CHIŃSKI GRZYWACZ

Charakter rasy chiński grzywacz

Pomimo ekscentrycznego wyglądu chiński grzywacz ma całkiem zwyczajny charakter i wiele zalet. Jest łagodny, zrównoważony, wesoły i zawsze chętny do zabawy. Wylewny w okazywaniu uczuć, opiekuna darzy ogromnym przywiązaniem. Pozbawiony towarzystwa człowieka będzie nieszczęśliwy. Doskonale czuje się wśród dzieci, zarówno małych, jak i starszych. Jest bardzo cierpliwy, chętnie wykonuje ich polecenia i jako jeden z niewielu psów uznaje ich autorytet.

Grzywacz jest nieufny wobec obcych. Traktuje ich z rezerwą i unika kontaktu, przez co ma opinię dumnego i wyniosłego. Właściciela potrafi owinąć sobie wokół palca, dlatego nie wolno ustępować mu we wszystkim. Jest dość podatny na wpływ otoczenia, np. w głośnym domu może stać się hałaśliwy.

Jeśli nie chcemy, żeby szczekał z byle powodu, nie należy pozwalać na takie zachowanie. Może mieszkać z innymi czworonogami, wyraźnie preferuje jednak własną rasę. Lubi spacery, ale nie wymaga wiele ruchu.

Umiejętności

Pierwotnie chińskie grzywacze były przede wszystkim psami do towarzystwa. Używano ich jako żywych termoforów – ogrzewały łóżka i były pomocne przy leczeniu wielu dolegliwości, m.in. zmian reumatycznych.

Obecnie te niewielkie pieski są doskonałymi przyjaciółmi rodziny, z powodzeniem mogą też startować w zawodach agility.

Szkolenie i wychowanie

Chińczyk jest inteligentny i można nauczyć go wielu sztuczek. Często sam inicjuje zabawy, co można wykorzystać podczas nauki. Trzeba jednak obchodzić się z nim bardzo delikatnie. Szczenięta powinny być socjalizowane i oswajane z nowymi sytuacjami.

Dla kogo ta rasa

Idealnym właścicielem dla grzywacza jest spokojny domator, wiodący ustabilizowane życie. Pies tej rasy świetnie nadaje się jednak i dla rodzin z dziećmi, i dla osób starszych.

Zarówno nagie, jak owłosione czworonogi mogą być trzymane przez alergików, ponieważ nie gubią sierści i nie powodują uczuleń.

Wady i zalety rasy chiński grzywacz

Chiński grzywacz - jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• wrażliwy
• zimą doskwiera mu chłód, a latem – upał
• nieufny wobec obcych

Zalety

• nie wymaga dużo ruchu
• nadaje się zarówno dla dzieci, jak i osób starszych
• chętny do zabawy i nauki

Zdrowie rasy chiński grzywacz

Grzywacz cieszy się dobrym zdrowiem. Zdarzają się alergie na czystą wełnę, dlatego ani psie legowiska, ani ubranka nie powinny jej zawierać.

Ponadto psy bezwłose są bardziej wrażliwe na chłód, a latem – na oparzenia słoneczne. Jeśli przebywają długo w pełnym słońcu, trzeba smarować im skórę kremami z filtrem UV.

Żywienie

Chińczyk lubi jeść i nie jest wybredny. Karma powinna być średniobiałkowa i dobrze zbilansowana. Zimą można nieco zwiększyć porcje.

Historia rasy chiński grzywacz

Pozbawione sierści czworonogi występowały w wielu regionach świata, dlatego dokładne ustalenie pochodzenia chińskiego grzywacza nie jest możliwe. Jego ślady można odnaleźć zarówno w obu Amerykach, jak i w Azji Mniejszej. Niektórzy uważają, że powstał ze związku nagiego psa meksykańskiego (xoloitzpointli) z chihuahua.

W Chinach grzywacz był znany już przed wieloma wiekami. Występował w dwóch typach. Mniejsze psy, tzw. świątynne, nazywane także strażnikami skarbca, były pilnie strzeżone przez mnichów. Służyły im jako wyrocznia: bacznie obserwowali ich reakcję na zadane pytania. Uważano je także za doskonały lek na reumatyzm, ich ciepła skóra skutecznie rozgrzewała chore miejsca. Dużymi względami cieszyły się też na dworze cesarskim, gdzie układano je na aksamitnych poduszkach i zakładano im na szyje kolie z pereł.

Drugi typ grzywacza, znacznie większy i masywniejszy, uchodził w kuchni azjatyckiej za wyjątkowy przysmak; tuczono go i zjadano w dni świąteczne. Grzywacze towarzyszyły swoim bogatym właścicielom i marynarzom na statkach handlowych. W ten sposób dotarły do wielu krajów, gdzie często krzyżowały się z miejscowymi psami.

Po raz pierwszy chińskiego grzywacza pokazano na wystawie w Westminster w 1885 r., a później w 1926 r. na ekspozycji upamiętniającej 150 lat Filadelfii. Potem na długi czas zapomniano o tej rasie.

Do Anglii grzywacze trafiły w połowie lat 60. XX w. W 1975 r. w USA powołano klub miłośników rasy. Na początku lat 80. XX w. brytyjski Kennel Club (związek hodowców) uznał owłosioną odmianę grzywaczy i od tej pory mają one takie same prawa na wystawach jak ich nadzy bracia.

Chiński grzywacz w Polsce

Pierwsze chińskie grzywacze pojawiły się w Polsce pod koniec lat 80. XX w.

Wzorzec rasy chiński grzywacz

Chiński grzywacz – IX grupa FCI, psy ozdobne i do towarzystwa

• Kraj pochodzenia: Chiny, patronat: Wielka Brytania
• Charakter: łagodny; pies zrównoważony, wesoły, bardzo oddany rodzinie; jest nieufny wobec obcych
• Wielkość: występuje w dwóch typach: lekkim, o delikatnej kości, tzw. jelenim, oraz krępym, o mocniejszym ciele – tzw. typ kuca; wysokość w kłębie psów 28-33 cm, suk 23-30 cm
• Szata: u odmiany nagiej kępki sierści występują na głowie, uszach, dolnej części kończyn i ogonie; skóra delikatna, miękka i ciepła w dotyku, może zmieniać barwę w ciągu roku, jaśniejąc na zimę; u odmiany owłosionej (powder puff) szata składa się z podszertka i delikatnego, długiego włosa okrywowego
• Maść: dopuszczalne wszystkie kolory i ich kombinacje
• Długość życia: 12-15 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: odporny; u odmiany bezwłosej w czasie dużych mrozów wskazane jest ubranko, a latem – krem z filtrem UV
• Koszty utrzymania: od 150 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: od 3500 zł

Ciekawostki o rasie chiński grzywacz

Swój niecodzienny wygląd chiński grzywacz zawdzięcza samoistnej mutacji genetycznej. Gen odpowiedzialny za brak owłosienia (N) jest genem letalnym (powoduje śmierć zwierząt niedługo po urodzeniu lub zamieranie zarodka jeszcze w życiu płodowym), dlatego niemożliwe jest hodowanie psów mających dwa geny NN. W rozmnażaniu tej rasy konieczny jest więc udział osobników owłosionych (z genem n). W tym samym miocie rodzą się zatem szczenięta nagie (z genami Nn) lub z sierścią (z dwoma genami nn).

Chińskie grzywacze są dość szczekliwymi psami. Niektórzy żartują, że to psy stróżujące, ponieważ tak gorliwie informują właściciela o wszystkim, co dzieje się w otoczeniu.