BARBET

Charakter rasy barbet

Barbet to pies zrównoważony, spokojny, łagodny w stosunku do ludzi i innych zwierząt. Z natury wesoły, bardzo ceni sobie ludzkie towarzystwo, wyjątkowo mocno przywiązuje się do czowieka. Choć jest silny i pełen energii, to jednak nieprzesadnie aktywny. Jest odporny na wilgoć i zimno, natomiast niezbyt dobrze znosi upał.

Umiejętności

Barbet to zawołany pływak – wskakuje do wody przy każdej pogodzie. Ma dobry węch i nadal z powodzeniem sprawdza się jako pies do polowania na ptactwo wodne. Nie tylko aportuje, ale także wypłasza zwierzynę. Obecnie większość barbetów pełni funkcję psów do towarzystwa. Doskonale radzą sobie w agility.

Szkolenie i wychowanie

Barbet jest inteligentny, uczy się szybko i chętnie. Jego wychowanie nie jest szczególnie trudne. Jak w przypadku każdego psa należy być konsekwentnym i stawiać psu wyraźne granice.

Dla kogo ta rasa

Barbet może mieszkać w mieście, ale wymaga regularnych spacerów. Z jego wychowaniem poradzi sobie większość ludzi, ale nie poleca się go dla osób, które długo przebywają poza domem.

Wady i zalety rasy barbet

Wady

• potrzebuje dużo ruchu i zajęcia
• nie lubi samotności
• sierść wymaga czasochłonnej pielęgnacji

Zalety

• bardzo miły pies rodzinny
• przyjazny wobec dzieci
• tolerancyjny wobec innych psów
• podatny na szkolenie
• doskonały aporter
• nadaje się do psich sportów

Zdrowie rasy barbet

Ze względu na niewielką liczebność, poznanie problemów zdrowotnych nie jest łatwe. Rasa generalnie nie jest mocno obciążona chorobami dziedzicznymi. Zaleca się prześwietlanie zwierząt hodowlanych w kierunku dysplazji bioder i łokci oraz wykonywanie corocznych badań oczu. Znane są również bardzo rzadkie przypadki epilepsji.

Żywienie

Żywienie barbeta niczym nie odbiega od żywienia innych psów, z powodzeniem można stosować zarówno karmę, jak i dietę BARF.

Pielęgnacja

Barbet jest wymagający, jeśli chodzi o pielęgnację szaty. Nie linieje, ale jego sierść łatwo się filcuje, zwłaszcza jeśli pies często pływa. Dla prawidłowego rozwoju włosa zaleca się całkowite ogolenie szczeniaka w wieku 4-6 miesięcy.

Wystawowy barbet powinien mieć gęstą, wełnistą, niespilśnioną szatę. Nie musi mieć ona konkretnej długości. Na wystawie nie wymaga się żadnej wymyślnej fryzury.

Uwagi wymagają uszy barbeta, które mają tendencje do infekcji i zapaleń.

Historia rasy barbet

Barbet jest rasą bardzo starą, choć dawniej nie było mowy o „czystej rasie” w dzisiejszym rozumieniu tego słowa. Mimo że obecnie barbety, lagotto romagnolo, portugalskie i hiszpańskie psy wodne są odrębnymi rasami, mają wspólne pochodzenie.

Wiadomo, że „wodne psy” o wełnistej, skręconej lub półfalistej sierści istniały już we wczesnym średniowieczu. Były znane na obszarze obejmującym Portugalię, Hiszpanię, południową Francję i zachodnie Włochy. Jest kilka teorii na temat ich pochodzenia. Jedna z nich mówi, że przybyły wraz z Maurami, inna, że wraz z Rzymianami.

Być może pochodzą z Azji. Za ich spokrewnieniem z terierem tybetańskim i kudłatymi psami pasterskimi przemawia fakt, że psy te początkowo pełniły często funkcje pastuchów. Jednak dość szybko zauważono przydatność ich tłustej, wodoodpornej szaty do pracy w wodzie.

W XVI-wiecznych źródłach francuskich spotykamy nazwę „barbet”. Można ją przetłumaczyć jako „brodacz” („la barbe” to po francusku broda). W tym czasie barbety zyskały uznanie na francuskim dworze królewskim. Polował z nimi król Henryk IV, a później Ludwik XV. Używano ich do polowania na ptactwo wodne.

Barbety dały początek pudlom, miały też swój udział w powstaniu biszonów, gryfonów, spanieli wodnych i, być może, nowofundlanda oraz briarda. Z czasem barbety zostały wyparte przez pudle i inne, nowsze, rasy. Pod koniec XIX w. były już we Francji bardzo rzadkie.

Obecnie nie grozi im wyginięcie, ale nawet w swojej ojczyźnie nie należą do ras popularnych. A szkoda, są to bowiem pod wieloma względami niekłopotliwe psy.

W rasie występują dwa typy, „vieux barbet” czyli linie wywodzące się ze starych francuskich hodowli oraz linia „modern” wywodząca się z psów wprowadzonych do rasy w latach 80-tych. Stare linie są dość rzadkie.

Pierwsza przedstawicielka tej rasy przybyła do Polski w 1995 roku. Była to Ratafia pochodząca z hodowli Poppenspäler’s. Rasa nadal należy u nas do rzadkich, ale działa już parę hodowli.

Wzorzec rasy barbet

Barbet (francuski pies wodny) – grupa VIII FCI, sekcja 3, nr wzorca 105

• Kraj pochodzenia: Francja
• Charakter: zrównoważony, łagodny, bardzo oddany właścicielowi.
  Bardzo lubi wodę
• Wielkość: minimalny wzrost: psy 58 cm, suki 53 cm
• Waga: niesprecyzowana we wzorcu, ok. 20-25 kg
• Szata: długa, wełnista, falowana, tworzy sznurki (ale niespilśnione
  – jak u pudli czy bergamasco). Obfita, w stanie naturalnym całkowicie
  pokrywa ciało psa. Jednak od niepamiętnych czasów barbety strzyżono,
  aby ułatwić im pracę
• Maść: czarna, szara, kasztanowa, ruda, płowa, biała lub łaciata
• Długość życia: ok. 12 lat
• Podatność na szkolenie: duża
• Aktywność: średnia, wymaga regularnych spacerów, ale dobrze
  znosi życie w mieście
• Koszty utrzymania: od 250 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem FCI: ok. 4000 zł
• Odporność/podatność na choroby: bardzo odporny na zimno
  i wilgoć, niezbyt dobrze znosi upał
• Możliwość nabycia szczeniaka: W Polsce działa już kilka hodowli, ale na szczenię trzeba czasami poczekać.

Ciekawostki o rasie barbet

Prawdopodobnie to właśnie barbet był pierwszym zwierzęciem, u którego przeprowadzono pierwszą w nowożytnej historii zakończoną sukcesem sztuczną inseminację! Dokonał tego w 1780 r. włoski naukowiec Lazzaro Spallanzani (1729-1799).

Pobrał on psie nasienie od świeżo pokrytej suki i zaaplikował je drugiej suce. Dwa miesiące później urodziła ona trzy szczenięta.