NORWICH TERRIER

Charakter rasy norwich terrier

Norwich terrier to jeden z najmniejszych psów w swojej grupie. Niewielki rozmiar – około 25 centymetrów wysokości – psy te nadrabiają „osobowością”. Norwich (podobnie jak norfolk terrier) jest terierem z krwi i kości, cechuje go więc silny charakter. Dlatego opiekun powinien w wychowywaniu norwicha wykazać się konsekwencją. To pies zawsze gotowy na przygodę i nowe wyzwania – byle tylko jakieś były.

Norwich terrier to pies inteligentny, którego można nauczyć wielu sztuczek, szczególnie mając w zanadrzu jego ulubione przysmaki. Nie da się ukryć, że bywa jednak uparty. Ogólnie rzecz biorąc, nie ma problemów, aby dogadać się z dziećmi czy zwierzętami – o ile nie są to małe gryzonie, które z chęcią pogoni. Musi być jednak socjalizowany już od najmłodszych lat.

Z domownikami norwich terrier nawiązuje silną więź. Nie lubi długich rozstań, za to uwielbia, gdy poświęca mu się czas. Bywa, że jest cieniem opiekuna i podąża za nim krok w krok. Norwich nie ma też problemów z obcymi ludźmi – do większości ma serdeczne nastawienie – nie zapomni jednak zaalarmować opiekuna o intruzie.

Norwich jest psem aktywnym, dlatego ruch na świeżym powietrzu to podstawa. Choć to niewielki pies, żaden z niego kanapowiec! Ponadto uwielbia buszować w zaroślach. Jeśli będzie miał zapewnioną regularną aktywność i zajęcie, z łatwością odnajdzie się zarówno w wielkim apartamencie, jak i niewielkim mieszkaniu.

Umiejętności

Norwich ma silny instynkt łowiecki i typową dla terierów ciekawość świata. Ze względu na swoje rozmiary bez problemu zmieści się w wielu dziurach, w tym norach. Uwielbia buszować w zaroślach i chodzić na długie spacery po łąkach i lasach. Będzie zainteresowany różną formą aktywności, w tym takim psim sportem jak np. miniagility.

Szkolenie i wychowanie

Socjalizacja szczeniaka tej rasy jest niezwykle ważna. Norwich terrier powinien być od samego początku zapoznawany z innymi zwierzętami, ludźmi dorosłymi i dziećmi, aby wyrósł na przyjaznego, towarzyskiego pieska, czyli typowego przedstawiciela swojej rasy.

Norwich terrier to pies, który lubi rządzić i jeśli myślisz, że przy psie o tak niewielkich rozmiarach możesz pominąć naukę podstawowego chociażby posłuszeństwa, to jesteś w błędzie. Psy tej rasy są bardzo inteligentne, a powtarzalność je nudzi, dlatego w treningu musisz wykazać się kreatywnością i różnorodnością. Skuteczne szkolenie teriera – nawet tak przyjaznego jak norwich terrier – wymaga od właściciela nauczenia się, jak zamienić wolę psa we własne cele. Najlepszą metodą szkolenia psa tej rasy jest pozytywne wzmocnienie i… pyszne smakołyki.

Z racji tego, że norwich terrier może na spacerze bez namysłu udać się w pościg za mniejszym zwierzęciem, ważne jest, aby podczas szkolenia dopracować komendy umożliwiające kontrolowanie zachowania psa na otwartej przestrzeni. Perfekcyjne przywołanie może niejednokrotnie uratować norwichowi życie! Ćwiczenia należy rozpocząć już od szczeniaka.

Po opanowaniu podstawowego posłuszeństwa można przejść do zaawansowanego treningu czy aktywności sportowych. Norwich terrier odnosi sukcesy w różnych psich sportach, takich jak testy earthdog, agility czy obedience.

Dla kogo ta rasa

Norwich terrier to pies idealny dla osób, które często i dużo spacerują, biegają, a także uprawiają szeroko pojętą aktywność. Osoba, która lubi sobie posiedzieć pod drzewem w parku, czytając książkę, musi wziąć pod uwagę, że norwich w tym czasie wykopie trzecią dziurę z rzędu. Jeśli zatem nie masz ogrodu – albo masz, ale zbytnio ci na nim nie zależy – jest to pies dla ciebie. Norwiche nie lubią długo przebywać w samotności.

Opiekun psa tej rasy nie musi mieć dużego doświadczenia w wychowywaniu psów, powinien jednak jasno ustalić psu zasady wspólnego życia. Norwich terrier będzie świetnym towarzyszem osób aktywnych i rodzin z dziećmi, które lubią spędzać czas na świeżym powietrzu, a w wychowywaniu psa wykażą się stanowczością i konsekwencją. W cenie jest też umiejętność przewidywania, co też tym razem norwich wymyśli…

Wady i zalety rasy norwich terrier

Norwich terrier – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• strachliwy, gdy w młodości nie został dobrze zsocjalizowany
• uparty
• bywa zazdrosny o uwagę opiekuna
• gdy się nudzi lub długo przebywa sam, może szczekać i kopać
• zdarza mu się polować na mniejsze zwierzęta – przede wszystkim gryzonie

Zalety

• serdeczny i lojalny wobec swojej rodziny
• dogaduje się z innymi zwierzętami i dziećmi (jeśli jest wychowywany z nimi od samego początku)
• łatwo nauczyć go sztuczek
• odważny i pewny siebie
• nadaje się dla alergików
• łatwo się przystosowuje do różnych warunków

Zdrowie rasy norwich terrier

Norwich teriery powszechnie uznaje się za zdrową rasę. Jednak jak wiele ras, i ta ma predyspozycje do dziedziczenia pewnych schorzeń. Niektóre psy mogą być podatne na padaczkę, zapadanie tchawicy, problemy ze wzrokiem – zaćmę lub jaskrę. Spotyka się u norwich terierów też alergie skórne, zwichnięcie rzepki, a także dysplazję stawu biodrowego (choć jest to niewielka liczba zachorowań).

Żywienie

Dieta norwich teriera powinna opierać się na wysokiej jakości pożywieniu. Żywienie powinno być dostosowane również do wieku psa – inne potrzeby ma szczeniak, inne norwich dorosły, a jeszcze inne – senior. Pomimo tego, że za standardową u tej rasy wagę uznaje się 5,5 kg, to zwierzęta mogą różnić się między sobą wzrostem, strukturą kości i masą mięśniową. Niektóre psy będą potrzebowały mniej kalorii, a inne – szczególnie jeśli mają bardzo dużo ruchu – powinny jeść nieco więcej. Norwiche mają spory apetyt i dobrze jest kontrolować, czy nie przybrały za dużo. Warto też pamiętać, że metabolizm ma tendencję do zwalniania z wiekiem.

Małe psy spalają energię w krótkim czasie, dlatego powinny jeść częściej, ale za to mniejsze porcje. Nie da się ukryć, że norwich teriery są łakome. Dlatego ważne jest pilnowanie ilości spożytych kalorii i stała kontrola wagi. Smakołyki są ważnym dodatkiem do szkolenia, ale pamiętajmy, że zbyt duża ich ilość może przyczynić się do otyłości.

Pielęgnacja

Sierść norwicha, która jest twarda i drutowata, nie przysparza wielu kłopotów. Aby usunąć martwy włos, wystarczy cotygodniowe szczotkowanie stalowym grzebieniem. Z racji tego, że norwich jest znany z zamiłowania do kopania, to czasami może wymagać kąpieli. Powinna ona jednak mieć miejsce tylko wtedy, jeśli faktycznie jest niezbędna. Przy nadmiernym kąpaniu sierść może bowiem stać się sucha i łamliwa.

Norwich terrier powinien być trymowany raz lub dwa razy w roku. Jeśli psa tej rasy się tylko strzyże, powoduje to, że sierść staje się zbyt miękka, a w efekcie mało sztywna. Pies nie wygląda wtedy jak typowy przedstawiciel swojej rasy.

Jeśli chodzi o pielęgnację norwicha, to należy pamiętać także o regularnym sprawdzaniu stanu jego uszu. Może się tam bowiem gromadzić nadmiar woskowiny. Warto też regularnie dbać o psie zęby i usuwać osad.

Akcesoria

Z racji tego, że norwich terrier może wyrwać się w pogoń za zwierzyną, najlepiej wyprowadzać go na spacery w szelkach i na długiej lince. Dopóki pies nie nauczy się chodzić na smyczy bez ciągnięcia, zrezygnuj ze smyczy automatycznej.

Teriery były hodowane z myślą o polowaniu na mniejsze gryzonie, dlatego przedstawiciela tej rasy usatysfakcjonują zabawki pobudzające instynkty, które pozwolą im się poczuć prawdziwym łowcą. W sprzedaży są dostępne sztuczne futerka na sznurku, za którymi norwiche chętnie biegają.

Historia rasy norwich terrier

Norwich teriera wyhodowano z myślą o kontrolowaniu populacji gryzoni w Wielkiej Brytanii. Psy te wykorzystywano także w polowaniach na lisy. Z czasem zaczęto traktować je bardziej jako psy do towarzystwa niż psy myśliwskie.

Norwich terrier jest kojarzony z Uniwersytetem Cambridge, gdzie w latach 70. XIX w. zapanowała moda na te psy wśród studentów. Uczniowie traktowali je jak swoje zwierzęta domowe i psy myśliwskie w jednym, bowiem miały łapać szczury w akademikach i dookoła uczelni. Psy dostarczała studentom szkółka jeździecka, która mieściła się na Trumpington Street (stąd też nazywano je terierami z Trumpington). W posiadanie jednego z tych psów wszedł właściciel stadniny koni, mieszkający w mieście Norwich. Zwierzak wabił się Rags i został ojcem kilku miotów szczeniąt niezwykłej urody i o doskonałym charakterze. Do dzisiaj uważany jest za pradziadka współczesnych norwich terierów.

W USA początek tej rasy przypada na 1914 rok, kiedy to Brytyjczyk Frank „Roughrider” Jones przewiózł do tego kraju psa imieniem Willum – potomka Ragsa. Frank „Roughrider” Jones był tak bardzo kojarzony z norwichami, że rasa ta wśród amerykańskich hodowców i jej wielbicieli była określana jako „terrier Jones”.

W 1932 rasa została uznana przez angielski Kennel Club, jednak norwich terrier i norfolk terrier były wówczas uznawane za jedną rasę. Rozdzielenie nastąpiło dopiero w 1964 roku. W Stanach Zjednoczonych rasy te jako odrębne zarejestrowano dopiero w 1979 roku.

Norwich terrier w Polsce

Powszechnie uważa się, że norwich terrier pojawił się w Polsce w latach 90. Jednak w naszym kraju rasa wciąż nie jest zbyt popularna, a miotów nie ma zbyt dużo.

Jeśli chodzi o hodowle w Polsce, to powstały one ok. 2000 roku. W tym czasie w naszym kraju norwichów było jednak jak na lekarstwo. Od tego czasu norwich terierów nieco przybyło, lecz nadal nie jest to zbyt popularna rasa psów.

Wzorzec rasy norwich terrier

Norwich terrier – grupa III FCI, sekcja 2, nr wzorca 72

• Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
• Wielkość: 25 cm
• Szata: twarda, drutowata i przylegająca; wokół szyi jest dłuższa, przez co tworzy kryzę
• Maść: dopuszczalne są różne odcienie rudego i pszenicznego, a także umaszczenie szare i czarne podpalane; z kolei łaty czy białe znaczenia są niepożądane
• Dojrzałość: ok. 12 miesięcy
• Długość życia: 12-15 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: dość duża
• Koszty utrzymania: od 200 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: 2500-3000 zł

Ciekawostki o rasie norwich terrier

Norwich terrier i norfolk terrier do 1979 roku były uważane za jedną rasę. Trudno się dziwić, gdyż z wyglądu są do siebie podobne – różni je jednak to, że norwich ma uszy stojące, a norfolk – oklapnięte.

Terier z Norwich to rasa, która bardzo trudno się rozmnaża. Z tego powodu, by powstały nowe mioty, nierzadko wykorzystuje się metodę sztucznego zapłodnienia.

W przeszłości pojawiała się teoria, choć nie ma na to dowodów, że norwich to rasa, która powstała przez skrzyżowanie terierów irlandzkich z innymi rasami o krótkich nogach.