Labradory z genem łakomstwa?

Labradory retrievery są znane ze swej skłonności do objadania się, ale najnowsze badania wskazują, że są łakomczuchami z powodu genetycznej mutacji. Badając DNA labków, naukowcy odkryli, że ponad 20 proc. z nich jest nosicielami genów predysponujących do podjadania i w efekcie do nadwagi, informuje portal Sciencedaily.com.

Labki plasują się w pierwszej trójce najpopularniejszych ras w Polsce, a w Stanach Zjednoczonych od lat znajdują się na czele rankingu, podobnie jak w Wielkiej Brytanii. Niestety w związku ze skłonnością do otyłości chorują często na cukrzycę i serce. By dowiedzieć się, skąd bierze się ta skłonność, zespół naukowców ze Szwecji, Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii pod kierunkiem specjalistów z uniwersytetu w Cambridge przyjrzał się profilowi genetycznemu labków. Analizowano różnice w DNA 18 szczupłym i 15 otyłym psom tej rasy. Skupiono się na fragmentach trzech genów, które wcześniej zostały uznane za odpowiedzialne za otyłość u myszy. Dwa z nich odpowiadają też za nadwagę u ludzi. Okazało się, że odmiana jednego z genów częściej występuje u otyłych labków niż u szczupłych.

By zbadać skutki działania tej mutacji naukowcy przebadali 310 labradorów i przy uwzględnieniu takich czynników jak wiek, płeć i to, czy zwierzak został wysterylizowany, okazało się, że psy z jedną mutacją genu sprzyjającego teoretycznie otyłości były średnio cięższe o 1,9 kg od tych, u których owa mutacja nie wystąpiła, a w wypadku zwierzaków z dwoma mutacjami ta różnica w wadze wynosiła 3,8 kg. 

Co ciekawe, gdy zbadano DNA 38 innych ras, mutacja genu wystąpiła tylko u flat coated retrieverów. – Ma to sens, ponieważ flat coated retrievery są bliskimi krewnymi labradorów, pochodzą od wspólnego przodka: St. John’s water doga – mówi Eleanor Raffan, członkini zespołu badaczy. Ta ostatnia rasa używana była przez rybaków do wyciągania sieci z rybami z lodowatych wód w okolicach Nowej Fundlandii. St. John’s water dogs mogły być nosicielami mutacji genu, a przez to jeść więcej i łatwiej przetrwać w lodowatej wodzie. Poza tym takie zwierzaki łatwiej szkolić za pomocą smakołyków, a w związku z tym mogły być one popularniejsze wśród hodowców i w ten sposób gen mógł zostać przekazany współczesnym rasom. Potwierdzałyby to również inne wyniki badań – 76 proc. z 81 badanych labradorów asystentów miało przynajmniej jedną kopię genu odpowiedzialnego za otyłość. Takie psy przechodzą ostrą selekcję, a ich szkolenie opiera się w dużym stopniu na nagrodach w postaci smakołyków.

To nie koniec badań, bo jak zauważają naukowcy, są też psy otyłe, które nie mają mutacji genu odpowiedzialnego za to, a także takie, które mają mutację genu, ale są szczupłe, ponieważ są dobrze prowadzone przez właścicieli. MC