Jak pomóc psu, który się boi? 3 proste sposoby

Zachowania lękowe mogą być wynikiem nieprawidłowo odbytej socjalizacji w wieku szczenięcym lub przykrych doświadczeń. W przypadku fobii dźwiękowej dużą rolę odgrywają również czynniki genetyczne. Z pewnością lęk negatywnie wpływa na jakość życia naszego pupila. Nam również może poważnie utrudnić codzienne funkcjonowanie ze zwierzakiem. Jak sobie radzić, kiedy pies się boi? Sprawdźmy.

Gdy pies się boi zapewnij bezpieczne schronienie

Ten sposób będzie najbardziej przydatny w sytuacji, gdy pies boi się wystrzałów fajerwerków lub odgłosów burzy. Przygotujmy zwierzakowi wygodne posłanie – najlepiej w formie klatki kennelowej nakrytej dodatkowo grubym kocem. Pomóc może umieszczenie jej w możliwie odizolowanym pomieszczeniu, takim jak łazienka bez okien. Możemy spróbować zagłuszyć odgłosy piorunów lub sylwestrowej imprezy za pomocą dość głośno włączonej muzyki lub filmu – o ile nasz pies nie reaguje silniejszym stresem na dodatkowy bodziec dźwiękowy. Posiedźmy spokojnie obok psa. Obecność opiekuna pomoże zwierzakowi odzyskać poczucie bezpieczeństwa. Jeśli to niemożliwe, możemy dać mu koszulkę przesiąkniętą naszym zapachem.

Nie zmuszajmy lękliwego psa do przebywania na zewnątrz w takich okolicznościach – nawet jeśli na co dzień zwierzak mieszka na podwórku. Nie próbujmy też na siłę pokazywać psu, że huki nie są takie straszne i nie ma się czego bać. Moment panicznego strachu nie jest odpowiednią porą na niekontrolowane oswajanie psa z silnie stresującym bodźcem! Na przyszłość warto zastanowić się nad podjęciem dokładnie zaplanowanej terapii pod okiem psiego behawiorysty. Przed sylwestrem warto również zapytać lekarza weterynarii o odpowiednie suplementy czy nawet leki uspokajające, jeśli lęk jest bardzo silny. Pomoże to jak najłagodniej przetrwać trudny okres zwierzęciu, jak i całej rodzinie.

Zachęta przełamująca strach u psa

Smakołyki będą pomocne w przypadku, kiedy nasz pies obawia się ludzi lub określonego obiektu, np. odkurzacza. Możemy je zastosować u szczeniąt w procesie socjalizacji, aby pomóc im w naturalny sposób przełamać niepewność w nowej sytuacji. Przydadzą się także podczas pracy z lękiem u dorosłego psa – aby zbudować pozytywne skojarzenia z określonym bodźcem. W przypadku szczeniąt sprawa jest prosta – wzbudzający niepokój przedmiot, np. wspomniany odkurzacz, okładamy smakołykami. Pomocny będzie też przykład dorosłego psa, który bez stresu poczęstuje się przysmakiem i pokaże maluchowi, że nie ma się czego bać. Osoby wywołujące lęk mogą kłaść obok siebie lub delikatnie rzucać przysmaki, aby zachęcić psa do podejścia. W obu przypadkach nie należy wymuszać na psie bezpośredniego kontaktu – sam powinien podejść, kiedy będzie gotowy.

Zachowaj spokój!

Często nieświadomie pogarszamy reakcje naszego psa, reagując zbyt emocjonalnie na jego lękowe zachowanie. Zwierzakowi pomoże spokojny, pewny siebie opiekun – nie roztrzęsiony i zaniepokojony. Przy silnej więzi z psem, nasze podejście potrafi zdziałać cuda. Jeśli pies wystraszy się jakiegoś obiektu podczas spaceru, nie oddalajmy się natychmiast, utwierdzając go w przekonaniu, że lęk był słuszny i uzasadniony. Nie trzeba od razu ciągnąć psa siłą do tego co wywołało jego strach – ale można zwrócić na siebie jego uwagę wesołym tonem, zachęcić do zabawy, po czym samemu podejść do „stracha”, dotknąć go i pokazać psu, że nic nam nie grozi. Jeśli pies zauważy, że my się dobrze bawimy, będzie mu łatwiej dołączyć do nas i się rozluźnić.

Ta sama zasada obowiązuje podczas wizyt u lekarza weterynarii i związanych z tym, niekiedy niezbyt przyjemnych zabiegów. Pamiętaj – to ty jesteś kapitanem na okręcie. Zachowuj się tak, by twój przyjaciel miał w tobie wsparcie. Spokojny ton głosu, głaskanie i częstowanie smakołykami pomoże psu bardziej niż głośne lamentowanie nad jego losem. Nawet jeśli wykonywane czynności są bardzo nieprzyjemne lub wręcz bolesne, powinniśmy zachować spokój i nie dokładać psu stresu swoimi wybuchami emocji. Ułatwi to również pracę lekarzowi weterynarii. Wystarczy, że pies się boi – my powinniśmy zachować zimną krew, przynajmniej z pozoru.