Kundelek czy pies rasowy – z jakim czworonogiem żyje się łatwiej?

Każdy miłośnik czworonogów wie, że w zależności od rasy psy mogą mieć różne potrzeby. I nie chodzi tu wyłącznie o ilość jedzenia czy wielkość posłania. W zależności od tego, jaką rolę w przeszłości pełniła dana rasa psów, będzie miała różne zapotrzebowanie na codzienne aktywności, takie jak spacery, zabawę, kontakt z człowiekiem czy odpowiedni trening. Niezaspokojenie tych specyficznych potrzeb skutkować może pojawieniem się wielu nieprawidłowych zachowań u psa, takich jak agresja, reaktywność czy niszczenie w domu. To z kolei znacznie utrudni opiekunom czerpanie radości z towarzystwa zwierzaka. Czworonóg pozbawiony odpowiedniej aktywności będzie także po prostu nieszczęśliwy. Z uwagi na specyfikę potrzeb psów rasowych, wiele osób – zamiast na psa rasowego – decyduje się na kundelka. Jednak czy faktycznie kundelki są „prostsze w obsłudze”? Co lepiej nadaje się dla początkującego opiekuna psa – kundelek czy pies rasowy?

Jakie są potrzeby psów rasowych?

Potrzeby psa rasowego zależą od tego, do czego pierwotnie wyhodowana została dana rasa. Oczywiście każdy rasowy czworonóg ma swój indywidualny charakter i preferencje, jednak w większości przypadków psy danej rasy wykazują wiele wspólnych cech. I to nie tylko wyglądu, ale także zachowania i temperamentu.

Psy myśliwskie

Psy, których pierwotnym zadaniem była pomoc człowiekowi podczas polowań to zwierzęta, które potrzebują ogromnej dawki ruchu. Spaniele, wyżły, posokowce czy setery to psiaki obdarzone wyjątkową kondycją fizyczną i energią, którą nie sposób spożytkować podczas krótkich spacerów po osiedlu. Są także niezwykle inteligentne i wspaniale nadają się do przeróżnego szkolenia. Jeśli opiekun nie zapewni im odpowiedniego zajęcia umysłowego, same zorganizują sobie rozrywkę. Niewyżyte psy myśliwskie będą uciekać za zapachem zwierzyny, oddawać się niepohamowanej destrukcji pod nieobecność właściciela i ciągnąć na smyczy jak małe parowozy.

Uwaga! Wśród psów myśliwskich znajdują się także beagle’e! Te myśliwskie psy gończe często traktowane są jak domowe kanapowce, przez co cierpią na nadwagę i różne zaburzenia zachowania. Sfrustrowany, niewyżyty beagle może sprawiać wrażenie upartego (a nawet wrednego!), jednak nie jest to jego cecha charakteru. Psiak stworzony do wielogodzinnych gonitw po lesie nie czuje się dobrze, siedząc bez przerwy na kanapie i w ten sposób okazuje swój stres! Słynne ucieczki beagle’i nie biorą się znikąd…

Teriery

Teriery to także psy myśliwskie, jednak ich charakter znacznie różni się od wymienionych wcześniej ras. Te przeróżnej wielkości psiaki wyhodowane były przede wszystkim do zaciekłej walki z innymi zwierzętami – szczurami, lisami, a nawet borsukami! Niektóre z terierów, takie jak amstaffy czy pitbule, służyły także do walk z innymi psami. U tych czworonogów ceniono więc niezwykłą zawziętość, pewność siebie i niezależność oraz ogromną energię. Teriery pozbawione odpowiedniego zajęcia, pozwalającego spożytkować im nadmiar energii, mogą stać się wyjątkowo uciążliwe. Szczekanie, niszczenie w domu, nadmierna pobudliwość i agresja wobec innych zwierząt to tylko niektóre problemy, które może sprawiać znudzony i niewyżyty terier.

Owczarki

Owczarki to bardzo różnorodna grupa psów, która ma jedną główną cechę wspólną – są stworzone do współpracy z człowiekiem. Pierwotnie służyły przy owcach lub innych zwierzętach gospodarskich, pomagając w zapędzaniu ich do zagród. Są więc wyjątkowo wrażliwe na komendy, nawet wydawane z bardzo dużych odległości. Wobec swojego opiekuna owczarki są niezwykle oddane i wykazują dużą wrażliwość na jego nastrój i stres. Obdarzone są również ogromną inteligencją i szybko się uczą, są także niezmordowanymi sportowcami. Zapewnienie odpowiedniej dawki ruchu i zajęcia umysłowego może być wyjątkowo trudne dla opiekunów owczarków. Psy te potrzebują także zrównoważonej osoby, która nie dopuści do rozwoju nadmiernej reaktywności czy agresji lękowej. Psy tego typu potrafią także wykazywać naturalne dla siebie, jednak uciążliwe dla opiekunów zachowania, które związane były z pracą przy zwierzętach. Podszczypywanie, zaganianie dzieci czy donośne szczekanie to pozostałości po instynkcie pasienia, którego nie da się już oduczyć.

Psy stróżujące

Obdarzone muskularną sylwetką psy stworzone do stróżowania odznaczają się zazwyczaj stabilnym charakterem i niską pobudliwością. Silne, czujne, inteligentne i samodzielne psy pełniły rolę stróżów posesji (molosy) lub stad zwierząt wypasających się na polach (psy owczarskie). Niezależnie jednak od tego, czego miały pilnować, psy stróżujące są niezwykle lojalne wobec swojego opiekuna i rodziny. Natomiast wobec obcych potrafią być niesamowicie nieufne, a nawet agresywne. W przypadku niektórych ras ogromnym problemem staje się znalezienie czworonogowi odpowiedniej opieki na czas wakacyjnych wyjazdów, gdyż często nie akceptują one osób spoza najbliższej rodziny. Natomiast idealnie nadają się do domów z większymi dziećmi, gdyż nie wykazują najmniejszej agresji wobec swoich domowników. Molosy i psy owczarskie nie potrzebują zazwyczaj specjalnych zajęć. Główny problem stwarza ich prawidłowa socjalizacja i sprawienie, by nie broniły opiekuna przed każdą mijającą go na ulicy osobą…

Psy ozdobne i do towarzystwa

Szeroka grupa psów wyhodowanych głównie po to, by towarzyszyć człowiekowi, obejmuje głównie średnie i małe rasy czworonogów. Psiaki te łatwo przywiązują się do swoich opiekunów i lubią towarzyszyć im w codziennym życiu. Bywają wrażliwe, uparte i charakterne, ale także bardzo otwarte na ludzi i niezwykle chętne do współpracy. Wiele z tych psów szybko się uczy i ma ogromne pokłady energii. Niektóre z nich potrafią zaciekle bronić swoich ukochanych opiekunów przed innymi psami i ludźmi. Ze względu na swoje rozmiary wydają się raczej bezproblemowymi pupilami, jednak brak odpowiedniej opieki może skutkować licznymi lękami i reaktywnością, objawiającymi się nadmiernym szczekaniem czy agresją wobec innych psów. Psiaki te, ze względu na silne przywiązanie do opiekuna, podatne są także na lęk separacyjny.

Czy kundel jest prostszy w wychowaniu niż pies rasowy?

Ze względu na dawną użytkowość, psy rasowe wykazują wiele zachowań instynktownych, które dawniej konieczne były do polowań, pasienia owiec czy stróżowania. Nawet psy wyhodowane wyłącznie do towarzystwa mają w swojej psychice głęboko zakodowane pewne zachowania. Takie cechy psów sprawiają nieraz, że życie z czworonogami staje się wyjątkowo uciążliwe… Szczególnie gdy opiekun nie zadba wystarczająco o zaspokojenie specyficznych potrzeb swojego rasowego pupila. Jednak czy zdecydowanie się na adopcję kundelka, zamiast zakupu psa rasowego, rozwiąże te problemy?

Kundelek – co to takiego?

Należy pamiętać, że kundelki i mieszańce to dwie różne sprawy. Mieszaniec to psiak, który wśród swoich rodziców miał choć jednego psa rasowego (czy też w typie jakiejś rasy). Z wyglądu może więc przypominać konkretną rasę psa. Również jego charakter będzie w pewnym stopniu zbliżony do jego przodków, zachowa więc niektóre z pierwotnych instynktów odziedziczonych po rasowym rodzicu.

Kundelek natomiast to psiak, który który w swoim drzewie genealogicznym już dawno nie miał żadnego rasowego przodka. Kundelki „w typie niczego” mogą mieć przeróżny wygląd, nieraz nawet przypominać swoją budową czy umaszczeniem jakąś rasę, jednak jest to zazwyczaj wyłącznie dziełem przypadku. Przez niektórych naukowców kundelki traktowane są jak odrębna rasa psów. Czworonogi te zazwyczaj nie wykazują tak skrajnych cech charakteru i instynktów, jak psy rasowe. Z reguły są przyjacielskie wobec ludzi, chętnie poddają się prostemu szkoleniu za wartościowe nagrody i są dość inteligentne. Stosunkowo samodzielne, dobrze radzą sobie zarówno na wsi, jak i w dużych miastach. Nie wymagają też specjalnych aktywności czy wymyślnych zajęć umysłowych.

Jak kot w worku

Jednak jak każdy psiak, również wyjątkowo skundlony „wiejski burek” może wykazywać problemowe zachowania. Wśród kundelków zdarzyć się mogą zarówno osobniki zupełnie bezproblemowe, wyjątkowo inteligentne, jak i agresywne lub lękowe. Wynika to głównie z trudnej przeszłości takich psiaków, a nie z ich charakteru, jednak przepracowanie takich problemów może wymagać pomocy specjalisty. Sam charakter czworonoga również odgrywa duże znaczenie podczas codziennego życia. Nie da się przewidzieć, czy skundlony szczeniaczek wyrośnie na energicznego, chętnego do długich wędrówek psiaka, czy jednak będzie wolał spędzać czas w domowym zaciszu, na kanapie obok swojego opiekuna. W przypadku psów rasowych łatwiej jest dopasować charakter psiaka do oczekiwań i możliwości opiekuna.

Niewątpliwą zaletą rasowych psów jest także ich znane pochodzenie. Dobre hodowle dbają o to, by ich zwierzęta były jak najzdrowsze. Kojarząc psy, zwracają więc uwagę nie tylko na ich idealny wygląd, ale także zdrowie. Rodzice szczeniąt badani są pod kątem najczęstszych dla danej rasy chorób genetycznych i dobierane do rozrodu tak, by zminimalizować ryzyko poważnych przypadłości zdrowotnych. Kundelka nie można nabyć ze sprawdzonej hodowli, gdyż rozmnażanie psiaków na sprzedaż poza zarejestrowanymi hodowlami jest nielegalne. Przygarniając od znajomego, ze wsi lub ze schroniska psiaka nie mamy więc gwarancji, że wychowywany był w odpowiednich warunkach. Nie mamy także żadnej informacji o tym, jakimi chorobami obciążeni byli rodzice naszego czworonoga i które z nich mogli przekazać naszemu psiakowi.

Kundelek czy pies rasowy?

Ostateczna decyzja przy wyborze psiaka powinna zależeć nie tylko od tego, czy dany zwierzak podoba nam się z wyglądu. Kupując psa określonej rasy, powinniśmy więc wziąć pod uwagę jego cechy charakteru i instynkty, jakie dana rasa przejawia i zastanowić się, czy na pewno będziemy w stanie zapewnić wybranemu zwierzakowi odpowiednie dla niego aktywności. Jeśli jednak nie zależy nam, by domowy pupil spełniał określone funkcje w naszym życiu i po prostu potrzebujemy wiernego towarzysza, warto rozważyć kundelka. Ich wychowanie nie wymaga tak obszernej wiedzy na temat psich instynktów lub specjalnych treningów. Pamiętajmy jednak, że kundelek to często psiak o niewiadomej przeszłości, który może potrzebować specjalisty, by odnaleźć się w nowej sytuacji życiowej i towarzyszyć nam w codziennym życiu.