Piękna skóra, piękny pies

Rogowacenie ciemne (acantosis nigricans)Schorzenie o nie wyjaśnionej jednoznacznie przyczynie. U młodych zwierząt pojawiają się pojedyncze, niekiedy ciemno-brunatne plamy w okolicach pach. Z biegiem czasu plamy te łączą się w jedną całość. Naskórek staje się gruby, dochodzi do przerostu skóry, pojawia się łojotok. W zaawansowanym stadium choroby zostaje zajęta cała przednioprzyśrodkowa strona klatki piersiowej, brzuch, dół szyi, niekiedy nawet guzy piętowe.

Hypotyreosis (niedoczynność tarczycy)
Pierwotna forma schorzenia wynika z zaburzeń związanych z samą tarczycą lub drastycznych niedoborów jodu w diecie zwierzęcia. Choroba może być również wywołana zanikiem utkania tarczycy, jej nowotworami lub stanami zapalnymi. Wtórna forma to zaburzenia przysadkowego TSH różnego tła. Objawami tego schorzenia jest ciągła skłonność do tycia, choć zwierzę dostaje mało jedzenia. Często występuje zanik popędu płciowego i nadwrażliwość na zimno. Okrywa włosowa staje się delikatna, włosy cienkie, a skóra sucha i szorstka. Zwierzę cierpi na zaparcia. Może mieć również częste zapalenia jamy ustnej. Pojawiają się miejsca przypominające swoim wyglądem łysiny.

Hypoandrogenismus (zespół feminizujący samców)
Schorzenie to może być wywoływane np.: niedoczynnością jąder różnego tła (np.: guz komórek Sertoliego). Dochodzi wówczas do nadprodukcji estrogenów i samiec zewnętrznie upodabnia się do samicy. Występują zmiany skórne okolic krocza, bocznej powierzchni brzucha i okolic narządów płciowych. Pojawiają się ubytki włosa wraz z nadmierną pigmentacją (czasami wręcz przebarwieniami skóry). Skóra staje się gruba i nadmiernie się łuszczy. Niekiedy pojawiają się liszaje, łojotok a także nadmierne odkładanie się woszczyny w zewnętrznym przewodzie słuchowym.

Dysfunkcja jajnikowa
Samice mają częste zaburzenia cyklu płciowego, ciąże urojone a nawet cysty jajnikowe. Choroba objawia się łysinami okolicy krocza i tyłu zwierzęcia w rejonie nasady ogona. Pojawia się hyperkeratoza, liszaje i modzele na guzach piętowych. Okolica sutków i sromu jest czasem dotknięta łojotokiem.

Tzw. Zespół Cuschinga
Schorzenie wywołane jest nadczynnością kory nadnerczy i związaną z nią nadprodukcją kortyzonu. Choroba objawia się plackowatymi wyłysieniami na tułowiu. Włosy mają suchą strukturę i łatwo wypadają. Skóra zwierzęcia jest cienka, delikatna, wręcz papierowa, do tego stopnia, iż widoczne są przez nią naczynia krwionośne. Chore zwierzę ma duży brzuch i chude nogi, jest ospałe i bardzo szybko się męczy.

Grzybice
Objawy grzybicy to zwykle okrągłe lub owalne łuszczące się ogniska bez włosa. Na zmienionych chorobowo miejscach występują zaczerwienienia, często z drobnymi pęcherzykami wypełnionymi surowiczym płynem, które pękają i zasychają w strupy. Takie zmiany można szczególnie łatwo zaobserwować u zwierząt krótkowłosych. Na grzybicze choroby skóry zapadają szczególnie zwierzęta młode, ale i bardzo stare, zestresowane, źle żywione, trzymane w złych warunkach hodowlanych, posiadające niedobory witaminowe. Grzybicę może również wywołać długotrwałe podawanie środków przeciwzapalnych (kortykosteroidów).

Gronkowce
Gronkowcowe zapalenie skóry u psów cechuje zapalenie mieszków włosowych. Najczęściej występuje w okolicach kończyn, napletka, ud i brzucha. Początkowo pojawiają się na skórze włochate grudki, które zmieniają się następnie w krostki i w końcu w strupy. Na miejscu strupów pojawia się blizna i związana z tym łysina. Gronkowce stanowią chyba największy problem w całej gamie schorzeń dermatologicznych psów. Niektóre postaci choroby mogą być uporczywe i trwać latami.
Aby leczenie było skuteczne niezbędne jest wykonanie wymazu z miejsc chorobowo zmienionych i posiewu bakteriologicznego wraz z antybiogramem. Dopiero w oparciu o uzyskane wyniki można podjąć działania terapeutyczne. Podajemy antybiotyk, pamiętając, że w chorobach dermatologicznych należy go stosować odpowiednio długo, nawet przez kilka tygodni. Najlepiej jeśli leczenie prowadzone jest w sposób „skojarzony” tj. ogólnie (zastrzyki, tabletki) i miejscowo (maści, kremy antybiotykowe, aerozole). W przypadku wyhodowania gronkowca radzę zdecydować się na wykonanie autoszczepionki (po przeprowadzeniu kuracji antybiotykowej należy podać serię zastrzyków – z reguły 10). W zasadzie tylko tak przeprowadzona kuracja daje oczekiwane rezultaty. Warto podkreślić jednak, że gronkowcowe choroby skóry mają tendencje do nawrotów i to niekiedy w krótkim czasie. Z tego względu w początkowym okresie leczenia powinno dobierać się „lżejsze” antybiotyki, by przez powstanie tzw. „odporności krzyżowej” nie zamykać sobie drogi do dalszych działań terapeutycznych.

Reasumując:
– Należy wprowadzić zwierzęciu hypoalergiczną dietę.
– Wykonać badania bakteriologiczne.
– Przeprowadzić skojarzone leczenie antybiotykami.
– Leczyć autoszczepionką.
– W przypadku psa o obniżonej odporności (świadczą o tym np.
mieszane zakażenia skóry) podać preparaty immunostymulujące.
– Jako leczenie wspomagające konieczne jest podawanie preparatów mineralno-witaminowych, ze szczególnym uwzględnieniem preparatów przeznaczonych do użytku w schorzeniach dermatologicznych. Nie wolno także zapominać o uzupełnieniu nienasyconych kwasów tłuszczowych omega 3 i 6.