarz weterynarii wykona także cytologię, która pozwoli na ocenę stopnia zaawansowania choroby.

Czy ropomacicze u suki można wyleczyć?

Przed podjęciem leczenia ropomacicza u suki konieczne jest ustabilizowanie jej stanu. W tym celu stosuje się kroplówki i antybiotyki dobrane na podstawie wykonanego posiewu. Najczęstszą i najskuteczniejszą metodą leczenia ropomacicza jest owariohisterektomia, polegająca na usunięciu jajników i macicy wraz z jej zawartością. Zabieg kastracji ten jest równocześnie najlepszym sposobem na zapobieganie nawrotom tej choroby.

W łagodnych przypadkach zapalenia macicy u suk hodowlanych, których opiekun nie chce poddawać takiemu zabiegowi, możliwe jest opróżnienie macicy i przeprowadzenie leczenia farmakologicznego. Takie leczenie ropomacicza polega na podawaniu zwierzęciu leków przeciwzapalnych i środków hormonalnych hamujących wydzielanie progesteronu lub blokujących jego receptory w macicy. Jest jednak długie i dość kosztowne. Metoda ta nie zapobiega ewentualnym nawrotom choroby.

Czy ropomacicze u suki jest śmiertelne?

Nieleczone ropomacicze i związane z nim powikłania mogą stanowić śmiertelne zagrożenie dla życia suki. Gorsze rokowania występują szczególnie wtedy, gdy szyjka macicy jest zamknięta i uniemożliwia wydzielinie wydostanie się na zewnątrz. Gromadzenie się ropy w macicy prowadzić będzie do powiększenia macicy, a nawet jej pęknięcia. Wywoła to krwotok wewnętrzny i wstrząs w organizmie psa, co zazwyczaj prowadzi do śmierci.

Czy ciąża zapobiega wystąpieniu ropomacicza?

Przebycie ciąży nie ma wpływu na ryzyko wystąpienia ropomacicza. Jest to jedno z nieprawdziwych i bardzo szkodliwych dla suczki przekonań.

Jak zapobiec ropnemu zapaleniu macicy u suczki?

Jedyną metodą zapobiegania rozwojowi zapalenia macicy u suk jest zabieg sterylizacji. Polega on na chirurgicznym usunięciu macicy i jajników. Operację taką najlepiej jest wykonać około 2 miesiące po zakończeniu pierwszej cieczki. Dzięki temu organizm zwierzęcia zdąży już całkowicie się rozwinąć.