SETER ANGIELSKI

Charakter rasy seter angielski

Seter angielski ma duży temperament i pogodne usposobienie. Nie wykazuje skłonności do dominacji, chętnie się podporządkowuje. Łagodny i serdeczny wobec ludzi, nie sprawdzi się w roli stróża. Równie wylewnie przywita gościa, jak i włamywacza. Nawiązuje dobre kontakty z dziećmi w każdym wieku, jest doskonałym kompanem do zabawy. Nie zachowuje się agresywnie wobec obcych psów i nie prowokuje bójek.

Z powodu silnego instynktu myśliwskiego zdarza mu się pobiec za kotem lub ptakami, dlatego w miejscach o dużym natężeniu ruchu powinien chodzić na smyczy.

To pies wrażliwy, nie nadaje się do trzymania w kojcu, pozbawiony bliskości opiekuna będzie nieszczęśliwy. Seter jest aktywny i wymaga dużo ruchu. Nie wystarczą mu krótkie spacery na smyczy. Codziennie powinien mieć możliwość swobodnego biegania (przynajmniej przez godzinę), najlepiej na łące poza miastem. To wystarczy, aby w domu zachowywał się spokojnie i nie wykazywał niszczycielskich skłonności; znudzony anglik potrafi bowiem dać się we znaki.

Pamiętajmy też, że posiadanie domu z ogrodem nie zwalnia nas z obowiązku wychodzenia z psem poza jego teren. Seter łatwo przystosowuje się do każdych warunków i wzbudza powszechną sympatię, dlatego może towarzyszyć właścicielowi prawie wszędzie.

Umiejętności

Setera angielskiego wyhodowano do polowania na ptactwo lądowe i wodne. Jego zadanie polega na przeszukaniu pola przed myśliwym i wystawianiu zwietrzonej zwierzyny tak długo, aż przewodnik wyda komendę do jej wypłoszenia.

Seter dobrze sprawdza się w roli aportera, jest także niezłym pływakiem. Może pracować w gęstych zaroślach, na łąkach, polach i na bagnach. Obecnie najczęściej pełni jednak rolę psa do towarzystwa.

Szkolenie i wychowanie

Jest inteligentny, chętnie współpracuje z przewodnikiem. Naukę posłuszeństwa trzeba jednak rozpocząć bardzo wcześnie, nawet z dwumiesięcznym szczeniakiem. Należy unikać kar fizycznych, szkolenie powinno się opierać na pochwałach i nagrodach, najlepiej w postaci smakołyków, co przy łakomstwie setera daje bardzo dobre rezultaty. Pies tej rasy może brać udział w próbach polowych i konkursach wyżła wszechstronnego lub wielostronnego (tzw. field trialsy).

Dla kogo ta rasa

Odpowiedni pies dla ludzi preferujących sportowy styl życia, doskonale nadaje się także dla rodzin z dziećmi. Wymaga konsekwentnego wychowania, wyrozumiałości i wiele uwagi, szczególnie w młodym wieku.

Wady i zalety rasy seter angielski

Wady

• wrażliwy, wymaga delikatnego podejścia i dużo cierpliwości
• potrzebuje dużo swobodnego ruchu
• znudzony może być niszczycielem
• nieszkolony gania zwierzynę i oddala się na duże odległości
• ze spacerów przynosi dużo błota
• lubi zjadać wszystko, co znajdzie

Zalety

• przemiły towarzysz rodziny
• łagodny dla ludzi, psów i innych zwierząt domowych
• dobry pomocnik myśliwego
• niewybredny w jedzeniu

Zdrowie rasy seter angielski

Seter jest dość odporny i długowieczny, do późnej starości zachowuje młody wygląd i radość życia. Długie, wiszące uszy mogą być narażone na infekcje, dlatego trzeba systematycznie kontrolować ich stan. Zdarzają się także skłonności do zapaleń trzeciej powieki. Czasami w starszym wieku tuż pod skórą pojawiają się guzki i następuje osłabienie tylnych kończyn, przez co chód psa staje się chwiejny.

Żywienie

Anglik odznacza się dobrym apetytem i nie jest wybredny. Pokarmy powinny być dobrze zbilansowane i średniobiałkowe. Możemy podawać gotowe karmy wysokiej klasy lub produkty naturalne, dodając odpowiednie preparaty wapniowo-witaminowe. Niektórzy hodowcy łączą obydwa sposoby żywienia. Dzienną porcję należy podzielić co najmniej na dwa posiłki.

Pielęgnacja

Pielęgnacja domowego pupila sprowadza się głównie do częstego szczotkowania, jednak psy wystawowe wymagają bardziej skomplikowanych zabiegów: kąpieli i podstrzygania.

Pielęgnacja setera, którego nie wystawiamy, jest dość łatwa – po spacerze należy psu dać obeschnąć a następnie wyszczotkować z niego błoto, którego przynosi do domu sporo (szczególnie na tzw. piórach).

Po powrocie z polowania należy sprawdzić, czy pies nie złapał kleszczy, wyjąć z sierści liście i gałązki oraz upewnić się czy nie pokaleczył sobie łap. Kąpiel setera nie jest skomplikowana, a jego włos schnie łatwo i szybko.

Historia rasy seter angielski

Seter angielski należy do grupy wyżłów brytyjskich. Prawdopodobnie pochodzi od średniowiecznych psów wystawiających o frędzlowatej sierści, które towarzyszyły sokolnikom w polowaniach. Czworonogi te pojawiły się na terenach zamieszkałych przez ludność celtycką, a więc we Francji, Niderlandach, w Niemczech, Irlandii i Szkocji.

Bezpośrednim przodkiem seterów był popularny na Wyspach Brytyjskich pies wystawiający (tzw. legawy), zwany sitting lub setting spanielem. Myśliwi wykorzystywali go do polowania z siecią na ptaki. Pies podchodził do zwierzyny ukrytej w zaroślach (nie wypłaszając jej) i sygnalizował obecność ptaków, zastygając w bezruchu – stąd nazwa seter (od angielskiego „to set”, czyli „wskazywać”). Takie zachowanie psa pozwalało człowiekowi zbliżyć się do zdobyczy i nakryć ją siecią.

Gdy wynaleziono broń palną, zmieniła się rola psa myśliwskiego. Pożądana stała się umiejętność wystawiania ptactwa na odległość i wypłaszania na rozkaz myśliwego. Na początku XIX w. w Walii bardzo popularne były psy łaciate: biało-czarne, biało-czekoladowe i biało-cytrynowe. Jednym z hodowców tej odmiany był Edward Laverack, uważany za ojca rasy. Dzięki umiejętnie prowadzonej selekcji stworzył w latach 80. XIX w. typ setera angielskiego zbliżony do współczesnego.

W Polsce setery pojawiły się już w okresie międzywojennym. Po II wojnie światowej zainteresowanie rasą zmalało; myśliwi zaczęli wykorzystywać do polowań wyżły kontynentalne, uważane za łatwiejsze do ułożenia. Od kilku lat popularność anglików w naszym kraju powoli wzrasta.

Wzorzec rasy seter angielski

Seter angielski – grupa VII FCI, sekcja 2.2, nr wzorca 2

• Kraj pochodzenia: Anglia
• Wielkość: wysokość w kłębie psów 65-68 cm, suk 61-65 cm
• Szata: sierść krótka na głowie, przedniej części kończyn i u nasady uszu; na reszcie ciała powinna być średniej długości, gładko przylegająca, zdarza się lekko kręcona; na końcach uszu długie frędzle, proste frędzle znajdują się na tylnej części kończyn, brzuchu, szyi i przedpiersiu; obfite pióro na ogonie
• Maść: czarno-białe (blue belton), pomarańczowo-białe (orange belton), cytrynowo-białe (lemon belton), wątrobiano-białe (liver belton) lub tricolor, tzn. blue belton z podpalaniem lub liver belton z podpalaniem. Preferowane są osobniki bez dużych barwnych łat na ciele, ale drobno cętkowane.
• Dojrzałość: 2 lata
• Długość życia: 12-14 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: średnia
• Koszty utrzymania: od 250 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: 3000-7000 zł

Ciekawostki o rasie seter angielski

„Belton” jest zwyczajowym terminem opisującym charakterystyczne cętkowanie szaty setera angielskiego. Belton jest wsią w Northumberlad, a termin ten został rozpowszechniony dzięki książce o seterach angielskich autorstwa Edwarda Laveracka, który użył go tam po raz pierwszy.

Hodowca ten miał przemożny wpływ na obecny wygląd rasy. Od jego nazwiska setery angielskie nazywane bywają lawerakami.