ALPEJSKI GOŃCZY KRÓTKONOŻNY

Charakter rasy alpejski gończy krótkonożny

Alpejski gończy krótkonożny, choć niezbyt duży, jest mocno zbudowany. Jego łapy są dłuższe niż u jamników. To krępe ciało kryje w sobie liczne zalety, które w pełni docenić potrafią tylko myśliwi.

Umiejętności

Alpejczyki sprawdzają się jako płochacze głoszące zwierzynę o dosyć szerokim zakresie pracy. Spośród posokowców są najbardziej wszechstronne. Wykorzystuje się je z jednej strony właśnie jako posokowce do tropienia po „farbie” zranionej zwierzyny, z drugiej jednak – jako gończe na dziki, zające i lisy. Myśliwy powinien zdecydować się na ułożenie psa w którymś z tych kierunków, bo zwierzak, który zasmakuje samodzielnej pracy gończego czy dzikarza, może sprawiać trudności przy pracy na otoku (lince do tropienia).

Podstawowymi cechami, które powinny charakteryzować tę rasę, jest umiejętność zwana przez myśliwych „gonieniem głosem” (czyli ścigania zwierzyny z ujadaniem) oraz doskonały węch. Psy te wykazują także sporą ciętość wobec drapieżników. Poza tym chętnie aportują, także z wody.

Alpejczyki szybko dojrzewają, co sprawia, że dosyć wcześnie mogą zaczynać pracę w łowisku. Z drugiej strony dosyć długo zachowują dobrą kondycję. Krzepkie i wytrzymałe wykazują dużą odporność na warunki atmosferyczne. Nie są wymagające w utrzymaniu. W mieszkaniu zachowują się spokojnie, a domownikom okazują wiele serdeczności.

Cechuje je także wyjątkowa cierpliwość w stosunku do dzieci. Pomimo przyjaznej natury są czujne i gdy wyczują obcego w pobliżu domu, ostrzegają szczekaniem.

Szkolenie i wychowanie

Wszystkie te zalety nie oznaczają jeszcze, że alpejczyki są łatwe do wychowania. Jako gończe obdarzone zostały dużą dozą indywidualizmu, w swoim postępowaniu lubią się kierować własnymi pomysłami.

Dla kogo ta rasa

Przewodnik czworonoga tej rasy powinien mieć już pewne doświadczenie w układaniu psów.

Wady i zalety rasy alpejski gończy krótkonożny

Wady

• uparty i samodzielny
• ma silny instynkt łowiecki
• wymaga sporo ruchu

Zalety

• dobry towarzysz rodziny
• doskonały pomocnik myśliwego
• zdrowy i długowieczny
• nieskomplikowany w pielęgnacji

Zdrowie rasy alpejski gończy krótkonożny

Alpejski gończy krótkonożny należy do ras zdrowych i długowiecznych.

Żywienie

Rasa nie ma szczególnych wymagań żywieniowych. Oczywiście pies pracujący powinien otrzymywać bardziej energetyczne pożywienie.

Pielęgnacja

Pielęgnacja alpejczyka jest prosta, wystarczy wyczesać go szczotką typu zgrzebło raz na jakiś czas, częściej w okresie linienia.

Historia rasy alpejski gończy krótkonożny

Alpejski gończy krótkonożny to pomysł austriackich myśliwych, którzy chcieli uzyskać psa wolniejszego od innych gończych, przed którym zwierzyna uchodziłaby wolniej.

Alpejski gończy krótkonożny, zwany dawniej jamnikoogarem lub jamnikogończym, zaliczony został przez FCI do sekcji posokowców, obok posokowca bawarskiego i hanowerskiego. Dość niepozorny, nie wzbudza zwykle zachwytów ani wyrafinowaną sylwetką, ani efektowną szatą.

Na pierwszy rzut oka wygląda jak krzyżówka jamnika z większym psem – i nie jest to dalekie od prawdy, gdyż rasa powstała na bazie krzyżówki wysokonożnych gończych z jamnikami. Taki pies świetnie nadawał się na pomocnika myśliwego polującego pieszo.

Kiedy dokładnie rozpoczęto hodowlę, trudno ustalić. Wiadomo, że psy w typie jamnikogończego występowały na terenie Alp Bawarskich, Alp Austriackich i w Gryzonii. Wzmianki o jamnikowatych gończych na tych terenach pojawiły się już w XIX w. W 1896 r. powstała w Austrii organizacja, która ustaliła podstawy hodowli rasy, jednak jej dzieło przerwała I wojna światowa.

Nowy klub utworzono w 1919 r. a w 1932 r. alpejski gończy krótkonożny został uznany przez austriackie organizacje kynologiczne za trzeciego – obok bawarskiego i hanowerskiego – posokowca. FCI uznało rasę dopiero w 1975 r.

W Polsce rasa jest obecna od lat 60. XX w. Najstarszą hodowlą była prawdopodobnie Z Błękitnego Brzegu. Obecnie działa u nas kilkanaście hodowli, ale większość z nich wypuściła pojedyncze mioty. Zarejestrowanych alpejczyków mamy około setki. Myśliwi, chcąc zachować cechy użytkowe rasy, niechętnie sprzedają jej przedstawicieli w ręce osób niepolujących. W 2005 r. powstał Polski Klub Dachsbracke.

Wzorzec rasy alpejski gończy krótkonożny

Alpejski gończy krótkonożny – grupa VI FCI, sekcja 2, nr wzorca 254

• Kraj pochodzenia: Austria
• Charakter: pies łagodny wobec ludzi, choć nieco nieufny w stosunku do obcych; doskonały towarzysz myśliwego, odważny, obdarzony dużą pasją łowiecką i silnym węchem; w domu spokojny
• Wielkość: 34-42 cm, idealny wzrost: psy 37-38 cm, suki 36-37 cm
• Waga: 15-23-kg
• Szata: krótka, dwuwarstwowa, odporna na warunki atmosferyczne, twardy i przylegający włos okrywowy, gęsty i miękki podszerstek, na tułowiu włos jest gruby i nieco dłuższy niż na głowie i łapach, na ogonie tworzy niewielką szczotkę
• Maść: jelenia (ruda) z czarnym nalotem lub bez albo czarna podpalana, występuje też maść pośrednia między tymi dwiema, zwana gniadą; dopuszczalna biała plama na piersi
• Długość życia: około 15 lat
• Podatność na szkolenie: średnia; jako typowy gończy jest indywidualistą
• Aktywność: lubi ruch, ale w domu jest spokojny
• Koszty utrzymania: od 200 zł miesięcznie
• Odporność/podatność na choroby: bardzo odporny
• Możliwość nabycia szczeniaka: hodowcy zwykle sprzedają szczenięta myśliwym; w Polsce jest mało hodowli i na szczenię trzeba czasem poczekać
• Cena psa z rodowodem: 1500-3000 zł

Ciekawostki o rasie alpejski gończy krótkonożny

Co ciekawe, wizerunki psów niezwykle przypominających alpejskie gończe krótkonożne znane są już z czasów starożytnych, jednak ciężko stwierdzić, czy byli to bezpośredni przodkowie rasy, czy podobieństwo jest przypadkowe lub wynika z podobnej użytkowości.