CAIRN TERRIER

Charakter rasy cairn terrier

Cairn terrier to pies o radosnym usposobieniu, energiczny i silny. Cechują go duży temperament i zdecydowany charakter. Jest pewny siebie, lecz nieagresywny, towarzyski i przyjazny w  stosunku do ludzi. Bardzo przywiązuje się do właściciela, ale nie jest natrętny. Potrafi cierpliwie czekać, aż ten znajdzie dla niego czas. Nie znaczy to jednak, że można go zostawić samemu sobie czy izolować od rodziny, bo wtedy cairn terrier bywa nieposłuszny i szuka wrażeń na własną łapę. Łatwo adaptuje się do nowych warunków, więc można go wszędzie z sobą zabrać.

Przedstawiciel rasy cairn terrier uchodzi za dobrego towarzysza dzieci, ale nie lubi niedelikatnego traktowania. Lepiej dogaduje się z pociechami w starszym wieku, maluchy trzeba najpierw nauczyć właściwego obchodzenia się z psem.

Cairn terrier uwielbia ruch na świeżym powietrzu i otwartą  przestrzeń, gdzie chętnie oddaje się polowaniu na gryzonie. Właściciel domu z ogrodem musi się liczyć z tym, że jeśli jego pupil zwęszy kreta, to przekopie pół trawnika, żeby się do niego dostać. Nornice i myszy też nie mogą liczyć na spokój, gdy cairn znajdzie się w okolicy.

Zwykle toleruje inne psy i nie wszczyna bójek, ale zaczepiony przez agresywnego psa nie podda się bez walki. Znacznie gorzej układają się jego stosunki z kotami czy innymi małymi zwierzętami, ponieważ trudno mu się powstrzymać od ich ścigania. Jako czworonóg czujny i spostrzegawczy, cairn terrier poradzi sobie w roli stróża. Dobrze współpracuje z większym czworonogiem, którego alarmuje o podejrzanej sytuacji.

Ten niewielki terier może mieszkać w bloku, ale spacer na smyczy to dla niego o wiele za mało. Wydaje się niezmordowany, gdy biega za piłką czy buszuje w zaroślach. Cairn terrier doskonale pływa, bez problemu dotrzyma też kroku biegaczowi, rowerzyście czy jeźdźcowi na koniu (nie należy jednak forsować zbyt młodych zwierząt). Skłonność do gonienia szybko poruszających się obiektów sprawia, że może wpaść w tarapaty, dlatego w mieście lepiej prowadzić go na smyczy.

Umiejętności

Pierwotnie cairn terriery pracowały jako psy myśliwskie. Używano ich głównie do polowania na wydry – wypłaszały je z wody. Ciętość, odwaga i niewielki wzrost sprawiały, że doskonale nadawały się do polowania na lisy, tchórze, łasice i borsuki. Potrafiły wypędzić zdobycz z niedostępnych chaszczy, ale też wejść za nią do ciasnej nory.

Współczesne cairny to głównie psy do towarzystwa. Choć nie podlegają próbom pracy, mogą brać udział w konkursach norowców. Niektóre dobrze sobie radzą na torze agility czy we flyballu.

Szkolenie i wychowanie

Cairn terrier to pies inteligentny, ale uparty i niezależny, dlatego nie można liczyć, że będzie bezwzględnie posłuszny. Instynkt myśliwski często bierze górę i jeśli zwietrzy ciekawy trop,  może nie wrócić na wołanie. Od początku na spacerach trzeba więc ćwiczyć przywołanie i za każdym razem nagradzać pupila.

Przedstawiciel tej rasy jest pojętnym uczniem. Cairn terrier lubi, gdy właściciel jest zadowolony, dlatego nauczy się zarówno zasad posłuszeństwa, jak i wielu sztuczek. Wymaga to jednak konsekwencji, cierpliwości i motywacji (np. ulubionego smakołyku). Podczas szkolenia cairn musi się dobrze bawić, monotonne ćwiczenia szybko go znudzą. Poza tym niczego nie osiągnie się z nim krzykiem.

Szczenięta rasy cairn terrier trzeba traktować łagodnie, ale nie pozwalać im na wszystko, bo trudno później zmienić ich przyzwyczajenia. Potrzebują socjalizacji z ludźmi, innymi psami i różnymi sytuacjami. Można skorzystać z zajęć w psim przedszkolu. Cairny dość szybko uczą się czystości i raczej nie niszczą przedmiotów w otoczeniu, jeśli mają własne zabawki – piłki, piszczące maskotki czy naturalne gryzaki.

Dla kogo ta rasa

Wesoły i aktywny cairn terrier to dobry pies dla rodziny z dziećmi. Sprawdzi się także jako przyjaciel starszej osoby, jeśli zapewni mu ona odpowiednią ilość ruchu. W wypadku tej rasy nie jest potrzebne duże doświadczenie w wychowywaniu psów, ale właściciel musi być cierpliwy i konsekwentny.

Wady i zalety rasy cairn terrier

Cairn terrier – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• wymaga systematycznych zabiegów pielęgnacyjnych
• ma skłonności do gonienia małych zwierząt i szybko poruszających się obiektów
• uparty i niezależny

Zalety

• przywiązany do właściciela, ale nie natrętny
• dobry towarzysz starszych dzieci
• czujny i spostrzegawczy
• może uprawiać niektóre sporty i brać udział w próbach pracy
• nadaje się do mieszkania, jeśli ma odpowiednią ilość ruchu
• prawidłowo pielęgnowany nie gubi sierści

Zdrowie rasy cairn terrier

Cairn terrier to zdrowa rasa i jej przedstawiciele z reguły cieszą się doskonałą kondycją do późnej starości. Szorstka, gęsta szata dobrze chroni je przed chłodem i wilgocią, dlatego zimą nie potrzebują ubranek. Nieco gorzej znoszą upały, latem nie można ich narażać na długie przebywanie w pełnym słońcu.

Przedstawiciel rasy cairn terrier miewa skłonności do chorób oczu – postępującego zaniku siatkówki (PRA), jaskry i katarakty. Sporadycznie zdarzają się problemy z sercem (wada zastawki mitralnej), schorzenia wątroby i torbielowatość nerek. Należy też systematycznie kontrolować zęby i usuwać odkładający się kamień.

Żywienie

Cairn terrier ma dobry apetyt i nie jest wybredny. Miewa jednak skłonności do tycia, więc nie należy go przekarmiać, a dieta powinna być dostosowana do trybu życia danego psa. Można podawać gotowe suche karmy (łatwiej wtedy utrzymać w czystości sierść na pysku) renomowanych firm o wysokiej zawartości białka. Jeśli zdecydujemy się na domowe jedzenie, trzeba je uzupełniać preparatami wapniowo-witaminowymi i mineralnymi. Warto tez podawać rozdrobnione (lub w całości jako gryzaki) surowe owoce i warzywa. Dzienną porcję najlepiej podzielić na dwa posiłki.

Pielęgnacja

Cairn terrier ma twardą i szorstką sierść, która nie linieje, jeśli jest prawidłowo pielęgnowana. Wymaga ona systematycznego trymowania, czyli usuwania martwego włosa raz na dwa i pół miesiąca lub trzy miesiące w zależności od tego, jak szybko odrasta. Zabieg ten wykonuje się palcami (można założyć nasadki) lub za pomocą tępych trymerów (ostre przetną włos i go zniszczą).

Sierść powinna mieć jednakową długość na całym ciele, jedynie wokół głowy jest nieco dłuższa i tworzy kryzę. Pierwsze trymowanie przeprowadza się u szczeniąt około czwartego miesiąca życia. Zabiegi powinny trwać krótko, ale trzeba je często powtarzać, by przyzwyczaić psa i by sierść odrastała równomiernie i uzyskała szorstką strukturę. Psa rasy cairn terrier wystarczy czesać raz na dwa tygodnie szczotką pudlówką i rzadkim grzebieniem, tak by nie usunąć podszerstka.

Po każdym trymowaniu kąpiemy czworonoga w szamponie dla psów szorstkowłosych (np. dla terierów) i stosujemy odżywkę lub balsam tego samego rodzaju. Inne kosmetyki mogą spowodować zmiękczenie sierści. Psa należy dokładnie wysuszyć suszarką ustawioną na średnią temperaturę, modelując jednocześnie włosy szczotką. Trzeba pamiętać o przycięciu pazurów, jeśli same się nie ścierają, i wycięciu włosów rosnących między opuszkami (pies będzie wnosił mniej piasku i błota na łapach).

Cairn terrier systematycznie trymowany nie wymaga specjalnego przygotowania do wystawy. Jego sierść ma być twarda, stercząca i sprawiać wrażenie lekkiego nieładu. Prezentujemy go na ringówce dostosowanej do umaszczenia. Cairna wystawia się z tzw. wolnej reki – powinien stać sam przed handlerem z podniesionym ogonem i stojącymi uszami (można go zachęcić smakołykiem lub zabawką).

Akcesoria

Cairn terrier powinien być wyprowadzany na spacery w dobrze dopasowanej obroży lub w wygodnych szeklach typu guard i na tradycyjnej smyczy o długości przynajmniej 3 metry. Na dłuższe spacery warto zabierać linkę treningową, która zapewni zwierzakowi swobodę i zapobiegnie ucieczce za zwierzyną. Psa rasy cairn terrier warto również przyzwyczaić do klatki transportowej i stołu używanego w czasie zabiegów pielęgnacyjnych.

Historia rasy cairn terrier

Cairn terrier to jeden z pierwszych psów pracujących w Szkocji. „Cairn” oznacza kamienny kopiec lub naturalne usypisko skalne typowe dla tamtejszego krajobrazu. Trafnie oddaje charakter i wytrzymałość tych niewielkich psów, o których mówiono, że są twarde jak skała. Ich przodkami były małe, szorstkowłose czworonogi widywane w górach  Highlands i na wyspie Skye, a bliskimi kuzynami są west highland white terrier, skye terrier i terier szkocki. Wszystkie hodowano początkowo jako psy jednego typu – różniły się jedynie umaszczeniem.

Gęste zarośla były nie do pokonania dla dużych psów myśliwskich, ale małe teriery radziły sobie w nich znakomicie, zdobywając przychylność szkockiej szlachty. Zabierała je więc na polowania i wykorzystywała do przeszukiwania kopców, w których ukrywały się szczury i inne gryzonie.

W XVI w. król Jakub VI miał podarować kilka „ziemnych terierów” – jak je wówczas nazywano – królowi Francji. Podobno były tak cenne, że podróżowały na różnych statkach, aby w razie katastrofy choć część dotarła do celu.

Najstarszą hodowlę cairn terrierów założył około 1837 r. na wyspie Skye ród Mac-Leodów. Jeden z jego członków, zapalony sportowiec i myśliwy, wyjeżdżając do Kanady, zabrał z sobą ulubione psy i w ten sposób trafiły one za ocean. Pierwszy cairn terrier pojawił się na wystawie w mieście Inverness w 1860 r. pod nazwą krótkowłosy skye terrier. W drugiej połowie XIX w. pies w tym typie stał się maskotką szkockiej drużyny krykieta z Aberdeen.

Pod koniec XIX w. hodowano tzw. teriery szkockiego typu w oddzielnych liniach. Na wystawie Crufts w 1907 r. psy o białym (westie) i innych umaszczeniach pokazano już w osobnych klasach. Nazwa krótkowłosy skye terrier była myląca, więc w 1910 r. miłośnicy rasy zaproponowali używaną obecnie: cairn terrier. Powstał też wtedy pierwszy klub, a dwa lata później rasa została zarejestrowana przez angielski Kennel Club.

Pierwsze psy rasy cairn terrier często miały białą maść, bo zezwalano na krzyżowanie ich z west highland white terrierami (do 1917 r. w Stanach Zjednoczonych, do 1923 r. w Wielkiej Brytanii). Dziś takie umaszczenie jest wadliwe. Psem, który wyznaczył  kierunek w hodowli i zapoczątkował obecny typ, był urodzony w Anglii w 1933 r. Splinter of Twobees.

Cairn terrier w Polsce

W Polsce pierwszy miot cairn terrierów urodził się w 1981 r. w hodowli Od Playboya Janusza Dziumowicza. Matką szczeniąt była sprowadzona z Danii Tjeps Beefer Medusa.

Wzorzec rasy cairn terrier

Cairn terrier – grupa III FCI, sekcja 2, nr wzorca 4

• Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
• Charakter: jest psem czynnym, lubiącym ruch i proste życie. Wesoły i nieustraszony. Pewny siebie, ale nie agresywny
• Wielkość: wysokość w kłębie 28-31 cm
• Waga: 6-7,5 kg
• Szata: obfity, szorstki, ale nie gruby włos okrywowy i krótki, miękki i gęsty podszerstek; dopuszczalna lekka falistość; sierść rzadka bez podszerstka jest niepożądana
• Maść: jednobarwna (kremowa, pszeniczna, rudoczerwona, szara) i pręgowana; czarne znaczenia na uszach i kufie; niedopuszczalne są maści jednolicie czarna, biała i czarna podpalana
• Długość życia: 15-18 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: duża
• Koszty utrzymania: od 200 zł miesięcznie; dodatkowo trymowanie: ok. 150-200 zł raz na dwa i pół miesiąca lub trzy miesiące
• Cena psa z rodowodem: od 3500 zł

Ciekawostki o rasie cairn terrier

Cairny trafiły na łamy książek i ekrany kin – najbardziej znane są pies Toto z „Czarnoksiężnika z krainy Oz”, Fred z „Kocham Lucy” i Audrey z opery mydlanej „Sąsiedzi”.