IRISH SOFT COATED WHEATEN TERRIER

Charakter rasy irish soft coated wheaten terrier

Irish soft coated wheaten terrier to pies zrównoważony i pewny siebie, wesoły i towarzyski. W młodym wieku tryska energią, co oznacza, że wymaga dużo uwagi, ale z czasem robi się stateczniejszy. Swojego pana kocha całym sercem, jest lojalny, wrażliwy i łasy na pieszczoty. Potrzebuje bliskiego kontaktu z rodziną – samotność czy izolowanie w kojcu mu nie służą. Może spędzać czas w ogrodzie, ale z nieograniczonym dostępem do domu.

Soft jest czujny, bystry i ciekawski. Wykazuje instynkt terytorialny i chętnie pełni rolę stróża, choć jedynie sygnalizuje, że dzieje się coś podejrzanego (bywa nadmiernie hałaśliwy).

Przedstawiciel tej rasy jest ufny wobec ludzi i łagodny (choć zdarzają się wyjątki). W odróżnieniu od wielu innych terierów nie ma w sobie uporu ani zadziorności. Nie przejawia skłonności do pilnowania zasobów i chętnie się podporządkowuje, jeśli właściciel potrafi nawiązać z nim prawidłowe relacje. W kontaktach z dziećmi softy są cierpliwe i niezmordowane w zabawie. Terier pszeniczny z reguły nie wszczyna awantur z obcymi pobratymcami, ale nie pozwoli bezkarnie się atakować.

Softy mogą mieszkać w bloku, jeśli zapewni się im odpowiednią ilość ruchu. Choć są aktywne, nie wymagają intensywnych treningów, ale bez ćwiczeń i spacerów co najmniej przez dwie godziny dziennie się nie obejdzie. Niewybiegane i znudzone znajdą swój sposób na rozładowanie energii, który może nie zachwycić właścicieli.

Umiejętności

W swojej ojczyźnie softy pilnowały domu, tępiły gryzonie, zaganiały bydło. Były świetnymi towarzyszami polowań na wydry i borsuki, używano ich także jako psów aportujących i wystawiających. Dzisiaj to przede wszystkim psy dla aktywnych rodzin. Można z nimi uprawiać np. agility, obedience, flyball, tropienie. Nadają się też do szkolenia na psy poszukiwawcze.

Szkolenie i wychowanie

Softy są inteligentne, chętne do współpracy i szybko się uczą. Szkolenie powinno się opierać wyłącznie na pozytywnych bodźcach – smakołykach, pochwałach i zabawie. Psy tej rasy są bardzo wrażliwe, ostro traktowane mogą stać się lękliwe i stracić zaufanie do przewodnika. Szczeniaka należy traktować serdecznie, lecz konsekwentnie i nie pozwalać mu na wszystko. Warto go zabrać na zajęcia w psim przedszkolu. Szczególną uwagę trzeba zwrócić na socjalizację – nie tylko z ludźmi czy nowymi sytuacjami, ale przede wszystkim z innymi zwierzętami domowymi.

Nie można zapominać, że soft jest prawdziwym terierem, w którym nadal drzemie instynkt myśliwski. Jeśli chcemy, aby żył w zgodzie z kotem, królikiem czy fretką, musimy go zawczasu do nich przyzwyczaić. Lepiej też nie inicjować zabaw, które rozbudzą w szczeniaku chęć pogoni, takich jak bieganie za szmatką ciągniętą po ziemi.

Duży nacisk trzeba położyć na naukę przywoływania i spokojnego chodzenia na smyczy. Nie puszczajmy psa luzem w miejscach o dużym natężeniu ruchu czy w lesie (może pobiec za zwierzyną) – świetnie się wtedy sprawdzą długie linki.

Dla kogo ta rasa

Terier pszeniczny nie nadaje się dla każdego. Jego właściciel powinien być aktywny, stanowczy i zrównoważony. Musi mieć podstawową wiedzę na temat wychowania psów i czas, aby odpowiednio zająć się pupilem.

Wady i zalety rasy irish soft coated wheaten terrier

Wady

• trudny w pielęgnacji
• bywa hałaśliwy
• może przejawiać instynkt myśliwski

Zalety

• doskonały pies rodzinny
• inteligentny, szybko i chętnie się uczy
• jest ufny i otwarty wobec ludzi
• świetnie dogaduje się z dziećmi
• nie wykazuje typowych dla terierów uporu i zadziorności
• chętnie się podporządkowuje
• nadaje się do psich sportów
• akceptuje inne psy
• nie linieje

Zdrowie rasy irish soft coated wheaten terrier

Softy to z reguły zdrowe i wytrzymałe psy, a jeśli stosujemy profilaktykę, dożywają sędziwego wieku. Przedstawiciele tej rasy mogą mieć jednak skłonności do kilku schorzeń uwarunkowanych genetycznie.

Sporadycznie zdarzają się PLN (Protein Losing Nephropathy) – w nerkach podczas oczyszczania krwi z toksyn i nadmiaru płynów dochodzi także do wydalania białek osocza krwi (tzw. albumin), które normalnie powinny pozostać w organizmie.

PLE (Protein Losing Entheropathy) – proteiny z pożywienia nie są prawidłowo trawione i wchłaniane, białko przechodzi do jelita grubego i jest wydalane razem z kałem.

Dysplazja nerkowa (RD) – zaburzenie rozwojowe u szczeniąt i młodych psów, które prowadzi do niewydolności nerek.

Choroba Addisona – schorzenie układu dokrewnego spowodowane przewlekłym niedoborem hormonów produkowanych przez korę nadnerczy.

Zdarza się również postępujący zanik siatkówki (PRA). Większość hodowców i właścicieli bada też swoje psy pod kątem dysplazji biodrowej (HD) i łokciowej (ED), choć nie jest to obowiązkowe.

Żywienie

Wielu hodowców poleca BARF (naturalne surowe pożywienie) jako najlepszą dietę dla psów tej rasy. Jej podstawą są surowe kości, ryby, podroby, warzywa i owoce. Jako dodatki stosuje się m.in. oleje (lniany lub rybi), kefir, jogurt, jajka, kelp (brunatne algi morskie).

Dieta nie jest bilansowana każdego dnia, ale w dłuższym czasie (np. tydzień – dwa tygodnie). Nie trzeba dodatkowo podawać preparatów wapniowo-witaminowych.

W wypadku stosowania gotowych suchych karm, wybierzmy te, które nie zawierają zbóż i soi.

Pielęgnacja

Terier pszeniczny nie linieje sezonowo, ale jego szata wymaga systematycznej pielęgnacji. Trzeba do niej przyzwyczajać już małe szczenięta.

Okrywa włosowa softa rozwija się z wiekiem, a jej struktura zależy przede wszystkim od linii, z której wywodzi się pies. Szczenię, które przychodzi na świat ze standardową szatą (przypominającą sierść teriera szorstkowłosego), zapewne w wieku około dwóch lat będzie już miało włos dobrej jakości, choć jeszcze niezbyt obfity. Sierść miękka dojrzewa dużo później (zwykle około piątego roku życia) i jest bardziej kłopotliwa w utrzymaniu.

Również umaszczenie zmienia się z wiekiem – softy zwykle rodzą się rudoszare lub brązowoczarne, a później jaśnieją. Kolor pszeniczny uzyskują około drugiego roku życia.

Teriera pszenicznego czeszemy początkowo dwa razy w tygodniu, a gdy okrywa stanie się dłuższa i gęstsza – częściej. Nie zaleca się szczotkowania suchego włosa – trzeba go zwilżyć rozcieńczoną odżywką lub przynajmniej wodą, by się nie połamał.

Rozczesujemy włosy od skóry zgodnie z kierunkiem wzrostu i odgarniamy je partiami – najlepiej szczotką pudlówką i metalowym grzebieniem z tępo zakończonymi zębami. Kołtuny zwykle tworzą się w pachwinach, na kończynach (na łokciach i w okolicach nadgarstków) oraz na brodzie. Powinno się delikatnie rozerwać je palcami (nie wycinać) i rozczesać; można również użyć preparatów, które to ułatwią. Po każdym spacerze trzeba dokładnie obejrzeć psa i usunąć z sierści nasiona, patyki i rzepy.

Broda brudzi się w czasie jedzenia, dlatego w wypadku naturalnego żywienia trzeba ją myć codziennie, a gdy pies dostaje suchą karmę – raz na dwa, trzy dni.

Softa kąpiemy w miarę potrzeby w szamponach dla psów o jedwabistym, długim włosie (nie powinny zawierać alkoholu, sztucznych olejków czy silikonu). Na wypłukaną i lekko odciśniętą ręcznikiem sierść nakładamy odżywkę (w zależności od rodzaju spłukujemy ją lub nie). Można też stosować preparaty z lanoliną, która natłuszcza włos i stosunkowo długo zapobiega jego filcowaniu.

Najlepiej, aby sierść sama wyschła – można psa owinąć np. w duży ręcznik. Suszarka pozbawia włosy połysku i je przesusza. Pamiętajmy też, że czesanie pupila w trakcie suszenia spowoduje rozprostowanie włosa, co w wypadku psów wystawowych jest wadą.

Standardowy włos teriera pszenicznego szybko przemaka, dlatego jest on mało odporny na deszcz czy śnieg – nie zaszkodzą mu oczywiście spacery, ale nie należy zostawiać go na zewnątrz podczas dużych opadów. Zimą trzeba też chronić jego łapy przed solą na chodnikach. Soft dosyć dobrze znosi wysokie temperatury, ale trzeba pamiętać, aby podczas upałów nie narażać go na bezpośrednie nasłonecznienie i stale uzupełniać wodę w misce.

Ważna jest również prawidłowa pielęgnacja uszu – sierść na stronie zewnętrznej i wewnętrznej krótko przycinamy, a włoski rosnące w środku małżowiny wyrywamy. Trzeba pamiętać o usuwaniu kamienia nazębnego i przycinaniu pazurów, jeśli same się nie ścierają.

Przygotowanie psa do wystawy nie różni się zasadniczo od pielęgnacji na co dzień. Dwa, trzy dni przed pokazem korygujemy sierść (zwykłymi nożyczkami i degażówkami) na grzbiecie, głowie (policzki, czoło i uszy), szyi, przedpiersiu, na kończynach, w okolicach odbytu, na ogonie i wycinamy sierść między opuszkami. Najlepiej powierzyć to zadanie doświadczonemu groomerowi (psi fryzjer) lub hodowcy.

Softa kąpiemy dzień przed wystawą w odpowiednich kosmetykach (szampon i odżywka), np. z dodatkiem środka antystatycznego (nie używamy lanoliny). Przed samym wejściem na ring wystarczy pupila dokładnie rozczesać. Prezentujemy go na ringówce dostosowanej do umaszczenia.

Akcesoria

Obroża dla softa może być skórzana lub z taśmy, dopuszczalne są też szelki. Raczej nie poleca się łańcuszków, bo niszczą sierść na szyi. Teriera pszenicznego zajmą pluszowe maskotki, bawełniane sznury i naturalne gryzaki. Warto też przyzwyczaić go do klatki transportowej, która się przyda np. na wystawach lub podczas podróży samochodem.

Historia rasy irish soft coated wheaten terrier

Pochodzenie irish soft coated wheaten terriera (irlandzki miękkowłosy terier pszeniczny) owiane jest tajemnicą. Niektórzy uważają, że jego przodkowie dotarli na Zieloną Wyspę wraz z hiszpańskimi żeglarzami – miało to nastąpić około 200 lat temu.

Widywano te czworonogi  głównie w hrabstwach Kerry, Cork i Limerick, gdzie były trzymane przez pasterzy i rolników jako wszechstronne psy robocze. Musiały się odznaczać sprytem, dużą wytrzymałością i być tanie w utrzymaniu. Historia teriera pszenicznego jest ściśle związana z dwiema innymi rodzimymi rasami – kerry blue terrierem i irish terrierem (terierem irlandzkim).

Po raz pierwszy grupę irlandzkich terierów pokazano na wystawie w Dublinie w 1870 r., a wzorzec irish terriera opracowano w 1880 r. Oceniano wtedy na jednym ringu psy podobnej wielkości, ale różniące się rodzajem szaty i umaszczeniem, które mogło być srebrne, niebieskie, szare lub pszeniczne. W latach 20. XX w. wraz ze wzrostem popularności kerry blue terriera zainteresowanie jego pszenicznym kuzynem znacznie zmalało.

Zmieniło się to dopiero w 1932 r., kiedy znany hodowca terierów Patrick Blake zachwycił się pracą płowych psów podczas prób polowych. Rozpoczął starania o wyodrębnienie i uznanie teriera pszenicznego jako samodzielnej rasy, co nastąpiło w 1937 r. podczas wystawy w Dublinie.

Początkowo chciano go nazwać irish wheaten terrier, ale zaprotestowali hodowcy irish glen of imaal terriera (także występującego w pszenicznym umaszczeniu), dlatego zdecydowano się na irish soft coated wheaten terriera.

W Irlandii najbardziej znaną hodowczynią i miłośniczką rasy była Maureen Holmes, która odchowała pierwszy miot w 1943 r. W tym samym roku softy pojawiły się w Anglii. Do Stanów Zjednoczonych trafiły trzy lata później.

Irish soft coated wheaten terrier w Polsce

W Polsce pierwszy terier pszeniczny znalazł się za sprawą Ireny Surynowicz-Strojek i Emanuela Strojka, właścicieli hodowli Samantino Polonica. Była to pochodząca z Węgier suczka Alice from Wheaten Heaven, która swój pierwszy miot urodziła w 1998 r.

Wzorzec rasy irish soft coated wheaten terrier

Irish soft coated wheaten terrier – grupa III FCI, sekcja 1, nr wzorca 40

• Pochodzenie: Irlandia
• Wielkość: wysokość w kłębie psów 46-49 cm, suki są trochę mniejsze
• Szata: o jednolitej strukturze, miękka, falista lub w kształcie luźnych loków, jedwabista w dotyku (nie dotyczy to młodych psów); brak podszerstka; dozwolona jest korekcja sierści; u psa niestrzyżonego włos nie powinien przekraczać 12,7 cm długości
• Maść: pszeniczna, w odcieniach od jasnopszenicznej do złotorudej
• Dojrzałość: 1,5 roku-2 lata
• Długość życia: 10-15 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: średnia
• Koszty utrzymania: od 250 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: 3000-4500 zł

Ciekawostki o rasie irish soft coated wheaten terrier

Terier pszeniczny jest wyjątkowo zdrową rasą, rzadko choruje.