PINCZER MAŁPI

Charakter rasy pinczer małpi

Pinczery małpie to wesołe, pełne entuzjazmu pieski, które bardzo sobie cenią towarzystwo człowieka. Są czujne i ciekawskie, żywo zainteresowane tym, co się dookoła nich dzieje. Lubią się bawić, ale nie wymagają zbyt dużo ruchu. Psy rasy pinczer małpi chętnie biorą udział w aktywnościach, chodzą na długie spacery, ale w razie czego wystarczy im, że trochę pobiegają za piłeczką rzucaną w mieszkaniu.

Pinczer małpi jest mocno terytorialny, a każdy niepokojący element otoczenia lubi oznajmiać szczekaniem. Psy tej rasy łatwo się pobudzają, a uspokojenie się może im zająć sporo czasu – wychodzi z nich tutaj natura pobudliwego pinczera. Nie są specjalnie cierpliwe wobec małych dzieci i mogą skarcić dziecko, które im zbytnio dokucza. Wobec obcych ludzi wykazują dystans.

Umiejętności

Głównym zadaniem pinczera małpiego od lat jest bycie przede wszystkim towarzyszem, ale pies tej rasy doskonale sprawdza się także w roli stróża – „dzwonka alarmowego”.

Szkolenie i wychowanie

Pinczery małpie bywają dosyć uparte, dlatego szkolenie ich nie zawsze jest łatwe. Ponieważ jednak lubią zabawę i smakołyki, dosyć łatwo je zmotywować do współpracy. Ćwiczenia trzeba urozmaicać, aby pinczer małpi się nimi nie znudził – najlepsze są krótkie, lecz częste sesje szkoleniowe.

Bywa, że pinczery nieodpowiednio socjalizowane lub takie, które miały w życiu złe doświadczenia, oszczekują na spacerach większe psy. Należy więc socjalizować pieski tej rasy już od małego z otaczającym je światem, a także z dużymi, łagodnymi psami, i nie pozwalać im na jazgotanie z byle powodu. Pinczer małpi idealnie odnajduje się w małych mieszkankach, jednak należy pamiętać, że potrzebuje także spacerów, i to nie tylko w celach sanitarnych. Spacery to przede wszystkim doskonałe narzędzie do zapobiegania nudzie, stymulujące psie zmysły i sposób na naturalną socjalizację z ludźmi i psami.

Dla kogo ta rasa

Pinczer małpi to wesoły rozrabiaka, który nada się dla większości właścicieli, także początkujących. Nie poleca się go jedynie rodzinom z małymi dziećmi. Pinczery małpie absolutnie nie nadają się do życia w budzie i nie mogą przebywać stale na zewnątrz, ale chętnie spędzają czas na świeżym powietrzu. Nie nadają się dla amatorów psich sportów.

Wady i zalety rasy pinczer małpi

Pinczer małpi – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• jeśli zbyt się go rozpieszcza, może stać się uciążliwy
• ma tendencję do lęku separacyjnego
• bywa bardzo szczekliwy
• gania małe zwierzęta
• uparty i samowolny
• nie nadaje się do domu z małymi dziećmi

Zalety

• miły pies do towarzystwa
• przystosuje się do różnych sytuacji
• nie wymaga bardzo dużo ruchu
• dobrze czuje się nawet w małym mieszkaniu
• mało linieje
• nie wymaga pracochłonnej pielęgnacji
• nadaje się dla osób starszych

Zdrowie rasy pinczer małpi

Pinczer małpi to rasa generalnie zdrowa, jednak zdarzają się u niej problemy z sercem, oczami (zaćma, jaskra, zespół suchego oka), osadzaniem się kamienia nazębnego. Poza tym choroby skóry – cysty, alergie, ropne zapalenie skóry, choroby autoimmunologiczne, problemy z rzepkami, aseptyczne młodzieńcze zapalenie głowy kości udowej (choroba Perthesa).

Żywienie

Affenpinczery powinny dostawać karmę dla psów małych ras. Zwykle mają doskonały apetyt i trzeba pilnować, aby nie przybrały zbytnio na wadze. Można podawać im również pożywienie przygotowywane samodzielnie z dodatkiem preparatów wapniowo-witaminowych, ale trzeba wtedy pamiętać o myciu włosów na brodzie, które brudzą się podczas jedzenia. Po trymowaniu psa rasy pinczer małpi warto podawać środki działające stymulująco na sierść i skórę.

Pielęgnacja

Nie jest specjalnie skomplikowana, ale ważne jest, by była regularna. Dwa razy w tygodniu należy psa tej rasy wyczesać szczotką, a potem grzebieniem, delikatnie rozplątując ewentualne filce. Włosy na nosie można przyciąć, aby nie zasłaniały psu oczu ani do nich nie wchodziły. Raz na jakiś czas warto psa wytrymować, dzięki czemu nie będzie gubił włosów. Szata pinczera małpiego rośnie wolno, więc wystarczy zrobić to raz na kilka miesięcy (albo regularnie go przeskubywać). Kąpiel jest wymagana tylko wtedy, gdy pinczer małpi jest brudny lub na krótko przed wystawą. Pinczerowi należy regularnie czyścić zęby i w miarę potrzeby przycinać pazurki.

Akcesoria

Pieski rasy pinczer małpi lubią piłki, dlatego można im kupować różne ich rodzaje i obserwować, która najbardziej przypadnie do gustu naszemu pupilowi. Ze względu na delikatną budowę ciała, zamiast na obroży pinczerka powinniśmy wyprowadzać na dobrze dopasowanych szelkach.

Historia rasy pinczer małpi

Psy w typie małego szorstkowłosego pinczera były znane na terenie Niemiec już w XVII w., ale miały nieco większe rozmiary (30-35 cm) i występowały w różnych umaszczeniach: czarnym, szarym, płowym, rudym i czarnym podpalanym. Częste były też białe znaczenia na łapach i piersi. Pierwotnie pinczery małpie używane były głównie jako szczurołapy (stąd nazwa „ratler” – szczurołap) i trzymane w stajniach czy gospodarstwach rolnych, gdzie miały za zadanie kontrolować populację szkodników zjadających ziarno. Początkowo wszystkie stajenne szczurołapy nazywane były po prostu pinczerami, przy czym późniejsze sznaucery określano mianem pinczerów szorstkowłosych.

Z czasem zaczęto hodować niektóre z nich w nieco mniejszym rozmiarze z myślą o trzymaniu w domach do ochrony przed myszami. Część hodowców używała do krzyżówek mopsów, efektem czego było pojawienie się skróconej kufy. Dolewano też krwi tzw. pinczera jedwabistowłosego (o miększej sierści). Istnieje też teoria, jakoby hodowane w Lubece psy pochodziły m.in. od psów w typie sznaucera, używanych w Rosji do polowań na kuny i wiewiórki, jednak większość specjalistów jest zdania, że są to raczej potomkowie stajennych pinczerów i sznaucerów pomieszanych z mopsem i być może innymi rasami.

Początkowo bywało tak, że połowę szczeniąt z miotu rejestrowano jako pinczer małpi (te mniejsze, z krótszymi kufami), a połowę jako sznaucery miniaturowe (te nieco większe, z dłuższymi kufami). Niewątpliwie affenpinczery są blisko spokrewnione z gryfonikami, choć te umieszczono w IX grupie FCI, podczas gdy affenpinczery trafiły do grupy II wraz z innymi pinczerami.

Na przełomie XIX i XX w. hodowla rasy pinczer małpi bardzo podupadła. Stopniowo odbudowano jednak populację. Sporą popularnością rasa zaczęła się cieszyć przed wojną. W 1913 r. opublikowano oficjalny wzorzec rasy, który wymagał wyłącznie czarnego koloru. Udział innych umaszczeń stopniowo spadał, aż w 1946 r. odnotowano wreszcie oczekiwane 100% czarno umaszczonych psów (przynajmniej oficjalnie, gdyż inne kolory sporadycznie nadal mogą się rodzić). Po II wojnie światowej popularność rasy pinczer małpi znowu spadła. Rasa cieszy się na świecie umiarkowaną popularnością.

Pinczer małpi w Polsce

W Polsce pinczer małpi to rasa jest bardzo rzadka, przez co szczenięta potrafią osiągać wysokie ceny.

Wzorzec rasy pinczer małpi

Pinczer małpi (affenpinscher) – grupa II FCI, sekcja 1.1, nr wzorca 186

• Kraj pochodzenia: Niemcy
• Charakter: nieustraszony, czujny, uparty, oddany, ale może mieć problem z kontrolowaniem emocji; generalnie miły pies rodzinny
• Wielkość: 25-30 cm
• Waga: od 4 do 6 kg
• Szata: szorstkowłosa z podszerstkiem; na tułowiu twarda i gęsta; głowa ozdobiona jest krzaczastymi, sztywnymi brwiami i wieńcem wokół oczu, i obfitą brodą; długi włos na policzkach i na wierzchołku głowy; sierść na głowie powinna być jak najtwardsza, stojąca i zmierzwiona, co daje typowy, małpi wyraz
• Maść: czysto czarna z czarnym podszerstkiem; w USA, Kanadzie i Meksyku uznane są także inne umaszczenia: szare w różnych odcieniach, czarne podpalane, rude, przesiane czarno-rude
• Długość życia: 12-14 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: średnia
• Koszty utrzymania: od 150 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: ok. 4000 zł

Ciekawostki o rasie pinczer małpi

Pierwotnie istniała także większa odmiana pinczera małpiego, która jednak wyginęła.