MAŁY MÜNSTERLÄNDER

Charakter
Wady i zalety
Zdrowie
Historia
Wzorzec
Ciekawostki

Charakter rasy mały münsterländer

Mały münsterländer to pies stworzony pierwotnie do polowań. Silny instynkt łowiecki i ogromna potrzeba ruchu sprawiają, że psiak ten nie jest popularny wśród zwykłych opiekunów domowych czworonogów – znacznie częściej decydują się oni na nieco spokojniejszego springer spaniela czy cocker spaniela, które lepiej sprawdzają się w roli psów rodzinnych w tym typie. Inteligentny, podatny na szkolenie mały münsterländer doskonale natomiast sprawdza się w rękach myśliwych.

W domu mały münsterländer jest spokojny i niekłopotliwy. Przywiązuje się mocno do jednej osoby – zwykle tej, która go wychowuje i z którą pracuje – lecz ma dobry kontakt z całą rodziną. Psa tej rasy cechuje duża cierpliwość w stosunku do dzieci, szczególnie suczki bywają bardzo opiekuńcze. Potrzeba kontaktu z człowiekiem sprawia, że mały münsterländer nie nadaje się na psa podwórkowego ani do mieszkania w kojcu. Sprawia też, że psy tej rasy mogą cierpieć na lęk separacyjny, gdy zostają same w domu bez ukochanego człowieka.

Mały munsterlander leżący na kłodzie drewna

Mały münsterländer jest przyjazny wobec obcych, ale pilnuje swego terenu i alarmuje, jeśli pojawią się intruzi. Gości wpuszczonych przez gospodarzy powita przyjaźnie. Niekonfliktowy, łagodny wobec obcych psów mały münsterländer dobrze się dogaduje także z innymi zwierzętami w domu, lecz na dworze chętnie pogoni za kotem. Psy polujące wykazują także dużą ciętość wobec drapieżników.

Pies rasy mały münsterländer ma ogromną potrzebę ruchu. Temu aktywnemu, inteligentnemu psu należy też zapewnić interesujące, umysłowe zajęcie. Nie wystarczą tu zwykłe zabawy węchowe i bieganie przy rowerze raz w tygodniu – mały münsterländer to pies myśliwski, stworzony do ścisłej współpracy z człowiekiem i ciężkiej pracy. Niespełnienie potrzeb tego psa może poskutkować niszczycielskimi skłonnościami i innymi, wyjątkowo uciążliwymi zachowaniami.

Umiejętności

Jako pies niewielki i zwinny nadaje się do pracy w lesie. Doskonale dostosowuje się do różnych warunków rewiru łowieckiego i metod polowania swego pana. W pracy jest wytrzymały i niezmordowany. Mały münsterländer słynie jako zapalony aporter – bardzo lubi wodę i chętnie z niej aportuje.

Obecnie mały münsterländer to wciąż rasa przede wszystkim wykorzystywana przez myśliwych. Wzorzec kładzie nacisk na zachowanie cech użytkowych tego wszechstronnego psa. Mały münsterländer ma nieco słabsze skłonności do stójki niż inne wyżły, dlatego należy tę cechę wzmacniać przez odpowiednie szkolenie. Płynąca w żyłach münsterländera krew płochaczy sprawia, że chętnie pracuje on dolnym wiatrem i bardzo dobrze tropi postrzałki. Psiak tej rasy sprawdzi się także w niektórych sportach kynologicznych – dummy, frisbee, tropieniu użytkowym czy noseworku.

Szkolenie i wychowanie

Mały münsterländer jest podatny na szkolenie. Oczywiście jako pies myśliwski ma w sobie pewien rys niezależności, ale jest chętny do współpracy z człowiekiem. Emocjonalny, szybki i niecierpliwy mały münsterländer może mieć problemy ze skupieniem się na przewodniku w rozpraszającym środowisku, dlatego szkolenie warto rozpoczynać w domu lub w ogrodzie, gdzie łatwiej będzie mu się skoncentrować. Pies tej rasy jest dość wrażliwy, dlatego podczas szkolenia nie należy stosować metod awersyjnych. Sprawdzi się najlepiej szkolenie pozytywne.

Szczeniaki rasy mały münsterländer potrzebują starannej socjalizacji z innymi psami, ale przede wszystkim z ludźmi. Pozbawiony kontaktu z przeróżnymi, też nietypowymi osobami psiak może w przyszłości być niepewny wobec gości i ludzi spotykanych na spacerach. Psa tej rasy od małego należy uczyć przywołania i rezygnowania z pogoni za zwierzyną. Trzeba przy tym pamiętać, że mały münsterländer to pies obdarzony wyjątkowo silnym instynktem łowieckim i nawet najlepiej wyszkolony może uciec, gdy wyczuje zapach leśnej zwierzyny.

Dla kogo ta rasa

Małego münsterländera doceniają na razie głównie myśliwi, lecz nadaje się on także na psa rodzinnego. Oczywiście pod warunkiem, że zapewnimy zwierzakowi ogromną dawkę ruchu i ciekawe zajęcie umysłowe. Opiekun tego psa musi wykazać się także ogromem cierpliwości i konsekwencji. Psy rasy mały münsterländer odnajdą się zarówno w domu z ogrodem, jak i w spokojniejszej dzielnicy miasta.

Wady i zalety rasy mały münsterländer

Mały münsterländer – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

wymaga sporo ruchu i ciekawego zajęcia umysłowego
może mieć tendencje do lęku separacyjnego
ma silny instynkt łowiecki
uwielbia wchodzić do wszystkich kałuż
niewłaściwie zsocjalizowany może bać się obcych osób

Zalety

miły pies rodzinny
podatny na szkolenie
łatwy w pielęgnacji
łagodny wobec innych psów
wytrzymały i odporny na warunki atmosferyczne

Zdrowie rasy mały münsterländer

Mały münsterländer należy do ras zdrowych – odpowiedzialny hodowcy wyjątkowo dbają o zdrowie tej pracującej, stworzonej do polowań rasy. U psów tej rasy darzyć się mogą problemy z nadmiernym przesuszaniem skóry, hot-spoty i zapalenia uszu związane z zamiłowaniem do pływania.

Szczenię małego munsterlandera stojące na trawie

U starszych psów rasy mały münsterländer może rozwinąć się zaćma. Sporadycznie w rasie występować może też dysplazja. Dlatego kupując szczeniaka powinniśmy wybierać hodowle o dobrej renomie i prowadzone przez hodowców, którzy przemyślnie dobierają psy do rozrodu.

Żywienie

Mały münsterländer powinien otrzymywać pełnoporcjową karmę suchą lub mokrą dostosowaną do jego wieku, poziomu aktywności i stanu zdrowia. Psa tej rasy można również karmić dietą domową o wysokiej zawartości mięsa i uzupełnianej dobrze dobranymi suplementami mineralno-witaminowymi. Psy polujące powinny otrzymywać pokarm wysoko energetyczny, który pozwoli im na długotrwałą pracę i rozwój silnej masy mięśniowej.

Pielęgnacja

Pielęgnacja psa rasy mały münsterländer nie jest trudna – zwierzaka wystarczy regularnie czesać, by uniknąć tworzenia się kołtunów. Regularnej troski wymagają oczy (zwłaszcza u psów buszujących w zaroślach, trawach i krzakach) oraz zwisające uszy (jak u każdej obwisłouchej rasy). Regularna higienaochronią psa przed zapaleniem oka czy ucha.

Większym problemem okazać się może utrzymywanie dobrego włosa u psa wystawowego. W tym wypadku wskazane są regularne kąpiele, systematyczna pielęgnacja polegająca na szczotkowaniu włosa, zabezpieczaniu go przed filcowaniem, kołtunieniem, wyrywaniem. Warto używać dobrych kosmetyków do kąpieli, odżywiania i rozczesywania włosów.

Akcesoria

Psa rasy mały münsterländer należy wyprowadzać na spacer w dobrze dopasowanej obroży lub w wygodnych szelkach typu guard. Tego myśliwskiego psa nie powinno się spuszczać ze smyczy w miejscach, gdzie może wyczuć zwierzynę lub koty – dlatego an dłuższe spacery warto zabierać ze sobą kilkumetrową linkę treningową.

Mały münsterländer wymagać będzie przede wszystkim przeróżnych zabawek na inteligencję, gryzaków i przysmaków naturalnych, które pozwolą mu się wyciszyć i rozładować nadmiar energii. Niszczycielskie skłonności sprawiają, ze psu temu nie powinno się dawać do zabawy pluszaków czy zabawek z piszczałkami – znacznie lepsze będą wytrzymałe zabawki z gumy czy piłki z szarpakami. Do nauki odpoczynku przyda się także dobrze wprowadzona klatka kennelowa.

WYŻEŁ NIEMIECKI KRÓTKOWŁOSY

PŁOCHACZ NIEMIECKI (WACHTELHUND)

Historia rasy mały münsterländer

Mały münsterländer to jeden z najmniejszych wyżłów (obok spaniela bretońskiego, który – wbrew nazwie – też jest wyżłem). Jego bliskimi kuzynami są duży münsterländer i wyżeł niemiecki długowłosy. Ich protoplastą jest staroniemiecki wyżeł długowłosy. Obie rasy münsterländerów wyhodowano w okolicach Münster w Westfalii.

Mały münsterländer powstał w wyniku skrzyżowania wyżłów z płochaczami (dawnymi ptasznikami) i z wyglądu przypomina spaniela. Selekcja rasy zmierzała jednak w kierunku zachowania myśliwskich cech wyżła – zwłaszcza zdolności wystawiania zwierzyny, czyli tzw. stójki.

Początkowo przodkowie tych psów brali udział w polowaniach z sokołami, wypłaszając dla nich ptactwo i drobną zwierzynę. Czworonogi te były wtedy znane pod różnymi nazwami. Wraz z pojawieniem się broni palnej zaczęto wymagać od niektórych psów, by aportowały zwierzynę z lądu i wody.

Jednak zmiany w przepisach prawnych, które wprowadzono w 1840 r., sprawiły, że ich popularność bardzo zmalała. Trzymane były głównie na odległych farmach przez prostych ludzi, dla których polowanie stanowiło jedno ze źródeł utrzymania.

Mały munsterlander siedzący na tle nieba

W drugiej połowie XIX w. podjęto wysiłek odbudowy populacji i stworzenia nowoczesnej, ustabilizowanej rasy na bazie psów żyjących jeszcze w okolicach Münster. Pierwszą sukę zapisano w księdze rodowodowej w 1900 r. Dwanaście lat później powstał niemiecki klub rasy, który w 1921 r. zatwierdził pierwszy wzorzec, znowelizowany następnie w 1957 r. Wreszcie w 1964 r. rasę uznało FCI.

Pies ten jest popularny wśród myśliwych, szczególnie w Niemczech, Skandynawii, Francji i Holandii. W żadnym kraju nie należy jednak do ras powszechnie znanych.