OWCZAREK BELGIJSKI LAEKENOIS

Charakter
Wady i zalety
Zdrowie
Historia
Wzorzec
Ciekawostki

Charakter rasy owczarek belgijski laekenois

Tak jak jego kuzyni, wzorcowy laekenois powinien być psem o dużym temperamencie, szybko się pobudzającym i reagującym. Wysoka inteligencja sprawia, że uczy się bardzo szybko.

Te cechy – w połączeniu z instynktami stróżująco-obrończymi – czynią z niego psa nie dla każdego. Musi być prowadzony z dużym wyczuciem i bardzo potrzebuje socjalizacji. Jak każdy pracujący owczarek jest też niezwykle mocno ukierunkowany na człowieka – wymaga bliskiego kontaktu i nowych wyzwań. Nie nadaje się ani na kanapowca, ani do życia w kojcu.

Umiejętności

Owczarki belgijskie sprawdzają się jako psy lawinowe, gruzowe i pomocnicy niepełnosprawnych. Startują w zawodach psów obronnych. Są doskonałymi sportowcami, mogą uprawiać agility, flyball, obedience, frisbee. Laekenois sprawdzają się także w pasieniu w stylu tradycyjnym.

Szkolenie i wychowanie

Laekenois uczy się wyjątkowo szybko i jest gotów podjąć każde wyzwanie. Polecenia wykonuje bezbłędnie, utrzymując stały kontakt wzrokowy z przewodnikiem.

Ćwiczenia powinny być urozmaicone, bo pies tej rasy nie lubi monotonii. Wymaga od szczeniaka konsekwentnego i stanowczego wychowania oraz socjalizacji.

Dla kogo ta rasa

Owczarek belgijski laekenois nie jest psem dla każdego. To bardzo wymagający przyjaciel, któremu trzeba zapewnić dużo ruchu i zajęć. Właściciel powinien prowadzić aktywny tryb życia, być człowiekiem konsekwentnym, a jednocześnie cierpliwym i zrównoważonym.

Wady i zalety rasy owczarek belgijski laekenois

Wady

wymaga bardzo konsekwentnego właściciela
potrzebuje dużo zajęć, zarówno ruchowych, jak i psychicznych
ma bardzo wrażliwą psychikę

Zalety

energiczny i żywiołowy
nadaje się do uprawiania psich sportów
przywiązany do właściciela

Zdrowie rasy owczarek belgijski laekenois

Podobnie jak jego kuzyni, laekenois dobrze znosi różne warunki atmosferyczne. Jest jednak bardziej narażony na dysplazję stawów biodrowych i hemofilię. Rzadko za to cierpi na padaczkę, stosunkowo częstą u odmian długowłosych.

Żywienie

Belg nie jest wybredny, ale z powodu szybkiej przemiany materii je dosyć dużo. Jego zapotrzebowanie na energię jest spore, dlatego wskazane jest stosowanie karm o wyższej zawartości białka i tłuszczu.

Najlepiej podawać gotowe produkty (tylko wysokiej jakości), ale można także przygotowywać posiłki samodzielnie, nie zapominając o dodawaniu preparatów wapniowo-witaminowych.

Pielęgnacja

Pielęgnacja laekenois nie jest skomplikowana. Raz na jakiś czas powinno się go przeczesać. Jako jedyny z belgów wymaga trymowania – dwa do czterech razy w roku. Częstotliwość zależy od obfitości szaty i preferencji właściciela.

Dorosły i mały laekenois leżące na białym tle

Trymowany laekenois nie linieje, bo martwy włos zostaje usunięty w trakcie zabiegu. Niektórzy nie trymują tej odmiany, jednak takie psy są mocno zarośnięte, gubią włos, a poza tym ich szata mięknie, a jej kolor traci intensywność.

OWCZAREK BELGIJSKI TERVUEREN

OWCZAREK BELGIJSKI GROENENDAEL

Historia rasy owczarek belgijski laekenois

Laekenois to najrzadsza z czterech odmian owczarka belgijskiego. Wszystkie są potomkami środkowoeuropejskich psów pasterskich, spokrewnionych z owczarkami niemieckimi i holenderskimi.

Początkowo różne typy szaty i umaszczenia pojawiały się w jednym miocie. Dopiero pod koniec XIX w. podzielono psy na odmiany – najpierw w zależności od typu szaty. W 1892 r. powstał zarys pierwszego wzorca. W 1900 r. uznano w Belgii groenendaela i malinois. Dopiero w 1963 r. wprowadzono istniejący do dziś podział na cztery odmiany.

Za „ojca” odmiany szorstkowłosej uznaje się owczarza nazwiskiem Janssens. Należały do niego pies Vos i suka Poets, które stały się założycielami rodu. Nazwa odmiany pochodzi od Château de Laeken – rezydencji królowej Marii Henrietty, która lubiła obserwować szorstkowłose psy pomagające przy pracy pasterzom.

W rzeczywistości wywodziły się one z okolic Boom w północnym Kempen, gdzie urodził się Janssens i gdzie hodowała je jego rodzina. Pełniły tam także dosyć nietypową funkcję – pilnowały płótna, które rozkładano na łąkach, by wybieliło je słońce.

Teoretycznie wszystkie odmiany belgów powinny różnić się tylko typem szaty i/lub umaszczeniem. W praktyce jednak istnieją też inne różnice, ponieważ wymiana genetyczna między odmianami jest ograniczona (wymaga uzyskania zezwolenia). Laekenois bywa często mocniejszy i ma bardziej rozbudowaną głowę i klatkę piersiową niż pozostałe belgi. Niestety, wśród tej odmiany częściej zdarzają się osobniki przesadnie nieufne i lękliwe.

Wąska pula genetyczna nie pozostawia hodowcom zbyt dużego pola manewru. Starają się na przykład poprawić cechy psychiczne i zdrowie rasy, krzyżując laekenois z malinois, wśród których, zwłaszcza w liniach użytkowych, nie brakuje zwierząt o bardzo mocnej psychice.

Inni radzą sobie, rejestrując jako laekenois potomstwo malinois, które wykazuje cechy pośrednie między odmianami, takie jak nieco dłuższy i bardziej drutowaty włos. W ten sposób dodają zastrzyk świeżej krwi. Jest to praktyka często stosowana w Belgii, ale niedopuszczalna np. w Holandii.

Najwięcej laekenois można spotkać w Holandii, Belgii i Francji – jednak nawet w tych krajach są mało popularne. Do Polski parę lat temu trafiła para tych psów, ale nie pozostawiła po sobie potomstwa. W zeszłym roku przyjechała kolejna suczka.

Wzorzec rasy owczarek belgijski laekenois