Przegląd techniczny

Uszy

Najczęstszą przyczyną zapalenia uszu u psów jest ich niedostateczna higiena. Jak często należy je czyścić? Nie ma reguły. Są psy, u których trzeba to robić raz na tydzień, u innych – raz na miesiąc. Wszystko zależy od szybkości wytwarzania woskowiny usznej.

Szczególnie pieczołowicie trzeba dbać o uszy psów zwisłouchych. Wygląd ucha sprawdzamy zarówno na zewnątrz, jak i od wewnątrz. Jeśli nie widzimy nic niepokojącego, wyrywamy martwe włosy rosnące po wewnętrznej stronie małżowiny, tuż u wejścia do zewnętrznego przewodu słuchowego.

Po udrożnieniu wejścia usuwamy nadmiar woskowiny za pomocą szpatułki z wacikiem nasączonym specjalnym płynem do czyszczenia uszu, który można kupić w sklepach zoologicznych (kosztuje od 7 do 15 zł). Można też użyć bezzapachowej i bezbarwnikowej oliwki dla niemowląt.

Zabieg czyszczenia uszu wymaga cierpliwości zarówno od osoby, która go wykonuje, jak i od psa. Toteż robiąc to, uspokajajmy naszego podopiecznego, łagodnie do niego przemawiając.

Jeśli zauważymy obrzęk ucha, zaczerwienienie małżowiny usznej, ropną bądź brunatną wydzielinę o ostrym, nieprzyjemnym zapachu, a pies przekrzywia głowę i potrząsa nią – to znak, że doszło do zapalenia zewnętrznego przewodu słuchowego i bez wizyty u lekarza weterynarii się nie obejdzie.

Pazury

Częstotliwość obcinania pazurów zależy przede wszystkim od podłoża, po którym pies się porusza. Na twardych nawierzchniach, jak asfalt czy beton, pazury samoistnie się ścierają i zazwyczaj nie wymagają częstego przycinania.

Nie dotyczy to jednak piątych pazurów przednich łap ani pazurów w tzw. wilczym palcu łap tylnych. Pozostawienie ich nieobciętych powoduje często nawet wrastanie w kończynę, a w konsekwencji – ból i kulawiznę.

W zasadzie każdy powinien posiąść umiejętność samodzielnego obcinania pazurów swojemu psu. Czasem jednak właściciele obawiają się zranić zwierzę. Jest to możliwe zwłaszcza przy ciemnych pazurach, bo przy jasnych dobrze widać, gdzie kończy się ukrwiona miazga paznokcia, i wówczas można bezpiecznie przyciąć pazur dwa milimetry od tejże, różowo zabarwionej żywej części.

Pazury obcina się specjalnymi obcinarkami – gilotynowymi psom małych i średnich ras, a kleszczowymi – dużych. Podstawową zasadą postępowania w przypadku długich i zaniedbanych pazurów jest ich systematyczne obcinanie po 2-3 milimetry co 2-3 tygodnie.

Zatoki okołoodbytowe

Zatoki okołoodbytowe znajdują się po bokach odbytu psa. Jeśli widoczne są w tych miejscach uwypuklenia, okolica odbytu jest zaczerwieniona i rozpulchniona, a pies wykazuje wzmożone zainteresowanie tą częścią ciała, to znak, że doszło do stanu zapalnego.

Nierzadko objawia się on świądem całego ciała, zapaleniem skóry, a poprzez wylizywanie może dochodzić też do zapalenia migdałków, oczu, a nawet uszu. Zwierzęta z tą dolegliwością często saneczkują i trą pupą o sprzęty domowe. Właściciele odrobaczają je wówczas, podejrzewając pasożyty, tymczasem bezpośrednią przyczyną może być właśnie zapalenie zatok.

Jeśli podejrzewamy u swojego psa problem z zatokami, możemy sami spróbować wycisnąć ich zawartość. Potrzebny będzie nam jednak pomocnik, który przytrzyma psa. Jeśli nie mamy nikogo do pomocy, wstawmy psa do wanny.

Ze względów higienicznych przed przystąpieniem do wykonania zabiegu warto założyć jednorazowe rękawiczki lateksowe. Następnie jedną ręką podnieśmy ogon psa. Trzymając w drugiej ręce papierowy ręcznik, środkowym palcem i kciukiem ściśnijmy odbyt po obu stronach. Nie róbmy jednak tego na siłę, czasem zawartość zatok jest bardzo twarda i można wówczas uszkodzić ich strukturę. Lepiej wtedy zwrócić się o pomoc do lekarza weterynarii.

Przy zaawansowanych zmianach konieczna jest nawet interwencja chirurgiczna. Przyczyną schorzenia jest najczęściej uboga w błonnik dieta, osłabienie perystaltyki jelit, osłabienie pracy mięśni tłoczni brzusznej na skutek otyłości lub skłonności osobniczych.

Autor: Artur Dobrzyński