POSOKOWIEC HANOWERSKI

Charakter rasy posokowiec hanowerski

Posokowiec hanowerski to pies cięższej budowy i bardziej zrównoważony niż posokowiec bawarski, lecz również bardzo aktywny, wytrzymały i odporny na różne warunki atmosferyczne. Są to psy łagodne wobec ludzi i innych psów, choć równocześnie czujne, więc sprawdzają się także jako psy stróżujące.

Umiejętności

Posokowce hanowerskie to doskonałe psy do pracy w terenie nizinnym. Są znacznie spokojniejsze i bardziej zrównoważone niż ich popularni kuzyni – posokowce bawarskie. Doskonała kondycja fizyczna i umiejętność gospodarowania siłami pozwalają im pracować przez wiele godzin. Wytrwałość w pracy na śladzie, świetny węch i silny instynkt łowiecki sprawiają, że są wspaniałymi tropicielami. Głoszą zwierzynę (szczekają), a głos mają mocny, o głębokiej barwie.

Szkolenie i wychowanie

Jest to pies chętny do współpracy i bardzo przywiązujący się do człowieka, ale równocześnie uparty i samodzielny. Jego instynkt łowiecki sprawia, że może się chętnie wybierać na samodzielne wycieczki za interesującymi zapachami. Dlatego też nauczenie go bezwzględnego posłuszeństwa nie jest proste.

Szkolenie posokowca do jego typowej pracy jest długie, zajmuje nawet kilka lat. Za to wyszkolony do pracy na sfarbowanym tropie posokowiec nie ma sobie równych – dobry pies potrafi iść wiele kilometrów po starym, kilkudniowym tropie.

Dla kogo ta rasa

Choć posokowce hanowerskie są zwykle łagodne, i to zarówno w stosunku do ludzi, jak i obcych psów, nie poleca się kupowania ich tylko do towarzystwa. Pasja łowiecka może bowiem stanowić duże utrudnienie. Psy tej rasy najlepiej czują się w swojej naturalnej roli pomocnika myśliwego.

Wady i zalety rasy posokowiec hanowerski

Wady

wymaga dużo ruchu
uparty i samodzielny
źle znosi samotność
może wybierać się na samodzielne wyprawy

Zalety

doskonały pies myśliwski
bardzo przywiązany do właściciela
zrównoważony
przyjazny wobec dzieci
niekłopotliwy w pielęgnacji

Zdrowie rasy posokowiec hanowerski

Hanowery są zdrowe i odporne. Z chorób o podłożu genetycznym najczęściej zdarza się dysplazja biodrowa, dlatego psy używane do hodowli powinny być prześwietlane. Jednak najczęściej spotykanym problemem zdrowotnym bywają różnego rodzaju urazy spowodowane przez przedzieranie się przez chaszcze itp.

Szczenię posokowca hanowerskiego leżące na kanapie

Żywienie

Posokowce hanowerskie mają dobry apetyt i nie są wybredne. Można żywić je gotowymi karmami dobrej jakości albo pokarmem przygotowywanym samodzielnie, odpowiednio zbilansowanym. Psy polujące powinny w okresie polowań otrzymywać bardziej energetyczną porcję.

Szczenię posokowca hanowerskiego w pozycji wystawowej na czarnym tle

Pielęgnacja

Pielęgnacja krótkiej szaty nie przysparza kłopotu. Co pewien czas należy kontrolować oklapnięte uszy, które mogą mieć tendencje do stanów zapalnych po zamoczeniu.

Historia rasy posokowiec hanowerski

Przodkami posokowców, zarówno hanowerskich, jak i bawarskich, były niemieckie psy gończe zwane die Bracken. Niektóre wyróżniały się szczególnie czułym węchem i skłonnością do pracy dolnym wiatrem.

Do końca XVIII wieku używano ich na polowaniach parfors (polowanie konno ze sforą psów na zwierzynę, którą się ściga, aż padnie zmęczona) do wytropienia zwierzyny, zwłaszcza jeleni, jeszcze przed rozpoczęciem pościgu przez złaję (grupa trzech lub więcej psów) gończych, jak również w sytuacji, gdy pozostałe psy zgubiły trop. Później zaczęto je podczas pracy prowadzać na otoku – specjalnej lince połączonej z obrożą.

Powstało wtedy kilka odmian tropowców. Cechowała je ciężka budowa, wydłużony tułów, dość krótkie nogi, szeroka głowa i nisko noszony ogon. Poruszały się dość wolno i niechętnie goniły zwierzynę, za to tropiły ją dolnym wiatrem. Byli to bezpośredni przodkowie posokowców.

Szczenię posokowca hanowerskiego leżące na trawie

Na przełomie XVIII i XIX wieku coraz powszechniejsze stały się polowania z bronią palną. Pojawiło się zapotrzebowanie na psy do wyszukiwania postrzałków (zranionych zwierząt). W tym celu wyhodowano posokowce (posoka to w terminologii łowieckiej krew grubego zwierza). Posokowiec hanowerski powstał ze skrzyżowania tropowca z rudym gończym hanowerskim.

Najpierw wyróżniano trzy w niewielkim stopniu różniące się odmiany. Na początku XIX wieku istniała już wyrównana rasa. Posokowce stawały się coraz popularniejsze w kręgach łowieckich Europy. Przekonano się wtedy, że hanowery nie sprawdzają się w terenie górzystym, dlatego wyhodowano lżejsze i zwinniejsze posokowce bawarskie.

Posokowce hanowerskie cieszą się dużym uznaniem myśliwych w swojej ojczyźnie i na świecie, jednak nigdzie nie zyskują powszechnej popularności. Również w Polsce trzymane są głównie przez myśliwych.

GOŃCZY WĘGIERSKI

POSOKOWIEC BAWARSKI

Wzorzec rasy posokowiec hanowerski