OWCZAREK STAROANGIELSKI BOBTAIL

Owczarek staroangielski bobtail to duży pies o bardzo efektownym wyglądzie, pokryty bujną, gęstą, wymagającą regularnej pielęgnacji sierścią, zawsze jednej maści: łupkowoszary płaszcz i białe znaczenia. Bobtail jest psem bardzo towarzyskim, czułym wobec swojej rodziny, nieagresywnym.

Owczarek staroangielski bobtail siedzący na trawie
  1. Charakter
  2. Wady i zalety
  3. Zdrowie
  4. Historia
  5. Wzorzec
  6. Ciekawostki

Charakter rasy owczarek staroangielski bobtail

Owczarek staroangielski bobtail jest psem wesołym, o pogodnej naturze i przyjaznym nastawieniu do świata. Wrodzona łagodność sprawia, że doskonale nadaje się na towarzysza dzieci. Z tego względu nadano mu nawet miano „niani”. Dla psa tej rasy najważniejszy jest kontakt z człowiekiem. Absolutnie nie powinno się zostawiać go samemu sobie.

Portret bobtaila

Umiejętności

Wielu właścicieli bobtaili zapomina, że kiedyś były one psami pracującymi i nie wykorzystuje ich potencjału umysłowego. Na szczęście większość owczarków staroangielskich potrafi dostosować się również do spokojniejszego trybu życia.

Szkolenie i wychowanie

Owczarek staroangielski bobtail jest inteligentny i szybko się uczy. Chętnie wykonuje postawione przed nim zadania, uwielbia zabawę. Dojrzewa późno, nawet w wieku trzech lat może zachowywać się jak szczeniak.

Bobtail w galopie po suchej trawie

Dla kogo ta rasa

Łagodne usposobienie i łatwość wychowania sprawiają, że z psem tej rasy poradzi sobie nawet początkujący właściciel. Należy jednak pamiętać, że rasa ta jest wymagająca pod innymi względami.



Wady i zalety rasy owczarek staroangielski bobtail

Wady

  • szata wymaga bardzo pracochłonnej, kosztownej pielęgnacji
  • bywa uparty

Zalety

  • bardzo miły pies rodzinny
  • łatwy do wychowania
  • przyjazny wobec ludzi i zwierząt
  • nie potrzebuje dużo ruchu
  • nadaje się dla początkującego właściciela


Zdrowie rasy owczarek staroangielski bobtail

Ze względu na obfitą szatę owczarek staroangielski bobtail niezbyt dobrze znosi upały. W gorące letnie dni nie powinno się wyprowadzać go na zbyt długie spacery. Psy te cieszą się z reguły dobrym zdrowiem. Podobnie jak u wielu innych ras zdarza się wśród bobtaili dysplazja stawów biodrowych oraz choroby oczu o podłożu genetycznym – PRA i zaćma.

Bobtail stojący na trawie

Żywienie

Bobtail nie ma szczególnych wymagań żywieniowych, może być żywiony zarówno pokarmem przygotowywanym w domu, jak i gotowymi karmami.

Pielęgnacja

Jeśli chciałbyś pokazywać swojego bobtaila na wystawach, musisz być przygotowany na pracochłonną i kosztowną pielęgnację. Aby utrzymać włos psa w dobrym stanie, minimum sześć godzin tygodniowo trzeba poświęcić na czesanie (najlepiej po ok. pół godziny dziennie).

Szata psów tej rasy bardzo łatwo się filcuje, szczególnie pod wpływem wilgoci. Dlatego też owczarek staroangielski bobtail powinien unikać wody.

Bobtail stojący na tle lasu

Do pielęgnacji bobtaila potrzebne są kosmetyki, które nie są tanie, a tak duży i kudłaty pies potrzebuje ich dużo. O odpowiednie uformowanie szaty na wystawę najlepiej poprosić doświadczonego hodowcę lub zaprowadzić pupila do dobrego fryzjera.

Przygotowanie psa do wystawy zajmuje kilkanaście godzin, na co składa się przede wszystkim żmudne suszenie po kąpieli. Dla właściciela, który nie jest zainteresowany wystawianiem pupila, najlepszym rozwiązaniem jest regularne strzyżenie psa na krótko.



Historia rasy owczarek staroangielski bobtail

Pochodzenie rasy nie jest dokładnie zbadane. Prawdopodobnie zaczęła kształtować się na początku XIX w. w południowo-zachodniej Anglii. W jej tworzeniu znaczący udział mogły mieć bearded collie. Inna teoria mówi, że przodkami bobtaili były kudłate owczarki rosyjskie. Rasa ta ma w sobie także dolewkę krwi molosów, o czym świadczy budowa ciała.

Portret bobtaila

Dawne zapiski wspominają o psach poganiaczy, których zadaniem była pomoc w pędzeniu bydła i owiec na targ. Za psy pracujące nie trzeba było płacić podatku, a dla odróżnienia ich od pozostałych obcinano im ogony. Brak ogona stał się szybko jedną z charakterystycznych cech rasy i znalazł odzwierciedlenie w nazwie – „bobtail”, czyli po angielsku „krótki ogon”.

Dwa bobtaile siedzące w zimowym pejzażu

Rasa ta jest dobrze znana na świecie, nigdzie jednak nie cieszy się zbyt dużą popularnością. W Polsce bobtaile pojawiły się w 1975 r. Nie należą u nas do psów rzadkich, ale na wystawach pojawiają się pojedyncze egzemplarze.



Wzorzec rasy owczarek staroangielski bobtail

Owczarek staroangielski bobtail – grupa I FCI, sekcja 1, nr wzorca 16

  • Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
  • Charakter: wesoły, inteligentny, uczuciowy, łagodny, przywiązany do rodziny
  • Wielkość: psy min. 55,8 cm, suki nieco mniej, waga 30-50 kg
  • Szata: bardzo długa i obfita, o dość twardym włosie; włos nie jest ani prosty ani kręcony
  • Maść: różne odcienie szarego lub niebieskiego, najczęściej z białymi znaczeniami
  • Długość życia: 10-11 lat Podatność na szkolenie: duża
  • Aktywność: lubi wysiłek fizyczny i umysłowy, ale dobrze adaptuje się do spokojnego stylu życia
  • Odporność na choroby: odporny
  • Koszty utrzymania: od 350 zł miesięcznie
  • Możliwość nabycia szczeniaka: niewiele hodowli, szczeniaka trzeba wcześniej zamówić
  • Cena psa z rodowodem: 3500-4000 zł



Ciekawostki o rasie owczarek staroangielski bobtail

W przeciwieństwie do kilku innych ras owczarków, wśród bobtaili praktycznie nie zdarzają się psy naturalnie bezogoniaste. Współcześnie, kiedy coraz więcej krajów wprowadza zakaz kopiowania ogonów, nazwa „bobtail” zaczyna nabierać charakteru zwyczajowego.


Podziel się tym artykułem:

null

Bądź na bieżąco

Zapisz się na newsletter i otrzymuj raz w tygodniu wieści ze świata psów!

Zapisz się