GOŃCZY FIŃSKI

Gończy fiński to pies o trójkolorowym umaszczeniu. Doskonały pies myśliwski a równocześnie przemiły towarzysz rodziny. Łagodny, nieagresywny, stosunkowo łatwy do ułożenia. Hodowany głównie w Finlandii i Szwecji i sprzedawany głównie w środowisku myśliwych.

Gończy fiński stojący na szarym tle
  1. Charakter
  2. Wady i zalety
  3. Zdrowie
  4. Historia
  5. Wzorzec
  6. Ciekawostki

Charakter rasy gończy fiński

Gończy fiński, podobnie jak inne gończe, jest bardzo przyjacielski w stosunku do ludzi. Niektóre osobniki mogą być nieufne przy pierwszym spotkaniu, ale nie bywają agresywne. Dlatego też pies ten nie nadaje się do roli stróża, za to jest doskonałym przyjacielem rodziny. Przyjacielski jest także wobec innych psów. Nie zaczepia ich i nie wdaje się w bójki, dobrze czuje się w ich grupie.

Portret szczenięcia gończego fińskiego

W domu spokojny, nie narzuca się ze swoim towarzystwem, choć lubi przebywać z resztą stada. Na spacerach jest na ogół posłuszny. W lesie i na łące, o ile nie pracuje z myśliwym, powinien być trzymany na smyczy, gdyż łatwo może pójść za głosem natury.

Nawet dobrze wychowany gończy zapomina czasem o posłuszeństwie i znika z pola widzenia właściciela. Nie należy jednak wpadać w panikę – zwykle wraca w to samo miejsce, z którego urwał się na wycieczkę.

Umiejętności

Gończych fińskich używa się do polowania na zające i lisy. Ich specjalnością jest zarówno wypłaszanie, jak i tropienie zwierzyny. Podczas pracy na śladzie głoszą, czyli oznajmiają szczekaniem, że znalazły trop.

Gończy fiński stojący na śniegu przed budynkiem

To psy bardzo wytrzymałe, które sprawdzają się nawet w trudnych warunkach. Bez problemu mogłyby pracować nawet w śniegu, ale Finowie zgodnie z tradycją przerywają polowania na okres zimowy.

Szkolenie i wychowanie

W przeciwieństwie do pozostałych gończych, fińskiego łatwo wychować. Szybko i
chętnie uczy się nowych poleceń – pod warunkiem, że nie jest do niczego zmuszany.

Suczka gończego fińskiego ze szczeniętami

Dla kogo ta rasa

Jako użytkowa rasa myśliwska wymaga dużo ruchu; nie można ograniczać jego
aktywności do kilku rundek wokół bloku. Jeśli nie jesteś myśliwym, możesz zabierać go na wycieczki rowerowe albo spróbować któregoś z psich sportów, np. agility. Choć nie poleca się go do miasta, bez problemu przystosuje się do życia nawet w niewielkim mieszkaniu, o ile będzie mógł wyładować energię.



Wady i zalety rasy gończy fiński

Wady

  • silny instynkt łowiecki
  • nieco samowolny
  • wymaga łagodnego podejścia

Zalety

  • dobry pomocnik myśliwego
  • miły pies rodzinny
  • jak na gończego łatwy do ułożenia
  • łagodny wobec ludzi i psów
  • wybiegany, w domu jest cichy i spokojny
  • łatwy w pielęgnacji


Zdrowie rasy gończy fiński

Rasa generalnie należy do bardzo zdrowych, sporadycznie zdarza się dysplazja biodrowa i łokciowa, dlatego psy hodowlane powinno się badać pod tym kątem. Zdarza się również ataksja móżdżkowa, na którą na szczęście jest już test genetyczny. Badania wykazały, że nosicielami mutacji jest ok.10% populacji.

Szczenię gończego fińskiego śpiące w ogrodzie

Żywienie

Gończy fiński nie ma szczególnych wymagań żywieniowych. Oczywiście pies polujący powinien otrzymywać pokarm bardziej energetyczny w okresie polowań.

Gończy fiński stojący na żwirku

Pielęgnacja

Jest nieskomplikowana. Należy go regularnie szczotkować oraz kontrolować jego uszy.



Historia rasy gończy fiński

Wyhodowany został z krzyżówki niemieckich, szwajcarskich, angielskich i skandynawskich psów gończych. Hodowlę rasy rozpoczęto pod koniec XIX wieku, a pierwszy wzorzec powstał w 1932 roku. Gończych fińskich od początku używano do polowania na zające i lisy.

Szczenię gończego fińskiego śpiące w pościeli

Rasa cieszy się dużą popularnością w Finlandii i Szwecji, jednak w innych krajach jest niemal nieznana. Finowie bardzo niechętnie sprzedają swój skarb za granicę. Tym bardziej cieszy fakt, że w 2003 roku udało się sprowadzić do Polski pierwszą suczkę, która jednak nie miała nigdy potomstwa. Był w Polsce także jeden sprowadzony samiec. Rasa nadal należy u nas do unikalnych.



Wzorzec rasy gończy fiński

Gończy fiński – grupa VI FCI, sekcja 1, nr wzorca 51

  • Kraj pochodzenia: Finlandia
  • Charakter: na co dzień spokojny i łagodny, na polowaniu pełen energii,
    wytrwały tropowiec
  • Wielkość: psy: 55-61 cm, suki: 52-58 cm
  • Waga: nie sprecyzowana we wzorcu, ok. 17-25 kg
  • Szata: krótka, dwuwarstwowa: gęsty i miękki podszerstek; prosty,
    przylegający, dość szorstki włos okrywowy
  • Maść: trójkolorowa (ruda z czarnym czaprakiem i białymi znaczeniami)
  • Długość życia: 13-14 lat
  • Podatność na szkolenie: jak na gończego – znakomita
  • Aktywność: potrzebuje dużo ruchu, ale w domu jest spokojny
  • Koszty utrzymania: od 200 zł miesięcznie
  • Odporność/podatność na choroby: bardzo odporny
  • Możliwość nabycia szczeniaka: w Polsce nie ma hodowli tej rasy
  • Cena psa z rodowodem: w Polsce niedostępny, za granicą ok. 700 dolarów



Ciekawostki o rasie gończy fiński

Gończy fiński jest jedną z najpopularniejszych ras w Finlandii. W latach 2015 i 2016 gończe fińskie zajmowały drugie miejsce na liście najpopularniejszych ras (pod względem liczby rejestracji w Fińskim Związku Kynologicznym w danym roku). Znalazły się za labradorami, a przed jämthundami.


Podziel się tym artykułem:

null

Bądź na bieżąco

Zapisz się na newsletter i otrzymuj raz w tygodniu wieści ze świata psów!

Zapisz się