PUDEL ŚREDNI

Charakter rasy pudel średni

FCI rozróżnia cztery odmiany pudli: duże, średnie, miniaturowe i toye. Pod względem temperamentu pudel średni plasuje się pośrodku: jest bardziej ruchliwy niż duży, lecz spokojniejszy niż mniejsi kuzyni. Psy tej rasy są opanowane, lecz jednocześnie wesołe i skore do zabawy.

Wymagają dużo kontaktu z właścicielem. Pozostawione same sobie mogą próbować zwrócić na siebie uwagę, np. szczekaniem czy przynoszeniem zabawek. Inteligencja i ukierunkowanie na człowieka sprawiają, że bardzo szybko się uczą, ale też równie szybko wychowują sobie właścicieli!

Przyjaźnie nastawione do całego świata, chętnie bawią się z innymi psami; bywają jednak zazdrosne o właściciela.

Umiejętności

Słowo „pudel” pochodzi od niemieckiego czasownika „pudeln” – pluskać się. Natomiast Francuzi określają przedstawicieli tej rasy „caniche”, co oznacza psa na kaczki. Obie nazwy wskazują na pierwotną rolę tych czworonogów – pomoc w polowaniach, zwłaszcza na ptactwo. Związana jest z nią charakterystyczna fryzura pudli – „na lwa”. Aby ułatwić im pływanie, strzyżono zad i tylne łapy, natomiast w celu ochrony przed zimnem pozostawiano długą sierść na klatce piersiowej, na grzbiecie na wysokości nerek i na stawach.

Dziś na wystawach dopuszcza się także kilka innych fryzur. Pudle średnie – podobnie jak miniaturowe – najczęściej wystawia się w fryzurze puppy clip, czyli z dłuższą szatą na przedniej części ciała, ale bez wygalania tyłu i bez pomponów.

Inteligentne pudle wykorzystywano jako psy cyrkowe. Mniejszych używano do poszukiwania trufli. Trafiły także na salony i stały się ulubieńcami arystokracji. Dziś są raczej psami ozdobnymi, a ich zdolności bardziej ceni się w krajach anglosaskich – często startują tam np. w zawodach posłuszeństwa.

Szkolenie i wychowanie

Pudle są inteligentne i chętnie współpracują z człowiekiem. Z ich wychowaniem poradzi sobie nawet początkujący właściciel, o ile tylko postara się przestrzegać pewnych zasad i nie dopuści do wejścia sobie na głowę.

Dla kogo ta rasa

Pudle nadają się generalnie dla większości właścicieli, pod warunkiem, że są oni skłonni zadbać o pielęgnację lub regularnie psa strzyc.

W domu pudel jest spokojny, nie pogardzi jednak zabawą i pieszczotami. Dostosuje się do trybu życia opiekuna – pod warunkiem że ten znajdzie dla niego odpowiednio dużo czasu. Psy te nie nadają się do kojca i nie powinny pozostawać długo same w domu.

Wady i zalety rasy pudel średni

Wady

• wymaga czasochłonnej pielęgnacji
• może być zazdrosny o właściciela
• na długiej szacie może wnosić dużo brudu, zwłaszcza, że lubi wodę

Zalety

• inteligentny i chętny do współpracy
• łagodny wobec ludzi i zwierząt
• nie linieje
• na tyle mały, aby go łatwo podnieść i na tyle duży, żeby nie być zbyt delikatnym
• przystosowuje się do różnych warunków

Zdrowie rasy pudel średni

Pudle średnie są generalnie zdrowe i długowieczne.

Żywienie

Należy uznać za zabobonne opinie o wymyślnym sposobie żywienia pudli. To normalne psy, które mogą być żywione podobnie jak inne, zarówno dobrej jakości suchą bądź mokrą karmą, jak i pokarmem przygotowywanym w domu (np. dietą BARF).

Pielęgnacja

Pudle wymagają czasochłonnej pielęgnacji, której podstawą jest regularne czesanie. Włos należy rozczesywać bardzo starannie. Oprócz czesania konieczna jest kąpiel psa, po której następuje suszenie suszarką. Suszenie ma na celu wyprostowanie włosa, bo tylko wyprostowany można w miarę równo przyciąć w trakcie późniejszego strzyżenia. Włos należy dzielić na pasma i od samej skóry kierować strumień powietrza. Włos musi wyschnąć, gdyż nawet minimalna wilgoć skręci go z powrotem.

Oczywiście jeśli nie chcemy poświęcać na to tyle czasu, zawsze można naszego pudla strzyc na krótko.

Szczególną uwagę należy poświęcić okolicom oczu. U pudli często dochodzi do ich ropienia i łzawienia. Uszy pudli również wymagają częstej pielęgnacji, która polega na wyskubywaniu włosów oraz czyszczeniu uszów okrężnymi ruchami dla usunięcia nadmiaru brązowej wydzieliny.

Historia rasy pudel średni

Pudle należą do najstarszych ras. Psy w podobnym typie istniały już w czasach starożytnych. W południowej i zachodniej Europie wykształciło się wiele lokalnych podtypów tych czworonogów, trudno więc dziś ustalić precyzyjnie ich korzenie.

Oficjalnie FCI uznało za kraj pochodzenia pudli Francję, lecz przyznają się do nich także Niemcy, Hiszpanie i Włosi.

Pierwsza wzmianka o pudlach w Polsce pochodzi z XV wieku, trudno jednak powiedzieć, jakiej były wielkości. Obecnie lata największej popularności w naszym kraju rasa ta ma już dawno za sobą – mieszka u nas tylko kilkadziesiąt pudli średnich.

Mniej więcej co dwa lata rodzi się czarny miot. Rzadkością są w Polsce pudle średnie brązowe, morelowe, białe i srebrne. Dużo pudli średnich mieszka w Rosji, Czechach, Niemczech i Skandynawii.

Wzorzec rasy pudel średni

Pudel średni –  grupa IX FCI, sekcja 2, nr wzorca 172

Ciekawostki o rasie pudel średni

W Paryżu, szczególnie na moście Pont Neuf, pucybuci trzymali tresowane pudle, które siusiały na buty przechodniów, zwiększając zarobki swoich właścicieli.

Nie każdy wie, że pudle mogą być także utrzymywane i wystawiane w szacie sznurowej, czyli podobnej jak u komondorów i puli, tylko z ogolonym pyskiem. Jest ona jednak bardzo mało popularna ze względu na trudność utrzymania jej w czystości.