LAGOTTO ROMAGNOLO

Charakter rasy lagotto romagnolo

Lagotto romagnolo to pies o rozmiarze małym do średniego, proporcjonalny, zbudowany dosyć mocno, okryty gęstą, kręconą, wełnistą szatą. Jest bardzo podobny do swego hiszpańskiego kuzyna – hiszpańskiego psa dowodnego, lecz od niego mniejszy.

Przedstawiciele rasy lagotto romagnolo mocno przywiązują się do właściciela i chętnie okazują mu czułość, dlatego świetnie sprawdzają się jako psy do towarzystwa. Ze względu na swoją łagodność i cierpliwość są dobrymi towarzyszami dzieci. Bez problemu dogadują się także z psami i innymi zwierzętami, jeśli tylko są z nimi socjalizowane.

Dzięki czujnym zmysłom dobrze wywiązują się z funkcji stróża. Poza tym jednak są przyjazne wobec ludzi, choć nie każdy lagotto jest bardzo ufny. Dlatego nie należy zaniedbywać socjalizacji.

Lagotto romagnolo potrzebują ruchu i zajęcia – lubią długie spacery, szkolenie, zabawę. Nie są jednak nadaktywne. Jedną z niewielu wad rasy jest zamiłowanie do kopania dołków…

Umiejętności

Lagotto romagnolo mają doskonały węch i dlatego świetnie się sprawdzają jako poszukiwacze trufli. Silny instynkt łowiecki, którym się odznaczały, został w dużym stopniu wyeliminowany w toku hodowli, żeby zapachy zwierzyny nie rozpraszały ich podczas pracy. Nie znaczy to, że nie mogą go przejawiać, jednak łatwo go stłumić poprzez wychowanie. Uwielbiają pływać i chętnie aportują z wody.

Obecnie lagotto romagnolo to przede wszystkim psy do towarzystwa, które doskonale sprawdzają się także w agility, posłuszeństwie sportowym, tropieniu, aportowaniu, ratownictwie i dogoterapii. Nie nadają się tylko do sportów obronnych.

Szkolenie i wychowanie

Energiczne, wesołe i mocno ukierunkowane na człowieka lagotto romagnolo uczą się szybko. Ich psychika jest dość delikatna, dlatego w szkoleniu należy stosować dużo pozytywnej motywacji.

Wśród rasy lagotto romagnolo zdarzać się mogą osobniki nadmiernie lękliwe, dlatego każdy psiak powinien już od szczeniaka być odpowiednio socjalizowany, czyli zapoznawany z przeróżnymi ludźmi i psami. Lagotto nie powinien także spędzać życia zamknięty w ogrodzie – musi mieć zapewniony kontakt ze światem zewnętrznym.

Dla kogo ta rasa

Lagotto romagnolo nadaje się nawet dla początkującego psiarza. Potrzebuje jednak dużej dawki ruchu i zajęcia, dlatego powinien trafić do osób aktywnych i mogących poświęcić czworonogowi dużo czasu. Lagotto może mieszkać zarówno w dużej rodzinie z dziećmi, jak i przy boku osoby samotnej. Odnajdzie się w mieście i w domu z ogrodem pod warunkiem, że będzie miał zapewnione długie spacery.

Wady i zalety rasy lagotto romagnolo

Lagotto romagnolo – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• bywa uparty
• lubi kopać dołki
• szata wymaga regularnej pielęgnacji albo strzyżenia

Zalety

• miły pies do towarzystwa
• dobry kompan dzieci
• łagodny wobec psów i innych zwierząt
• łatwy do układania
• można z nim uprawiać psie sporty

Zdrowie rasy lagotto romagnolo

Lagotto romagnolo to rasa długowieczna i zdrowa, choć jak u każdego psa mogą się zdarzyć problemy o podłożu genetycznym, nie są one jednak rozpowszechnione. Odnotowano kilka przypadków zaburzeń móżdżkowych u szczeniąt, objawiających się drgawkami lub problemami z koordynacją.

U lagotto romagnolo zdarza się dysplazja biodrowa, ale z racji małych rozmiarów objawy kliniczne występują rzadko. Były też pojedyncze przypadki zaćmy dziedzicznej i niedoczynności tarczycy. Aby zapobiec rozpowszechnieniu się tych problemów, kluby rasy lagotto romagnolo monitorują ich występowanie.

Żywienie

Rasa lagotto romagnolo nie ma szczególnych wymagań żywieniowych. Można je karmić zarówno gotowymi karmami, jak i pokarmem przygotowywanym w domu – gotowanymi posiłkami lub dietą BARF. Jeśli decydujemy się na samodzielne przygotowywanie psu jedzenia w domu, musimy pamiętać o ich odpowiedniej suplementacji.

Pielęgnacja

Szatę lagotto romagnolo stosunkowo łatwo pielęgnować, jednak nie można jej zaniedbywać, gdyż ma tendencję do filcowania się: im włos bardziej miękki i z większą ilością podszerstka, tym szybciej i łatwiej do tego dochodzi.

Niektórzy uważają, że aby zapobiec filcowaniu, lagotto romagnolo należy regularnie czesać. Jednak Włosi tradycyjnie nie czesali swoich psów, lecz regularnie je strzygli, przy okazji usuwając sfilcowaną warstwę. Niezależnie od podejścia do tej kwestii, zaleca się strzyżenie przynajmniej raz w roku – stosunkowo krótko, na tułowiu pozostawiając włos długi na mniej więcej 4-cm, nieco dłuższy na głowie.

Tułów i łapy lagotto romagnolo strzyże się maszynką, natomiast głowę podstrzyga nożyczkami, nadając jej zaokrąglony kształt. Na uszach goli się włos na krótko. Należy także regularnie wyskubywać włosy z wnętrza uszu, żeby nie dochodziło do stanów zapalnych.

Szata wystawowego lagotto romagnolo musi być zadbana, lecz ma wyglądać „wiejsko” – mieć wyraźne loczki i być na tyle krótka, by nie maskowała kształtów. Nie rozczesuje się jej i nie napusza jak u pudla. Lagotto strzyże się jakieś cztery miesiące przed wystawą.

Akcesoria

Lagotto romagnolo powinien być wyprowadzany na spacer w dobrze dopasowanych szelkach typu guard lub w wygodnej obroży i na tradycyjnej smyczy długości minimum 3 metry. Na dłuższych spacerach przydatna będzie linka treningowa, która zapobiegnie ucieczce psa równocześnie zapewniając mu dużo swobody.

Legowisko dla psa rasy lagotto romagnolo powinno być na tyle duże, by psiak mógł się na nim wygodnie ułożyć na boku. Psa szkolonego do agility lub innych psich sportów warto przyzwyczaić do klatki kennelowej – ułatwi ona transport psa i zapewni mu spokojne miejsce na odpoczynek podczas zawodów.

Historia rasy lagotto romagnolo

Lagotto romagnolo to jeden z kudłatych psów dowodnych spokrewnionych z pudlami i kudłatymi psami pasterskimi. Bliskimi kuzynami lagotto są hiszpańskie psy dowodne, portugalskie psy dowodne oraz barbet. Takie czworonogi były znane już za Etrusków w VII w. p.n.e. Psa wyglądającego jak współczesny lagotto romagnolo uwiecznił w 1474 r. na fresku w pałacu książęcym w Mantui malarz Andrea Mantegna.

Pierwotną funkcją psów pochodzących z obszaru Włoch, podobnie jak ich kuzynów, było aportowanie ptactwa z wody. „Lago” znaczy po włosku „jezioro” a „cán lágot” w jednym z dialektów oznaczało psa wodnego.

Zwierzęta te występowały głównie w regionie Romania, gdzie było dużo jezior i bagien, które jednak stopniowo osuszano i przekształcano w tereny uprawne. Zniknęło więc stamtąd ptactwo wodne, a czworonogi przekwalifikowano. Psa dowodnego przekształcono w poszukiwacza trufli – cennych grzybów rosnących pod ziemią.

Do lat 20. XX wieku rasa znana była pod różnymi nazwami i występowała lokalnie. Dopiero w latach 70. grupa miłośników postanowiła doprowadzić do jej oficjalnego uznania. W 1988 r. powstał włoski klub rasy, a w 1995 r. uznała ją FCI. Dziś popularność lagotto romagnolo na świecie ciągle rośnie. Szczególnym zainteresowaniem cieszą się w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych, Szwajcarii, Finlandii, Szwecji i Holandii.

Lagotto romagnolo w Polsce

Do Polski pierwszego psa i suczkę rasy lagotto romagnolo sprowadziła z Włoch w październiku 2005 r. Beata Radomska (hodowla Górska Fantazja). W 2007 roku przyszedł na świat pierwszy polski miot – trzy pieski i trzy suczki. Obecnie funkcjonuje kilka hodowli lagotto romagnolo.

Wzorzec rasy lagotto romagnolo

Lagotto romagnolo – grupa VIII FCI, sekcja 3, nr wzorca 298

• Kraj pochodzenia: Włochy
• Charakter: pies łagodny, spokojny, niewymagający, bystry, łatwy do ułożenia, przywiązany do właściciela i czuły wobec niego; doskonały towarzysz i stróż
• Wielkość: psy 43-48-cm (idealna 46-cm), suki 41-46-cm (idealna 43-cm)
• Waga: psy 13-16 kg, suki 11-14 kg
• Szata: wełnista, trochę szorstka w dotyku, tworząca ciasno, koliście skręcone loczki, z prześwitującym podszerstkiem; loczki muszą być rozmieszczone równomiernie na całym ciele, z wyjątkiem głowy, gdzie są mniej zwarte i tworzą brwi, wąsy i brodę; także policzki są pokryte gęstym włosem; włos okrywowy, a zwłaszcza podszerstek, są wodoodporne; włos niestrzyżony ma tendencję do filcowania się, dlatego zaleca się strzyżenie przynajmniej raz w roku
• Maść: jednolicie kremowobiała, biała z brązowymi lub pomarańczowymi łatami, brązowo-dereszowata (łaciata, ale włosy białe są przemieszane z brązowymi), jednolicie brązowa w różnych odcieniach lub jednolicie pomarańczowa, dopuszczalna brązowa maska; psy mają zawsze brązową (czekoladową) pigmentację nosa, warg, opuszek itp.
• Długość życia: 12-14 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: średnia
• Koszty utrzymania: od 200 zł miesięcznie
• Cena psa: 7500-9000 zł

Ciekawostki o rasie lagotto romagnolo

Lagotto romagnolo to jedyna rasa na świecie wyhodowana specjalnie do poszukiwania trufli. Trufle to grzyby rosnące pod ziemią, niezwykle cenione dla swojego smaku. Aż do dziś są ozdobą półmisków na wytwornych przyjęciach. Trufle potrafią osiągać bardzo wysokie ceny, a równocześnie są trudne do znalezienia ze względu na to, że rosną pod ziemią.

W 1880 roku we włoskim miasteczku Roddi powstała specjalna szkoła kształcąca wyłącznie rasowe lagotto romagnolo (i ich przewodników) do wyszukiwania trufli. Wyszkolenie psa zajmuje 2 do 4 lat.