SHIH TZU

Charakter rasy shih tzu

Shih tzu ma umiarkowany temperament, jest zrównoważony i dystyngowany. Jego pogodne usposobienie wprawi każdego w dobry nastrój. Lubi spać, dlatego gdy zostanie sam w domu, nie będzie się nudził i niszczył rzeczy. Nie oznacza to jednak, że można go skazywać na samotność – jak każdy pies, shih tzu potrzebuje bliskiego kontaktu z właścicielem.

Chociaż shih tzu jest oddany i wierny, to nie podporządkowuje się całkowicie woli człowieka. Przypomina trochę kota chodzącego własnymi drogami. Chętnie przesiaduje na kolanach, lubi być głaskany i przytulany, ale zwykle sam decyduje, kiedy nadeszła pora na pieszczoty. Nie dajmy się też zwieść jego niewielkiej posturze i nie ulegajmy mu we wszystkim – inaczej shih tzu szybko owinie nas sobie wokół palca.

Jako pies łagodny, przyjaźnie nastawiony do ludzi i zawsze chętny do zabawy, shih tzu jest świetnym towarzyszem dla starszego dziecka. Trzeba go jednak chronić przed niedelikatnością kilkuletnich maluchów. Pies rasy shih tzu nie wywołuje konfliktów, dobrze dogaduje się z pobratymcami i innymi zwierzętami domowymi. Może dzielić mieszkanie ze spokojnym psem, kotem czy królikiem.

Shih tzu potrafi się dostosować do każdych warunków. Nadaje się zarówno do domu z ogrodem, jak i do kawalerki. Lubi ruch i zabawy na świeżym powietrzu, ale nie wymaga intensywnych spacerów. Energię równie dobrze może spożytkować podczas harców w mieszkaniu.

Umiejętności

Od początku shih tzu były ozdobnymi psami do towarzystwa i taką rolę spełniają również dzisiaj. Można je nauczyć podstawowego posłuszeństwa i wielu sztuczek. Chociaż shih tzu nie zostały stworzone do uprawiania sportów, to niektóre osobniki całkiem dobrze radzą sobie na torze agility.

Szkolenie i wychowanie

Shih tzu jest inteligentny, ale niezależny, dlatego dobrego wychowania najlepiej uczyć już małego szczeniaka. Trzeba się przy tym wykazać stanowczością i cierpliwością, bo te niewielkie pieski bywają uparte. W czasie szkolenia wobec psów rasy shih tzu nie można stosować przymusu fizycznego. Jedynie pochwały i smakołyki zachęcą pupila do nauki.

Ważna jest prawidłowa socjalizacja malucha. Do 12. tygodnia życia trzeba dostarczyć mu jak najwięcej bodźców – shih tzu powinien odwiedzać nowe miejsca, poznawać obcych ludzi, dzieci w różnym wieku, psy i inne zwierzęta domowe. W tym czasie psiak nabywa też odruchów lękowych, dlatego należy uważać, aby się czegoś nie przestraszył.

Nauka czystości u shih tzu zajmuje trochę czasu i wymaga sporego zaangażowania właściciela – szczeniaka trzeba wynosić na zewnątrz za każdym razem, gdy się obudzi, zje lub wypije dużo wody. Do 6.-8. miesiąca psy rasy shih tzu nie powinny chodzić po schodach, aby nie obciążały stawów i kręgosłupa.

Nie należy zakładać im metalowych spinek (przecinają włos), a szczeniętom zapinek typu żabka (ryzyko urazu lub połknięcia). Aby uniknąć innych zagrożeń, trzeba odpowiednio zabezpieczyć balkon i taras oraz uszczelnić ogrodzenie. Musimy również uniemożliwić naszemu shih tzu dostęp do trujących roślin w domu i w ogrodzie.

Dla kogo ta rasa

Shih tzu nadaje się zarówno dla rodzin z dziećmi, jak i dla starszych osób. Łatwo przystosowuje się do różnych warunków życia, nie wymaga dużego doświadczenia w wychowywaniu psów ani zbyt wiele ruchu. Przyszły właściciel shih tzu musi jednak pamiętać o czasochłonnej i systematycznej pielęgnacji pupila.

Wady i zalety rasy shih tzu

Shih tzu – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• wymaga systematycznej i dokładnej pielęgnacji
• wrażliwy na upały

Zalety

• bardzo przywiązany do właściciela
• spokojny i zrównoważony
• inteligentny
• doskonały przyjaciel dla starszych dzieci
• łagodny wobec ludzi
• dobrze się dogaduje z psami i innymi zwierzętami
• mało hałaśliwy

Zdrowie rasy shih tzu

Shih tzu na ogół cieszy się dobrym zdrowiem, jest odporny i długowieczny. Najczęstszą przypadłością są alergie skórne oraz zwężenie kanalików łzowych, które powoduje ciągłe łzawienie oczu i powstawanie brunatnych zacieków. Duże, dość wypukłe oczy shih tzu bywają narażone na urazy, dlatego trzeba pamiętać o wiązaniu włosów na głowie w kucyk, aby nie ograniczały u shih tzu pola widzenia i nie drażniły gałek ocznych.

Rasa ma skłonności do wypadania dysku i zwichnięcia rzepek kolanowych. Słabszą stroną shih tzu są też zęby. Zdarza się, że kilkuletnie psy mają spore ubytki, dlatego należy dbać o higienę i systematycznie usuwać odkładający się kamień. U nowo narodzonych shih tzu zdarza się rozszczep podniebienia, a u starszych – przetrwałe zęby mleczne, które powinny być w odpowiednim czasie usunięte, aby nie doprowadziły do deformacji zgryzu.

Shih tzu jest średnio odporny na warunki atmosferyczne. Z powodu skróconej kufy źle znosi wysokie temperatury i jest narażony na udary cieplne. Dlatego podczas upałów trzeba zapewnić mu zacienione i przewiewne miejsce do odpoczynku oraz chłodną wodę do picia. Należy również ograniczyć spacery w środku dnia i zmniejszyć ich intensywność. Za to shih tzu dość dobrze znoszą niskie temperatury, jeśli nie są zbyt krótko ostrzyżone (w takim wypadku trzeba zakładać im ubranka).

Żywienie

Shih tzu mają tendencję do tycia, dlatego ilość pokarmu trzeba ściśle kontrolować i zrezygnować z podawania smakołyków między posiłkami. Najwygodniej stosować suche, dobrze zbilansowane karmy renomowanych firm. Taki sposób żywienia ułatwia też pielęgnację, ponieważ podczas jedzenia nie brudzą się wąsy i broda. Trzeba pamiętać, aby shih tzu miał zawsze stały dostęp do wody, którą ze względów higienicznych możemy podawać w poidełku dla dużych gryzoni zamiast w misce.

Jeśli zdecydujemy się na samodzielne przygotowywanie posiłków dla psa rasy shih tzu, musimy je uzupełnić odpowiednimi preparatami mineralno-witaminowymi. Po jedzeniu trzeba umyć i wysuszyć włosy na pysku. Dobrej jakości suchą karmę dla szczeniąt do około trzeciego miesiąca życia należy namoczyć i odstawić na kilkanaście minut, aby napęczniała przed jedzeniem. Maluchy rasy shih tzu karmimy najpierw cztery, a potem trzy razy dziennie. Dzienną porcję przeznaczoną dla dorosłego psa można podzielić na dwie mniejsze lub pozostać przy jednym posiłku.

Pielęgnacja

Shih tzu wymienia szczenięcy włos na dorosły około ósmego miesiąca życia. Jest to jedyny moment, kiedy linieje, ale jego długa szata zawsze wymaga systematycznej pielęgnacji. Jeśli stosujemy kosmetyki dobrych firm, wystarczy codziennie wyczesać psa drewnianą szczotką z metalowymi drucikami, a dwa-trzy razy w tygodniu dokładnie rozczesać metalowym grzebieniem pojedyncze pasma włosów od nasady aż po końce. W okresie wymiany sierści u shih tzu trzeba robić to codziennie, bo szybko utworzą się kołtuny.

Przed zabiegiem sierść shih tzu spryskujemy preparatem ułatwiającym rozczesywanie lub mocno rozcieńczoną odżywką. Nie należy używać szczotek pudlówek, ponieważ niszczą jedwabisty włos. Codziennie trzeba zawiązać kucyk na głowie shih tzu i przemyć oczy wacikiem zwilżonym przegotowaną wodą. Kilka razy w tygodniu powinno się umyć pupilowi zęby pastą przeznaczoną dla psów. Co dwa tygodnie ostrożnie wycinamy włosy między opuszkami, pod ogonem i w okolicach intymnych, przycinamy pazury oraz wyskubujemy włosy rosnące wewnątrz ucha.

Shih tzu z długim włosem kąpiemy co tydzień, a psiaki ostrzyżone – w miarę potrzeby. Robimy to w szamponach renomowanych firm przeznaczonych dla psów długowłosych o gęstym podszerstku. Nie wolno stosować kosmetyków dla ludzi, bo mogą spowodować podrażnienia skóry. Shih tzu, które nie jeżdżą na wystawy, można regularnie strzyc, wystawowe muszą na co dzień nosić papiloty.

Na spacer w deszczu lub śniegu długowłosym shih tzu trzeba zakładać ortalionowe ubranka z długimi rękawami i nogawkami. Krótko ostrzyżone czworonogi mogą nosić kubraczki z polaru, które ochronią je przed chłodem. Pamiętajmy również, aby mokrego psa zawsze wysuszyć, w przeciwnym wypadku sierść będzie się kołtunić.

Akcesoria

Shih tzu nie są bezwzględnie posłuszne, dlatego na spacerach powinny być zawsze pod kontrolą. Najlepiej wyprowadzać je w szelkach lub zaokrąglonych obróżkach (trzeba je zdejmować w domu, aby nie skołtuniły sierści) i na długiej smyczy. Ważnym elementem wychowania szczeniaka jest zabawa, która nie tylko stymuluje jego rozwój psychiczny i fizyczny, ale także wzmacnia więź z właścicielem. Shih tzu zajmą zabawki dla kotów, piłki czy piszczące maskotki. Muszą być odpowiednio duże, aby pies ich nie połknął. Warto też przyzwyczaić pupila do klatki transportowej.

Historia rasy shih tzu

Pochodzenie shih tzu jest owiane tajemnicą. Jedno z podań głosi, że rasa ta powstała 2000 lat temu w dolinie, którą od reszty świata oddzieliło potężne trzęsienie ziemi. Od wieków w Tybecie hodowano dwa rodzaje czworonogów: duże psy w typie mastifa używane do ochrony i stróżowania oraz niewielkie długowłose pieski, których zadaniem było umilanie czasu człowiekowi. Te ostatnie trzymano w klasztorach, gdzie towarzyszyły mnichom podczas medytacji – poruszały modlitewne młynki i odstraszały złe duchy.

Według legendy shih tzu był symbolem i towarzyszem Buddy w jego wędrówce przez świat. W chwili zagrożenia ten niepozorny piesek przeistaczał się w potężnego lwa. Jego wizerunki w specjalnej uprzęży pojawiają się w licznych rzeźbach i malowidłach pochodzących z Dalekiego Wschodu.

Historia shih tzu miała zapewne początek w XVII-wiecznych Chinach, chociaż czworonogi te mogły się pojawić na dworze w Pekinie znacznie wcześniej. W 1644 roku na tron wstąpił cesarz z dynastii Qing (zwanej także dynastią mandżurską), który wkrótce otrzymał w darze od Dalajlamy kilka świątynnych piesków. Zostały one podobno skrzyżowane z pekińczykami, dzięki czemu zyskały wygląd zbliżony do współczesnego.

Szczyt kultu i popularności rasy shih tzu w Chinach przypada na pierwszą połowę XIX wieku. Najbardziej ceniono wówczas niewielkie pieski, które z łatwością mieściły się w szerokich rękawach szat. Podobno, aby to osiągnąć, posuwano się nawet do trzymania czworonogów w ciasnych klatkach.

Dopiero za czasów panowania cesarzowej Tzu Hsi zaczęto prowadzić bardziej fachową hodowlę shih tzu. Psy rysowano na tabliczkach, na których zapisywano również historię ich życia. Zwierzaki miały do dyspozycji sztab służących, jednak o doborze par hodowlanych decydowała cesarzowa, której zawdzięczamy dzisiejszy wygląd shih tzu i nazwę. Gdy zmarła, w 1908 roku rządy objął jej syn Pu-Yi. Rasę hodowano nadal, ale kojarzenie było niestety raczej dziełem przypadku niż przemyślanych działań.

W 1934 roku miłośnicy shih tzu powołali w Pekinie Związek Hodowców Psów i zorganizowali kilka pokazów na wzór zachodnich wystaw. Cztery lata później ustalono chiński wzorzec rasy shih tzu. Gdy w 1939 roku upadło cesarstwo i do władzy doszli komuniści, większość pałacowych psów spotkał tragiczny los. W Chinach shih tzu były uważane za święte – traktowano je jak skarb narodowy. Chociaż wiele z nich trafiało w ręce zachodnich dyplomatów mieszkających w Pekinie, to żaden z czworonogów nie mógł opuścić terytorium cesarstwa, Chińczycy zazdrośnie strzegli bowiem swojego dziedzictwa.

Pierwsze shih tzu pojawiły się oficjalnie w Europie w latach 30. XX wieku, kiedy to panna Hutchins, a potem lord i lady Brownrigg przywieźli ich kilka z Pekinu do Wielkiej Brytanii. W 1935 roku założono w Anglii klub shih tzu. Wielką miłośniczką i propagatorką rasy we Francji była księżna d’Anjou. Po II wojnie światowej na skutek krzyżowania z lhasa apso rasa utraciła swój pierwotny typ. Przełom nastąpił na początku lat 50. XX wieku, gdy właścicielka znanej angielskiej hodowli shih tzu Elffan skojarzyła swoją czarną suczkę z czarno-białym pekińczykiem.

Shih tzu w Polsce

W Polsce pierwszy shih tzu pojawił się w 1981 roku. Była to sprowadzona z Danii przez Małgorzatę Zieleniewską (hodowla Brawado) suczka Pierinas Izolda. Później – również do tej hodowli – przyjechał z Czechosłowacji pies Deifohos z Kopfsteinu.

Wzorzec rasy shih tzu

Shih tzu – grupa IX FCI, sekcja 5, nr wzorca 208

• Kraj pochodzenia: Tybet (patronat: Wielka Brytania)
• Charakter: inteligentny, żywy i czujny; przyjazny i niezależny
• Wielkość: około 28 cm; typ i cechy rasy są najważniejsze, dlatego ocena psa nie może zależeć od wymiarów
• Waga: 4-8 kg
• Szata: długa i gęsta, prosta lub lekko falista, ale nie kręcona; podszerstek obfity; zaleca się wiązanie włosów na głowie w kucyk
• Maść: dopuszczalna we wszystkich kolorach – jednolita lub z białymi znaczeniami; biała strzałka na głowie i biały koniec ogona są bardzo cenione u łaciatych osobników
• Długość życia: 12-16 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: średnia
• Koszty utrzymania: od 250 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: 2500-4000 zł

Ciekawostki o rasie shih tzu

Shih tzu cieszą się ogromną popularnością nie tylko w Polsce, ale również w Stanach Zjednoczonych – od wielu już lat znajdują się w pierwszej dwudziestce najpopularniejszych ras według danych AKC (Amerykańskiego Związku Kynologicznego).