PUDEL MINIATUROWY

Charakter rasy pudel miniaturowy

FCI wyróżnia cztery odmiany pudli: duże, średnie, miniaturowe i toye. Z kolei w krajach anglosaskich dzieli się rasę na trzy odmiany (standardowe – powyżej 38 cm, miniaturowe – 28-38 cm, i toye – poniżej 28 cm) i za zgodne z wzorcem uznaje się wszystkie jednolite umaszczenia, co w praktyce poszerza nieco gamę maści, np. o kolor kremowy. Choć wszyscy przedstawiciele rasy mają podobne charaktery, to istnieją jednak pewne różnice: duże pudle są spokojniejsze, a miniatury i toye ruchliwsze.

Pudel miniaturowy to pies przyjazny wobec ludzi, towarzyski, który bardzo przywiązuje się do domowników – zarówno dwu-, jak i czworonożnych. Bywa zazdrosny o uwagę właściciela. W większości przedstawiciele rasy pudel miniaturowy są pozytywnie nastawieni do otoczenia. Lubią się bawić z dziećmi, pobratymcami i innymi zwierzętami. Trzeba jednak pamiętać, że w rasie występuje duże zróżnicowanie i zdarzają się zwierzęta asocjalne i strachliwe.

Pudel miniaturowy to pies skoczny, aktywny, i żywiołowy. Wymaga zapewnienia mu długich, atrakcyjnych spacerów i ciekawych zajęć umysłowych. Jeśli zapewni mu się wystarczającą ilość ruchu i ćwiczeń, w domu jest niekłopotliwy. Znudzony może natomiast niszczyć przedmioty, przeszukiwać wszystkie kąty, otwierać szafki i torby, wskakiwać na meble.

Psy rasy pudel miniaturowy mogą wykazywać lęk separacyjny – pozbawione obecności człowieka często szczekają i wyją, mogą także niszczyć w domu. Na czas nieobecności psu warto zapewnić zajęcie w postaci choćby gryzaka czy trudnej do zniszczenia zabawki wypełnionej przysmakami.

Pudel miniaturowy nie nadaje się na ogrodowego stróża – pozostawiony sam w ogrodzie, odizolowany od opiekuna stanie się wyjątkowo nieszczęśliwy. Psy tej rasy nie powinny mieszkać na podwórku także ze względu na delikatną sierść, która nie chroni zbyt dobrze przed mrozem. Pudel miniaturowy jest wprawdzie dość czujnym psem i może szczekać na dźwięk hałasów i widok nieproszonych gości, jednak nie zachowa się wobec nich agresywnie.

Umiejętności

Pudle wyhodowano jako zwierzęta pracujące. Ich przodkami były zapewne kudłate psy pasterskie. Później pudle służyły głównie jako psy myśliwskie.

Dziś pudle kojarzą się raczej z psami ozdobnymi, jednak nie utraciły nic ze swej inteligencji, cenionej zwłaszcza w krajach anglosaskich, gdzie psy te biorą udział w zawodach posłuszeństwa. Jako zwierzę inteligentne i sprytne pudel miniaturowy bardzo szybko się uczy. Jest wrażliwy na bodźce zewnętrzne – nowe dźwięki i nieznane przedmioty. Sprawdza się w agility, obedience czy frisbee, jeśli odpowiednio się go zmotywuje.

Szkolenie i wychowanie

Skoczny, radosny, chętny do współpracy i łatwy do zmotywowania pudel miniaturowy jest wyjątkowo podatny na szkolenie. Inteligencja i ukierunkowanie na człowieka sprawiają jednak, że pudle nie tylko szybko się uczą, ale też równie szybko szkolą swoich właścicieli. W wychowaniu psa rasy pudel miniaturowy niezbędna jest więc konsekwencja i cierpliwość. Trzeba przy tym pamiętać, ze pudle to psy dość wrażliwe, w ich szkoleniu nie powinno się więc stosować metod awersyjnych.

Pudel miniaturowy z reguły dobrze dogaduje się z innymi psami i jest ufny w stosunku do ludzi. Zdarzyć się jednak może, ze nieodpowiednia socjalizacja lub jej brak w wieku szczenięcym spowodują trudne do rozwiązania problemy – nadmierną bojaźliwość albo agresję. Dlatego każdy szczeniak rasy pudel miniaturowy powinien być oswajany z przeróżnymi sytuacjami, psami i obcymi ludźmi. Najlepszym wyborem dla niedoświadczonych opiekunów będzie zabranie szczeniaka do psiego przedszkola.

Dla kogo ta rasa

Wady i zalety rasy pudel miniaturowy

Pudel miniaturowy – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• ruchliwy, wymaga sporo biegania
• może być szczekliwy
• bywa zazdrosny o właściciela
• wymaga regularnej pielęgnacji

Zalety

• miły towarzysz
• bardzo podatny na szkolenie
• można z nim uprawiać psie sporty
• łagodny wobec ludzi i zwierząt
• nie linieje

Zdrowie rasy pudel miniaturowy

Pudle to psy generalnie zdrowe, a miniatury są też jedną z najbardziej długowiecznych ras. Niektóre zwierzaki dożywają nawet 20 lat. Jednak i wśród nich zdarzają się dolegliwości. Do najczęstszych z nich należą problemy z oczami – zaćma, jaskra, postępujący zanik siatkówki, a także wady budowy powiek i dwurzędowość rzęs. Pudel miniaturowy może też cierpieć na zapadanie tchawicy, zwichnięcia rzepak kolanowych, padaczkę idiopatyczną czy cukrzycę.

Odpowiedzialni hodowcy badają swoje psy pod kątem genetycznie uwarunkowanych chorób oczu (PRA) i problemów z układem kostnym. Chcąc zminimalizować ryzyko problemów zdrowotnych u psa rasy pudel miniaturowy należy ostrożnie wybierać hodowle i regularnie zabierać psa na wizyty profilaktyczne.

Żywienie

Pudel miniaturowy wymaga wysokiej jakości diety bogatej w mięso i białko zwierzęce. W żywieniu psów tej rasy stosować można zarówno dobre karmy suche i mokre, jak i dietę domową czy posiłki typu BARF. Samodzielnie komponowaną dietę należy uzupełniać o suplementy mineralno-witaminowe.

Pielęgnacja

Z pewnością nie powinien sprawiać sobie pudelka ktoś, kto nie lubi poświęcać dużo czasu na pielęgnację psa. Trzeba bowiem zainwestować w maszynkę do golenia albo kilka razy w roku odwiedzać z nim fryzjera. Po każdym spacerze należy przejrzeć sierść i usunąć z niej patyczki, liście itp.

Długa sierść zabezpiecza pudla przed zmianami pogody, ale kiedy jest obcięty na krótko i podczas mrozów, należy zakładać mu ubranko. W przeciwnym razie łatwo o przeziębienie, gdyż pies tej rasy nie ma podszerstka. Należy też kontrolować uszy, szczególnie po pływaniu, bo nie są one zbyt dobrze wentylowane.

W przypadku pudla miniaturowego, podobnie jak innych ras tej wielkości, należy zwracać szczególną uwagę na zęby, ponieważ pieski te mają duże tendencje do odkładania kamienia nazębnego. Warto więc podawać psu gryzaki czyszczące zęby.

Akcesoria

Pudel miniaturowy powinien wychodzić na spacery w dobrze dopasowanej obroży lub w wygodnych szelkach typu guard oraz na tradycyjnej smyczy o długości minimum 3 metrów. Na aktywne spacery warto zabierać ze sobą długą linkę treningową, która zapewni psu swobodę i zapobiegnie ucieczce.

W opiece nad psem rasy pudel miniaturowy niezwykle pomocne będą akcesoria groomerskie, które pozwolą na codzienną pielęgnację szaty. Pudel miniaturowy powinien mieć zapewniony dostęp do zabawek, takich jak piłeczki z lanej gumy i szarpaki ze sznura. Warto także zaopatrzyć się w maty węchowe i zabawki na przysmaki.

Historia rasy pudel miniaturowy

Pudle wyhodowano jako psy myśliwskie. Najstarsze wizerunki tych czworonogów pochodzą z XV w., z terenów dzisiejszych Niemiec i Hiszpanii. Później natkniemy się na nie w całej, a szczególnie zachodniej i południowej Europie.

Do pracy w wodzie powszechnie używano tu psów z kręconym, stale rosnącym włosem. Nie wszystkie musiały być pudlami, ale były przynajmniej ich kuzynami. Łączy je gęsta, kręcona, wodoodporna szata.

Pudle są blisko spokrewnione z portugalskimi i hiszpańskimi psami dowodnymi oraz francuskim barbetem. Z czasów, gdy były psami myśliwskimi, pochodzi fryzura „na lwa”. Aby ułatwić im pływanie, strzyżono zad i tylne łapy, a dla ochrony przed zimnem pozostawiano długą sierść na klatce piersiowej, nerkach i stawach.

Ze względu na dużą inteligencję zaczęto wykorzystywać pudle jako psy cyrkowe. Mniejsze czworonogi rasy pudel miniaturowy używane były do poszukiwania trufli. Trafiły też na salony i stały się ulubieńcami arystokracji.

FCI uznało za kraj pochodzenia pudli Francję, lecz przyznają się do nich także Niemcy, Hiszpanie i Włosi. Nazwa „pudel” pochodzi od niemieckiego słowa „pudeln” – „pluskać się”. Natomiast Francuzi nazywają te czworonogi „caniche”, co oznacza „psa na kaczki”.

Obecnie pudel miniaturowy to rasa znana i lubiana na całym świecie. Największą popularnością cieszy się dziś w Niemczech, krajach skandynawskich i Rosji.

Pudel miniaturowy w Polsce

W Polsce w odmianie miniaturowej najpopularniejszych czarnych i morelowych psów jest dużo i zwykle nie ma problemów z nabyciem szczeniaka. Z kolei miotów srebrnych i brązowych czworonogów jest niewiele.

Wzorzec rasy pudel miniaturowy

Pudel miniaturowy – grupa IX FCI, sekcja 2, nr wzorca 172

• Pochodzenie: Francja
• Charakter: pies żywy, wrażliwy, inteligentny, ukierunkowany na kontakt z człowiekiem, doskonały czworonóg do towarzystwa, przyjazny wobec pobratymców
• Wielkość: 28-35 cm, mniejsza kopia pudla średniego, bez cech karłowatości
• Waga: 4-7 kg
• Szata: obfita, gęsta, wełnista, z tendencją do skręcania się, sprężysta; szata pudli nie linieje i rośnie przez cały czas, podobnie jak ludzkie włosy; dopuszczalna jest także szata sznurowa (jak u puli); wymaga systematycznej pielęgnacji
• Maść: biała, czarna, brązowa, srebrna, morelowa, ruda
• Długość życia: 17-18 lat
• Koszty utrzymania: od 200 zł miesięcznie (dodatkowo trzeba uwzględnić strzyżenie co trzy miesiące)
• Odporność na warunki atmosferyczne: wrażliwy na zimno
• Cena psa z rodowodem: 3000-6000 zł

Ciekawostki o rasie pudel miniaturowy

O „pudłach” – jako psach pasterskich – wspomina klasyk polskiego przyrodoznawstwa ks. Krzysztof Kluk, autor czterotomowego dzieła „Zwierząt domowych i dzikich, osobliwie krajowych, historii naturalnej początki i gospodarstwo…” (1779-1780). W tomie pierwszym czytamy: „Pudły pospolicie mierne, bardzo kudłate, są do nauczenia wszystkiego najsposobniejsze, tak że im się ledwie rozum przypisać może (…), ledwie nie znają myśli owczarza w zawracaniu owiec”. Mianem „pudły” określano wtedy różne kudłate psy, a cytat ten często przytacza się w kontekście historii polskich owczarków nizinnych, które z pudlami mają wspólnych przodków.

W niektórych krajach istnieją kluby akceptujące pudle łaciate lub z podpalaniami.