CHART PERSKI – SALUKI

Charakter rasy chart perski - saluki

Chart perski – saluki ma wśród psów taką pozycję, jaką wśród koni cieszą się czystej krwi araby. Według tradycji, czworonogów tych nie wolno kupować ani sprzedawać, można je tylko podarować.

Umiejętności

Saluki wyhodowano do ścigania zajęcy, lisów i gazeli. Jako typowe charty są szybkie, zwinne i mają doskonały wzrok. W przeciwieństwie do wielu innych chartów potrafią one nawet zaaportować zwierzynę swojemu panu.

Saluki jest dobrym stróżem (potrafi ostrzegać przed niebezpieczeństwem), ale nie nadaje się do obrony. Ma bardzo silny popęd pogoni za ruszającymi się obiektami, dlatego nie wolno spuszczać go ze smyczy w miejscu nieogrodzonym. Kiedy zobaczy uciekającą zdobycz, zapomina o właścicielu, głuchnie na wołanie. W biegu może osiągnąć prędkość 55 km na godzinę! Saluki są nie tylko sprinterami. Potrafią biec wiele kilometrów przy rowerze (oczywiście na smyczy!).

Szkolenie i wychowanie

Saluki to pies spokojny, wrażliwy, łagodny i nie narzucający się. Potrzebuje dużo kontaktu z człowiekiem. W jego szkoleniu trzeba wykazać się cierpliwością, konsekwencją i łagodnością. Nie będzie nigdy psem idealnie posłusznym (uwaga: może polować na małe zwierzątka domowe!).

Dla kogo ta rasa

Saluki zazwyczaj przywiązuje się do jednej, wybranej osoby. Jest dobrym towarzyszem osób starszych i dzieci, które uszanują jego niezależność.

W naszym klimacie psy tej rasy nie mogą mieszkać cały rok na zewnątrz. Na co dzień są spokojne, wystarczy im zapewnić możliwość wyładowania energii w szybkiej gonitwie, np. na coursingu lub w zabawie z innymi chartami na bezpiecznym terenie.

Wady i zalety rasy chart perski - saluki

Wady

• niezależny, niełatwo nauczyć go posłuszeństwa
• ma silny instynkt łowiecki
• zdystansowany, może sprawiać wrażenie niedostępnego

Zalety

• wybiegany, w domu jest cichy i spokojny
• bardzo czysty z natury
• łatwy w pielęgnacji
• zdrowy i odporny
• łagodny wobec ludzi i psów

Zdrowie rasy chart perski - saluki

Rasę tę cechuje żelazne zdrowie i odporność. Zdarza się jednak, że saluki cierpią na choroby oczu o podłożu genetycznym, miewają problemy z układem moczowym i nowotwory.

Żywienie

Saluki je mało, choć potrzebuje karmy najwyższej jakości. Jeśli pies bierze udział w wyścigach, to należy zwiększyć porcję mięsa i dodać odrobinę tłuszczu.

Pielęgnacja

Pielęgnacja tej rasy jest bardzo prosta. Linieją umiarkowanie, a ich sierść nie ma „psiego” zapachu.

Historia rasy chart perski - saluki

Chart perski – saluki to jedna z najstarszych ras na świecie. Na Środkowym Wschodzie do polowań wykorzystywano ją już w starożytności. Najstarsze sumeryjskie płaskorzeźby, przedstawiające psy w typie saluki, powstały aż 7-8 tys. lat p.n.e. Rasę bardzo cenili sobie zawsze Arabowie, nazywano ją „el hor”, co znaczy „szlachetny”.

W starożytnym Egipcie saluki były hodowane przez faraonów. Rasa do dzisiaj zajmuje wyjątkową pozycję w świecie islamu. Wprawdzie w krajach muzułmańskich psy uznaje się zwykle za stworzenia nieczyste, ale według Beduinów „saluki to saluki”, a nie pies.

Charty saluki używane były do ścigania zajęcy, lisów i gazeli. Przez lata rasę selekcjonowano pod kątem odporności, siły, wytrzymałości i szybkości. Zazwyczaj saluki polowały w grupie złożonej z 2-6 psów, dlatego dziś dobrze czują się w psim stadzie i nie przejawiają agresji w stosunku do innych psów. Polowały bez ścisłego nadzoru człowieka, dzięki czemu stały się inteligentne i niezależne.

Na polowania charty zabierano zazwyczaj na grzbiecie wielbłąda lub konia. Najpierw zwierzyny wypatrywały sokoły, potem do pogoni ruszały saluki. Ponieważ jednak muzułmanie mogą jeść tylko mięso zwierząt zabitych w sposób rytualny, psy nauczono, aby nie zagryzały ofiar, ale przytrzymywały je do czasu przybycia myśliwego.

Nomadzi cenili swoje psy tak bardzo, że mogły one spać w namiotach wraz ze swoimi właścicielami. W ten sposób chroniono je także przed kradzieżą. Wyhodowano je tak, aby były łagodne i czułe w stosunku do członków plemienia i gości, zaś nieufne wobec obcych.

Pierwsze osobniki tej rasy przyjechały do Europy już w średniowieczu. Hodowla saluki na Starym Kontynencie rozpoczęła się jednak dopiero w 1897 r., gdy pułkownik Jennings-Bradley przywiózł do Anglii dwa szczeniaki, które otrzymał w podarunku. Klub rasy saluki powstał w Anglii w 1923 r. i w tym samym roku Kennel Club oficjalnie uznał rasę.

Do Ameryki pierwszy saluki dotarł w 1861 r., a hodowla rozpoczęła się w latach 20. XX wieku. AKC uznał rasę w 1927 roku. Do Polski pierwszą sukę sprowadzono w połowie lat 70. XX wieku.

Wzorzec rasy chart perski - saluki

Chart perski – saluki – grupa X FCI, sekcja 1, nr wzorca 269

• Rejon pochodzenia: Środkowy Wschód
• Charakter: pies pełen godności, inteligentny i niezależny; w stosunku do obcych zachowuje rezerwę, ale nie jest lękliwy ani agresywny
• Wielkość: przeciętnie 58-71 cm w kłębie; suki są mniejsze od psów
• Waga: nie sprecyzowana we wzorcu, ok. 20-30 kg
• Szata: występuje w dwóch odmianach: z piórem i bez; włos gładki, miękki, jedwabisty w dotyku; najczęściej spotykana odmiana posiada pióro na uszach, tylnej stronie kończyn i ogonie; dużo rzadsza jest odmiana krótkowłosa
• Maść: wszystkie umaszczenia są dopuszczalne; niepożądane jest umaszczenie pręgowane
• Długość życia: 12-14 lat
• Podatność na szkolenie: średnia
• Aktywność: potrzebuje dużo ruchu, trzeba zapewnić mu możliwość wybiegania się (na ogrodzonym terenie); wybiegany, w domu jest spokojny i dużo śpi
• Koszty utrzymania: od 200 zł miesięcznie
• Odporność/podatność na choroby: bardzo odporny
• Możliwość nabycia szczeniaka: w Polsce jest mało hodowli, szczenię trzeba wcześniej zamówić
• Cena psa z rodowodem: ok. 4000 zł

Ciekawostki o rasie chart perski - saluki

Charty są wyjątkowo jednorodną grupą ras. Wynika to z faktu, że wszystkie zostały wyhodowane do pogoni za szybko biegającymi zwierzętami. Charty mają szczupłe ciało i długie kończyny. Ich głowa jest wydłużona, zakończona spiczastym nosem, a klatka piersiowa głęboka (mieści pojemne płuca i duże serce) oraz bocznie spłaszczona, co minimalizuje opór powietrza. Przy polowaniu charty posługują się wzrokiem, w odróżnieniu do psów gończych, które kierują się węchem.

Oprócz europejskich i orientalnych chartów zaliczonych do X grupy FCI, w grupie V (szpice i psy pierwotne) odnajdziemy charty pierwotne – psy pochodzące z basenu Morza Śródziemnego, częściowo spokrewnione z chartami orientalnymi. Ich cechą charakterystyczną są duże, stojące uszy.