GREYHOUND

Charakter rasy greyhound

Greyhoundy to efektowne i eleganckie psy, które niewątpliwie zwracają uwagę swą wyrafinowaną budową. Charakteryzują się wyjątkowo przyjaznym i łagodnym usposobieniem, uwielbiają dzieci i są bardzo wierne. W stosunku do obcych wykazują dystans. Dość długo dojrzewają i są bardzo wrażliwe, więc należy je traktować delikatnie. 

Psy rasy greyhound nie są psami kłopotliwymi, doskonale nadają się do trzymania w mieszkaniach pod warunkiem, że mają zapewniony odpowiedni spacer. Greyhoundy na spacerze są żywe i chętne do biegania, chociaż opinie wygłaszane przez laików, że muszą biegać godzinami, aby dać ujście nagromadzonej energii, są błędne. Pies, dla którego właściciel nie zaplanował kariery wyścigowej, musi jedynie odbyć codzienny, długi spacer, podobnie jak inne rasy. Greyhound przeznaczony na sportowca musi odbywać także odpowiednie treningi i specjalne spacery, pomagające w utrzymaniu kondycji wyścigowej.

Umiejętności

Ze swoim doskonałym wzrokiem i szybkością, umożliwiającą prześcignięcie ofiary, psy te były nieocenionymi myśliwymi na otwartych przestrzeniach. Polowały na jelenie, sarny, lisy i zające.

Dziś greyhoundy startują w dwóch konkurencjach. Jedna to pogoń po torze za sztucznym zającem (dystans ok. 480 m przebiegają średnio w 27-28 sekund). Druga to coursingi – do konkurencji staje para psów. Oceniania jest nie tylko szybkość, ale również technika pogoni. Wabik ustawiony jest zakosami, tak aby udawał ucieczkę prawdziwego zająca.

Ciekawostką jest fakt, że w Anglii nie krzyżuje się między sobą psów biegających po torze z tymi, które biorą udział w coursingach. Psy coursingowe mają silniejsze przednie partie ciała i mogą nie sprawdzić się w biegu po torze. Należy podkreślić, że greyhound jest krótkodystansowcem – potrafi więc rozwinąć zawrotne szybkości, ale na krótkim odcinku.

Szkolenie i wychowanie

Greyhoundy to psy bardzo kontaktowe i łatwe w szkoleniu w porównaniu z innymi chartami. Dobrze wychowane greyhoundy są posłuszne i reagują na głos swego opiekuna, przybiegając na wołanie. Nieposłuszeństwo i brak reakcji na wołanie wynika najczęściej z nieodpowiedniego wychowania i jest winą człowieka. Nie można jednak zapominać, że charty posiadają wrodzoną skłonność do gonienia wszystkiego, co się rusza, dlatego spacer z nimi powinien być przemyślany. Zdarza się, że niefrasobliwość i brak wyobraźni właścicieli zwierzęta te przypłacają własnym życiem.

Szczeniak greyhounda już od małego powinien poznać podstawowe komendy - szczególnie przywołanie. Wczesne szkolenie powinno odbywać się wyłącznie na zasadzie zabawy, a sesje nie mogą być dla szczeniaka zbyt męczące ani długie. Z maluchem warto także wybrać się do psiego przedszkola.

Dla kogo ta rasa

Oprócz niewątpliwych zalet psa myśliwskiego i wyścigowego, greyhoundy pozostają wspaniałymi psami rodzinnymi. Nadają się dla osób odpowiedzialnych, które będą potrafiły okazać im dużo uczucia i zadbać o bezpieczeństwo na spacerach.

Wady i zalety rasy greyhound

Greyhound - jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• ma silny instynkt łowiecki
• niezbyt odporny na warunki atmosferyczne
• dość kosztowny w utrzymaniu

Zalety

• spokojny i zrównoważony
• nie jest agresywny
• nie ma tendencji do ucieczek
• przywiązany do właściciela
• inteligentny, łatwo się uczy
• niekłopotliwy w pielęgnacji

Zdrowie rasy greyhound

Greyhoundy są rasą stosunkową zdrową. Zdarzają się u nich następujące problemy: nowotwory kości, rozszerzenie i skręt żołądka, łuszczka (choroba oczu), nadwrażliwość na narkozę, niedoczynność tarczycy, szmery serca. Co ciekawe, są jedną z nielicznych ras (obok paru innych chartów), u których praktycznie nie występuje dysplazja biodrowa. Greyhoundy nie lubią zimna i wilgoci. Podczas dużych mrozów warto nałożyć psu ubranko.

Żywienie

Greyhoundy z jednej strony lubią jeść dużo, z drugiej zaś są dosyć wybredne. Żywienie psa o takich preferencjach, a w dodatku tak dużego, bywa sporym wyzwaniem. Wydatki energetyczne w trakcie treningów są bardzo duże, a wszelkie niedobory szybko ujawniają się u aktywnie trenującego psa.

Pielęgnacja

Greyhound nie wymaga wielu zabiegów pielęgnacyjnych i mało linieje. Wystarczy wyszczotkować go raz na jakiś czas gumowym zgrzebłem lub rękawicą z wypustkami. Należy unikać kąpieli, jeśli nie są one absolutnie konieczne - zanieczyszczenia i kurz z łatwością można usunąć, przecierając psa zwilżoną ściereczką. Opiekun greyhounda powinien zwracać uwagę także na stan oczu, uszu i długość pazurów.

Akcesoria

Greyhoundy powinny być wyprowadzane na spacer w szerokiej obroży zaprojektowanej dla chartów lub w szelkach typu guard z dodatkowym paskiem na brzuchu. Psa tej rasy należy zawsze prowadzić na smyczy - powinna być ona wystarczająco długa, by psiak miał zapewnioną swobodę.

Psy mające brać udział w wyścigach należy także zaopatrzyć w lekki kaganiec, który umożliwi psu ziajanie, jednak nie pozwoli na gryzienie innych psów wyścigowych.

Historia rasy greyhound

Nazwa greyhound może wywodzić się od barwy, jeśli założyć, że wiele tych psów w dawnych czasach było szarych (grey). Wyjaśnienie takie nie zadowalało jednak Caiusa, XVII-wiecznego pisarza, który uważał, że „greyhound” pochodzi od zniekształconego wyrazu łacińskiego gradus, co oznacza stopień (ang. grade, czyt. grejd) i odnosi się do wysokiej rangi tych psów w społeczeństwie.

Inna teoria sugeruje, że słowo to pochodzi od wyrazu grajus – grecki. Jeszcze inna głosi, iż może to być zniekształcone słowo gazehound, którego znaczenie jest podobne do sighthound (oba oznaczają psa polującego przy pomocy wzroku).

Niezależnie od pochodzenia nazwy wiadomo, że greyhound wywodzi się z okolic pustynnych. Jego przodkami były psy w typie sloughi czy saluki, których w Egipcie używano do polowań i wysoko ceniono. Psy w tym typie archeolodzy znajdowali zmumifikowane w grobowcach – w przeszłości składano je wraz ze zmarłym właścicielem. Sceny z polowań znalezione w grobowcu Senhi a Mer przedstawiają gładkowłosego charta, co wskazuje na to, że psy gładkowłose występowały już ok. 2000 lat p.n.e.

Greyhoundy prawdopodobnie trafiły z Egiptu do Afganistanu, gdzie na skutek mroźnego klimatu ich sierść stała się grubsza. Stamtąd przybyły wraz z Celtami lub Fenicjanami na Wyspy Brytyjskie. W Europie stały się symbolem pozycji społecznej właścicieli. Stare walijskie przysłowie mówi, że „dżentelmena można poznać po jego koniu, sokole i greyhoundzie”. Zwierzęta te stały się ulubieńcami angielskiej szlachty, która ograniczyła prostym ludziom prawo do ich posiadania. W 1408 r. Julian Berens napisał: „Greyhound powinien mieć głowę jak wąż, szyję jak kaczor, stopy jak kot, a ogon jak szczur”.

W prawach Kanute’a z 1616 r. czytamy, że „żaden człowiek niskiego pochodzenia nie może trzymać greyhounda. Ale obywatele mogą trzymać te psy, o ile zarządca lasów królewskich przetnie im ścięgna w kolanach, a bez przecinania ścięgien, jeżeli mieszkają 10 mil od granic lasu”.

W XIX w. zaprzestano polowań z chartami i greyhoundy zaczęły święcić triumfy na torach wyścigowych zarówno w ojczyźnie, jak i za oceanem. Wyścigi były sportem, ale i hazardem, miejscem, gdzie obracano olbrzymimi sumami pieniędzy. Niektóre psy zdobyły dla swoich właścicieli sławę i fortunę, a wygrane dochodziły do 50 000 dolarów.

Największą ceną, jaką zapłacono za psa wyścigowego, była zawrotna jak na tamte czasy suma 72 000 dolarów za charta Indiana Joe. Innym sławnym chartem był Master McGrath – pies, który tylko raz w swoim życiu przegrał wyścig i to dlatego, że podczas pogoni załamał się pod nim lód na strumieniu.

Od czasów Henryka VIII greyhoundy poddawano starannej selekcji na psy polujące i wyścigowe. Obecnie, jak w wielu innych rasach pracujących, istnieją osobne linie psów wyścigowych i wystawowych. Czasem krzyżuje się jeden typ z drugim w celu uzyskania uniwersalnego psa, który mógłby brać udział w wystawach, a jednocześnie sprawowałby się dobrze na torze. Jedynie w Anglii, USA i Australii hoduje się greyhoundy z zachowaniem czystości typów.

Początkowo psy wystawowe i wyścigowe nie odbiegały od siebie budową, z czasem jednak te pierwsze zaczęto selekcjonować pod kątem wyglądu, a nie osiągów na torze. Charty wystawowe to zwierzęta bardzo eleganckie i efektowne, z wysokimi kłębami, smukłymi łopatkami, długimi szyjami i wyraźnie kątowanymi tylnymi kończynami. Mniej ważny jest u nich instynkt pogoni czy pasja biegania. Są to czworonogi bardzo piękne, ale nigdy nie osiągną na torze takich rezultatów, jak „biegacze”.

Greyhoundy w typie wyścigowym, selekcjonowane pod kątem prędkości, są nieco lżejsze, mniejsze i krótsze; z szerszą, ale mniej głęboką klatką piersiową, mocną szyją, dużymi łopatkami, szerokimi lędźwiami i zadem, o nie tak głębokich kątowaniach, z inaczej rozwiniętym umięśnieniem. W ich selekcji liczy się szybkość, czystość biegu, instynkt pogoni, zajadłość, a także wytrzymałość kości i mięśni oraz odporność na kontuzje. Problemem „biegaczy” są często zrywane ścięgna, które nie wytrzymują ogromnych przeciążeń.

Na przełomie XVIII i XIX w., w celu wzmocnienia chwytu i zwiększenia ciętości psów biegających, dodano domieszki buldoga angielskiego (wówczas był to pies sprawny, nie taki jak współcześnie). Wtedy też pojawiła się po raz pierwszy nowa maść – pręgowana.

Greyhound w Polsce

Greyhoundy trafiły do Polski jeszcze przed wojną, ale nawet w latach 70. XX w. były reprezentowane u nas przez pojedyncze egzemplarze. Nadal hodowane są przez nieliczne grono prawdziwych miłośników i zapaleńców. Nie zyskały sobie tylu sympatyków i wielbicieli, jak np. chart afgański.

Wzorzec rasy greyhound

Greyhound – X grupa FCI, sekcja 3, nr wzorca 158

• Pochodzenie: Wielka Brytania
• Charakter: inteligentny, łagodny, czuły, o zrównoważonym charakterze; ma jednak silny instynkt łowiecki
• Wielkość: idealna wysokość w kłębie dla psa od 71 do 76 cm, dla suki od 68 do 71
• Waga: pies 27-40 kg, suka 26-34 kg
• Szata: krótka, delikatna i przylegająca
• Maść: czarna, biała, ruda, błękitna, płowa, pręgowana lub którykolwiek z tych kolorów z białymi znaczeniami, łaciata z łatami w którymś z tych kolorów
• Długość życia: 12-14 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: wrażliwy na niskie temperatury
• Koszty utrzymania: od 400 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: 5000-7000 zł

Ciekawostki o rasie greyhound

W Wielkiej Brytanii i USA torowe wyścigi greyhoundów mają charakter komercyjny, podobnie jak totalizator koński. Niestety łączy się to z negatywnymi efektami dla psów. O ile psy będące w trakcie kariery sportowej mają zapewnioną jak najlepszą opiekę, o tyle istnieje problem ze zwierzętami, które się w sporcie nie sprawdzają lub kończą karierę.

W USA rodzi się 30 000 greyhoundów rocznie dla potrzeb torów wyścigowych. Nie ma możliwości wykorzystania tak dużej liczby zwierząt, zwłaszcza że odchowanie psa wyścigowego kosztuje około 2000 dolarów. Dlatego zwierzęta kłopotliwe, np. głośne, gryzące się lub zderzające z rywalami na torze są eliminowane. Dotyczy to około 20 000 greyhoundów rocznie. Umieszczenie tak dużej liczby psów w domach prywatnych jest kłopotliwe i kosztowne. Przypięto im więc etykietę psów ostrych i nie adaptujących się w warunkach domowych. Są one usypiane lub przekazywane do laboratoriów na doświadczenia.

Organizacje pomagające zwierzętom starają się umieszczać psy odpadające z wyścigów w domach zainteresowanych coursingiem. Hasło „nawet najwolniejszy pies na torze może okazać się najszybszym psem w twoim mieście” jest pomocne w znalezieniu domów dla zwierząt odrzuconych przez machinę wyścigową.