BOLOŃCZYK

Charakter rasy bolończyk

Bolończyk to mały, śnieżnobiały pies o długim, falistym, puszystym włosie sprawdzający się w roli domowego ulubieńca. Psy tej rasy charakteryzują się dużą wrażliwością i inteligencją oraz umiarkowanym temperamentem. Bolończyki bardzo przywiązują się do człowieka i są bez reszty zakochane w opiekunie. Mają ogromną potrzebę bliskości człowieka, najchętniej towarzyszyłyby mu na okrągło. To pieszczochy do n-tej potęgi. Ten uśmiechnięty piesek każdego zachęci do zabawy i rozbawi niejednego ponuraka.

Bolończyk szybko uczy się prostych komend przy odpowiedniej motywacji, a odpowiednio wychowany nie będzie kłopotliwy. Delikatny, skory do zabawy i łagodny bolończyk może więc stanowić doskonałe towarzystwo zabaw dla nieco starszych dzieci. Trzeba przy tym pamiętać, że jego niewielkie ciało jest wyjątkowo kruche, dlatego dzieci powinny być nauczone odpowiedniego traktowania zwierzaka.

Odpowiednio zsocjalizowany za młodu bolończyk jest przyjazny wobec innych psów, choć może być odrobinę natarczywy. Psy tej rasy pozbawione są instynktu łowieckiego, dlatego bez problemu mogą też zamieszkać z kotem i innymi domowymi zwierzakami.

W stosunku do obcych ludzi bolończyk nie jest zbyt wylewny. Szybko jednak przekonuje się do gości i nabiera wobec nich większej pewności.Duża czujność tego psiaka sprawia, że może on mieć skłonność do szczekliwości, alarmując swoim głosem nadejście listonosza czy wtórując dźwiękowi dzwonka do drzwi.

Pies rasy bolończyk nie nadaje się do mieszkania na dworze – delikatna, puszysta sierść nie ochroni go przed chłodem ani deszczem. W zimne dni bolończyka warto ubierać w kurtkę, która zapobiegnie nadmiernemu wychłodzeniu jego ciała.

Umiejętności

Bolończyk od stuleci hodowany jest jako pies do towarzystwa, dlatego sprawdza się w tej roli znakomicie. Psiak tej rasy pozbawiony jest instynktu łowieckiego, a jego duża inteligencja sprawia, że odnajdzie się w każdych warunkach, o ile nie zabraknie mu obecności i miłości opiekuna.

Bolończyk nie jest sportowcem. Może jednak z powodzeniem brać udział w rekreacyjnych szkoleniach agility, rally-o, a nawet w tropieniu użytkowym czy noseworku. Trening taki łączy dwie rzeczy, które bolończyki uwielbiają – zabawę i kontakt z ukochanym panem.

Szkolenie i wychowanie

Panuje opinia, że pieski rasy bolończyk są nieposłuszne, jednak wynika to wyłącznie z lenistwa opiekunów, którzy uważają, iż małych słodkich, psiaków nie trzeba wychowywać i można je rozpieszczać bez ograniczeń. Takie przekonanie prowadzi na manowce. Zdarza się też czasem, że dorosły bolończyk załatwia się w domu, ale dzieje się tak, bo trafił na właściciela, który zlekceważył naukę czystości w okresie szczenięctwa, i podopieczny utrwalił sobie, że to nic złego. Tymczasem psy tej rasy są inteligentne i uczą się błyskawicznie.

Jeśli zaniedbamy wychowanie, nic dziwnego, że bolończyk wejdzie nam na głowę – pretensje możemy mieć wtedy tylko do siebie. Trzeba przy tym pamiętać, że szkolenie psa rasy bolończyk powinno opierać się wyłącznie na metodach pozytywnych, czyli na nagradzaniu za dobre zachowanie. Te wrażliwe pieski wyjątkowo źle znoszą krzyk i złość opiekuna.

Psy rasy bolończyk wymagają starannej socjalizacji już od szczeniaka. Maluchy powinny mieć regularny kontakt z przeróżnymi ludźmi, a także możliwość interakcji z innymi czworonogami. Częstym błędem popełnianym przez opiekunów psów tej rasy jest branie czworonoga na ręce na widok każdego mijanego psa. W ten sposób bolończyk może stać się niepewny i bojaźliwy.

Dla kogo ta rasa

Z wychowaniem tego miłego pieska poradzi sobie nawet początkujący psiarz. Jednak bolończyk nie nadaje się dla każdego. Jeśli długie godziny pracujesz poza domem, dobrze się zastanów nad wzięciem bolończyka. Piesek ten potrafi tęsknie wypatrywać właściciela nawet pozostawiony pod opieką znanych sobie osób. Lepiej także nie brać bolończyka, jeśli drażni nas pies ciągle plączący się pod nogami i miłośnie patrzący w oczy. Właściciel sportowiec też nie znajdzie w bolończyku partnera, chyba że nie przeszkadza mu piesek na rękach podczas joggingu.

Wady i zalety rasy bolończyk

Bolończyk – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• źle znosi długotrwałą izolację od człowieka
• jest bardzo wrażliwy
• jego długa szata wymaga regularnej pielęgnacji

Zalety

• spokojny i zrównoważony
• łatwy do wychowania
• doskonały pies rodzinny
• ekonomiczny w utrzymaniu
• nie linieje

Zdrowie rasy bolończyk

Psy rasy bolończyk są wyjątkowo zdrowe. Jednak zdarzają się im urazy związane z aktywnością, np. zerwania więzadeł. Do najczęstszych przypadłości zdrowotnych należą u nich choroby układu kostno-stawowego, m.in. zwichnięcie rzepki kolanowej i choroby Legg-Calve-Perthesa oraz zespół „white shaker” – powtarzające się napady drżenia, niegroźne dla życia. Sporadycznie zdarzają się infekcje uszu.

Żywienie

Psa rasy bolończyk należy żywić pełnoporcjową karmą suchą lub mokrą przeznaczoną dla psów małych ras. Podawany psu pokarm powinien być także dostosowany do jego wieku, stanu zdrowia i poziomu aktywności. W żywieniu bolończyków może sprawdzić się także dieta domowa – gotowana lub BARF. Decydując się na samodzielne przygotowywanie psu posiłków należy pamiętać o ich odpowiedniej suplementacji.

Bolończyk nie należy do psów wybrednych i ma dość dobry apetyt. Trzeba więc uważać, by nie doprowadzić go do nadwagi. Dzienną dawkę karmy dla psa tej rasy należy podzielić na 3 posiłki i podawać je o stałych porach dnia.

Pielęgnacja

Szata bolończyka wymaga codziennej pielęgnacji i szczotkowania. Jeśli robimy to codziennie, wystarczy poświęcić na to 5 minut, jednak jeśli zaniedbamy sprawę, futerko się skołtuni i jego wyczesywanie będzie bardziej pracochłonne i mniej przyjemne.

Do tego dochodzą cotygodniowe kąpiele i regularne wizyty u fryzjera. Bolończykowi nie trzeba wprawdzie układać sierści, jak w wypadku bichon frise czy maltańczyka, ale jego włos powinien być w miarę równy, dlatego trzeba go przycinać. Alternatywą jest oczywiście ostrzyżenie psiaka na krótko. Wówczas psa rasy bolończyk kąpiemy 1-2 razy w miesiącu, w zależności od trybu życia i jakości sierści.

Utrapieniem mogą być wycieki z oczu, które zabarwiają szatę na kolor brunatny. Bez dobrego, czytaj: drogiego, środka do codziennego przemywania oczu się nie obejdzie. Jak u większości małych ras, częstym problemem jest osadzanie się kamienia nazębnego. U psów rasy bolończyk regularnej kontroli wymagają także uszy, które są słabo wentylowane, mają więc tendencje do stanów zapalnych.

Akcesoria

Akcesoria do pielęgnacji białej szaty bolończyka powinny być z najwyższej półki, bo te ze zwykłej stali brudzą sierść na szaro. Do rozczesywania stosujemy szczotki i grzebienie. Sierść psa rasy bolończyk wymaga wysokiej jakości środków pielęgnacyjnych, przeznaczonych do białej szaty. Nie mogą one zawierać olejku norkowego, który powoduje zażółcenie włosa.

Historia rasy bolończyk

Bolończyk tak naprawdę pochodzi z Malty oraz Wysp Kanaryjskich. Przywieziony przez marynarzy na dobre zagościł we Włoszech. Swoje charakterystyczne cechy i wypielęgnowaną urodę zyskał, wraz z popularnością, w Bolonii. Tam też został uznany za ekskluzywnego pieska dla arystokracji.

Rasa bolończyk cieszyła się ogromną popularnością we Włoszech w epoce Odrodzenia. Zachwycali się nim królowie, książęta i damy z najwyższych sfer. Bolończyki bywały też prezentem godnym koronowanych głów.

Florencki książę Cosimo di Medici w XV wieku ofiarował aż osiem tych pięknych piesków rozmaitym, szlachetnie urodzonym patrycjuszom Belgii, a ponad sto lat później Filip II Hiszpański także poddał się czarowi tych wspaniałych białych futrzaków i mówił o nich, że to „prawdziwie królewski podarunek, godny nawet cesarza”. Bolończyk przez całe lata był jedynym faworytem carycy Katarzyny II (1729-1796), która żelazną ręką rządziła Rosją. Tak uwielbiała swojego pieska, że nigdy nie myślała o sprawieniu sobie innego czworonoga.

Rasa cieszyła się popularnością w domach arystokracji przez kilkaset lat, jednak w pewnym momencie pojawiło się więcej ras piesków do towarzystwa. Pod koniec XVIII wieku palmę pierwszeństwa przejął pudel. Bolończyk stopniowo tracił na popularności, aż wreszcie na przełomie XIX i XX wieku zaczęło mu grozić wymarcie. Tak się jednak nie stało, bo w ojczyźnie rasy nadal zachował pozycję ulubionego psa do towarzystwa. Dziś rasa ma spore grono miłośników i nie grozi jej już wyginięcie.

Bolończyk w Polsce

Bolończyki znane były w Polsce już wieki temu. Obecnie w Polsce istnieje kilka hodowli psów rasy bolończyk. Są one jednak znacznie mniej popularne i trudniej dostępne, niż maltańczyki.

Wzorzec rasy bolończyk

Bolończyk – grupa IX FCI, sekcja 1, nr wzorca 196

• Pochodzenie: Włochy
• Charakter: bardzo spokojny, zazwyczaj niezbyt aktywny; pomysłowy, posłuszny, łagodny, niezwykle przywiązany do swego pana i jego otoczenia
• Wielkość: psy – od 27 do 30 cm; suki – od 25 do 28 cm
• Waga: od 2,5 do 4 kg
• Szata: długa na całym ciele, od głowy aż po ogon, od górnej linii po łapy; krótsza na kufie; raczej puszysta, nigdy nieleżąca płasko, lecz układająca się w kosmyki; nigdy nie może tworzyć frędzli
• Maść: czysto biała, bez śladu łat lub innych odcieni bieli
• Długość życia: 12-14 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: wrażliwy na zimno
• Koszty utrzymania: od 200 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: 3000-5000 zł

Ciekawostki o rasie bolończyk

Małe pieski do towarzystwa w typie bolończyka spotkać można na obrazach z różnych okresów. Są obecne w dziełach słynnych mistrzów, takich jak Tycjan, Pieter Breughel Starszy, Goya. Cztery urocze, białe pieski przedstawia na przykład piękny obraz Johna Woottona  (1682-1764) „Dancing Dogs”. Małego, kudłatego pieska widać także na słynnym obrazie Jana van Eycka (1390-1441) „Zaślubiny Arnolfinich”.