AUSTRALIAN SILKY TERRIER

Charakter rasy australian silky terrier

Na pierwszy rzut oka większość ludzi weźmie australijskiego silky terriera za nieco wyrośniętego yorka. Jest to jednak osobna rasa.

Silky terrier jest nieco większy i masywniejszy od yorka. Głowę ma bardziej płaską, wydłużoną i klinowatą, a oczy – bardziej owalne. Występuje więc u niego mniej cech miniaturyzacji niż u typowego yorka. Szata obu ras jest podobna – delikatna, jedwabista, lejąca się, bez podszerstka, przy czym włos silky terriera jest krótszy niż yorka – u dorosłego psa nie powinien sięgać ziemi, lecz pozostawiać lekki prześwit pod tułowiem. Z kolei grzywka nie może przesłaniać oczu.

Silky nie nosi też charakterystycznego dla yorka kucyka, a kosmyki włosów opadają na boki. Cała jego sylwetka wbudowuje się w prostokąt, podczas gdy sylwetka yorka – w kwadrat.

Umiejętności

Silky ma cechy typowego teriera, jest odważny, dość niezależny i pewny siebie. Inteligentny, obdarzony silnym charakterem, lubi stawiać na swoim. Przy tym jest wesoły i żywiołowy.

Problemy sprawia czasem zamiłowanie tych psiaków do… kopania dołków. Mogą też przejawiać skłonność do pilnowania jedzenia i rzeczy, które uznają za swoje.

Generalnie są to jednak pieski łagodne, cierpliwe i mocno przywiązane do rodziny. Wobec obcych ludzi i psów nieco nieufne, bywają doskonałymi stróżami. Niektóre silky cechuje przesadna nieufność, dlatego przedstawicieli tej rasy powinno się starannie socjalizować. Dobrze się dogadują ze starszymi dziećmi, z którymi są wychowywane. Nie nadają się na towarzyszy maluchów, mogących się z nimi obchodzić niedelikatnie.

Dzielenie domu z innymi zwierzętami nie jest problemem, lecz silky mają tendencję do ganiania zwierząt spotkanych na zewnątrz. Bywa też, że nie dogadają się z obcym psem tej samej płci.

Szkolenie i wychowanie

Szkolenie silky nie jest bardzo trudne. Warto pamiętać, że silky jest wrażliwy na ton głosu – zwykle wystarczy go podnieść, by powstrzymać pieska od niepożądanego zachowania. Ponadto kluczem do owocnej współpracy jest stawianie przed nim nowych, ciekawych zadań i pozytywna motywacja. Zwinne silky z powodzeniem uprawiają np. agility.

Dla kogo ta rasa

Pieska tej rasy można polecić nawet początkującemu właścicielowi, pod warunkiem że będzie konsekwentny i stanowczy – inaczej ten czarujący psiak wejdzie mu na głowę.

Wady i zalety rasy australian silky terrier

Wady

• bywa nieufny
• może ganiać zwierzęta na dworze
• mogą zdarzać się konflikty z psami tej samej płci
• długa szata wymaga regularnej pielęgnacji

Zalety

• wesoły i aktywny towarzysz
• zazwyczaj łagodny wobec ludzi i zwierząt
• dobry kumpel starszych dzieci
• ekonomiczny w utrzymaniu
• nie linieje

Zdrowie rasy australian silky terrier

Pomimo dosyć delikatnej budowy, silky terrier jest psem generalnie zdrowym i odpornym. Trzeba jednak pamiętać, że jego sierść nie zapewnia mu odpowiedniej ochrony przed zimnem, więc podczas mrozów powinien nosić ubranko.

Żywienie

Australian silky terrier może być żywiony zarówno suchą bądź mokrą karmą dobrej jakości, jak i pokarmem przygotowywanym w domu. Warto podawać mu suplementy zapewniające piękny wygląd szaty.

Pielęgnacja

Wbrew pozorom pielęgnacja silky nie jest bardzo kłopotliwa, choć wymaga systematyczności. Psa niewystawianego nie trzeba często kąpać – zwykle wystarczy to zrobić, kiedy się mocno ubrudzi. Po kąpieli trzeba nałożyć odżywkę, a potem dobrze ją spłukać. Szczotkować należy silky co kilka dni. Niezbędne jest też wyskubywanie włosów z uszu, natomiast sierść na nich goli się na krótko.

Przed wystawą przycina się włos na łapkach i degażuje się go lekko na głowie.

Historia rasy australian silky terrier

Rasa ta powstała w wyniku krzyżówki teriera australijskiego z yorkshire terrierem. Teriera australijskiego wyhodowano przez łączenie różnych terierów przywożonych do Australii i pod koniec XIX w. rasa nie była ustabilizowana. Wtedy też skrzyżowano te psy z yorkshire terrierami, które wprowadziły do puli genetycznej charakterystyczny jedwabisty włos. Często mówi się także o domieszkach skye terriera i dandi dinmont terriera.

Ukształtowane w ten sposób czworonogi miały łapać szczury i pełnić funkcję psów do towarzystwa. Początkowo w jednym miocie rodziły się osobniki o różnym typie szaty i różnych rozmiarach. Rejestrowano zatem psy szorstkowłose jako teriery australijskie odmiany szorstkowłosej, jedwabistowłose jako teriery australijskie odmiany miękkowłosej, a małe jedwabistowłose jako yorki.

W latach 1906 i 1909 powstały dwa różniące się nieco wzorce odmiany jedwabistowłosej, ale dopiero w 1926 r. zatwierdzono ujednolicony wzorzec. W 1932 r. klub rasy zabronił krzyżowania obu odmian. Początkowo rasa nosiła nazwę sydney silky terrier, a obecną zyskała w 1955 r.

Poza rodzimą Australią największą popularnością rasa cieszy się w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Stosunkowo popularne silky są także w Danii i Szwecji. W Polsce – choć obecne od kilkunastu lat – wciąż należą do ras mało znanych.

Wzorzec rasy australian silky terrier

Australian silky terrier – grupa III FCI, sekcja 2, nr wzorca 236

Ciekawostki o rasie australian silky terrier

Podobnie jak yorkshire terriery, silky, przychodząc na świat, są zupełnie niepodobne do dorosłych przedstawicieli rasy: ich włos jest krótki o maści czarnej podpalanej. W miarę rozwoju szata robi się coraz dłuższa i rozjaśnia się do barwy szarostalowej zamiast czerni i jasnozłocistej w miejscu podpalań. Ponadto podpalania powiększają swój zasięg tak, że cała głowa staje się ruda.