IRISH GLEN OF IMAAL TERRIER

Charakter
Wady i zalety
Zdrowie
Historia
Wzorzec
Ciekawostki

Charakter rasy irish glen of imaal terrier

Irish glen of imaal terrier to najmniej znana z czterech irlandzkich ras terierów – mimo że jest prawdopodobnie najstarsza z nich. To nieduży, lecz krzepki i mocny pies. Sylwetkę ma wydłużoną, a łapy stosunkowo krótkie.

To zwierzak o silnej osobowości, jednocześnie jednak czuły i łagodny. Mocno przywiązuje się do właścicieli, a obce osoby traktuje zazwyczaj obojętnie. Odznacza się dużą cierpliwością wobec dzieci. W domu cichy i spokojny, nie ma tendencji do szczekliwości – jeśli jednak towarzyszy mu pies lubiący szczekać, chętnie się do niego przyłączy.

Sygnalizuje obecność intruzów, lecz stosunkowo łatwo go uciszyć. Ma tubalny głos – słyszany za drzwiami może sprawiać wrażenie większego niż w rzeczywistości.

Lubi spacery i jest wytrzymały, ale – ze względu na krótkie łapy – niezbyt szybki. Z przyjemnością odbędzie nawet kilkugodzinny, lecz spokojny spacer. Wiele psów tej rasy chętnie wiedzie żywot kanapowców.

W niektórych sytuacjach irish glen of imaal pokazuje oblicze prawdziwego teriera. Nadzoru wymagają jego spotkania z kotami i innymi mniejszymi zwierzętami – nadal zachował bowiem pasję łowiecką. Jeśli wprowadzamy malucha tej rasy do domu, w którym już mieszka kot czy świnka morska, zazwyczaj stosunki między zwierzakami układają się prawidłowo. Problemy mogą się jednak pojawić w sytuacji odwrotnej.

Glen of imaal terrier o umaszczeniu pszenicznym stojący na trawie

W stosunku do obcych psów przedstawiciel tej rasy zazwyczaj nie jest zaczepny, choć samce mogą być dominujące wobec innych samców. Mówi się, że irish glen of imaal terrier rzadko zaczyna bójkę, ale często ją kończy.

Umiejętności

Glen of imaal terriery były pierwotnie psami myśliwskimi, potem używano ich do… obracania rożna, dziś natomiast są psami wystawowymi i do towarzystwa.

Szkolenie i wychowanie

Pies tej rasy uczy się szybko, należy jednak pamiętać, aby szkolenie było oparte na nagradzaniu. Jako zwierzak o silnym charakterze wymaga konsekwencji, ale źle reaguje na metody siłowe.

Dla kogo ta rasa

Zrównoważony i opanowany, doskonale przystosowuje się do różnych warunków. Dobrze czuje się zarówno towarzysząc dużej rodzinie, jak i mieszkając z osobą samotną. Można go polecić ludziom aktywnym i domatorom, właścicielom domu z ogrodem i mieszczuchom.

Wady i zalety rasy irish glen of imaal terrier

Wady

ma silny charakter i wymaga konsekwencji w wychowaniu
może ganiać różne zwierzęta
bywa uparty
może kopać dołki w ogrodzie
psy wystawowe wymagają odpowiedniej pielęgnacji szaty

Zalety

miły towarzysz rodziny
cierpliwy wobec dzieci
nie jest specjalnie zadziorny (jak na teriera)
nie jest szczekliwy
przystosowuje się do różnych warunków

TERIER IRLANDZKI

NORWICH TERRIER

Zdrowie rasy irish glen of imaal terrier

Jest to rasa zdrowa i odporna, nie stwierdzono powszechnego występowania problemów genetycznych. Sporadycznie zdarzają się alergie skórne i postępujący zanik siatkówki.

Portret pszenicznego glen of imaal terriera na białym tle

Żywienie

Rasa nie ma szczególnych wymagań żywieniowych, jednak często zaleca się, aby po ukończeniu 12 mies. życia przestawić psa na dietę bardziej niskobiałkową, ze względu na skłonności do alergii.

Portret glen of imaal terriera z profilu

Pielęgnacja

Jego dwuwarstwowa szata dobrze chroni go przed zimnem. Nie jest wymagający pod względem pielęgnacji – wystarczy go szczotkować 1-2 razy w tygodniu, a 2-3 razy w roku trymować. Przygotowanie do wystaw wymaga podcięcia włosa w niektórych miejscach dla nadania psu eleganckiego wyglądu.

Historia rasy irish glen of imaal terrier

Jak wskazuje nazwa, irish glen of imaal terrier pochodzi z doliny (glen) Imaal położonej w górach Wicklow. Jest to piękny, lecz dość dziki i niedostępny region Irlandii, co sprawiło, że rasa przez wiele wieków funkcjonowała w naturalnej izolacji. W takich warunkach, bez stałych uzupełnień obcej krwi, dość szybko utrwalają się typowe cechy rasowe. W tym wypadku jedną z nich są wygięte w charakterystyczny sposób przednie łapy.

Nie dość, że ziemia w górskich rejonach jest uboga, to jeszcze tamtejsze uprawy niszczyły myszy, szczury i krety. Do walki z nimi miejscowa ludność wykorzystywała więc psy. Używano ich także do polowania na lisy i borsuki. Oprócz tego teriery z Imaal pełniły wyjątkową funkcję – chodziły w specjalnym kole i obracały rożen, na którym piekło się mięso. Uważano, że wykrzywione łapy i mocno umięśniony zad specjalnie je do tego predysponują.

Kiedy nadeszła era psich wystaw, kynolodzy zainteresowali się także tą rasą. Przypuszcza się, że w celu jej uszlachetnienia w latach 30. dodano krwi staffordshire bull terriera i bliskiego kuzyna – soft-coated wheaten terriera. Irlandzki Kennel Club uznał rasę w 1934 roku – jako trzecią z czterech irlandzkich ras terierów.

Jeszcze przed II wojną światową teriery z Imaal były dość popularne, jednak potem zainteresowanie nimi zmalało. Ponownie zwrócono na nie uwagę w latach 60. i 70. XX wieku. Do 1966 roku, aby otrzymać tytuł championa, pies musiał przejść próby norowania – w ciągu pięciu minut wyciągnąć z nory borsuka lub wskazać miejsce, w którym przebywa.

Potem ten wymóg zniesiono, gdyż coraz mniej osób polowało z tymi terierami. Dziś są one hodowane jako psy wystawowe i do towarzystwa. W 1975 roku rasa została uznana przez FCI.

Irish glen of imaal terriery nie są rasą bardzo popularną. Poza Irlandią można je czasem spotkać w krajach Europy Zachodniej i Stanach Zjednoczonych. Do Polski dwie suczki i piesek przyjechały w 2005 roku. Prawdopodobnie to jedyni przedstawiciele rasy w naszym kraju.

Wzorzec rasy irish glen of imaal terrier