TERIER WALIJSKI

Charakter rasy terier walijski

Terier walijski to pies uparty i nieustępliwy, ale bardzo pracowity i energiczny. Lubi towarzystwo człowieka, lecz dąży do tego, by postawić na swoim. Potrzebuje w związku z tym stanowczego, jednak łagodnego prowadzenia. Jest to pies wesoły, żywiołowy i otwarty. Rzadko bywa lękliwy czy nieśmiały. Oczywiście nie można zaniedbywać socjalizacji, licząc na to, że dobre geny wszystko załatwią. Trzeba też pamiętać, że terier walijski ma donośny głos i jego szczekanie może być uciążliwe.

Stosunki teriera walijskiego z dziećmi i obcymi osobami w dużym stopniu zależą od wychowania. Zazwyczaj nie ma problemu w kontaktach z dziećmi, ale walijczyk nie da się tarmosić – bez skrępowania pogoni małego intruza, jeśli ten będzie zbyt napastliwy. Jeśli chodzi o relacje z psami, terier walijski zazwyczaj jest pokojowo nastawiony, dopóki nie zostanie sprowokowany – wtedy prawdopodobnie już nie odpuści, nawet jeśli przeciwnik będzie pięć razy większy.

Terier walijski przy odpowiedniej długości spacerach w domu śpi i zbiera energię do dalszej aktywności. Jeśli nie ma zajęcia, sam je sobie znajduje, czyli np. niszczy mieszkanie. Trzeba jednak przyznać, że zdarzają się osobniki, którym wystarcza mniejsza dawka zajęć. Można przyjąć, że terier walijski nie musi polować ani uprawiać sportu, ale należy mu zapewnić dłuższe spacery i ciekawe zajęcie umysłowe.

Umiejętności

Terier walijski ma silnie rozwinięty instynkt łowiecki. Jest świetnym dzikarzem, można go spotkać na konkursach myśliwskich i na polowaniach.

Jako pies szybki i zwinny, terier walijski nieźle radzi sobie w agility, jeśli przewodnik okiełzna jego specyficzny charakter. Psy tej rasy mogą brać udział także w szkoleniu z noseworku i tropienia użytkowego.

Szkolenie i wychowanie

Terier walijski tzybko i chętnie się uczy, ale wymaga ogromnej konsekwencji i sporego nakładu pracy już od wczesnego szczenięctwa. Nawet przy setnym powtórzeniu jakiejś komendy może nagle stwierdzić, że jednak zrobi to po swojemu, bo akurat ma na to ochotę. Pozostawiony sam sobie, bez szkolenia i możliwości pracy może sterroryzować właściciela.

Szczenięta teriera walijskiego wymagają socjalizacji - szczególny nacisk należy położyć na kontakty z mniejszymi psami, które mogą u walijczyka wyzwalać popęd łowiecki. Pies tej rasy powinien także zapoznać się z wieloma ludźmi i zbudować pozytywne skojarzenia z wizytami gości - w przeciwnym razie może być nieufny w stosunku do obcych osób, a nawet przejawiać agresję.

Dla kogo ta rasa

Ze względu na dość trudny charakter, terier walijski raczej nie nadaje się dla osób, które nie miały wcześniej psa. Psów tej rasy nie poleca się także ludziom starszym – zwykle nie radzą sobie z nimi i zdarza się, że zwracają hodowcom. Najlepiej, żeby terier walijski trafił do młodej, energicznej osoby, która jest gotowa poświęcić mu sporo czasu i jednocześnie sama ma na tyle mocny charakter, żeby nie dać sobie wejść na głowę.

Wady i zalety rasy terier walijski

Terier walijski - jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• bywa nerwowy
• bardzo samodzielny
• może być porywczy
• ma silny instynkt łowiecki

Zalety

• pewny siebie
• wierny
• ciekawski
• aktywny i pełen energii
• łatwo przystosowujący się do otoczenia
• przyjacielski
• czujny

Zdrowie rasy terier walijski

Choć niewielkiego wzrostu, terier walijski zupełnie nie sprawia wrażenia delikatnej miniatury. To czworonóg o krzepkiej i zwartej budowie okryty szorstką, dwuwarstwową szatą. Miękki podszerstek pełni funkcje izolacyjne, a włos okrywowy tworzy warstwę ochronną.

Teriery walijskie należą do psów odpornych, u których problemy zdrowotne występują sporadycznie i dotyczą zazwyczaj oczu (jaskra, zwichnięcie soczewki). Psy tej rasy zazwyczaj dożywają kilkunastu lat i są aktywne do późnej starości. Mentalnie zaś, jak twierdzą ich właściciele, nie starzeją się nigdy.

Żywienie

Terier walijski nie wymaga specjalnej diety, o ile nie cierpi na choroby przewlekłe. Psa tej rasy można żywić gotowymi karmami lub odpowiednio suplementowanymi posiłkami przygotowywanymi w domu. Jeśli terier walijski nie poluje, to należy kontrolować jego wagę. Pies przebywający dużo na świeżym powietrzu, biegający, oczywiście potrzebuje więcej energii a aktywny pomocnik myśliwego może wymagać nawet dwukrotnie tyle energii, co kanapowiec.

Pielęgnacja

Terier walijski nie linieje, choć oczywiście po trochu wymienia włosy – jednak jeśli się go regularnie trymuje, w domu prawie nie znajdziemy sierści.

Codzienna pielęgnacja terier walijskiego nie jest zbyt skomplikowana. Wystarczy szczotkować go co parę dni, szczególnie jeśli biegał po zaroślach i w sierść wczepiły się listki czy rzepy. Parę razy do roku konieczne jest trymowanie. Strzyżenie pogarsza strukturę i barwę szaty.

Akcesoria

Terier walijski powinien wychodzić na spacery w mocnej obroży lub w dobrze dopasowanych szelkach typu guard i na tradycyjnej smyczy o długości minimum 3 metrów. Na aktywne spacery warto zabierać ze sobą długą linkę treningową, która zapobiegnie ucieczce psa i pozwoli mu na swobodną eksplorację otoczenia. Zabawki dla psa tej rasy powinny być wytrzymałe - dobrze sprawdzą się sznury z plecionej liny, piłki z lanej gumy i zabawki typu kong.

Historia rasy terier walijski

Terier walijski to jedna ze starych ras brytyjskich terierów, oryginalnie hodowana do polowania na lisa, borsuka, wydrę i zająca, oraz do tępienia gryzoni. Jest potomkiem dwóch już nieistniejących ras: czarnego podpalanego teriera szorstkowłosego i teriera staroangielskiego – znanych w Anglii i Walii już w XIII w.

W XVIII w. stwierdzono, że oba typy psów są tak do siebie podobne, że tak naprawdę stanowią jedną rasę. Na początku XIX w. zaczęto klasyfikować je jako teriery walijskie. Długo hodowane były jako psy pracujące, lecz kiedy w 1886 r. brytyjski Kennel Club uznał rasę, zaczęto zwracać uwagę także na wygląd. W wizerunku teriera walijskiego (welsh terrier) nastąpiły zmiany – by stał się psem bardziej eleganckim, skrzyżowano go z foksterierem szorstkowłosym.

Obecnie psy rasy terier walijski trzymane są głównie jako psy wystawowe i do towarzystwa. W porównaniu z innymi terierami są nieco łagodniejsze, jednak nadal mają mocny charakter i silny instynkt łowiecki.

Terier walijski w Polsce

Terier walijski nie jest rasą popularną w Polsce, choć z dostępnością szczeniąt tej rasy nie ma większych problemów.

Wzorzec rasy terier walijski

Terier walijski – grupa III FCI, sekcja 1, nr wzorca 78

• Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
• Charakter: pies bystry, chętny do pracy, wesoły, pełen temperamentu, niezależny, lecz równocześnie blisko związany z człowiekiem, czujny, doskonały stróż, obdarzony silnym instynktem łowieckim, bywa szczekliwy, wobec innych psów zazwyczaj łagodny, o ile nie zostanie sprowokowany
• Wielkość: nie więcej niż 39 cm w kłębie
• Waga: 9-9,5 kg
• Szata: szorstka, twarda, przylegająca, obfita, sierść bez podszerstka niepożądana
• Maść: czarna podpalana lub szaro-czarna podpalana bez czarnych kresek na palcach; u nowo narodzonych szczeniąt podpalania są ograniczone (jak u rottweilera) i powiększają się z wiekiem; dorosły pies ma umaszczenie czaprakowe
• Długość życia: 12-15 lat
• Odporność/podatność na warunki atmosferyczne: bardzo odporny
• Koszty utrzymania: od 150 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: 3000-4000 zł

Ciekawostki o rasie terier walijski

Trudno mówić o wielkiej popularności terierów walijskich, lecz wszędzie mają grono swoich miłośników. Należał do nich m.in. prezydent John F. Kennedy, któremu towarzyszył walijczyk o imieniu Charlie.

Co ciekawe, rasa znajduje się na liście zagrożonych wymarciem, sporządzonej przez brytyjski Kennel Club, ponieważ co roku rodzi się tam około 300 szczeniąt, podczas gdy ras popularnych – dziesiątki tysięcy.

Warto wspomnieć o rasach, które mogą być z terierem walijskim mylone. Najbardziej przypomina go lakeland terrier, choć ma znacznie jaśniejsze, płowe podpalanie – u welsha kolor rudy jest żywy i nasycony. Ponadto lakeland może być cały płowo-rudy. Rasa ta jest znacznie mniej popularna, ale u nas także sporadycznie się ją spotyka. Uważa się, że z welshem mają wspólnych przodków jeszcze z czasów rzymskich najazdów na Brytanię. Z kolei airedale terrier jest od teriera walijskiego znacznie większy. Czasem jednak szczenię airedale’a bywa mylone z dorosłym welshem.