ŁAJKA ZACHODNIOSYBERYJSKA

Charakter rasy łajka zachodniosyberyjska

Łajka zachodniosyberyjska to pochodzący z Syberii pies, który zachował swoją pierwotną funkcję myśliwego. Choć jego życie w tajdze bywa ciężkie, robi to, do czego został stworzony. Jest twardy, odporny i lojalny – jak ludzie, przy których wyrósł. Łajki syberyjskie są niezwykle czułe wobec swojej rodziny, jednak wobec obcych osób wykazują dużą nieufność. Sprawia to, że są doskonałymi (choć bardzo szczekliwymi) stróżami.

Psy rasy łajka zachodniosyberyjska uwielbiają zabawę i wszelkie aktywności fizyczne. Jest także niezwykle inteligentna i energiczna, co sprawia, że musi mieć zapewnione odpowiednie zajęcie umysłowe. Znudzona, pozostawiona sama sobie łajka zachodniosyberyjska może stać się uciążliwa dla opiekunów i mieć niszczycielskie zapędy.

Psy rasy łajka zachodniosyberyjska bywają agresywne wobec innych psów, jeśli nie zostaną odpowiednio zsocjalizowane. Ze względu na silny instynkt łowiecki nie powinny mieszkać z kotami i innymi mniejszymi zwierzętami.

Umiejętności

Łajki to popularne na terenie całej Syberii psy w typie szpica. Słowo „łajka”, które można przetłumaczyć dosłownie jako „szczekacz”, albo „oszczekiwacz”, pochodzi od rosyjskiego „łajat’” – „szczekać”. Podczas polowań rolą tych psów jest tropienie i wypłaszanie zwierzyny. Najpierw gonią ją w milczeniu, a oszczekiwać zaczynają dopiero podczas wystawiania. Psy te wykorzystuje się przede wszystkim do polowania na dziki, rzadziej na kaczki.

Obecnie łajka zachodniosyberyjska dalej pełni rolę przede wszystkim psa użytkowego i pomaga myśliwym podczas polowań. Dobrym zajęciem dla łajki jest także tropienie użytkowe. Trudność w szkoleniu wynikająca z dużej samodzielności, ogromna potrzeba ruchu i silny instynkt łowiecki sprawiają, że psy rasy łajka zachodniosyberyjska raczej nie odnajdują się w roli kanapowego pupilka.

Szkolenie i wychowanie

Jak przystało na psa rasy pierwotnej, łajki z jednej strony są bardzo przywiązane do właściciela, z drugiej zaś dosyć niezależne, ponieważ pracują samodzielnie. Właściciel psa tej rasy nie powinien więc oczekiwać od łajki bezwzględnego posłuszeństwa. Łajka zachodniosyberyjska powinna być przede wszystkim nauczona skutecznego przywołania, co pozwoli zmniejszyć ryzyko ucieczek za zwierzyną podczas spacerów. Nie należy jednak pokładać zbytniej wiary w komendy – w lesie i na polach, gdzie żyją dzikie zwierzęta, pies rasy łajka zachodniosyberyjska powinien być zawsze prowadzony na smyczy.

Łajka zachodniosyberyjska potrzebuje starannej socjalizacji. Już od pierwszych dni w domu psa tej rasy należy zapoznawać z przeróżnymi ludźmi i innymi czworonogami, co pozwoli zmniejszyć ryzyko agresji i lękliwości w dorosłym wieku. Ze szczeniakiem rasy łajka zachodniosyberyjska warto także zapisać się do psiego przedszkola, które pokaże opiekunowi, jak motywować zwierzaka do współpracy.

Dla kogo ta rasa

Aby stać się właścicielem łajki, niekoniecznie trzeba być myśliwym. Należy jednak przygotować się na długie spacery. Łajka zachodniosyberyjska może również biegać przy rowerze lub pracować w zaprzęgu. Niezwykle absorbująca łajka zachodniosyberyjska nie jest psem odpowiednim dla początkującego opiekuna, osoby samotnej ani rodziny z małymi dziećmi. Nie nada się także na kanapowego psiaka mieszkającego w bloku. Psy tej rasy potrzebują bowiem ogromnej dawki ruchu na świeżym powietrzu.

Wady i zalety rasy łajka zachodniosyberyjska

Łajka zachodniosyberyjska – jaka jest? Poznaj jej wady i zalety!

Wady

• wymaga dużo ruchu
• ma silny instynkt łowiecki
• dosyć niezależna i uparta
• bywa agresywna wobec innych psów
• lubi dużo szczekać

Zalety

• dobry pomocnik myśliwego, niewymagający wiele nauki, bo praca opiera się na instynkcie
• doskonały stróż
• przywiązana do rodziny
• zdrowa i odporna
• łatwa w pielęgnacji

Zdrowie rasy łajka zachodniosyberyjska

U psów rasy łajka zachodniosyberyjska nie zaobserwowano żadnych wrodzonych chorób genetycznych. U tej pierwotnej rasy występować może sporadycznie dysplazja stawu biodrowego. Łajki zachodniosyberyjskie mogą jednak, tak jak każdy inny pies cierpieć na przeróżne dolegliwości zdrowotne, na przykład wynikające z nieodpowiedniej diety czy choroby nowotworowe.

Łajka zachodniosyberyjska to pies niezwykle odporny na niskie temperatury. Może jednak źle znosić letnie upały.Dlatego niezwykle ważne jest, by podczas lata przebywającej na dworze łajce zapewnić stały dostęp do świeżej wody i chłodne, zacienione miejsce do odpoczynku.

Żywienie

Łajki nie mają szczególnych wymagań żywieniowych – podstawą diety psa rasy łajka zachodniosyberyjska powinna być zbilansowana karma sucha, mokra albo odpowiednio skomponowana dieta domowa lub BARF. Oczywiście psy polujące powinny otrzymywać bardziej energetyczny pokarm w okresie polowań.

Pielęgnacja

Łajki mają bardzo gęstą i bujną sierść, która wymaga regularnego czesania. W okresie linienia tracą bardzo duże ilości włosa. Łajkę zachodniosyberyjską należy szczotkować przy użyciu grzebienia o szeroko rozstawionych zębach, natomiast zbędny podszerstek najlepiej jest usuwać przy pomocy Furminatora lub gęstej pudlówki.

Łajki zachodniosyberyjskie należy kąpać wyłącznie, gdy zajdzie taka potrzeba. Psy tej rasy warto także regularnie sprawdzać stan uszu i oczu oraz dbać o odpowiednią długość pazurów.

Akcesoria

Łajka zachodniosyberyjska powinna być wyprowadzana w szerokiej obroży lub w dobrze dopasowanych szelkach typu guard i na standardowej, mocnej smyczy. Na długie spacery warto zabierać ze sobą linkę treningową, która zapobiegnie ucieczce psa i zapewni mu swobodę.

Psie zaprzęgi, polowania, biegi przy rowerze i inne sporty uprawiane z psem rasy łajka zachodniosyberyjska wymagać będą specjalistycznego sprzętu – szelek pozwalających psu na bezpieczne ciągnięcie sań, długiej liny do tropienia czy smyczy z amortyzatorem.

Historia rasy łajka zachodniosyberyjska

Na ogromnych terenach Rosji trudno mówić o psach czystej rasy w dzisiejszym rozumieniu tego słowa. Żyły tam od stuleci jako psy użytkowe. Najważniejszą ich cechą były zawsze umiejętności, a nie wygląd. Z użytkowością psa łączyły się oczywiście określone cechy fizyczne, umożliwiające mu wykonywanie jego funkcji.

W prawie każdym rejonie Syberii hodowany jest inny typ psów. Wynika to zarówno z odmiennych warunków środowiskowych i potrzeb ludności, jak i kojarzenia ze sobą różnych psów, występujących na danym terenie. W ten sposób powstało wiele lokalnych odmian łajek. Są one wykorzystywane nie tylko jako psy myśliwskie, ale również zaprzęgowe, stróżujące i pasterskie.

Planowa hodowla łajek rozpoczęła się wraz z utworzeniem Związku Radzieckiego. Zorganizowano kilka ekspedycji w celu opisania występujących lokalnie typów tych psów.

Pierwsze wzorce łajek powstały w 1939 r. Początkowo hodowano je w trzech typach – myśliwskim, pociągowym i pasterskim. Od 1947 r. hoduje się już tylko łajki myśliwskie w czterech rasach, z których trzy – zachodniosyberyjska, wschodniosyberyjska i rosyjsko-europejska – zostały uznane przez FCI.

Ojczyzną łajki zachodniosyberyjskiej są lasy Uralu rozciągające się aż po Jenisej. Wśród jej przodków wymienia się łajkę plemion Timanczów, Wogułów, Chantów i Mansów, oraz psy przywiezione na ich tereny przez rosyjskich myśliwych. Wszystkie trzy uznane rasy łajek są do siebie bardzo podobne, trudne do odróżnienia nawet przez ekspertów.

Łajka zachodniosyberyjska w Polsce

Do Polski łajki sprowadzono na początku lat 70. ubiegłego wieku. Podobnie jak w całej Europie najbardziej popularne są u nas łajki zachodniosyberyjskie, mniej rosyjsko-europejskie, najrzadziej występują wschodniosyberyjskie. Hodowlą łajek zachodniosyberyjskich zajmują się przede wszystkim myśliwi. Dlatego, choć nie są to psy bardzo rzadkie, na wystawach pojawiają się nieliczne osobniki. Właściciele łajek wolą brać udział w konkursach psów myśliwskich lub po prostu polować.

Wzorzec rasy łajka zachodniosyberyjska

Łajka zachodniosyberyjska – grupa V FCI, sekcja 2, nr wzorca 306

• Kraj pochodzenia: Rosja
• Charakter: pies odważny, wytrzymały, pełen energii, a równocześnie zrównoważony, o silnym instynkcie myśliwskim; doskonały stróż
• Wielkość: psy: 54-60 cm, suki: 52-58 cm
• Waga: nie określona we wzorcu, ok. 20-25 kg
• Szata: gęsty, twardy włos okrywowy, obfity podszerstek
• Maść: dozwolone wszystkie umaszczenia; najczęściej spotykane: wilczaste, rude, białe, kremowe, łaciate
• Długość życia: 14-15 lat
• Odporność/podatność na choroby: bardzo odporny
• Koszty utrzymania: od 200 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: 1500-4000 zł

Ciekawostki o rasie łajka zachodniosyberyjska

Najsłynniejszą łajką jest bez wątpienia… Łajka, pierwszy pies, a właściwie pierwsza żywa istota wysłana w kosmos. Sputnik 2 z Łajką na pokładzie wystrzelono 3 listopada 1957 r. Nie do końca wiadomo jednak, jakiej rasy był to pies. Na pewno była to nieduża suczka o imieniu „Kudriawka” („Kędziorek”, „Loczek”).

Jedne źródła podają, że rzeczywiście była to łajka, inne, że terierka, na którą po prostu tak wołano (przyznać trzeba, że imię „Szczekacz” pasuje również do większości terierów). Imię „Łajka” zawdzięcza podobno temu, że dużo szczekała, zwłaszcza na inżyniera Siergieja Korolowa.

Łajka zakończyła swoje życie tragicznie. Nie planowano sprowadzenia jej na ziemię, a zapasów tlenu miało wystarczyć na 10 dni. Pierwotnie podawano, że po osiągnięciu orbity pies przeżył kilka dni, ale na początku lat 90. XX w. ujawniono, że wytrzymał tylko kilka godzin. Przyczyną przedwczesnej śmierci Łajki było przegrzanie statku, spowodowane jego złą izolacją termiczną, przez co temperatura wewnątrz osiągała ok. 40 st. C.

Śmierć suczki nie była nadaremna. Przed jej lotem nie wiedziano, czy żywy organizm może w ogóle przebywać w stanie nieważkości. Misja Łajki otworzyła drogę w kosmos następnym zwierzętom i ludziom.