WYŻEŁ NIEMIECKI SZORSTKOWŁOSY

Charakter rasy wyżeł niemiecki szorstkowłosy

Wyżeł niemiecki szorstkowłosy to pies pewny siebie, zrównoważony, ale przy tym o dużym temperamencie. Jest energiczny i obdarzony ogromną pasją myśliwską. Na co dzień spokojny, w terenie zmienia się nie do poznania – staje się psem nieustępliwym, zawziętym i całkowicie pochłoniętym pracą.

Przedstawiciel tej rasy podporządkuje się właścicielowi, jeśli ten potrafi narzucić mu swoją wolę bez uciekania się do przemocy oraz zadba o jego psychiczny i fizyczny rozwój. Jeśli człowiek okaże się słabym i nieudolnym przewodnikiem, wyżeł ten chętnie przejmuje kontrolę w rodzinie.

Gdy potrzeba ruchu i aktywności wyżła niemieckiego szorstkowłosego jest niezaspokojona, pies ten może być nieposłuszny, nadpobudliwy, uciekać na spacerach czy niszczyć przedmioty. Dobrze dogaduje się z dziećmi i jest doskonałym kompanem do zabawy. Jednak z uwagi na swoją wielkość i ruchliwość wyżeł niemiecki szorstkowłosy bywa mało ostrożny, dlatego jego kontakty z maluchami lepiej nadzorować.

Wyżeł niemiecki szorstkowłosy może dzielić dom z innymi psami, na ogół nie popada też w konflikty z obcymi pobratymcami, ale gdy zostanie zaatakowany, na pewno będzie się bronił. Silny instynkt łowiecki sprawia, że dorosły pies może nie zaakceptować mniejszych zwierząt domowych, takich jak kot czy królik. Także na spacerach wyżeł będzie chętnie polować na małe zwierzęta.

Wyżeł niemiecki szorstkowłosy wymaga dużo ruchu i ćwiczeń. Jest psem stworzonym do działania, nie znosi nudy i bezczynności. Nie wystarczą mu spacery na smyczy – codziennie powinien mieć możliwość swobodnego biegania przez godzinę lub dwie. Najlepiej, jeśli wybierzemy się z nim na łąkę lub umożliwimy mu trening w wodzie.

Umiejętności

Wyżeł niemiecki szorstkowłosy jest psem wszechstronnym użytkowo. W wyniku selekcji hodowlanej uzyskano wytrzymałego pomocnika myśliwego, pracującego zarówno przed strzałem, jak i po nim. Pies ten doskonale sprawdza się w suchym terenie, w wodzie i na obszarach bagiennych – gorliwie wyszukuje zwierzynę w niedostępnych zaroślach czy gęstych szuwarach i aportuje postrzałki. Silna i muskularna budowa sprawia, iż wyżeł niemiecki szorstkowłosy jest bardzo odporny na ciężkie warunki terenowe. Doskonały pływak i aporter, dzięki swojej szacie może godzinami pracować w szuwarze.

Dominujący jest u niego półgórny i dolny wiatr, dzięki czemu doskonale tropi postrzałki drobnej zwierzyny i bez problemu pracuje po sfarbowanym tropie zwierzyny grubej jako posokowiec. I chociaż wyżeł niemiecki krótkowłosy przewyższa go w lekkości i szybkości chodów oraz w twardości stójki, to z pewnością nie dorówna mu w pracy w wodzie i w lesie.

Każdy pies tej rasy używany do rozrodu – oprócz wymaganych ocen z wystaw – musi pozytywnie zaliczyć testy sprawdzające wrodzone i nabyte cechy psa myśliwskiego. Są to m.in. brak lęku po strzale, sposób szukania, stójka (zatrzymanie się w charakterystycznej pozie po zwietrzeniu zwierzyny łownej) czy skłonność do pracy w wodzie. Walory użytkowe wyżeł niemiecki szorstkowłosy może również zaprezentować na konkursach pracy wyżłów, które obejmują: pracę w suchym polu do strzału (field trials), pracę w polu i wodzie przed strzałem i po strzale (wielostronny konkurs wyżłów), pracę w polu, wodzie i lesie przed i po strzale (wszechstronny konkurs wyżłów).

Według FCI (Międzynarodowej Federacji Kynologicznej) wyżeł niemiecki szorstkowłosy jest rasą podlegającą próbom pracy, co oznacza, że do uzyskania tytułu Międzynarodowego Championa Piękności (C.I.B.), oprócz wyników na wystawach, konieczny jest dyplom z konkursu pracy wyżłów (pies musi uzyskać minimum 70 proc. punktów). Wyżeł niemiecki szorstkowłosy obdarzony jest silnym instynktem stróżowania, a przy odpowiednim szkoleniu może się sprawdzić także jako obrońca.

Szkolenie i wychowanie

Wyżeł niemiecki jest inteligentny, lubi się uczyć i chętnie współpracuje z człowiekiem. Myśliwi cenią go za niezależność i samodzielność, ale na co dzień cechy te mogą sprawiać problemy mało doświadczonym właścicielom. Dlatego od szczeniaka należy ustalić zasady funkcjonowania psa w rodzinie i konsekwentnie ich przestrzegać.

Ważna jest również prawidłowa socjalizacja małego wyżła i nauka podstawowego posłuszeństwa. Szkolenie zaczynamy już w wieku trzech miesięcy (można skorzystać z zajęć w psim przedszkolu). Uczymy szczeniaka chodzenia przy nodze na smyczy i luzem, siadania, warowania, itp.

Mając psa rasy wyżeł niemiecki szorstkowłosy duży nacisk musimy położyć na naukę wracania na komendę. Warto używać do tego celu specjalnego gwizdka, dzięki czemu łatwiej będzie przywołać psa w otwartym terenie, gdy oddali się na znaczną odległość (przedstawiciel tej rasy zwykle tak właśnie zachowuje się spuszczony na spacerach).

W wieku 4-5 miesięcy zapoznajemy wyżła z polem i wodą, zaczynamy też powoli naukę aportowania (pies nie powinien żuć ani podgryzać aportu). Początkowo młode psy prezentują tylko stójkę wzrokową, np. w zabawie z pobratymcami czy wystawiając gołębie. Wystawianie zwierzyny na nos pojawia się później i jest uzależnione od temperamentu psa, jego dojrzałości psychicznej i obycia z łowiskiem.

Dla kogo ta rasa

Wyżeł niemiecki szorstkowłosy to pies dla ludzi aktywnych, lubiących kontakt z przyrodą. Wymaga szkolenia, konsekwentnego wychowania, dużo ruchu i odpowiedniego zajęcia, które pozwoli mu rozładować rozpierającą go energię. Większość psów tej rasy pozostaje w rękach myśliwych. Rasy tej nie poleca się do miasta ani dla osób niezainteresowanych użytkowaniem go w łowiectwie.

Wady i zalety rasy wyżeł niemiecki szorstkowłosy

Wyżeł niemiecki szorstkowłosy – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• wymaga doświadczonego przewodnika
• potrzebuje dużo ruchu
• znudzony może niszczyć rzeczy
• puszczony luzem oddala się znacznie
• może udawać się na samodzielne polowania

Zalety

• inteligentny, chętnie się uczy
• doskonały pies użytkowy
• może uprawiać psie sporty
• dobrze dogaduje się z pobratymcami
• zdrowy i odporny na warunki atmosferyczne

Zdrowie rasy wyżeł niemiecki szorstkowłosy

Wyżeł niemiecki szorstkowłosy musiał podołać postawionym przed nim zadaniom niezależnie od warunków pogodowych i terenowych, dlatego jest z natury silny, odporny i wytrzymały. Dobrze znosi zarówno wysokie, jak i niskie temperatury. Wyżeł niemiecki szorstkowłosy nie wymaga ochrony przed zimnem, zwłaszcza gdy znajduje się w ruchu. Latem – jak w wypadku każdego psa – trzeba uważać na przegrzanie i zadbać o wodę w misce.

Obecnie rasę rzadko nękają problemy zdrowotne, ponieważ większość hodowli dba o profilaktykę i odpowiedni dobór zwierząt do rozrodu. Jednak, jak każdy pies, wyżeł niemiecki szorstkowłosy może być narażony na niektóre schorzenia i kontuzje. U psów pracujących w polu czy w lesie zdarzają się urazy mechaniczne, np. zranienia łap, uszu czy ogona.

Może się zdarzyć dysplazja stawów biodrowych lub łokciowych, dlatego większość hodowców bada swoich podopiecznych w tym kierunku, chociaż nie jest to wymagane. Z powodu głębokiej klatki piersiowej przedstawiciele tej rasy bywają narażeni na rozszerzenie i skręt żołądka.

Sporadycznie zdarzają się alergie, problemy z sercem, padaczka, niedoczynność tarczycy, a także problemy z oczami, takie jak entropium, ektropium, zaćma lub PRA.

Żywienie

Wyżły nie są wybredne i zwykle mają dobry apetyt. Sposób żywienia trzeba dostosować do trybu życia czworonoga. W okresie treningów i polowań psy potrzebują pokarmów wysokoenergetycznych, bogatych w białko niezbędne do budowy masy mięśniowej. Natomiast zwierzętom, które nie mają wystarczającej ilości ruchu, powinno się podawać karmę bytową (o umiarkowanej zawartości białka i tłuszczu), aby nie doprowadzić do nadwagi.

Wybierając suchą karmę, należy zwrócić uwagę na jej skład, zwłaszcza stosunek wapnia do fosforu i dodatek suplementów wpływających na budowę i regenerację chrząstek stawowych. Jeśli chcemy sami przygotowywać dla wyżła jedzenie, musimy uzupełnić je odpowiednimi preparatami wapniowo-mineralnymi, najlepiej po konsultacji z lekarzem weterynarii lub doświadczonym hodowcą. Dzienną porcję należy podzielić co najmniej na dwa posiłki i zapewnić psu spokój po jedzeniu.

Pielęgnacja

Prawidłowa szata wyżła niemieckiego szorstkowłosego jest niekłopotliwa w pielęgnacji i nie wymaga trymowania. Jest wodoodporna i szybko wysycha po pływaniu czy innym zamoczeniu. Linienie u tych wyżłów jest umiarkowane. Należy unikać wybierania szczeniąt o długiej, miękkiej, jedwabistej bądź wełnistej szacie, która nie jest zgodna ze wzorcem i jest bardziej kłopotliwa w pielęgnacji, ponieważ ma tendencje do filcowania i kołtunienia. Taka szata wymaga trymowania 3-4 razy do roku w celu poprawienia jakości. Jeżeli sierść jest wełnista i miękka, podczas polowania z łatwością przyczepiają się do niej patyki, rzepy, błoto i różnego rodzaju zanieczyszczenia. Natomiast zimą do takiego włosa z łatwością przylepia się śnieg, obciążając łapy, co zdecydowanie utrudnia psu pracę.

Po jedzeniu wskazane jest osuszenie brody ręcznikiem, a raz na jakiś czas warto ją przemyć, gdyż na dłuższych włosach gromadzą się resztki pokarmu i zarazki. Intensywna praca w wodzie pociąga natomiast za sobą konieczność większej dbałości o uszy, skórę i sierść.

Akcesoria

Historia rasy wyżeł niemiecki szorstkowłosy

Rasa ta została wyhodowana na przełomie XIX i XX wieku, zgodnie z planem Siegfrieda Hegewalda. Jego zamierzeniem było stworzenie rasy psów myśliwskich, charakteryzujących się ciętością, silnym charakterem, skutecznością pracy – zarówno w polu i wodzie, jak i lesie – a także szorstką, sztywną jak drut sierścią, odporną na ciężkie warunki terenowe i atmosferyczne.

Do stworzenia wyżła niemieckiego szorstkowłosego użyto innych ras szorstkowłosych, takich jak pudelpointer, gryfon Korthalsa i wyżeł niemiecki ostrowłosy. Według niemieckich zapisków także polski wyżeł dowodny jest jednym z protoplastów tej rasy. Psy te skrzyżowano następnie z wyżłem niemieckim krótkowłosym.

Kiedy tworzono rasę, skupiono się głównie na cechach użytkowych i budowie, a włos traktowano jako sprawę mało istotną, co w efekcie doprowadziło do ogromnej dowolności w owłosieniu wyżłów niemieckich szorstkowłosych. Niemal powszechne jest, że w jednym miocie rodzą się szczenięta o różnym owłosieniu: od włosa długiego i miękkiego jak u gryfonów, po krótki i przylegający niemal jak u wyżłów niemieckich krótkowłosych. Najlepszych przedstawicieli tej rasy można spotkać w Niemczech, a także w Holandii i Chorwacji.

Wyżeł niemiecki szorstkowłosy w Polsce

Rasa ta cieszyła się dużą popularnością wśród polskich myśliwych jeszcze w latach 60., 70. i 80. XX wieku. Potem nastąpiło załamanie i obecnie populacja rasy wyżeł niemiecki szorstkowłosy w Polsce nie jest zbyt liczna.

Wzorzec rasy wyżeł niemiecki szorstkowłosy

Wyżeł niemiecki szorstkowłosy – grupa VII FCI, sekcja 1, nr wzorca 98

• Kraj pochodzenia: Niemcy
• Charakter: twardy, niezależny, ale zrównoważony; nie jest lękliwy ani agresywny
• Wielkość: wysokość psów w kłębie 61-68 cm, suk 57-64 cm
• Waga: 27-32 kg
• Szata: twarda, „druciasta”, przylegająca i gęsta; sierść okrywowa o długości 2-4 cm, podszerstek gęsty, nieprzepuszczający wilgoci; wyraźnie zaznaczona broda oraz brwi; sierść zapewnia doskonałą ochronę przed złymi warunkami pogodowymi oraz skaleczeniami
• Maść: brązowo-dereszowata z łatami lub bez, czarno-dereszowata z łatami lub bez, brązowa z białymi łatami na klatce piersiowej lub bez, jasnodereszowata (dominujący kolor biały z dodatkiem brązowego lub czarnego)
• Długość życia: 12-15 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: duża
• Koszty utrzymania: od 200 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: 1500-3500 zł

Ciekawostki o rasie wyżeł niemiecki szorstkowłosy

Mało kto wie, że istnieją w sumie aż cztery odmiany wyżłów niemieckich! Każda posiada osobny wzorzec, a różnice dotyczą nie tylko typu szaty, ale także dopuszczalnych zakresów wzrostu. Obok wyżła niemieckiego szorstkowłosego występują następujące rasy: wyżeł niemiecki krótkowłosy, wyżeł niemiecki długowłosy i wyżeł niemiecki ostrowłosy. Ten ostatni jest obecnie mniej znany niż szorstkowłosy, ale jest rasą od niego starszą.

Według niektórych badaczy nazwa „wyżeł” pochodzi z węgierskiego „vizsla” i oznacza po prostu psa myśliwskiego. Inni z kolei twierdzą, że było odwrotnie i że to Wegrzy zapożyczyli to słowo z języków słowiańskich, gdzie jest ono rozpowszechnione. „Wyżeł” prawdopodobnie pochodzi od słowa „wyga”, co pierwotnie oznaczało „tego, który wyje” a następnie przyjęło znaczenie „stary, doświadczony pies”, poszerzone potem także na człowieka. W każdym razie wyżeł mogło oznaczać psa, który głosem powiadamia o znalezieniu zdobyczy.

Dziś jednak najbardziej typową cechą tej grupy ras jest stójka, czyli umiejętność wystawiania zdobyczy poprzez znieruchomienie. Wyżły kontynentalne robią to w pozycji stojącej, w przeciwieństwie do niektórych brytyjskich, które robią to w leżeniu (stąd inna nazwa tej grupy psów – legawce).