Australian cattle dog – życie z szalonym pastuchem

Pies do wszystkiego?

Temperamentny, inteligentny, odważny i wszechstronny australian cattle dog sprawdza się w wielu sportach, ale i pracy użytkowej. Najbardziej oczywistym wyborem w tej sprawie jest pasienie. Jednak aktualnie w Polsce nie ma możliwości nauki zaganiania bydła, dlatego, jeśli ktoś chce spróbować tej aktywności ze swoim psem, to musi zacząć od pracy przy owcach. Niemniej jednak blisko za zachodnią granicą istnieje możliwość ćwiczenia przy stadach bydła.

W swojej pracy pasterskiej ACD mają podgryzać bydło, aby nakłonić je do ruchu, zmienić kierunek ich biegu czy też je zatrzymać. Takie zachowanie nazywamy nipowaniem – jest ono typowe dla tej rasy.

ACD świetnie sprawdzają się w różnych rodzajach pracy węchowej od ratownictwa poprzez tropienie użytkowe, detekcję i truflarstwo. Australijskie cattle dogi sprawdzają się też w obronie sportowej, frisbee czy flyballu. W pracy są skoncentrowane na zadaniu, bardzo pojętne. Jednak można zgasić ich entuzjazm, dając im nudne, powtarzające się zadania i konstruując sesję ze zbyt małym progresem.

Na planie filmowym

ACD są doceniane przez branżę filmową. A to dlatego, że przez swój surowy typ urody przypominają kundelki. Jednocześnie chętnie współpracują z aktorami, w szczególności, jeśli w nagrodę oferuje im się ulubioną piłeczkę. Odpowiednio nagrodzone mają motywację do wielu powtórzeń tej samej sceny. Można je zobaczyć np. u boku Marcina Dorocińskiego w „Planie B”. W światowym kinie możemy obejrzeć cattle dogi np. w takich produkcjach jak „Mad Max 2”, „Tajemnica Brokeback Mountain” czy też „Babe, świnka z klasą”.

Blaski i cienie ACD

Australian cattle dog w okresie szczenięctwa i dojrzewania z ogromną starannością zadba o to, aby ozdobić włosy swojego opiekuna kilkoma siwymi pasemkami. Zupełny brak instynktu samozachowawczego powoduje, że opiekun cattle doga musi szlifować refleks, chroniąc swojego psa przed autodestrukcją. Te psy najpierw robią, potem dopiero myślą. Czasami bywa i tak, że robią, robią, robią, a oznak myślenia nadal brak. Dobrze zsocjalizowany i wyszkolony ACD to złoto, ale należy włożyć w niego ogrom przemyślanej pracy. To zwróci się nam po stokroć.

Niemniej jednak ACD nie są wolne od problemów behawioralnych. Te zwykle pojawiają się przy nieodpowiednim prowadzeniu lub przy braku doświadczenia u przewodnika. Najczęściej pojawiającym się problemem jest agresja w stosunku do psów. Zdarzają się też fiksacje na punkcie poruszających się obiektów, np. rowerzystów. Lękliwy ACD z wszystkich strategii przetrwania (ucieczka, flirt, walka, zastygnięcie) prawdopodobnie przejdzie w kąsanie, czyli walkę. Dlatego bardzo ważne jest, aby inwestować czas i siły w rozsądną socjalizację. ACD to pies, z którym należy pracować – trzeba się z tym liczyć. Do tego rasa ta wymaga też dużo ruchu. 

Australian cattle dog i choroby

Australijskie psy do bydła często mają problem z głuchotą, dlatego ważne jest, aby szczenięta przed sprzedażą miały zrobione badania słuchu metodą BAER. Bardzo poważnym problemem w rasie są choroby kręgosłupa, takie jak spondyloza i DISH (diffuse idiopathic skeletal hyperostosis). Nieco rzadziej pojawiają się problemy neurologiczne. Jeśli ktoś planuje zakup szczenięcia, to tylko z zarejestrowanej hodowli ZKwP i FCI po przebadanych rodzicach.

Australian cattle dog jest psem do tańca i do różańca, ale jest też haczyk. Może być trudny w prowadzeniu przez osoby niedoświadczone czy mało konsekwentne. ACD to pies bardzo inteligentny, szybko się uczy dobrych, ale również tych złych rzeczy, dlatego potrzebuje wyznaczenia mu wyraźnych granic. Ze względu na swoją siłę i upór w nieodpowiednich rękach może być uciążliwy.