OWCZAREK FRANCUSKI BEAUCERON

Charakter
Wady i zalety
Zdrowie
Historia
Wzorzec
Ciekawostki

Charakter rasy owczarek francuski beauceron

Krótkowłosy owczarek francuski beauceron, nazywany w swojej ojczyźnie „bas rouge”, czyli czerwona pończocha, to bliski krewniak długowłosego briarda. Pierwotnie wykorzystywany jako pies pasterski i myśliwski, dziś pełni rolę stróża i przyjaciela rodziny.

Owczarek francuski beauceron jest psem o dużym temperamencie, żywiołowym i ruchliwym. Ma zrównoważony, stabilny charakter i silną osobowość. Zdarza mu się zachować impulsywnie, ale nigdy nie bywa agresywny bez wyraźnej przyczyny. Jest zdyscyplinowany i cierpliwy.

Całą rodzinę obdarza dużym uczuciem, przywiązaniem i wiernością. Lubi dzieci i jest wobec nich bardzo opiekuńczy. Owczarek francuski beauceron zaakceptuje zwierzęta, z którymi mieszka, ale może być agresywny wobec obcych czworonogów. Wobec obcych osób bywa nieufny i początkowo trzyma się na dystans, jednak prawidłowo wychowany nie powinien przejawiać wobec nich agresji.

Energiczny i aktywny owczarek francuski beauceron potrzebuje długich spacerów, sporej dawki zabawy i zajęcia umysłowego. Pozbawiony ruchu, szkolenia i wyzwań może stać się sfrustrowany i mieć skłonności do niszczenia. Beauceron nie powinien także zostawać zbyt długo sam – przywiązany do swojego opiekuna bardzo źle znosi dłuższą rozłąkę. Nie nadaje się więc do trzymania w kojcu czy mieszkania w budzie.

Umiejętności

Miłośnicy rasy nazywają beaucerona „gentilhomme campagnard” („ziemskim szlachcicem”). Jako pies pracujący ze stadem musiał spełniać wiele zadań. Miał strzec zwierzęta przed drapieżnikami w dzień i w nocy, w razie potrzeby zagonić owce do zagrody, przepędzić z jednego miejsca na drugie oraz nie dopuścić do niszczenia przez nie upraw.

Na skutek zmniejszenia hodowli jego rola jako psa gospodarskiego została w dużym stopniu ograniczona. Owczarek francuski beauceron znalazł wówczas zatrudnienie w innych dziedzinach. Stał się psem oddziałów wojskowych, podczas obu wojen światowych pełnił funkcję psa meldunkowego. W czasach pokoju jest przewodnikiem niewidomych, stróżem obiektów przemysłowych, pracuje w policji oraz w służbach celnych przy wykrywaniu narkotyków.

Portret szczenięcia beaucerona wśród kwiatków

Owczarek francuski beauceron jest czujnym stróżem. Ze spokojem ocenia przebieg wydarzeń i gdy wymaga tego sytuacja jest gotowy do interwencji. Zawsze reaguje adekwatnie do zagrożenia i nie zachowuje się nieprzewidywalnie. Po odpowiednim przeszkoleniu doskonale spełnia zadania psa obrończego.

Szkolenie i wychowanie

Dla właściciela owczarek francuski beauceron gotów zrobić wszystko, stara się odgadnąć jego zamiary i wykonać polecenie zanim je usłyszy. Wszystkie zadania wykonuje z entuzjazmem i bez chwili wahania. Pomimo opinii twardego i pewnego siebie psa, ma wrażliwą naturę. Nie trzeba podnosić głosu, by skłonić go do posłuszeństwa.

Szczególnie szczenięta wymagają łagodnego postępowania. Należy wychowywać je konsekwentnie i stanowczo, ale nigdy przy użyciu siły. Brutalne traktowanie może w przyszłości odbić się na ich psychice. Powinny być socjalizowane i wspierane od najmłodszego wieku.

Owczarek francuski beauceron jest inteligentny, bystry i uważny. Chętnie się uczy i lubi współpracować z przewodnikiem. Jako pies bardzo aktywny i energiczny, wymaga dużo ruchu, nie toleruje nudy i bezczynności. Może brać udział w konkursach posłuszeństwa, zawodach psów obrończych i agility.

Dla kogo ta rasa

Owczarek francuski beauceron to rasa wymagająca doświadczonego i aktywnego opiekuna. Duży pies z obronnymi skłonnościami nie odnajdzie się w centrum miasta – zdecydowanie lepiej będzie mu w ustronnym domu z dużym ogrodem.

Wady i zalety rasy owczarek francuski beauceron

Owczarek francuski beauceron – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

bywa agresywny wobec innych psów
wymaga starannego wychowania i socjalizacji
potrzebuje dużo ruchu i zajęcia
wolno dojrzewa

Zalety

doskonały pies obronny
dobry stróż
lojalny i przywiązany do właściciela
zdrowy
można z nim uprawiać psie sporty

Zdrowie rasy owczarek francuski beauceron

Psy tej rasy żyją średnio 10-13 lat i są odporne na choroby. Ze względu na wielkość, są jednak podatne na przypadłości ras dużych – skręt i rozszerzenie żołądka oraz zwyrodnienia stawów. Wymagają więc dobrego żywienia. Owczarek francuski beauceron może także cierpieć na postępujący zanik siatkówki i alopecję (genetyczną chorobę skóry.

Trzeba także uważać na ich charakterystyczne podwójne „wilcze pazury” na tylnych łapach, ponieważ podczas zabaw i spacerów są one narażone na uszkodzenia.

Szczenię beaucerona o maści arlekin stojące na piasku

Żywienie

Owczarek francuski beauceron nie jest wymagający pod względem żywienia. Z reguły ma bardzo dobry apetyt, przez co narażony jest na otyłość. Dlatego porcje dla beaucerona powinny być strarannie odmierzone. Psa tej rasy można karmić zarówno komercyjnymi karmami przeznaczonymi dla dużych ras, jak i posiłkami przygotowywanymi w domu. Jeśli zdecydujemy się na samodzielne bilansowanie diety, musimy pamiętać o odpowiedniej suplementacji i podawaniu substancji wspomagających funkcjonowanie stawów.

Dorosłego psa karmimy dwa razy dziennie i zapewniamy odpoczynek po posiłku. Takie postępowanie zmniejszy ryzyko wystąpienia rozszerzenia i skrętu żołądka, przypadłości nękającej większość dużych ras.

Pielęgnacja

Pielęgnacja owczarka francuskiego beaucerona nie jest skomplikowana. Wystarczy psa czesać raz na 2 tygodnie, częściej w okresie linienia.

Na szczególną uwagę zasługują uszy beaucerona, które wymagają regularnych kontroli i czyszczenia, a także wilcze pazury, które trzeba przycinać w razie potrzeby. Zaniedbanie ich może spowodować, że wroną one w opuszkę palca i poważnie ją pokaleczą.

Akcesoria

Owczarek francuski beauceron powinien być wyprowadzany na szerokiej obroży lub dobrze dopasowanych szelkach i na tradycyjnej, solidnej smyczy. Na dłuższe spacery warto zabierać długą linkę, która zapewni psu swobodę i bezpieczeństwo. Kaganiec dla beaucerona powinien być wytrzymały – najlepiej sprawdzą się tu kagańce fizjologiczne, które umożliwiają psu swobodne dyszenie i picie wody.

Posłanie dla psa rasy owczarek francuski beauceron powinno być na tyle duże, by psiak swobodnie mógł się na nim rozciągnąć. Beauceron chętnie będzie się bawił szarpakami i piłkami na sznurku. Powinny być one solidne i dostosowane do wielkości psa, by nie zostały połknięte.

OWCZAREK BELGIJSKI TERVUEREN

DOBERMAN

Historia rasy owczarek francuski beauceron

Owczarek francuski beauceron wywodzi się od nizinnych psów pasterskich, strzegących stad na rolniczych obszarach Basenu Paryskiego. Nazwa rasy pochodzi od krainy Le Beauce. Niektórzy kynolodzy uważają jednak, że jego historia może sięgać nawet ery neolitu i jest on potomkiem psa z Tourbieres, którego szczątki odkopano w Jurze Francuskiej.

Pierwsze wzmianki o starofrancuskim psie używanym do polowań na grubego zwierza (niedźwiedzia i dzika) oraz do pilnowania bydła znajdziemy w dokumentach z 1387 r. Gaston Phoebus, hrabia de Foix, opisał w nich mastina – krótkowłosego psa o szarej maści z ciemnymi plamami i ciemnym znaczeniem w kształcie litery V na głowie. Miał on sierść o długości 2-6 cm, portki na tylnych kończynach oraz krótki albo długi ogon (zawinięty na końcu w kształcie haka).

Zbliżone opisy można odnaleźć także w „La Mason Rustique” z 1578 r. W XVIII w. niejaki Buffon nazywa psa pilnującego stad bydła matinem (od tej pory używane jest to określenie). Do Wielkiej Rewolucji Francuskiej nie ma zapisków dotyczących innych odmian psów pasterskich.

W 1809 r. w „Księdze rolniczej” księdza Roziera po raz pierwszy wyróżniono dwa typy: owczarka z nizin i owczarka z gór. Pierwszy pracował na otwartym terenie, był dosyć lekki i ruchliwy, miał długą sierść, a jego zadaniem było pilnowanie i zaganianie owiec.

Drugi miał chronić przed drapieżnikami zwierzęta, wypasane w lasach i na górskich pastwiskach. Był silny, śmiały i odważny, zdolny do zaatakowania i pokonania wilka. Miał krótką, grubą sierść i czarne lub rude umaszczenie.

Szczególnie ważny dla owczarków okazał się 1896 r. Powołano wówczas komisję, która ustaliła nazwy dla obu odmian: długowłosą nazwano berger de Brie (briard), krótkowłosą – berger de Beauce.

Dwa młode beaucerony bawiące się patykiem

Pierwszym beauceronem wpisanym do francuskiej księgi rodowodowej była suka BERGERE de la Chapelle. Wkrótce opracowano standard, który ujednolicił wygląd krótkowłosych owczarków i sprawił, że uznano je za odrębną rasę. Utworzony Club Francais du Chien de Berger regularnie organizował zawody dla psów pilnujących. Od początku starano się zachować ich użytkowość i nie dopuścić do zdegradowania jedynie do roli psa towarzyszącego.

Do Polski pierwszy owczarek francuski beauceron przyjechał w 1990 r. Była to suka FRANCE sprowadzona z Francji przez Antoniego Bojanowskiego, która dała początek hodowli „z Ladzina”. Po dwóch latach dołączyły do niej psy: HERODE i JAZZ Sphinx Nor, także z ojczyzny rasy.

W 1991 r. Jerzy Wieczorek przywozi GRYFA des Loupus de Saint Ignace, a kilka miesięcy później Tadeusz Sochacki importuje sukę HEIDI DOLLS des Vaillants D’Oslark. Po tej parze rodzą się szczenięta z przydomkiem „Czerwona Pończocha”. Obie hodowle zakończyły już działalność. Sprowadzone w następnych latach psy z Francji, Węgier i Czech dały początek kilku nowym hodowlom. Rasa cieszy się umiarkowaną popularnością.

Wzorzec rasy owczarek francuski beauceron