YORKSHIRE TERRIER

Yorkshire terrier – oficjalny wzorzec rasy

FCI	grupa III FCI, sekcja 2, nr wzorca 86
Kraj pochodzenia	Wielka Brytania
Charakter	żywy i inteligentny; pełen animuszu, o zrównoważonym usposobieniu
Wielkość	wzrost ok. 25 cm
Waga	do 3,1 kg
Szata	długa, prosta, cienka, jedwabista, brak podszerstka (nie może być wełnista); na tułowiu włosy długie sięgające ziemi, rozdzielone przedziałkiem biegnącym od nosa do końca ogona, pokrywają równomiernie całe ciało i spływają po obu stronach; najdłuższe włosy są na głowie i tworzą brodę oraz wąsy
Maść	ciemnostalowoniebieska (nie może być błękitnoszara ani srebrna), płaszczyk pokrywa ciało od guza potylicznego po nasadę ogona, nie może być przesiany kolorem płowym lub brązowym; włos na głowie (u podstawy uszu, po bokach, na brodzie i wąsach), klatce piersiowej, przednich kończynach, wewnętrznej stronie tylnych kończyn, stawach skokowych i spodzie ogona ma intensywną barwę w trzech odcieniach złota od jasnego do bardzo ciemnego
Długość życia	12-16 lat
Odporność na warunki atmosferyczne	średnia
Koszty utrzymania	od 250 zł miesięcznie + koszt fryzjera raz w miesiącu
Cena psa z rodowodem	3000-5000 zł

 

Yorkshire terrier – opis rasy

Yorkshire terrier to długowłosy pies, który waży około 3 kg. Przedstawiciele tej rasy mają krótki tułów, proste kończyny, a także niewielką głowę i krótką kufę. Uszy małe, stojące i w kształcie litery V.  Z kolei oczy yorka są okrągłe, błyszczące oraz średniej wielkości. Ogon noszony nieco powyżej linii grzbietu. Sierść psów tej rasy składa się włosów okrywowych - włos powinien być jedwabisty, lśniący i długi. Ponadto, pozbawiona jest podszerstka. Ich umaszczenie jest ciemnostalowo-niebieskie. Mogą jednak pojawiać się włosy w kolorze płowym (podpalane) lub brązowym. 

Yorkshire terrier - charakter

Yorkshire terrier to niewielka rasa - psy mimo niepozornej budowy, mają niezwykle silny charakter, są wesołe, zwinne i pełne werwy. Choć york wygląda jak maskotka, wcale nią nie jest. To terier z krwi i kości – silny i niezależny, który szybko wejdzie człowiekowi na głowę, jeśli ten mu na to pozwoli. Yorkshire terrier jest bardzo wrażliwy i przywiązany do opiekuna, o którego bywa zazdrosny. Najlepiej się czuje, kiedy może mu stale towarzyszyć, choć umie też spędzić kilka godzin sam w domu. Prawidłowo wychowany york nie sprawia kłopotów i łatwo adaptuje się do różnych warunków i sytuacji.

To dobry przyjaciel dla starszych dzieci. W wypadku kilkuletnich maluchów trzeba uważać, aby nie zrobiły mu niechcący krzywdy – nie powinny brać szczeniaka na ręce, a zabawy muszą się odbywać wyłącznie na ziemi, pod kontrolą dorosłych. Jak większość miniaturowych czworonogów, york nie lubi niedelikatnego traktowania i może na nie źle zareagować.

Yorkshire terrier jest pewny siebie, zadziorny i odważny ponad miarę. Choć łatwo nawiązuje kontakt, to niekiedy bywa nieufny wobec obcych. Jego stosunki z pobratymcami zwykle dobrze się układają (choć zdarzają się wyjątki), ale zdecydowanie woli towarzystwo własnej rasy lub większych od siebie czworonogów. Przedstawiciel tej rasy jest spostrzegawczy i bardzo czujny, przez co bywa nadmiernie hałaśliwy. Sprawny i energiczny lubi ruch na świeżym powietrzu, ale nie potrzebuje długich spacerów.

Yorkshire terrier – szkolenie i wychowanie

Yorki są inteligentne i spostrzegawcze. W ich żyłach płynie krew myśliwskich przodków, dlatego – jak wszystkie teriery – bywają uparte i niezależne. Często same podejmują decyzje i są bardzo konsekwentne. Psy rasy yorkshire terrier nie nadają się do standardowego szkolenia i wymagają indywidualnego podejścia, ale warto nauczyć je podstawowych komend. Lubią się bawić i popisywać, co można wykorzystać w trakcie nauki – odpowiednio zmotywowany york przyswaja nowe komendy szybko i chętnie.

Szczenięta z powodu niewielkiego wzrostu, małej masy ciała i olbrzymiego temperamentu lepiej odbierać od hodowcy dopiero w wieku 12-14 tygodni (po zakończonym cyklu szczepień), bo są już wtedy podrośnięte i mniej narażone na urazy czy choroby.

Właściwa socjalizacja jest niezbędna, aby york nie był ani lękliwy, ani agresywny wobec swoich pobratymców czy innych zwierząt. Maluchów nie należy izolować ani brać na ręce na widok każdego zbliżającego się psa. U dorosłych psów rasy yorkshire terrier może to doprowadzić do nerwowych zachowań wynikających z lęku przed nieznanym. Częstym błędem opiekunów yorków jest też nadmierne rozpieszczanie pupili i pozwalanie im na wszystko.

Przeznaczenie yorkshire terrier

Yorkshire terriery miały kiedyś opinię bardziej łownych niż koty, dlatego chętnie trzymali je młynarze i handlarze zbożem do zwalczania szkodników. Obecnie czworonogi te są cenionymi psami do towarzystwa.

Niekiedy yorki uprawiają psie sporty np. agility czy taniec z psem. Niektórzy przedstawiciele rasy sprawdzają się jako psy wizytujące w szpitalach czy domach opieki.

Yorkshire terrier – kto będzie dla niego najlepszym opiekunem?

Psy yorkshire terrier nadaje się prawie dla każdego – prawie, bo może się nie sprawdzić w rodzinach z małymi dziećmi. Łatwo się adaptuje, a niewielkie rozmiary sprawiają, że można go wszędzie z sobą zabrać. York dobrze się czuje zarówno w domu z ogrodem, jak i w małym mieszkaniu. Trzeba jednak pamiętać, że pod długą sierścią kryje się terier wymagający konsekwencji w wychowaniu. Pamiętaj, by do wszelkich zabiegów pielęgnacyjnych przyzwyczajać psa już w okresie szczenięctwa. 

Wady i zalety rasy yorkshire terrier

Yorkshire terrier – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• wymaga regularnej i pracochłonnej pielęgnacji
• nie czuje respektu przed większymi psami
• źle wychowany może się stać nerwowy i bojaźliwy

Zalety

• przywiązany do rodziny
• przyjazny, łatwo nawiązuje kontakt z ludźmi oraz innymi psami
• dobry przyjaciel dla dzieci
• inteligentny, można nauczyć go wielu sztuczek
• nadaje się do małego mieszkania
• może uprawiać niektóre psie sporty

Ile kosztuje yorkshire terrier?

Za szczeniaka z rodowodem zapłacimy około 4000 złotych. Warto się też przygotować na spore wydatki związane z pielęgnacją czworonoga. Należy uważać na pseudohodowle. Warto wiedzieć, że miniaturowe yorki to nie to samo, co yorkshire terrier. Miniyorki nie są uznane przez Miedzynarodową Federację Kynologiczną. 

Zdrowie rasy yorkshire terrier

Yorki są długowiecznymi psami, szesnastoletni przedstawiciele tej rasy nie należą do rzadkości. Są żywe i wszędzie ich pełno, toteż łatwo je nadepnąć czy potrącić. Potrafią wspiąć się wysoko i stamtąd zeskoczyć. Często doznają przez to różnych urazów, dlatego trzeba na nie uważać.

Specyficzna szata psów rasy yorkshire terrier dość łatwo chłonie wilgoć, więc często się przeziębiają. Aby temu zapobiec, powinno się je hartować od szczeniaka. Po kąpieli czy przemoczeniu sierści na spacerze trzeba dokładnie wysuszyć ją suszarką. Jesienią i wiosną warto zakładać pupilowi ubranko przeciwdeszczowe, a zimą ocieplany kombinezon.

Yorki mają skłonności do wypadających rzepek kolanowych. Sporadycznie zdarza się zwężenie i zapadanie tchawicy czy problemy z sercem (przetrwały przewód tętniczy). Niekiedy może się przytrafić aseptyczna martwica główki kości udowej.

Psy rasy yorkshire terrier są predysponowane do odkładania się kamienia nazębnego, który należy systematycznie usuwać. Czasami problemem mogą być przetrwałe zęby mleczne (dotyczy to głównie kłów), które same nie wypadają i powinny być usunięte przez weterynarza. U zbyt małych osobników może występować niezarośnięte ciemiączko. Zdarzają się też uczulenia i alergie najczęściej spowodowane nieprawidłowym żywieniem i pielęgnacją. Starsze osobniki rasy yorkshire terrier mogą cierpieć na kataraktę.

Długość życia Yorkshire terrier

Yorki są psami długowiecznymi. Ich średnia długość życia wynosi od 13 do 16 lat. To, ile yorkshire terrier będzie towarzyszył swojemu opiekunowi, zależy od kilku czynników m.in. od genów, jakości pożywienia, a także profilaktyki zdrowotnej. 

Żywienie yorka

Yorkshire terriery jako małe psy o dużym temperamencie potrzebują pokarmów bardziej energetycznych. Można samemu przygotowywać im jedzenie, dodając odpowiednie preparaty wapniowo-witaminowe i mineralne lub stosować gotowe karmy dobrej jakości przeznaczone dla ras małych.

Dorosłym psom, które są niejadkami, można podawać karmy dla szczeniąt, wówczas zjedzenie nawet niewielkiej ilości zaspokoi ich potrzeby. Yorkshire terrier w starszym wieku i ze skłonnością do nadwagi powinien dostawać pożywienie mniej kaloryczne. Dzienną porcję dla yorka można podzielić na kilka mniejszych posiłków. Jeśli chcemy stosować suplementy poprawiające stan sierści, skonsultujmy się najpierw z doświadczonym hodowcą lub lekarzem weterynarii.

Pielęgnacja yorka

Szata u psów rasy yorkshire terrier powinna być jedwabista, bez podszerstka. Prawidłowa przypomina strukturą ludzkie włosy, rośnie przez całe życie i nie wypada, co oznacza, że pies tej rasy nie linieje. York wymaga jednak systematycznej pielęgnacji, do której należy go przyzwyczaić od szczeniaka.

Zabiegi muszą być przeprowadzane delikatnie, aby go nie stresowały i nie sprawiały mu bólu, w przeciwnym razie dorosły york może się przeciw nim buntować. Pielęgnacja przedstawiciela tej rasy wymaga wprawy i doświadczenia, dlatego lepiej skorzystać z pomocy doświadczonego groomera. Nie należy używać kosmetyków dla ludzi, bo mogą wywołać reakcje alergiczne.

Codziennie powinno się czesać włosy na głowie i tułowiu yorkshire terriera metalowym grzebieniem (rzadkim i gęstym) oraz szczotką z metalowymi drucikami zabezpieczonymi na końcach. Wcześniej spryskujemy sierść niewielką ilością odżywki lub oleju, aby ochronić ją przed połamaniem. Na głowie upinamy kucyk, usuwamy wydzielinę z okolic oczu (służą do tego specjalne płyny) i utrzymujemy w czystości miejsca intymne – zwłaszcza u czworonogów z dłuższą sierścią.

Yorka kąpiemy raz w tygodniu w szamponach dla psów długowłosych z dodatkiem olejku norkowego lub migdałowego. Używa się też szamponów z odżywką. Po kąpieli stosuje się balsamy regenerujące włosy i zapobiegające ich łamaniu i kołtunieniu. Psa suszymy suszarką ustawioną na średnią temperaturę, modelując włos szczotką tak, aby przylegał do ciała. Nożyczkami skracamy włosy w okolicach intymnych, na krawędziach uszu i między opuszkami. Maszynką można usunąć sierść z jednej trzeciej uszu i z podbrzusza. Jeśli nie planujemy kariery wystawowej, możemy pupila regularnie strzyc, co ułatwi utrzymanie go w czystości.

Akcesoria

Na początku yorka wyprowadzamy na normalnej smyczy i w niezbyt szerokiej obroży lub w szelkach. Smyczy automatycznej możemy używać dopiero wtedy, gdy nasz yorkshire terrier nauczy się spokojnie chodzić na zwykłej. Dorosłym psom z długim włosem lepiej nie zakładać szelek, bo ich szata może się plątać i niszczyć. Yorkshire terrier chętnie będzie się bawił pluszakami, małymi piłkami, lateksowymi zabawkami czy bawełnianymi sznurkami. W wielu sytuacjach bardzo się przydają klatki transportowe, dlatego warto przyzwyczaić podopiecznego do przebywania w nich.

Yorkshire terrier a wystawy

Yorkshire terrier wystawowy musi mieć długi włos na całym ciele, dlatego na co dzień trzeba zabezpieczać go papilotami, które nie tylko chronią sierść przed zniszczeniem, ale także ułatwiają psu poruszanie się. Zakładamy je na wcześniej umyte i nasączone olejem włosy. Co dwa dni powinno się je rozwijać i zakładać od nowa, po uprzednim rozczesaniu sierści.

Przed wystawą psa rasy yorkshire terrier kąpiemy najpierw w szamponie odtłuszczającym, a potem w odżywczym, który jednocześnie obciąży włosy. Następnie nakładamy odżywkę o podobnym działaniu, a potem płyn antystatyczny. W czasie suszenia prostujemy i wyciągamy włosy szczotką, aby przylegały do ciała i nie kręciły się. Na głowie upinamy kucyk, który ozdabiamy kokardką, strzyżemy włosy na uszach, między opuszkami i w okolicach intymnych, a także skracamy płaszczyk – włosy na tułowiu nie powinny być dłuższe od nóg o więcej niż 1-1,5 cm (taka długość umożliwia psiakowi swobodny ruch). Pamiętaj - włos kręcony lub kadmowany uznawany jest za wadę. 

Yorka prezentujemy na ringówce. Sędzia ocenia psy w ringu w statyce (wystawcy ustawiają je na ziemi i klęczą za nimi) i w ruchu, a następnie każdego z nich pojedynczo na stoliku oraz w ruchu. Psa trzeba nauczyć odpowiedniego zachowania, pokazywania zębów i przyzwyczaić do tego, że dotykają go obce osoby.

Historia rasy yorkshire terrier

Psy rasy yorkshire terrier wyhodowano ponad 100 lat temu w hrabstwie Yorkshire i od niego wzięły swą nazwę(yorkshire terrier). Ich pojawienie wiązało się z ówczesną sytuacją ekonomiczną. W XIX wieku w okresie rewolucji przemysłowej do północnej Anglii (hrabstwa Yorkshire i Lancashire) masowo przybywali ze Szkocji w poszukiwaniu pracy ubodzy tkacze i węglarze. Przywieźli z sobą niewielkie czworonogi (na utrzymanie dużych nie było ich stać), by stróżowały, tępiły gryzonie i kłusowały z nimi, choć było to surowo zabronione. Małe teriery doskonale wypłaszały zwierzynę, chwytały ją i były na tyle odważne, aby wejść za nią do nory. Niewielkie rozmiary psa pozwalały szybko ukryć go w kieszeni płaszcza i wrócić do domu bez wzbudzania podejrzeń.

Podobno przodkami yorków były clydesdale i paisley terriery (przez niektórych uważane za jedną rasę), szkockie teriery, waterside terriery, glasgow terriery, dawne sky terriery i manchester terriery. Początkowo psy rasy yorkshire terrier nie miały tak imponującej, pięknej szaty – zyskały ją dopiero dzięki krzyżowaniu z maltańczykiem. Wzbudziły wtedy zainteresowanie wyższych sfer i stały się ozdobą salonów.

Współczesna historia rasy yorkshire terrier rozpoczęła się od urodzonego w 1865 roku psa o imieniu Huddersfield Ben, którego opiekunką była Mary Ann Foster. Ben był pierwszym zarejestrowanym yorkshire terrierem. Odnosił sukcesy nie tylko na wystawach, ale także w konkursach dławienia szczurów. Żył jak na yorka krótko, bo tylko sześć lat, ale dorobił się licznego potomstwa. Zginął pod kołami powozu, a jego ciało zmumifikowano i prezentowano w szklanej gablocie.

Ben był sporej wielkości czworonogiem, z czasem hodowcom udało się w wyniku selekcji wyodrębnić ważącego około 3 kg pieska. W latach 90. XIX wieku założono w Anglii klub i opracowano pierwszy wzorzec. Ze względu na niewielkie rozmiary i skłonność do łowienia gryzoni yorki były chętnie zabierane przez marynarzy na statki, dzięki czemu dotarły do innych krajów, gdzie szybko zyskały popularność (zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych).

Pod koniec XX wieku pojawiła się tendencja do nadmiernego miniaturyzowania psów rasy yorkshire terrier, co niekorzystnie odbiło się na ich zdrowiu (obecnie hodowcy odchodzą od tego).

Yorkshire terrier w Polsce

Do Polski pierwszy yorkshire terrier przyjechałw 1967 roku z Wielkiej Brytanii dzięki staraniom Anny Fangor. Była to suka Tina Queen of Bouchard. Niedługo potem dołączył do niej samiec Gene of Bouchard.

Ciekawostki o rasie yorkshire terrier

Po urodzeniu yorkshire terriery przypominają miniaturowe rottweilery – są krótkowłose, czarne podpalane, z rozkładem znaczeń jak u rotka czy dobermana. Potem jednak jaśnieją, powiększają się też rude znaczenia. Zwykle zmiana barwy u szczeniąt rasy yorkshire terrier rozpoczyna się na główce w wieku 7-8 tygodni. Rozgarniając sierść, zauważymy, że u nasady robi się srebrzysto-szara. W wieku 8-10 tygodni podobne zmiany – na kolor stalowy – zachodzą na grzbiecie. Pożądane jest, aby włosy przebarwiały się cienkimi niteczkami. Często jednak dotyczy to całych pasów sierści.

Z czasem głowa staje się srebrno-ruda, stopniowo kolor złoty wypiera srebrny. Wyzłacanie może się zakończyć przed upływem roku, ale zwykle następuje w wieku od 1,5 roku do dwóch lat. Dotyczy to psów o najbardziej pożądanej szacie: prostej, ciężkiej i jedwabistej. Inne typy sierści wybarwiają się słabo. Czasem na zawsze pozostają czarne smolenia na głowie lub prawie czarny płaszcz. Jeśli do roku yorkshire terrier nie zacznie się intensywnie i wzorcowo wybarwiać, to zapewne nie wybarwi się nigdy.

Co trzeba wiedzieć przed kupnem yorkshire terrier?

Marzy ci się york? Zapoznaj się więc z poniższymi pytaniami i odpowiedziami, które pomogą rozwiać najczęstsze wątpliwości dotyczące tej rasy. 

Czy yorki to mądre psy?

Yorki są bardzo inteligentne, ciekawskie i szybko się uczą. Warto więc to wykorzystać, by nauczyć go kilku nowych sztuczek.

Czy yorki są trudne w wychowaniu?

Choć są to małe psy, to tak jak i więksi pobratymcy wymagają szkolenia. Wychowanie psa tej rasy nie powinno więc przysporzyć większych trudności. Najlepszą jednak metodą jest podejście indywidualne, które jest oparte na metodzie pochwał i nagród. Ważne jest, aby pies przyswoił podstawowe komendy, a nauka przeplatała się z zabawą.

Czego nie lubią yorki?

Nie lubią być traktowane jak zabawki. Są również niezadowolone, gdy ktoś je wiecznie podnosi, zaczepia czy niedelikatnie traktuje, na przykład ciągnie za włosy lub ogon. 

Czy yorki są chorowite?

Opiekunowie powinni regularnie chodzić z yorkiem do weterynarza. Przedstawiciele tej rasy, które pochodzą z renomowanej hodowli i nie są obciążone genetycznymi chorobami, cieszą się dobrym zdrowiem. Yorki mają jednak predyspozycje do wielu schorzeń m.in. do zapadnięcia tchawicy, martwicy kości udowej, zespołu suchego oka, włóknienia płuc, wrodzonego zespolenia wrotno-obocznego czy wodogłowia.