Rasy ozdobne nad wyraz podobne

Chcesz dowiedzieć się więcej o rasach z grupy ozdobnych? Przeczytaj artykuł „W grupie raźniej! Aktywne ozdóbki”.

Hawańczyk, lwi piesek

Dla laika najbardziej znaczącą różnicą jest fryzura – lwie pieski strzyże się najczęściej „na lwa”. Niemniej zorientowanie się, z którą rasą mamy do czynienia, może być trudne, zwłaszcza gdy postawimy obok siebie niestrzyżonego lwiego pieska i hawańczyka w stanie naturalnym.

Hawańczyk mierzy 23 do 27 cm, a lwi piesek – 26 do 32 cm, jak więc widać, istnieje niewielka, bo kilkucentymetrowa, różnica wzrostu. Trudno byłoby też doszukiwać się różnic w umaszczeniu.

Choć maści hawańczyka są dość precyzyjnie określone (czysto biała, płowa w różnych odcieniach: od jasnopłowego do koloru „hawana”, czyli brązowo-rudy kolor tytoniu, łaty w tych kolorach oraz czarne, a nawet – choć rzadko – czarna), to z kolei lwi piesek może występować w każdym możliwym umaszczeniu.

A z kolei struktura włosa obu ras  – długi, falisty i miękki – jest podobna. Oba psy nieco różnią się proporcjami – sylwetka lwiego pieska jest raczej zamknięta w kwadracie, podczas gdy hawańczyk ma bardziej wydłużone ciało na krótszych łapkach.

Bolończyk, coton de tulear

Puszysty niewielki biały pies – tak powie człowiek niewyedukowany kynologicznie zarówno o bolończyku, jak i o cotonie de tulear. Są to zwierzaki podobnego wzrostu, białej maści – i tu już mamy szansę na wypatrzenie różnicy.

Wzorzec cotona dopuszcza bowiem istnienie pojedynczych pasemek włosów innego koloru (rudawe lub szare) na uszach, a nawet na całym ciele, choć nie jest to pożądane i na pewno nie może psuć wrażenia „czysto białego psa”. Bolończyk ma nieco inne proporcje niż coton – wpisuje się w kwadrat, podczas gdy we wzorcu cotona czytamy, że stosunek wysokości do długości tułowia powinien wynosić 2:3.

Chihuahua, rosyjski toy

Długowłosy rosyjski toy na pierwszy rzut oka niewiele różni się od długowłosej chihuahuy, zwłaszcza gabarytami – ale po uważnym przyjrzeniu się widać, że jego łapki są znacznie dłuższe niż u meksykańskiej rasy. Także proporcje głowy w stosunku do tułowia są inne.

W wypadku rosyjskiego toya jest ona mniejsza w stosunku do ciała niż u chihuahuy, u której jest z kolei bardziej jabłkowata. Znacząco różnią się uszy obu piesków: u toya są duże i obficie owłosione, niemal jak u papillona.

Autor: Paulina Łukaszewska