DOG ARGENTYŃSKI

Charakter
Wady i zalety
Zdrowie
Historia
Wzorzec
Ciekawostki

Charakter rasy dog argentyński

Dog argentyński w sposób doskonały łączy w sobie siłę i elegancję. To dobrze umięśniony molos o zgrabnej sylwetce. W jego wyglądzie nie powinno być nic z ociężałości niektórych większych molosowatych kuzynów.

Choć dog argentyński potrzebuje dużo ruchu, dostatecznie wybiegany jest w domu leniuchem i pieszczochem. Może natomiast przysporzyć problemów na spacerach, bo bywa agresywny wobec obcych psów. W związku ze swoim pierwotnym przeznaczeniem dog argentyński inne zwierzęta traktuje jak potencjalną zdobycz. Jednak przyzwyczajony od małego do obecności kotów oraz innych małych domowników, świetnie się z nimi dogaduje.

Dog argentyński to pies jednego pana, ale zżywa się z całą rodziną. Serdeczny i cierpliwy, wyjątkowo wierny, przewodnikowi ufa bezgranicznie. Lubi przebywać w towarzystwie ludzi, często chodzi krok w krok za swoim panem. Wobec dzieci dog argentyński nie jest zbyt wylewny i odnosi się do nich obojętnie. Najlepiej wziąć młodego psa i przyzwyczajać go do swoich pociech. W stosunku do obcych osób jest spokojny, raczej przyjacielski, ale zachowuje dystans.

Umiejętności

Dog argentyński to rasa stworzona pierwotnie do polowań. Wszechstronnie uzdolniony, silny i duży pies mógł polować zarówno na grubą zwierzynę, jak i drapieżniki występujące na zróżnicowanym terenie Argentyny. W związku z tym dog argentyński ma bardzo silny charakter i wykazuje sporą samodzielność. Był także wykorzystywany do walk psów.

Obecnie dog argentyński sprawdza się nie tylko w domu i na polowaniu, ale również jako pies służbowy czy przewodnik ociemniałych. Z psem tej rasy nie wybierzemy się wprawdzie na trening agility, jednak dog argentyński doskonale odnajdzie się w sportach wymagających siły i silnego charakteru – na przykład w obronie sportowej.

Szkolenie i wychowanie

Dog argentyński to pies, który wymaga starannej socjalizacji już w hodowli. Niezaznajomione z obcymi ludźmi i innymi psami dogi mogą zacząć zachowywać się wobec nich agresywnie, a ich duże gabaryty sprawiają, że stają się przez to niebezpieczne dla otoczenia. Dog argentyński nie może być wiecznie trzymany w ogrodzie i musi mieć zapewniony kontakt z otoczeniem podczas regularnych spacerów.

Czwórka szczeniąt dogo argentino siedząca na ławce

Psy tej rasy powinny być także poddane szkoleniu. Trzeba jednak pamiętać, że dog argentyński bywa samodzielny i uparty, nie można więc oczekiwać od niego stuprocentowego posłuszeństwa. Szkolenie powinno odbywać się na zasadach pozytywnych – zbyt duża presja może wyzwolić w psie strach, a w konsekwencji zachowania agresywne.

Dla kogo ta rasa

Dog argentyński nadaje się tylko dla ludzi odpowiedzialnych i zrównoważonych, zdecydowanych i aktywnych. Z uwagi na obronno-bojowe predyspozycje nie poleca się go osobom niedoświadczonym. Przed nabyciem przedstawiciela tej rasy warto nie tylko przygotować się teoretycznie, ale i porozmawiać z właścicielami dogów argentyńskich.

Wady i zalety rasy dog argentyński

Dog argentyński – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

samodzielny i uparty
może wykazywać agresję wobec ludzi i zwierząt
ma silny instynkt łowiecki
wymaga starannej socjalizacji i szkolenia

Zalety

bardzo przywiązany do przewodnika
jeśli ustali się z nim odpowiednie stosunki, dobrze poddaje się szkoleniu
dobry stróż i obrońca
nieskomplikowany w pielęgnacji

Zdrowie rasy dog argentyński

Dogi argentyńskie, podobnie jak inne białe i łaciate psy są narażone na głuchotę związaną z brakiem pigmentu. Dlatego też zaleca się przeprowadzenie badania BAER u szczeniąt w wieku 7-8 tygodni – pozwala ono wykryć także głuchotę jednostronną, trudną do zauważenia w życiu codziennym. Prawdopodobieństwo głuchoty u psów tej rasy mniejsza obecność czarnej łaty na głowie.

Portret leżącego na ziemi dogo argentino

U psów rasy dog argentyński zdarzają się także alergie skórne i pokarmowe oraz dysplazja biodrowa i łokciowa. Ze względu na duże pokłady energii i niskiej wrażliwości na ból dogo argentino mogą też ulegać urazom, które łatwo przeoczyć.

Żywienie

Dog argentyński powinien otrzymywać pokarm wysokiej jakości, który dostarczy psu białka niezbędnego do utrzymania zdrowej masy mięśniowej i tłuszczu będącego źródłem energii. Psa rasy dog argentyński można karmić zarówno gotową karmą suchą lub mokrą, jak i dietą przygotowywaną w domu – silne szczęki tego psa bez trudu poradzą sobie z rozmaitymi kośćmi. Decydując się na podawanie psu samodzielnie przygotowywanych posiłków nie należy zapominać o ich właściwej suplementacji.

Pielęgnacja

Dog argentyński ma krótką sierść, więc jego pielęgnacja nie jest skomplikowana. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę, że pies ten linieje, a krótkie włoski mogą wbijać się jak igiełki w tapicerkę, dywany itp.

Akcesoria

Dog argentyński powinien być wyprowadzany w szerokiej, mocnej obroży lub dobrze dopasowanych szelkach typu guard i na tradycyjnej, solidnej smyczy. Psy te są wpisane na listę ras agresywnych, dlatego muszą wychodzić w kagańcu – najlepszy będzie kaganiec fizjologiczny, który umożliwi psu swobodne dyszenie i picie wody. Na dłuższe spacery warto zaopatrzyć się w linkę treningową, która zapewni psu swobodę i zapobiegnie ucieczkom.

Legowisko dla psa rasy dog argentyński powinno być na tyle duże, by leżący na nim psiak mógł się swobodnie wyciągnąć. Zabawki dla dogo argentino powinny być solidne – sprawdzą się tu szarpaki ze sznura, gumowe gryzaki i piłki na sznurku.

FILA BRASILEIRO

TOSA

Historia rasy dog argentyński

Rasa dog argentyński została wyhodowana w prowincji Córdoba w Argentynie i liczy niespełna sto lat. Jej twórcą był lekarz dr Antonio Nores Martinez. Jego rodzina od pokoleń trzymała psy. W 1928 r. Martinez postanowił wyhodować nową rasę, która spełniałaby jego kryteria „psa idealnego”.

Planowo krzyżował więc występującego na tamtym terenie walczącego psa z Córdoby z innymi rasami. Czworonogi tej pierwszej rasy były mało wyrównane i brakowało im stabilności psychicznej, ponieważ hodowano je prawie wyłącznie pod kątem walk. Dr Martinez, którego pasją było polowanie, marzył natomiast o czworonogu, który byłby dobrym łowcą i stróżem, jednocześnie jednak oddanym i łagodnym towarzyszem rodziny. Dodatkowym kryterium było białe umaszczenie, korzystne w ciepłym klimacie.

Wśród psów użytych do krzyżówek znalazły się: dog niemiecki, bokser, mastif hiszpański, buldog, bulterier, duży pies pirenejski, pointer, wilczarz irlandzki i dogue de Bordeaux. Nową rasę Argentyńska Federacja Kynologiczna uznała w 1964 r., a FCI w 1973 r. – jako jedyną do tej pory rasę argentyńską.

Dogo argentino galopujący w płytkiej wodzie

Największą popularnością rasa dog argentyński cieszy się oczywiście w swojej ojczyźnie. Nadal czynnie poluje i jest używana przez policję. Dog argentyński ceniony jest też w Stanach Zjednoczonych, gdzie działa duży klub zrzeszający miłośników rasy. Używany jest tam również do polowań na dziki. W Europie rasa jest najbardziej popularna we Włoszech, Francji i Rosji, skąd pochodzą najładniejsze psy.