CHARCIK WŁOSKI

Charakter rasy charcik włoski

Charcik włoski to najmniejszy spośród wszystkich chartów – jego masa ciała nie powinna przekraczać 5 kg. Psy rasy charcik włoski to delikatne, zwinne i bystre pieski, ogromnie przywiązane do domowników. W domu nie sprawiają kłopotu. Jedyne, czego wymagają w dużych ilościach, to kontaktu z człowiekiem. Uwielbiają przesiadywać na kanapie obok opiekuna, spać z nim w łóżku i obdarowywać czułościami.

Na co dzień spokojne charciki włoskie więcej ruchu wymagają w młodym wieku (psychicznie dojrzewają dość powoli, czasem dopiero w wieku 3-4 lat osiągają pełną dojrzałość). Nie są również hałaśliwe. Dobrze zgadzają się z kotami i psami podobnej wielkości lub większymi, lecz spokojnymi. Niewłaściwie zsocjalizowane mogą jednak zachowywać się bojaźliwie w stosunku do większych czworonogów.

Charciki to pieski nie tylko o delikatnej psychice, ale także kruchej budowie. Dlatego nie nadają się dla bardzo małych dzieci, które niechcący mogłyby zrobić im krzywdę (z tego samego powodu powinno się chronić charciki przed kontaktem z dużymi psami, zwłaszcza żywiołowymi). Natomiast doskonale sprawdzają się jako towarzysze rodziny ze starszymi dziećmi i osób starszych.

Jak wszystkie charty, charcik włoski nie wymaga długich biegów. Psy tej rasy energię spalają w krótkich zrywach, wybiegają się nawet robiąc parę szybkich okrążeń na trawniku. Jak na charty przystało, są szybkie i zwinne. Choć nie wykazują skłonności do ucieczek, ze smyczy można je spuścić tylko w bezpiecznym miejscu. Nie wszystkie psy rasy charcik włoski zachowały instynkt pogoni za poruszającymi się obiektami, lepiej jednak nie sprawdzać tego w pobliżu ulicy.

Charcik włoski może sprawdzić się jako towarzysz wypraw rowerowych, joggingu i dłuższych spacerów. Charciki nieźle znoszą spacery na mrozie – oczywiście tylko w ubranku. Nie znoszą za to wilgoci i w deszczowe dni mogą odmówić wychodzenia na dwór.

Ze względu na duże przywiązanie do opiekuna i potrzebę bliskości z człowiekiem, charcik włoski może mieć predyspozycje do lęku separacyjnego. Te wrażliwe psychicznie pieski mogą narobić sporych zniszczeń, jeśli nie zostaną nauczone samodzielnego zostawania w domu.

Umiejętności

Psy rasy charcik włoski wyhodowane zostały jako psy do towarzystwa. Były także używane do polowań na niewielką zwierzynę, taką jak zające. Po swoich przodkach, współczesne charciki włoskie odziedziczyły instynkt łowiecki i dużą potrzebę ruchu w formie szybkich, krótkich sprintów. W bieganiu są bardzo zacięte i mogą osiągać prędkość nawet do 50 km/h.

Psy rasy charcik włoski doskonale radzą sobie na coursingach (pogoń za sztucznym zającem). Pieski tej rasy zwykle bardzo lubią też agility, bo dyscyplina ta pozwala wykorzystać ich naturalną zwinność i skoczność. Sportu nie powinny uprawiać jedynie pieski z predyspozycjami do złamań kości.

Szkolenie i wychowanie

Charciki wymagają łagodnego podejścia i dużo serca. Łatwo je wychować, choć nie można od nich wymagać ślepego posłuszeństwa. Są inteligentne, ale trudno im zbyt długo koncentrować się na jednym zadaniu. Najlepsze efekty przynoszą więc króciutkie lekcje.

Psów rasy charcik włoski, choć są delikatne, nie należy trzymać pod kloszem. Już od szczeniaka powinny być oswajane z nowymi bodźcami, obcymi ludźmi i łagodnymi zwierzętami. Wtedy ujawnia się ich prawdziwa natura – pieska wesołego i skorego do zabawy.

Dla kogo ta rasa

Psy rasy charcik włoski nie są trudne w wychowaniu, dlatego doskonale nadają się na pierwszego psa dla niedoświadczonego opiekuna. Charcik włoski odnajdzie się zarówno w mieszkaniu, jak i w domu z ogrodem, o ile będzie miał zapewnioną odpowiednią dawkę ruchu. Nie sprawdzi się natomiast w domu, w którym często będzie zostawać sam.

Wady i zalety rasy charcik włoski

Charcik włoski – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• bardzo wrażliwy
• źle znosi samotność
• potrzebuje się wybiegać, najlepiej na ogrodzonym terenie
• w niektórych liniach występuje podatność na złamania kości

Zalety

• bardzo przywiązany do rodziny i uczuciowy
• przyjazny wobec ludzi i zwierząt
• mało hałaśliwy
• nadaje się nawet do malutkiego mieszkania
• łatwo się uczy
• łatwy w pielęgnacji

Zdrowie rasy charcik włoski

Charcik włoski to rasa generalnie jest zdrowa i długowieczna, choć zdarzają się pewne choroby o podłożu genetycznym. Pieski tej rasy podatne są na zwichnięcia rzepek i problemy z oczami, mogą mieć także skłonność do padaczki. Niektóre pieski, ze względu na zbyt małą gęstość kości, są narażone na złamania łap. Krótka sierść i brak tkanki tłuszczowej sprawia, że niektóre psy rasy charcik włoski źle znoszą niskie temperatury i brzydką pogodę.

Żywienie

Charciki włoskie bywają wybredne, dlatego zawsze należy wypróbować dany sposób żywienia i dostosować go do danego osobnika. W żywieniu psów rasy charcik włoski sprawdzają się najlepiej zbilansowane karmy gotowe, suche lub mokre. Charcika można karmić także odpowiednio suplementowanymi posiłkami przygotowanymi w domu – gotowanymi lub BARFem.

Pielęgnacja

Charcik włoski nie wymaga intensywnej pielęgnacji – prawie nie linieje, a jego króciutka sierść nie zbiera zbyt wiele brudu podczas spacerów. Psa tej rasy warto jednak regularnie czesać delikatną szczotką lub gumową rękawicą, która usunie martwe włosy i wymasuje skórę. Charcik włoski wymaga także regularnej kontroli stanu oczu, uszu i pazurów.

Akcesoria

Charcik włoski powinien wychodzić na spacery w wygodnej, szerokiej obroży dla chartów lub w dobrze dopasowanych szelkach typu guard. Psa tej rasy należy prowadzić na standardowej, lekkiej smyczy o długości przynajmniej 3m. Na dłuższe spacery przyda się dłuższa linka treningowa, która umożliwi kontrolę nad psem i zapobiegnie ucieczce. Zimą i podczas deszczu charcik włoski wymagać będzie dodatkowej ochrony w postaci kurtki lub sweterka.

Historia rasy charcik włoski

Charciki włoskie to jedna z najstarszych ras. Już pięć tysięcy lat temu znane były w Egipcie, o czym świadczą szczątki znalezione w grobowcu królowej Her-Neit z Pierwszej Dynastii. Te delikatne stworzenia od kilku tysięcy lat pełnią rolę psów do towarzystwa.

Małe charty były ulubieńcami nie tylko faraonów. Hodowano je także w starożytnej Grecji, ich podobizny są na wazach i amforach. Na początku V wieku p.n.e. rasę tę poznano w Rzymie. Większą popularność zdobyła w średniowieczu, a swój rozkwit przeżyła w epoce renesansu. Charciki były ulubieńcami arystokracji. Trzymano je na wielu europejskich dworach królewskich.

Miniaturyzacja spowodowana modą na maleńkie pieski noszone na rękach przez damy, o mało co doprowadziłaby do wyginięcia charcików na przełomie XIX i XX wieku. W pierwszych dziesięcioleciach zeszłego wieku niemieccy hodowcy ocalili rasę.

Charcik włoski w Polsce

Pierwsze psy rasy charcik włoski trafiły do Polski w latach sześćdziesiątych. Obecnie w Polsce mieszka prawdopodobnie kilkuset przedstawicieli tej rasy.

Wzorzec rasy charcik włoski

Charcik włoski – grupa X FCI, sekcja 3, nr wzorca 200

• Kraj pochodzenia: Włochy
• Charakter: pies wrażliwy, delikatny, w stosunku do obcych raczej nieufny
• Wielkość: psy i suki 32-38 cm
• Waga: psy i suki – maksymalnie 5 kg
• Szata: krótka, gładka i delikatna
• Maść: jednolicie czarna, szara, błękitna lub płowa (zwana izabelowatą). Dopuszczalne białe znaczenia na piersi i palcach
• Długość życia: 15 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: wrażliwy na zimno i wilgoć
• Koszty utrzymania: od 250 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: 5000-6000 zł