PIES GRENLANDZKI

Charakter rasy pies grenlandzki

Psy grenlandzkie to duże szpice pierwotne. Psy tej rasy są cięższe od husky i nie tak szybkie jak one, lecz o wiele silniejsze. Są natomiast lżejsze, szybsze i bardziej ruchliwe od malamutów.

Psy grenlandzkie traktowane z uwagą mocno przywiązują się do wszystkich domowników, jednak często wybierają sobie ulubionego opiekuna, któremu są najbardziej oddane. Lubią dzieci, ale w zabawie bywają żywiołowe i niezbyt delikatne – kontakty psa grenlandzkiego z dziećmi należy więc zawsze nadzorować.

Podobnie jak inne rasy zaprzęgowe, pies grenlandzki jest przyjazny wobec obcych i nie wykazuje instynktu stróżowania. Choć przeważnie wpuszczają obcych na posesję, to zdarza się, że… nie pozwolą im wyjść, zaganiając wszystkich w jedno miejsce.

Podobnie jak inne psy północy, pies grenlandzki dobrze czuje się w większej grupie osobników swojej rasy. Ze względu na silny instynkt łowiecki i dość konfliktowy charakter może jednak nie dogadać się z przedstawicielami innych, szczególnie mniejszych od siebie ras. Psy tej rasy mają także skłonność do ganiania kotów i ucieczek za zapachem zwierzyny, dlatego powinny być zawsze wyprowadzane na smyczy lub długiej lince. Pies grenlandzki wychowany z kotem powinien jednak dobrze tolerować jego towarzystwo.

Umiejętności

Pies grenlandzki to rasa wyhodowana do ciężkiej pracy w trudnych warunkach, są więc wyjątkowo odporne i doskonale tolerują duży wysiłek i mróz. Jego przodkowie musieli sami zadbać o zdobywanie pożywienia, a pracując w zaprzęgu, nie miały okazji do tworzenia głębszych więzi z opiekunem. Dlatego psy tej rasy wykazują silny instynkt łowiecki i są wyjątkowo samodzielne.

Dzięki swoim umiejętnościom, pies grenlandzki doskonale sprawdzi się w wyścigach psich zaprzęgów. Równie ochoczo pobiegnie także przy rowerze lub potowarzyszy panu w uprawianiu joggingu, a na wycieczce poniesie prowiant w sakwach na grzbiecie. Nie sprawdzi się natomiast w sportach wymagających uważnego i dokładnego wykonywania poleceń.

Szkolenie i wychowanie

Szkolenie grenlandów wymaga cierpliwości. Psy tej rasy są bowiem inteligentne, lecz bardzo niezależne i uparte niezależne. Od psów tej rasy nie należy wymagać ślepego posłuszeństwa - pies grenlandzki chętnie będzie uczestniczyć tylko w treningu, który jest dla niego przyjemnością i wiąże się z atrakcyjnymi nagrodami. W szkoleniu tych psów nie należy stosować metod awersyjnych, gdyż źle traktowany pies może zacząć przejawiać agresję wobec opiekuna.

Szczeniak rasy pies grenlandzki wymaga starannej socjalizacji z innymi psami. Powinien uczestniczyć w zajęciach z psiego przedszkola, podczas których nauczy się prawidłowej komunikacji z innymi czworonogami. Zmniejszy to ryzyko wystąpienia zachowań łowieckich w stosunku do mniejszych psów.

Dla kogo ta rasa

Pies grenlandzki nie sprawdzi się w roli pierwszego psa. Wychowanie niezależnego psa o tak silnym charakterze wymaga doświadczenia i wyczucia. Pies grenlandzki potrzebuje aktywnego opiekuna i domu z dużym ogrodem.

Wady i zalety rasy pies grenlandzki

Pies grenlandzki - jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• uparty i niezależny
• może popadać w konflikty z innymi psami
• wymaga dużo ruchu
• ma silny instynkt łowiecki
• mocno linieje

Zalety

• zdrowy i odporny
• łatwy w pielęgnacji
• przyjazny wobec ludzi

Zdrowie rasy pies grenlandzki

Psy grenlandzkie są bardzo odporne na zimno – w swojej ojczyźnie nie przeszkadzają im mrozy sięgające nawet 40°C. Źle znoszą natomiast upały i wilgoć. Generalnie są zdrowe, problemy o podłożu genetycznym zdarzają się u nich sporadycznie. Mimo to dożywają zaledwie ok. 10 lat. Zazwyczaj do końca są pełne energii i odchodzą nagle. Podobnie jak inne duże psy, pies grenlandzki narażony jest na dysplazję stawów i potencjalnie śmiertelny skręt żołądka.

Żywienie

Psy grenlandzkie powinny być karmione zbilansowaną dietą dostosowaną do ich indywidualnych potrzeb wynikających z wieku, stanu zdrowia i poziomu aktywności. W żywieniu tej rasy stosować można zarówno gotowe karmy suche i mokre, jak i dietę gotowaną lub surową. Posiłki przygotowywane przez opiekuna muszą być uzupełniane odpowiednio dobranymi suplementami mineralno-witaminowymi.

Pracujące i mieszkające na dworze psy grenlandzkie wymagają wysokoenergetycznego pożywienia, które zapewni im energię do ciągnięcia zaprzęgu i ogrzewania organizmu. Dietę bazującą na karmach gotowych można uzupełniać dodatkowymi porcjami tłuszczu - na przykład tłustym mięsem lub smalcem.

Pielęgnacja

Pielęgnacja psa grenlandzkiego nie jest skomplikowana, bywa jednak czasochłonna. Psa tej rasy należy dokładnie szczotkować, gdyż nawet poza okresem linienia gubi znaczne ilości sierści. W usuwaniu nadmiaru martwego podszerstka sprawdzą się szczotki pudlówki i zgrzebła o zakrzywionych końcach.

Opiekun psa grenlandzkiego powinien także regularnie kontrolować stan oczu, uszu, pazurów i zębów pupila.

Akcesoria

Pies grenlandzki to dość duży, a przy tym silny i wytrzymały pies, dlatego jego akcesoria spacerowe powinny być solidne i odporne na rozerwania. Psa tej rasy można wyprowadzać zarówno w obroży, jak i w wychodnych szelkach  typu guard. Smycz powinna mieć minimum 3 metry długości - na dłuższych spacerach warto zamienić ją na linkę treningową. Opiekunowie, którzy chcą biegać z psem grenlandzkim lub szkolić go do ciągnięcia sań, powinni zaopatrzyć się także w specjalistyczny sprzęt - w szczególności w odpowiednio dobrane szelki typu sled.

Historia rasy pies grenlandzki

Pies grenlandzki jest uznawany za jedną z najstarszych istniejących ras – Eskimosi od tysięcy lat wykorzystywali te czworonogi do ciągnięcia sań i polowania.

Psy grenlandzkie pochodzą od czworonogów przywiezionych na Grenlandię przez Inuitów, zwanych też Eskimosami. Wykopaliska dowodzą, że pierwsi osadnicy dotarli z Syberii do Grenlandii 4,5 tys. lat temu. Wiadomo, że podobne do psów grenlandzkich czworonogi żyły na tamtych terenach już 7 tys. lat p.n.e.

Pierwszymi Europejczykami, którzy dotarli na Grenlandię, byli wikingowie. Dużo później zaczęli tam przybywać wielorybnicy, podróżnicy i handlarze skórami. Nauczyli się od tubylców korzystania z psów zaprzęgowych i zaczęli je zabierać na wyprawy w inne rejony świata.

Psy grenlandzkie brały udział – obok samojedów – m.in. w zdobyciu bieguna południowego przez Roalda Amundsena. Większość nie wróciła do domu, gdyż… karmiono nimi inne czworonogi. Dowodzi to, w jakich warunkach kształtowała się rasa – z tymi psami nigdy się nie patyczkowano. Głównymi kryteriami selekcji były: gotowość do ciągnięcia sań, odporność i wytrzymałość.

Eskimosi wykorzystywali psy grenlandzkie także do polowań na foki i białe niedźwiedzie. Miały za zadanie wywęszyć w lodzie otwór, przez który foki wynurzają się, by nabrać powietrza. Do dziś żyje na Grenlandii populacja tych czworonogów pracujących w tradycyjny sposób, również w innych krajach zwykle znajdują się one w rękach amatorów sportu zaprzęgowego. Na Grenlandii co roku odbywają się mistrzostwa psich zaprzęgów. Mieszkańcy wyspy utrzymują się głównie z psów – tyle że dziś zarabiają, organizując wyprawy dla turystów.

Najwięcej psów grenlandzkich żyje na Grenlandii, która administracyjnie należy do Danii. Również na jej obszarze spotyka się je dość często. Poza tym pies grenlandzki to rasa popularna w Finlandii, Szwecji i Norwegii, sporo jest ich również w Czechach. W krajach skandynawskich można rejestrować w księgach wstępnych także psy grenlandzkie bez papierów, sprowadzone z ich ojczyzny.

Pies grenlandzki w Polsce

Do Polski pierwsza suczka tej rasy przyjechała z Czech na początku 1996 r. do hodowli Polarna Legenda. Została matką pierwszego polskiego miotu psów grenlandzkich. W tym samym roku do hodowli Merkambertaner sprowadzono drugą sukę. Obecnie w Polsce mieszka około stu takich psów.

Wzorzec rasy pies grenlandzki

Pies grenlandzki – grupa V FCI, sekcja 1, nr wzorca 274

• Kraj pochodzenia: Grenlandia
• Charakter: pies odważny, pewny siebie, zrównoważony, energiczny, obdarzony dużą pasją do pracy w zaprzęgu; przyjazny wobec ludzi, nie wykazuje tendencji do stróżowania; ma silny instynkt stadny i łowiecki
• Wielkość: psy minimum 60 cm, suki minimum 55 cm
• Waga: psy 34-48 kg, suki 27-41 kg
• Szata: krótka, dwuwarstwowa: gęsty, miękki podszerstek oraz gęsty, twardy i prosty włos okrywowy; na głowie i nogach sierść krótsza, na tułowiu dłuższa i bardzo gęsta; na ogonie tworzy umiarkowaną szczotkę
• Maść: dopuszczalne są wszystkie umaszczenia
• Długość życia: 10-11 lat
• Koszty utrzymania: od 300 zł miesięcznie
• Odporność/podatność na warunki atmosferyczne: bardzo odporny na zimno, nie toleruje upałów
• Cena psa z rodowodem: 5000-6000 zł

Ciekawostki o rasie pies grenlandzki

Psy zaprzęgowe żyjące na Grenlandii do dziś zachowały wysoką czystość rasową dzięki bardzo ostrym regulacjom. Na terytorium, gdzie utrzymywane są psy grenlandzkie (obejmuje ono miejscowości powyżej kręgu polarnego na zachodnim wybrzeżu Grenlandii oraz wszystkie miejscowości na wschodnim wybrzeżu), nie mają wstępu inne rasy. Jeśli pies grenlandzki opuści ten rejon, nie wolno mu już tam wrócić.

Zaprzęgowe psy grenlandzkie potrafią w niezwykły sposób czytać środowisko. Na przykład potrafią wyczuć, że lód jest zbyt cienki i odmówić wejścia na niego.