WHIPPET

Charakter rasy whippet

Chart angielski whippet to uosobienie subtelności, wdzięku i elegancji. Ma cechy idealnego psa rodzinnego – niekonfliktowy charakter, umiarkowany temperament i wesołe usposobienie. Szybko odnajduje się w nowych warunkach, jest bardzo czysty, mało wymagający i cichy.

Nie zdarza się, aby whippet uprzykrzał życie sąsiadom ciągłym ujadaniem, choć jest czujny. Nie ma też rozwiniętego instynktu terytorialnego i poczucia własności, dlatego nie sprawdzi się w roli stróża. Wobec obcych osób whippet jest ufny i serdeczny, chętnie się zaprzyjaźnia, choć niektóre osobniki mogą być początkowo nieśmiałe.

Ten cierpliwy, opanowany i niezwykle łagodny chart uchodzi za dobrego towarzysza dla dzieci. Z radością bierze udział we wszystkich zabawach, trzeba jednak pamiętać, aby od początku uczyć maluchy delikatnego obchodzenia się z nim. Whippet jest wrażliwy i mocno przywiązany do opiekuna, ale nie natrętny. Uszczęśliwia go sama obecność człowieka.

Ciepłolubny whippet ceni sobie komfort. Wylegiwanie się na kanapach czy zwinięcie się w kłębek w fotelu to zestaw preferowanych przez niego zajęć. Nie pogardzi też łóżkiem właściciela, a próby skłonienia go do zmiany przyzwyczajeń zwykle kończą się niepowodzeniem.

Pies tej rasy nie lubi być sam, najlepiej się czuje w towarzystwie innego psa (zwłaszcza własnej rasy) lub choćby kota. Bez problemu zaakceptuje także inne zwierzęta domowe – ale jego tolerancja w stosunku do małych istot kończy się zaraz za progiem. Whippety z reguły bez problemu dogadują się z obcymi psami, które próbują zachęcić do wspólnej zabawy.

Utarło się przekonanie, że charty wymagają ogromnej ilości ruchu i czasochłonnych treningów. W rzeczywistości nie różnią się pod tym względem od innych czworonogów. Whippet jest aktywny i żywiołowy, ale nie musi biegać godzinami – nie jest długodystansowcem. Rozwija zawrotne szybkości (do 50 km/h), ale na krótkich odcinkach. Whippetowi wystarczy kilka przechadzek dziennie, połączonych z zabawą z właścicielem lub innymi psami. Może też towarzyszyć rowerzyście lub osobie uprawiającej jogging. Nie należy jednak rozpoczynać takich treningów z bardzo młodym psiakiem.

Umiejętności

Whippeta wyhodowano do polowania na króliki i do popularnych pod koniec XIX w. wyścigów. Obecnie to przede wszystkim elegancki pies do towarzystwa, choć sprawdza się także w psich sportach.

Pies rasy whippet może brać udział w torowych wyścigach chartów, coursingach (pogoni za wabikiem w otwartym terenie) lub próbach pracy. Zwinny, skoczny i pojętny, sprawdzi się w agility, flyballu, frisbee czy obedience.

Szkolenie i wychowanie

Whippet przeczy powszechnej opinii o małej inteligencji chartów. Jest bystry i skory do współpracy. Uczy się bardzo szybko, jeśli tylko postępuje się z nim łagodnie i konsekwentnie, a nauka sprawia mu przyjemność. Dzieje się tak, gdy stosujemy pozytywne bodźce i nagrody. Krzyki czy przemoc fizyczna sprawiają, że whippet traci zaufanie do właściciela i zamyka się w sobie. Choć chętnie wykonuje polecenia, to nie lubi jednostajnego szkolenia i wielokrotnego powtarzania tych samych ćwiczeń. Nigdy nie będzie też bezwzględnie posłuszny.

Szczenięta rasy whippet wymagają dużo uwagi i cierpliwości. Od początku trzeba im wpajać podstawy posłuszeństwa. Maluch powinien odwiedzać nowe miejsca, zapoznać się z ruchem ulicznym, spotykać różnych ludzi i inne psy. Przydadzą się także zajęcia w psim przedszkolu. Takie treningi zwiększą jego pewność siebie i wzmocnią więź z opiekunem.

Charty wykazują silny instynkt pogoni – ptak, wiewiórka czy uniesiony wiatrem liść mogą zerwać je do biegu, dlatego przy ulicy lepiej prowadzić psa na smyczy. Z dala od ruchu ulicznego nasz pupil może bez przeszkód cieszyć się swobodą, pod warunkiem że czymś go zajmiemy, aby nie szukał wrażeń na własną łapę.

Dla kogo ta rasa

Whippet jest odpowiedni dla ludzi, którzy szukają miłego, czystego i łatwego w utrzymaniu psa. Przedstawiciela tej rasy można polecić zarówno rodzinom z dziećmi, jak i osobom preferującym sportowy styl życia. Whippet nie potrzebuje dużej przestrzeni i zaakceptuje nawet niewielkie mieszkanie. W domu zachowuje się spokojnie, ponieważ energię rozładowuje na spacerach.

Wady i zalety rasy whippet

Whippet – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• mało odporny na niskie temperatury
• wykazuje silny instynkt pogoni

Zalety

• przywiązany do właściciela, ale nie natrętny
• łagodny i przyjazny
• inteligentny, chętnie się uczy
• może uprawiać psie sporty
• dobrze się dogaduje z innymi psami
• łatwy w pielęgnacji
• nadaje się do mieszkania

Zdrowie rasy whippet

Whippet to pies odporny, cieszący się dobrym zdrowiem. Mimo subtelnego wyglądu wcale nie jest słaby czy nadmiernie chorowity. Sporadycznie zdarzają się alergie o różnym podłożu, a w starszym wieku problemy kardiologiczne. Psy tej rasy wykazują także nadwrażliwość na środki stosowane przy znieczuleniu ogólnym.

Niektóre psy rasy whippet miewają skłonności do nadmiernego odkładania się kamienia nazębnego, który trzeba regularnie usuwać. Delikatna i cienka skóra jest podatna na skaleczenia i rozcięcia, a łapy na drobne urazy, dlatego po wyprawach na łąki czy pola trzeba psa dokładnie obejrzeć.

Whippety są średnio odporne na warunki atmosferyczne. Z powodu krótkiej sierści i małej ilości tkanki tłuszczowej nie przepadają za deszczem, wilgocią i mrozem (czasami się przeziębiają). Można zakładać im ubranka, ale przegrzewanie też nie jest wskazane. Zimowe spacery im nie zaszkodzą, jeśli czas ich trwania dostosujemy do panujących warunków i aktywności psów.

Przedstawiciele tej rasy chętnie się wylegują na słońcu, ale podczas dużych upałów trzeba je chronić przed przegrzaniem, zapewniając cień i dostęp do wody. Długie spacery powinny się odbywać wczesnym rankiem lub wieczorem.

Żywienie

Whippet zwykle ma dobry apetyt i nie grymasi. Potrafi dużo zjeść, dlatego trzeba kontrolować ilość pożywienia. Można podawać gotową karmę wysokiej jakości (ważne w wypadku szczeniąt) lub samemu przygotowywać posiłki uzupełniane preparatami wapniowo-witaminowymi i mineralnymi.

Whippety mają szybką przemianę materii, dlatego w ich menu musi się znaleźć dużo łatwo przyswajalnego białka zwierzęcego. Psy uprawiające sporty powinny dostawać karmy wysokoenergetyczne. Dzienną porcję karmy dla whippeta najlepiej podzielić na dwie części i zapewnić odpoczynek po posiłku.

Pielęgnacja

Pies tej rasy nie linieje sezonowo, lecz gubi niewielkie ilości sierści przez cały rok. Włosy są drobne i twarde, łatwo wbijają się w tapicerkę czy ubrania i trudno je usunąć.

Krótka szata whippeta jest łatwa w pielęgnacji. Pupila wystarczy wyczesać raz w tygodniu gumową szczotką lub rękawicą. Na koniec można go przetrzeć lekko wilgotnym bawełnianym ręcznikiem lub irchą, by usunąć resztki martwej sierści i drobne zanieczyszczenia. Trzeba pamiętać o systematycznym sprawdzaniu uszu i obcinaniu pazurów, jeśli same się nie ścierają. Niewątpliwą zaletą przedstawiciela tej rasy jest brak specyficznego psiego zapachu.

Whippet nie wymaga specjalnego przygotowania do wystawy. Wskazana jest kąpiel w delikatnym szamponie dla psów krótkowłosych lub hipoalergicznym. Na sierść nakładamy balsam lub odżywkę w sprayu, które sprawią, że będzie ona miękka i błyszcząca.

Dłuższy włos na ogonie trzeba przyciąć nożyczkami degażówkami (jeśli nie mamy wprawy, poprośmy o pomoc specjalistę), aby nie tworzył pióra. Konieczna jest nauka odpowiedniego zachowania w ringu – biegania kłusem, stania w pozycji wystawowej i pokazywania zębów. Whippeta prezentujemy na delikatnym łańcuszku i krótkiej smyczy lub na cienkiej ringówce dostosowanej barwą do umaszczenia.

Akcesoria

Whippety mają bardzo wąskie głowy, dlatego powinny chodzić w szerokich obrożach – najlepiej skórzanych podszytych miękkim materiałem – zbyt twarde powodują otarcia szyi. Na dłuższych spacerach niezwykle przydatna jest kilkumetrowa linka, która zapewni psu swobodę i bezpieczeństwo. Psy tej rasy lubią się wylegiwać, dlatego ich posłania powinny odznaczać się miękkością.

Historia rasy whippet

Charta angielskiego whippeta wyhodowano w uprzemysłowionych hrabstwach północnej Anglii i południowej Szkocji i nazywano „koniem wyścigowym biedoty”. Największą popularność zyskał wśród górników, robotników i drobnych sklepikarzy, którzy nie mogli pozwolić sobie na utrzymanie znacznie większego i uchodzącego za psa arystokracji greyhounda.

Uznaje się, że rasa powstała w pierwszej połowie XIX w., choć podobno na wizerunki czworonogów przypominających whippety można trafić już w sztuce okresu rzymskiego, a także na obrazach mistrzów tworzących w XV w. Pierwszy raz określenia „whippet” w odniesieniu do psa w tym typie użyto prawdopodobnie około 1610 r. Niektórzy kynolodzy wywodzą przodków tej rasy z XVII-wiecznej Francji. Podobno dwa niewielkie charty trafiły do rąk Henrietty Anny Stuart, córki króla Anglii Karola I.

Prawdopodobnie w tworzeniu whippetów brały udział charty angielskie greyhoundy, charciki włoskie i wysokonożne teriery (manchester terriery i nieistniejące już old english terriery). Dowodem na domieszkę krwi tych ostatnich miała być niezwykła ciętość i siła owych filigranowych piesków, a także szorstka sierść, która w okresie międzywojennym występowała w populacji dość powszechnie.

Pierwsi hodowcy dążyli do uzyskania czworonoga, który z wyglądu przypominałby greyhounda, ale znacznie od niego mniejszego, o lepszych proporcjach, mało wymagającego i taniego w utrzymaniu. Zdaniem znawców i miłośników rasy whippet jest ideałem psa wyścigowego pod względem budowy ciała, wzrostu i szybkości.

W 1890 r. angielski Kennel Club oficjalnie uznał rasę, psy zaczęły regularnie uczestniczyć w wystawach. Pojawiły się też księgi hodowlane. W 1899 r. powstał Klub Whippeta.

Whippet w Polsce

Pierwszym przedstawicielem tej rasy w Polsce była prawdopodobnie sprowadzona w 1965 r. z Czechosłowacji suka Bastet Jivaro. W 1967 r. urodziła pierwsze szczenięta w hodowli z Rodu Saklawi. Przepisy prawa łowieckiego w Polsce nakładają na właścicieli chartów obowiązek uzyskania pozwolenia na ich posiadanie, które wydają Wydziały Środowiska i Rolnictwa urzędów miejskich.

Wzorzec rasy whippet

Whippet – grupa X FCI, sekcja 3, nr wzorca 162

• Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
• Charakter: idealny towarzysz, zarówno jako domownik jak i pies myśliwski. Łagodny, czuły, o zrównoważonym charakterze.
• Wielkość: wysokość w kłębie psów 47-51 cm, suk 44-47 cm
• Waga: 9-16 kg
• Szata: krótka, delikatna, przylegająca
• Maść: wszystkie kolory i ich połączenia
• Dojrzałość: 1,5 roku – 3 lata
• Długość życia: ok. 13 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: średnia
• Koszty utrzymania: od 200 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: od 3000 zł